"Sanatımı geliştirmek adına bunu yapmak istemiyorum. Öğretmene de ihtiyacım yok. Gerekli eşyaları ve materyalleri vermeniz benim için yeterlidir."

"...."

Dük geri cevap vermedi ama Violet biliyordu ki bu davranışı onayladığı anlamına geliyordu.

O kadar kolay bir istekti ki izin verilmesi doğaldı.

Önceki hayatının ve şimdiki hayatının yaşlarını toplasaydı bile dükten gençti ve yine de dükün aklından geçenleri tahmin edemiyordu.

Resim yapmak istemesi onun tarafından gelen ani bir istekti. Bu ufak hevesi artık var olmayan önceki hayatına devam etmek istemesi ile ilgiliydi.

Hayır. Daha çok kaçmaya ihtiyacı vardı. Bu yüzden önceki hayatında yaptığı şeyi seçti.

Ne daha az ne daha fazla.

Dökümanları düzenleyen dükün elleri bir anlığına durdu. Violet'in onunla işi bitmişti ama o hala gitmemişti, bu yüzden dük ekledi:

"Hala iyileşmedin. Geri dön ve yat."

"...Beni umursuyor musun?"

"Elbette ki umursuyorum."

Gözlerindeki sakin gölde hareketlenmeler vardı. Violet dudaklarını ısırdı ve nefesini tuttu.

Dük bir kere bire onu azarlamamıştı, buraya bu şekilde dalıp saçma talepler yağdırmasına rağmen.

O izin verdi. Sorgulamadı bile.

Ah, bu, çok kolay olmalı.

Bir ebeveynin çocuğuna karşı davranışlarını düşünürsek o, çok boş bir şekilde davranmıştı. Samimi olmayan düke bir kez daha bakaraktan, Violet tekrardan sordu.

"...Baba, beni çocuğun olarak sayıyor musun?"

Bu tüm hayatı boyunca bir kez bile sormadığı bir soruydu; Violet bu soruyu artık dükün kızı olmadığı için sorabiliyordu.

Buna rağmen sesi titredi.

Merak ediyorum da acaba beni sevdin mi?

Mor irisleri durmadan titredi, sanki göller dalgalanıyor gibiydi ve dük direk o gözlere baktı. Sakince cevap verdi.

"Hayatımda bir kez bile benim kızım olmadığın bir an yoktu."

"....."

Ses tonu resmiydi. Bu kadarı ona fazlaydı.

Burada daha fazla kalmamalıydı. O dökülürdü. Zayıf nokta göstermek istemedi ama yine de göz yaşları onu düşmekle tehdit ediyordu.

Yanağının içini ısırarak o göz yaşlarını içinde tuttu ve kız, gülümsedi. Bıraksan düşecek gibi olan bir gülümsemeydi, kırılgandı.

Bu da, çok kolay olmalı.

Violet S. Everett, o köpek gibi olan hayatından tırmanıp çıktı ve kötü kadın oldu. Ne içindi?

Emindim ki, sen de, benden nefret ediyordun. Ancak Violet tüm kelimeleri yuttu ve yerine gülümseyip başka bir şey söylemekle yetindi.

"O zaman kızın olarak bir iyilik istiyorum. Baba."

Bunun düklük prensesinden düke olan bir istek değil de, kızdan babaya olan bir istek olduğunu anlayınca başını dökümanlarından kaldırdı.

Violet'in birazdan ağzından çıkacak sözlerine karşı yapabileceği tek şey kulaklarına inanamamaktı.

"Lütfen beni hapsedin."

***

Doğal olaraktan Violet'in hapsedilme istediği reddedildi. Kolayca evlenme sorumluluğundan kaçınmasına izin verilmişti ama hapsedilme isteği katı bir şekilde reddedilmişti.

Bir sürü sebep vardı. Hala iyi olmadığı için dinlenmesi lazım, dedi babası. Bu durumdayken düklük hanedanının en büyük kızı hapsedilseydi Everett'in onuru paramparça olurdu.

Violet, ona karşı sunulan argümanlara karşı alay etti. Violet S. Everett hakkında onun tiksindirici bir kadın olduğu hakkındaki dedikoduları sokaklarda bile duyardın, nasıl bir onur yıkılacaktı ki?

Bu sürede bir sürü doktor onu ziyarete gelip durumuna baktılar. Belki kötü bir ruh ona yapışmış mı diye kontrole gelen rahip bile vardı. Bir rahibin eve gelmesinin tek yolu bayağı bir para ödemenizdi.

Beklediği gibi, yakacak paranız olduğunda yaşam çok daha farklıydı. Yatarken ve tavana bakarken Violet güldü.

Violet'in durumu iyileşirken, Violet tekrardan düke gitti ve onu uzak bir yere hapsetmesini istedi.

Ona neden bunu istediğini bile sormayan dük, her seferinde reddetdi. Ama Violet çok ısrarcı olduğu için eninde sonunda kabul etmekten başka şansı kalmamıştı. 

Violet'in o kadar çok gaddarlığı vardı ki dükün emrini kimse sorgulamamıştı.

En büyük oğul Mikhail, dük ile Violet'in arasında geçenlerden haberi vardı. Vahşice ve gürültülü bir şekilde neler olduğunu sorup durdu. Ama bu kadardı.

Violet S. Everett'in göle düşmesinden on gün sonra onun tüm sosyal aktiviteleri durdu. Sadece küçük bir bavul getirerekten ana malikeneden uzakta olan eski, bakılmamış binaya yakında hapsedilecekti.