Bölüm 14 - Cömert Hapishane Hayatı (1)


Hel Arşidükü ve Domulit, Ricdorian ile birlikte Demir Destek Rezervuarı'na yakınlardı. Birbirleriyle bağlantılı köklü bir geçmişe sahip oldukları biliniyordu ama bu geçmiş pek iyi değildi.

Kırmızı Güller ve Siyah Güller... Simetrik eğilimleri olan iki farklı ailenin sembolleri de farklı renktelerdi.
 
Bir tarafta ana karakter, diğer tarafta ise kötü karakter ve kötü karakterle iş birliği yapan Lenag. Yani iki taraf arasındaki çatışma güçlü ve şiddetliydi. Ancak iki aileden gelen bu köklü nefret, bir aşk üçgeni yaratmıştı. Ve bu, hikâyenin orijinal konusu idi.

Aslında Arşidük tarafından terk edilen Ricdorian'ın Domulitler hakkında hiçbir fikri yoktu. Başlangıçta babasına yönelik olan nefretinde kaybolmuştu.

Erkek ana karakter babasını öldürememişti ve daha sonra Chaser, Hel Arşidükü'nü, onun sağ kolunu ve tüm yoldaşlarını öldürmüştü. Bu, Ricdorian için iyi bir şeydi değil mi? Artık zalim babasını öldüren kişi o olmayacaktı. Ellerini kanla lekelemesi gerekmiyordu.
 
Ama komiktir ki Ricdorian, Chaser'dan babasını öldürdüğü için nefret ediyordu. Belki de yaptığı tüm kötü şeylere rağmen Arşidük için hâlâ sevgi besliyordu. Sonuçta Arşidük onun babasıydı, ailesinden biriydi. Üzerimizde ne kadar derin yaralar açtıklarına bakmaksızın her seferinde ailemizi affetmeyi seçiyoruz ve galiba babasını öldürmüş olması, Chaser'dan nefret etmesi için yeterli bir sebepti.

Yazarın ana karakterlerin ilişkilerini berbat etme arzusunu hissettim. Temel olarak bu roman zaten içinde acımasız infazların ve tutkulu cinsel birleşmelerin bulunduğu +18 bir romandı.

“Chaser Rube Domulit iyi bir genç adam. Ama bu sefer yanlış bir şey yaptı. Hel Arşidükü, Kont Andrea'yı kimin yıkıcı bir şekilde patlattığına dair kanıt bulmak için bir şövalye ekibi göndermiş. ”

“Bu çok büyük bir mesele. Sonra ne oldu?"

“Şimdi kayıp.”

Ne? Şimdi, beklediğim bu değildi. Gerçekten mi? Ben öyle düşünmüyorum. Romanda okuduğum kadarıyla Chaser Rube Domulit, Ricdorian'ın babası Archduke Harmin'i acımasızca öldüren zorlu bir kötü adam. Öylece kaçıp saklanacak birisi değil, belki de gerçek planının başarısı için bir şeyler ayarlıyordu.

Zamanı geldi mi? Sanmıyorum.

Konuşmamızın sadece kendimizi eğlendirmek için olup olmadığını bilmiyorum. Ama her hâlükârda, kötü adam kolayca yakalanmayacak veya öldürülmeyecek. Bunun gerçekleşmesi çok uzun zaman alacak. Hele de ben burada hapishanedeyken kesinlikle olmayacak.

“Arşidük Harnim’in adamlarının Chaser Rube Domulit'i ele geçirmeye odaklandığı şu durumda neler olacağını bilmiyorum ama sen kendini bununla strese sokma, kendine dikkat et. ”
 
Başımı salladım, kalan kurabiye parçalarını ağzıma attım.

“Ama nasıl bu kadar çok şey biliyorsun?”

"Oh, bunlar yeraltı söylentileri."

Ah. Bilgi ile dolandırıcılık... Duruşuna baktığımda şu anda beni gerçekten dolandırıyordu. Ama yine de detaylı dış dünya öykülerini dinlemekten sıkılmadım.

Her neyse, burada bulunan Hel ve Domulit ailesindeki insanlar için de neler olduğunu dinlemem gerekiyor. Hapisten çıktığımda onlardan uzak durup uzak topraklarda yaşamaya çalışacağım. Ama bunu nasıl yapabilirim?

“Şimdi, senin sorunun neydi? Az önce verdiğim bilgiler söylemen için yeterli miydi?

"Ne şaka ama. Önemli bir şey değildi. Sadece kardeşimden mektup alamadım. Beni öylece bırakacak türden biri değil. ”

Bana sürekli mektup yolladığı için onun hep samimi ve düşünceli bir insan olduğunu düşünürdüm. Şimdi bundan çok emin değilim.
 
“Sana mektupları göndermeye devam eden kardeşinden mi bahsediyorsun? Hmm… Acil bir şey olmuş olmalı. Çok fazla endişelenme. İnsanlar bu kadar kolayca değişmezler. Sana bunu garanti ederim. "

"Teşekkür ederim."

Ben de öyle umuyorum. Birazcık endişeliyim. Burada hapsedildiğim için ne yapabileceğimi bilmiyorum. Şu anda en iyi seçeneğim sadece beklemek. Gerçi zaten yaptığım tek şey bu.

Yarım saat sonra oturma odasındaki zamanımız sona erdi bu yüzden odama döndüm. Ve yine de boş masama bakmak hiç bu kadar acı verici olmamıştı.

“… Hapisten çıktığımda terk edilmiş olabilirim. Keşke bu olmadan önce daha fazlasını istemiş olsaydım. ”

Kardeşimin ve babamın günahları yüzünden burada olduğumu düşünmeye devam ettim. Burada olmamın sebebi onlar. Gözlerimi kapadım ve kendimi yatağa attım. Neyse ki güvenebileceğim bir yatağım var.

⛓⛓⛓⛓⛓ ⛓⛓⛓⛓⛓ ⛓⛓⛓⛓⛓

Birkaç gün sonra sağanak şekilde yağan yağmurun şiddeti, saatte 2,5 mm'den daha az yağış oranına düşerek hafifledi.

"Yağmur bir süre sonra tamamen bitecek." diye tahmin ettim.

"Evet, öyle görünüyor." gardiyan aklımı okumuş olmalı.

Yakında bitecek olması iyi, dışarıda yürümeyi özledim. İlk başta harika olduğunu düşündüğüm oturma odasında oturmak artık sıkıcı hâle gelmişti.

Oturma odasının kanepesinde otururken düşüncelerimde kaybolduğum sırada biri karşıma oturdu. Yine Baron'du. Ona bakınca yüzünün bir şekilde ilgi dolu olduğunu gördüm. Hmm. İlk tanıştığımızda giydiği yüz ve aldatmacaya çok benziyordu.
 
“İana, duydun mu? Hayır. Duymamış olmalısın! ”

Güldüm, yaklaşımı çok komikti.

"Elbette. Hiçbir şey duymadım. Ne oldu? Lütfen hemen söyle. ”

“Hmmm, harika değil miyim?”

Aman! Önce kendini övmek. Ne kadar kibirli bir adam. Başımı yukarı kaldırdım.

Ihh!

Söylentiyi duymak için kaşınıyorum!

“Eh, Arşidük Harnim'in ciddi şekilde yaralandığına dair bir söylenti var. İyi haber şu ki… Kont Andrea'yı havaya uçuran 'Gerçek suçlu' yakalandı. ”

O anda, Baron'un bana vermiş olduğu bilgilerden yola çıkarak Chaser'in gerçek planından bir ipucu yakaladım.

“Sanırım gerçek suçlu Chaser Rube Domulit değildi. Veya belki de hâlâ 'Gerçek suçunu' gerçekleştirme sürecindeydi.”

-----Çevirmen Notu-----

Dananın kuyruğunun kopacağı yerlere yaklaşıyoruz sanırım. 'Gerçek suçlu' kim? Kardeşi neden İana'ya mektup yollamadı? Arşidük Harnim nasıl yaralandı?  Sıradaki bölüme geçelim bakalım. Belki sorularımızın bir kısmı cevaplanır.

Sitemizi ziyaret ederek 10 bölüm önden okuyabilirsiniz.

Herhangi bir hatamı söylemek, öneri ve şikayetlerde bulunmak için discord kanalımıza gelebilirsiniz.
https://discord.gg/9GhxJCn