Aslında böyle değildim. Nasıl mı? Böyle işte! Kendi kendinle konuşacak kadar kafayı yemiş! 

Size en baştan başlayacağım. 

Nisan mayıs ayları arası olması lazım. Olur olmadık anlarda yağmur yağıyor, hemen sonra da yüzüne küfreder gibi güneş açıyordu! 

İşte öyle hava koşullarında dışarı çıkmaya hiç yeltenmedim. Zira daha büyük şeyler dönüyordu. Daha başka şeyler... 

Mesleğim yazılım alanı üzerineydi ama meraklı kişiliğim bazı şeyleri bırakamaz hale getiriyordu, kaçınılmaz olarak evimin bir köşesi büyük metal malzeme yığınlarıyla koca bir çöplüğe dönmüştü. 

Burada amaçsızdım. Daha doğrusu pek çok hedef vardı ve tek sonuç merağımı tatmin etmekten öteye de gidemiyordu. Ama olsun. 

Amacım kendi halinde bir şeyler geliştirebilmekti. Kim bilir belki de Nikola Tesla'ya özenmiştim belki de Newton'a. Her neyse. Ben de evde kendi halimde deneyler yapıyor ve bunların içinde de git gide daha da batıyordum. Çıkılamaz derecede. 

"Ha, dur bir dakika. Hata yapmış olmalıyım" 

Evde kendi halimde uğraştığım pek çok amaçtan sonra. En büyük nihai amacımı gerçekleştirecek donanımları sonunda elde etmiştim! 

Her Türkün yapacağı gibi! 

Eletrik ve doğal gaz faturasından kurtulmaya çalışıyordum! 

Elbette bunun için doğal enerji kaynakları satılan yerler yok değil. Ama benim bunları alacak param var da değil! 

Böylelikle  evde alternatif enerji kaynaklarına ulaşmaya başladım. 

Aslında ilk fikrim, lisede ortaya çıkmıştı. 

Piezoelektrik denilen şeyi duyunca. 

Oluşan bir anlık basınç ile ortaya çıkan elektrik enerjisi. Oldukça az ama olsun, çakmaklarda kullanılan prensipti işte. 

İnsanların yürüyüş yaptığı parka bu piezoelektrik oluşturacak sistemi kuracaktım. Her adım bir basınç, her basınç bir elektrik kıvılcımına eşit olacaktı. Böylelikle bu sistemden topladığım elektrik enerjisini depo ederek kullanabilecektim! 

Ama tabi sonu hüsrandı. 

Aslında cevabı deneyerek de bulmadım. 

O zamanlar bir anda yükselişe geçen yapay zeka durumları vardı. 

Sanırım 2023 yılları olması lazımdı. 

İşte o zamanlarda, ben de her meraklı genç gibi orada da bittim. 

Açtım Chat cpt 3.5'i. Tabi 4'e erişecek para yok pul yok. Kendimce fakir serverinde takılıyorum işte. 

En sonunda baktım sohbet sarıyor.

Başladım derin felsefi soruları sormaya. Zorluyorum tabi, öyle olunca sürekli ben yapay zekayım diye başlayan cümleler atmaya başladı. Sanki bilmiyoruz! Var mı öyle kolay yoldan yırtmak! Bırakır mıyız yakanı sanıyorsun ? Zorla cevapları almıştık işte. 

Sonra ben buna benim tuttuğum bi defterden bahsi açtım. Aklıma gelen bu türde bilgileri not aldığım. 

Açış o açıştır. 

Arama motorunda boş çıkacak sonuçlara ulaşıyor kerata. 

Ona benim şu piezoelektrik sistemini anlattım. 

O iş yaşmış ya. 

Dedik ya elekteik kıvılcımı diye. Daha tuvaletimin ışığını aydınlatmaya yetmezdi o elektrik. 

Bu sistem mecbur rafa kaldırıldı. 

Bir süre boş ve umutsuzca dolaştım. Amaçsızca. 

Çünkü hayat amacımı kaybetmiştim ve marketteki cips fiyatları cebimdeki beş kuruş meteliği de aşıyordu. 

Her zamanki yaptığım şeyleri yapmaya sarıyordum ben de böyle olunca. 

Önce o koca ve haşmetli Türk tarihini açıyor ve öve öve bitirilemeyen editleri bir defa daha yalayıp yutarak olmayan özgüvenimi tazeliyordum. -Başkaları da öyle yapıyor mu emin değilim ama her neyse- 

Sonra askeri ve milli gururlarımızın editlerine bakıyor ve ekonomi kavramını zihnimden tamamen silmeye çalışıyordum. Resetleme diyorum ben buna. Hayatta kalabilmek için en gerekli temel altyapı. 

Bu arada o kabarık faturalara hala bi çare yoktu! 

Kahramanın şeytan lorda olan düşmanlığı kadar derindi ilişkimiz. Aşk ve nefret ikilisinden doğuyordu. Kullanması da, harcaması da bir farklı oluyordu. 

Unutamıyordum, aklımdan çıkamıyordu. 

Sevgilimi -eğer ki gelecekte olursa- lahmacuncuya götürebilmek ve terk edilmemek kadar mucizevi olmaya başlıyordu. 

Az kalmıştı. 

Dişimi sıkarsam ayrı kulvarda olacak, evrenin sırlarını arlayacaktım. 

Nikola Tesla'nın mirası benim ellerimdeydi. Pes edemezdim. Bu bana yakışmazdı. 

Ama hayat acımasızdı. 

Tıpkı Tesla'ya da olduğu gibi. 

Alternatif akımı bulan oydu ama hayat ödülünü Edison'a sunuyordu. Ford'un araba motorunu geliştiren de oydu ama birileri* işte o birileri hemen gizli gizli motorun patentini alıp dünya devi haline geliyordu. 

Dahası beleş elektrik hayallerine de engel oluyorlardı! Böyle kalleşlik duyulmamıştı. İnsanın hayalleriyle nasıl oynarlardı, bu vicdansızlığı ne hakla yaparlardı?! 

Ona çok derinden sempati duyabiliyordum. 

Elektrik faturasından olsa gerekti, acısını ben bile hissetmiştim. -O zaman bile yüksekmiş belli ki- 

İşte öyle ya da böyle. 

Her sıradan Türk genci gibi yaşadım. Bakteriden daha iyi endospor yaparak, maksimum bazal metabolizma durumunda yaşayarak hem de. İnternet tek istisnasıdır durumun. 

Tüm ömrüm 3 harfli marketlerde ucuz mal tespit etme yeteneğimle gelişiyordu. 

Artık bambaşka seviyeydim. 

Ilahi gözlere sahip olduğuma inanmaya başlamıştım bile. Hayır, inanmaktan da ötesi. Bu gerçekti. Bu yaşam felsefesiydi. Bu keskin gözler onlarca yüksek fiyatlar arasında o ufak sevimli sayıları keşfetmeye evrilmişti. Bu yetenekti, bu tanrı vergisi bir kutsamaydı. 

İşte bu hurdavat odası, oradan buradan bir şekilde toplayarak oluşturduğum bir yığındı. Başkası çöp dese dahi onlar benim gözbebeklerim. Biriciklerim, beni zengin edecek tek gayem. En azından bir sonuçları vardı, ömrümü magnum çabuklarıyla hayaller kurmayı keserek ve yeni başlangıçlara kapı aralayarak açtığım o büyük dönüş. 

Hobi olarak başlayıp da bu denli ilerleyen durumum. 

Hiçbir fikrim yoktu ki birgün kafayı yememe sebep olacaktı. 

Tıpkı teyzemin de dediği gibi. Çok düşünme, deli olursun! 

Galiba gerçekten delirmiştim. 

Ama bir dakika. 

Zaten mental sağlık fakirlerde bulunmuyordu, Türk gencinde ise bahsi bile geçmeyecek kadar ender türdü. 

Normal olan buymuş ya. 

Rahatlayabiliriz, tamam sıkıntı yok, yola devam! 

-Devam Edecek-