Üzerindeki ağırlık hissi giderek azaldı ve geride sadece uyuşukluk bıraktı. 

"Oh be, sonunda!" Yerinden yavaşça hareketlenirken esnedi. 

Sonunda içsel dünyasından dışarıya dikkatini odakladığında irkildi. 

Neredeydi ?! 

Burası evi değil! 

"Agh!" 
Keskin bir baş ağrısıyla sınandı, öyle ki gözleri puslanarak buhar toplamıştı. 

Anıları karman çorman. Birden zihninde bir zaman çizelgesiyle akmaya başladı. 

Gençliğinden bu zamana. 

Evet, bu ana gelmek kolay olmadı. Başa sarmak gerekecekse, olayları en baştan ele almak gerekirdi. 

*** 

Öyle ya da böyle her genç gibi büyüdü, liseyi bitirdi ve o at yarışı gibi koştukları durağa da gelmişti. 

Üniversite sınavı. 

Hayatının dönüm noktası. 

Neyse ki, matematik ve geometriyi bulmaca çözer gibi çözmekten hoşlanırdı. Zorluklara meydan okumak ve belli ki güç de olsa galip gelmek. 

Lisenin en başından az ama istikrarlı bir ilerleyiş tutturduğu için daha derslerden nefret edecek duruma gelmedi. 

Ama, 2023 yılının ülkeyi sarsan büyük depremi. 

Ona da etki etmişti. 

Etkisi en az birkaç ay sürmüştü. Maddi yönden hasar almamalarına rağmen, manevi halde çöküktü. 

Nasıl iyi olabilir di ki? 

Gece gündüz durmadan oynatılan haberde her an başka bir kötü haber alırken? 

Delireceğini hissetti. 

Bir vahşet yaşanıyordu ve o, buna müdahale bile edemiyordu. 

İzlemekten başka, ne gelirdi ellerinden ?! 

Bu halde elbette ilerleyişi de kesildi. 

Bu şekilde. 

12. Sınıftan bir sekilde mezun oldu. 

Sınavın pek de iyi geçtiği söylenemez. 

Bu sene mecbur mezuna kalmaya, sınava tekrar hazırlanmaya karar verdi. 

Orta halli bir aileye mensuptu, iyi kötü bir dershaneye gitti. 

Belki ilk sefer değildi ama mesleğini yaptığı bölümü ikinci okuyuşunda kazandı. 

Durmayı bilmezdi ve daha iyisi olabilecekken yapmaktan çekinmedi. 

Bu şekilde işte bulunduğu konuma geldi. 

Şimdi en azından sabit bir mesleği olmasa da, şirketlerde internet güvenliği üzerine yazılım kurarak geçiniyordu. Bir de dil, öğrenim popülerleşince mecburen yazılımla öğrendiği ingilizce eğitimi vererek durumunu bir üst seviyeye çıkarmayı başarmıştı. 

Genelin aksine parayı biriktirip ev ya da araba almaya yatırmak yerine, hepsini kendi gelişimine ve eğitimine gitmiştir. İşte bu şekilde alanında daha da ilerlemekle kalmadı, bilgi gerçekten de parayı ona getirmeyi başarmıştı. 

Bu şekilde gönüllü bilim etkinliklerine katıldı, araştırdı ve çalışmasından kazandığı parayı bu uğurda harcamaktan da çekinmedi. 

Bir on yılın sonunda, coktan yaşıtları evlenmiş ve normal bir hayat düzenine geçmişti. 

Ama o, işinden bir süre sonra vefat eden ailesini yitirdiğinden beridir kimse onu uyarmıyor ya da hatırlatmıyor. 

İşine tutkuluydu ve işi kadar ilgisini çekecek birisi henüz hayatına girmeyince  bekar hayatını devam ettirdi. Aklına bile gelmiyordu. 

Bu hal, sıradan denecek hayatı bozuluncaya kadar devam edecekti. 

Derin araştırmalara girip de bir ödüle aday olacak seviyeye gelene dek. 

En sonunda, gerçekten hırs yaptı ve sıkı çalışmalara başladı. Hedefi aslında basitçe açıklanabilirdi. O, doğanın işbirlikçi simbiyotik kavramını teknoloji ve insanlığa atfetmek istedi. 

Bu şekilde insan kapasitesini çok çok aşacaktı. 

Aslında genel mantık en başından beri var. Giyilebilir teknoloji olarak. Ama simbiyoz işleri çok farklı alana taşıyordu. 

Giyilebilir teknolojide araçlar sadace insanlar tarafından kullanılabilir. 

Ama bunu teknolojiyi, doğayı ve insanları birbiriyle iletişime geçebilecek bir aracıya çevirdiğimizde işler değişir. 

Dünyaya var olduğundan beridir felaket getiren şey, enerji dönüşümü nedeniyle oluşan küresel ısınmayı da durdurabilecek, bir nevi alternatif enerji kaynaklarıma benzeyecek bir plan. Bir nevi mekanik saat mantığıyla işliyor. 

Örneğin, vücudun ısı enerjisini kullanarak giysi veya cihazları şarj etmek için termoelektrik cihazlar geliştirilmeye çalışılmakta. 

Nihai amacı, şimdi hayal gibi görünen, teknoloji-insan-doğa enerji alışverişini gerekli kılabilecek bir kanal oluşturmaktır! 

Elbette, bu bir hayaldi. Mümkün olduğuna inanamadığı o hayal. 

İnsan vücudu enerji üretimi için kullanılabilir olsa da, bu enerjinin teknolojik uygulamalarda doğrudan kullanılması zordu. Ancak imkansız değildi, tıbbi uygulamalarda, örneğin, bir kişinin kalp atışlarını veya beyin dalgalarını ölçmek için kullanılan elektrofizyolojik cihazlar gibi, insan vücudundan elde edilen elektrik sinyalleri kullanılabilir. 

İşte, istediği sonuç değildi ama o büyük devrime doğru giden kırıntıları istiyordu. Ufak da olsa, adını dile getirip düşünmek bile bir gelişim sayıldığı için o, her büyük adamın bir hayali ya da merağı, bir amacı olduğu gibi bu amacı güdüyordu. 

Enerjinin korunumu yasası devridaim makinelerini imkansız kılabilirdi. 

Depolanan enerjiyi doğrudan kullanabilmek. 

Eğer daha hayali bakarsak işin içine, yiyeceklerin depolanıp yağ olmasıyla kilo alınmayacaktı, o enerjinin elektriğe dönüşmesi imkansız olabilirdi ama başka yerlerde illa ki işe yarardı! 

Bu an, ona lise yıllarındaki piezoelektrik hayalini hatırlatarak maziye götürüyor ve daha da heyecanlanmadan edemiyordu. 

Ama bu konu bir şekilde arkadaş ortamına taşındığında garip gözlerin hedefi oldu. 

"Tarihte bir manyak insandan sabun yapıyordu, öbür manyak da gelecekte pil niyetine kullanılmasına sebep olacak. Al birini vur ötekine!" 

"..." 

"Bu insanlığa katkı sağlayabilir!" 

"Evet, evet her neyse! Darvin evrimi keşfetti ama insanların son evrim durağının petrol olmaya doğru ilerlediğini bilseydi sanırım sözlerini geri alırdı." 

"3. Dünya savaşının sebebi olma başımıza!" 

Adam suskunluk geçirdi. Elbette bunun hayatı boyunca mümkün olmadığını biliyor ama, öyleyse ne olmuş? 

Insanın sevdiği şeyler hakkında olduğunda kimse merak etmeden duramaz. 

Ama merak kediyi öldürür demişler. 

Kedi değildi lakin öldüğü kesindi. 

-Devam Edecek-