"İşte bu yüzden, Genç Efendi, Epheria Kontluğunun bir sonraki varisi olmak için yeterli nedene sahip değil."

Sofia bunu bir kase çorbayı masaya koyarken açıkladı, sindirimi kolay olsun diye hafif pişirilmişti. Ona bakarken kaşığımı aldım.

"Başka bir deyişle, benim küçük üvey kardeşimin Epheria hanesiyle pek ilgisi yok."

"Evet. Şu anda Miss Silla, Kont Epheria ailesinin yasal soyundan olan tek kişi."

Kont Dgowin Epheria, Silla'nın babası, aslında yürüyen damat. Yani, başka kadınlarla olan evliliklerinden olan çocuklar Epheria ailesinin bir parçası değil. Epheria ailesinin tek yasal soyundan geleni, önceki nesil Epheria Kontu'nun tek kızından doğan, Silla. Küçük kardeşlerinin ikisinin de, Epheria ailesinin varisi olmak için yeterli hakları yok.
(ÇN; Eğer kafanız karıştıysa olay şu, silla'nın annesi önceki kontla kan bağı olan tek kişi, dolayısıyla onun kızı olmayan biri varis olamaz.)

"Söylemeliyim ki, Miss'in gelecekteki kocası bir sonraki Epheria kontu olacak."

"Ama, Benim üvey annem bunun olmasına izin vermez, değil mi?"

"Evet, bu doğru!"

Sofia patlayan duygularını kontrol edemeden tepsiyi sıkıca tuttu.

"O kadın... *öksürük*... Yani, yeni Madam, bir sonraki Kontun Genç efendi olmasını istiyor, sebebi de Miss'in bir kadın olması. Bu hiçbir anlam ifade etmiyor, ama asıl sorun Kont'un sadece seyirci kalması ve yeni Madam'ın ailesinin çok güçlü soylular olması."

"Öyle mi? Güçlü bir soylunun kızı için ikinci eş olmayı umursamamak oldukça garip."

"Bunun sebebi tabikide Epheria ailesini devralmak istemesi. Şimdi bile, o hedefine ulaşmak için çabalıyor. Miss'i, o pislikle nişanlandırmaya çalışmasının nedeni de bu."

"Mhmm."

Sofia'nın hikayesinden bir anlam çıkarmaya çalışırken aynı zamanda çorbayı içiyordum. Bunu basitleştirirsek, her şekilde, Kontes Silla'dan kurtulmak istiyordu, bu da benden başkası değildi. Beni evlendirmek onun için en güvenli yöntemdi ama eğer bu işe yaramazsa başka aşırı yöntemlerde kullanabilirdi, değil mi? Bu ilginç.

"Şimdilik bu kadar açıklama yeterli. Daha önce Kutsal şövalyelerin liderinin cenazesinin 4 gün içinde yapılacağını söylemiştin değil mi?"

"Evet... Kilise, cenazenin 4 gün içinde yapılacağını duyurdu."

Benim cenazem...

"Ben de katılabilir miyim?"

"Bu imkansız. Çok fazla kişinin katılmak istediğini duydum ancak sadece Efendi Roel'in yakınları ve bazı yüksek makamlar katılabilir."

"Bu gerçekten karışık."

İnsanlar, üzüntüyü daha fazla insanla paylaştıkça azaldığını söylerler, eğer çok fazla insan gelirse bunda sorun ne? Bunu cenaze masraflarını azaltmak için mi yapıyorlar?

"Böyle olsa bile, bu başka yollar olmadığı anlamına gelmiyor."

Bu, ben içimden homurdanırken Sofia'nın söylediği şeydi.

"Cenaze töreni bir kez kilisede ve bir kez sarayda yapılacak. Bayan iki mekan arasındaki cenaze alayını izleyebilir."

"İki tane mi olacak?"

"Evet."

Onlar yeterli paraya sahipler mi ki? Bu günlerde bile, klise her zaman insanların önünde mütevazi bir tavır sergiliyor, bu şekilde davranmaları alışılmadık bir durum değil mi? Cenazeyi kilisede yapmak yeterince iyi olmalı, saraya bile gitmeye ne gerek var? Bunun sebebi benim Veliaht prensi kurtardığım için değerli olmam mı?

"Ne olursa olsun, sokakta bile olsa bir bakmak istiyorum."

"Hafızanı kaybetmiş olsan bile onu hala umursuyormuşsun gibi duruyor."

Sofia boş tabakları toplarken yumuşak bir gülüş sundu.

"Miss, çıkmak için Madam'dan doğrudan izin almalısınız."

"Beni dışarı çıkmaktan alıkoyamaz değil mi?"

"Bunun tam zıttı denilebilir. Madam, Miss'den sık sık dışarı çıkmasını istedi ama Miss her zaman reddetti."

"Öyle mi?"

"Madam, siz ne zaman dışarı çıksanız Vikont Schwartz'dan peşinize düşmesini isterdi. O senin nişanlın. Bu seferde muhtemelen isteyecek."

"Mükemmel. Onun nasıl bir insan olduğunu görmekten memnun olurum."

Sofia sözlerimi duyduktan sonra suratını astı.

"Çok büyük hayaller kurmayın, Miss kesinlikle hayal kırıklığına uğrayacak."

Hizmetçinin kendinden emin sözlerini duyunca nişanlısını daha da merak ettim. O çirkin mi? Kötü davranışlara mı sahip? Yoksa, ikisi birden mi?

Sofia boş tabaklarla odayı terk ettiğinde, yatağa gittim ve uzandım.

Kiliseye hala hayatta olduğumu söylemeli miyim?

Şu anda durumum biraz anormal olsa da en azından hala hayattayım. Ama kilisenin kolayca içeri girmeme izin vereceğini düşünmüyorum. Baş rahip kesinlikle beni tanıyabilirdi ama diğerleri tanıyamaz. Eğer Kutsal şövalyelerin liderinin ben olduğumu iddia ettiğimde, beni deli bir kadın gibi görmezlerse minnettar olmalıydım. Dahası...

Açıkcası tekrardan kilisede olduğu gibi bir hayat yaşamak istemiyorum.

Aslında kilisenin içindeki hayat o kadar da kötü değildir. Kişinin ailesine dayalı bir muamele bile yoktur ve insanlar sizi sadece kilisedeki yeteğinizle görürler. Bu yüzden, ben sadece halktan biri olsam bile - yetim doğan, lider poziyonuna erişebilmiştim. Ama yine de... oraya dönmeyi kendime sorduğumda, kalbimden bazı isteksiz duygular yükseliyor.

Düzenlenmiş yaşam, şafak ibadeti, akşam ibadeti, ughh, ne sıkıcı bir yaşam... Üstelik, evlenemiyorum!

Bu en büyük engel, evlilik. Başka bir deyişle, bir aile yapamam. Sadece yakınlarımın olmasıyla tatmin olmalıyım, ama bu benim tamamen tek başıma yalnız olmama yardım etmez. Ben yalnızım! Ek olarak, kilisede herhangi bir kişisel paramın olması yasaklandı. Ben de kendi evime sahip olmak istiyorum böylece eve gitmenin, evden işe gitmenin nasıl bir his olduğunu tadabilirim, tamam mı?

Benim de bir aileye ihtiyacım var... Kilisede tek başıma yaşlanmak istemiyorum. Kendi evime ihtiyacım var...

Tanrıça'ya adanmış bir yaşamın itibarı yüksek ve onurludur, ancak bir insan olarak gerçekten sıkıcı ve boşluklarla doludur. Baş rahip'in Tanrıça ile doğrudan iletişim kurabildiği söylenir. Ama normal bir takipçi için tek bir ses duymak şöyle dursun, bir kehanet duymak bile çok zordur. O yüzden kararımı verdim, bundan sonra normal bir yaşam yaşayacağım. Veliaht prensin'in lanetini kaldırmak gibi zorlu bir görevi tamamladığım için bedelini almamış mıydım? Evet, bu yeterli. Bugünden başlayarak, normal bir kızın hayatını yaşayacağım.

"... Böyle umuyorum. Şimdi bile, normal bir hayattan çok uzağım."

Acıyla gülümsedim. Albeit Silla'nın hayatı, benim bir kadın olarak Kutsal şövalyeler takımının lideri olduğum hayatımdan çok daha normaldi. Ama onun hayatı rahatlıktan uzaktı. Öyle olsa bile, Silla'nın hayatı değişecek çünkü şimdi Silla geri savaşmadan sessiz kalmayacak. Şuan Silla'nın bedeninde olan kişi zayıf bir kız değil artık.

Yattığım yataktan sağ elimi kaldırıp uzattım. Beş parmağın ve elin avucunun etrafını saran kutsal güç, hızlıca deriye sızıyordu.

Bir rahip ile kutsal bir şövalye arasındaki fark, kutsal gücün bedenden dökülmesine veya bedenin içinde toplanmasına bağlıydı. Rahip, bir mucize yaratabilmek için vücudundaki gücünü açığa çıkarırken, kutsal şövalye, sıradan insana kıyasla daha büyük bir güçte olmak için kutsal gücünü vücudunda toplardı.

Ayrıca Tanrıça bedene değil, ruha kutsamasını verdiğinde kutsal güçler ortaya çıkardı. Bu şu anlama geliyor, uzun zamandır eğittiğim bedenimi kaybetsem bile şuan sahip olduğum bedende de kutsal şövalyelerin gücünü kullanabilirim. Şu anlık, şimdiki yeteneğimin öncekinin yarısına bile ulaşmadığına şüphe yok, ama yeteneğimi hızla normal bir şövalyeyle eşleşebilecek belirli bir dereceye getirebilirim. Yüksek bir şövalye seviyesine ulaşmak... Pekala, muhtemelen bir 10 yıl daha sürecektir. Bu bedenin potansiyeli sınırlı, yani ilk, bol miktarda kutsal gücü toplamam gerekiyor, o zaman bu bedenin potansiyelini yavaşça artırabilirim. Gördüğüm kadarıyla, bu bedenin pek bir potansiyeli yoktu.

Öyle olsa bile, bu benim olan bedeni korumak sıkıntı olmazdı.

Eğer durumun iyileştiremeyeceğim kadar şiddetli bir hale geldiğini hissedersem, hala kiliseye hizmet etmeye geri dönmek gibi başka bir seçeneğim var. Yani, bunu son kozum olarak görsemde.

Uzun bir nefes verdim ve vücudumun içinde yüzen sıcak enerjiyi geri çektim.