------Şeytan kralın yenilgisinin 516ıncı yılı (Yuto dört yaşına girmek üzere)

"Ah... Tatlım... Orası olmaz... Lütfen daha centilmen ol ... Ahh .... Ahhh .... Ahhhhhhhh" 

Yeni inşa edilmiş bir ekstra odanın içerisinde kendi yatağımda uzanırken yastık ile kulaklarımı kapatmaya çalışıp kendi etrafımda bir kaç döndüm ama bu şartlar altında uyumak kesinlikle imkansızdı.

Ne zaman annem ve babamdan gelen sesleri duymamazlıktan gelip uyumaya çalışsam aklıma bir soru takılıyordu. Ya sıradan bir isekai değilde okumadığım bir ntr mangasının dünyasında yeniden doğduysam?

---------- bir kaç saat sonra 

Yatağında dönüp duran çocuk gece ilerledikçe kendi hayal dünyasından kaynaklanmayan gerçek uykusuzluk problemleri çekmeye başladı ve artan stres sonunda çocuğun sınır çizgisini aştı.

Bu çin işkencesine daha fazla dayanamayıcağına karar veren çocuk kendi kafasını yumruklamayı bırakıp uzaysal depolama alanına girdi.

--------

"kendini yalnız hissediyormusun Yuto? Arkadaş ister misin Yuto? Bir kardeşin olsa ne güzel olurdu değil mi Yuto?"

Hassiktir be, çok haklısın. Ben nasıl yıllarca böyle bir ihtiyacım olduğunu farketmedim şaşılır.

Annem ve babamın yeni bir çocuk yapmak için nereden ilham aldıklarını bilmesem de son zamanlarda babamın beni odalarından uzaklaştırmak için eve ekstradan inşaa ettiği odada uyuyamaz hale geldim.

Gerçekten de bu duvarların ses geçirmez olduğunu falan mı sanıyorlar acaba? Ya da çocuklarını cinsel konularda eğitmek için bir tür yöntem kullandıklarını falan mı sanıyorlar?

Kim annesi ile babası sevişiyor diye üzülücek kadar ruh hastası olur ki hem. sniff... Hem ilk bir kardeşim olmasının nesi kötü ki? Sniff... Ahhhhhhhh! 

**Bam** (Yuto’nun kafasını toprak zemine vurma ses efekti)

Kendine gel Yuto. Kim olduğunu ve nasıl bir hayat yaşamak istediğini hatırla! Sen büyük memeler istiyorsun... Hayır lan o değil!

**Bam** 

Ben bir büyük büyücü olmak istiyorum. 

Bu doğru. Kim olmak istediğini hatırla Yuto! 

Sigh...

En son hangi büyü çalışmasında kalmıştım? Ahhh, evet hatırladım. Üst seviye büyüler dünyasının kapılarını açan anahtar olarak da bilinen büyülü çemberlerde ki ustalığımı arttırıyordum.

Kafamı çevirip etrafıma baktığımda gördüğüm rengarenk çiçekler ruhumu hızla sakinleştirdi ve benden bir kaç metre uzaktaki kulübemin önünde duran havluyu elime çağırıp kanayan alnımı temizledim. 

Bu alanı ilk elde ettiğimde burada olan tek şey bir kaç metre yüksekliğindeki kuru toprak zemindi. İlk zamanlarda büyü saldırısı denemelerimi toprak zemin üzerinde yaptığım için bir süre sonra alanım tamamen meteor yağmurunu tutulmuş gibi gözükmeye başlamıştı. 

Ustamdan aldığım büyü kitabının içinde bulunan bir kaç tane işlevsel büyü öğrendikten sonra öncelikle alanımda ki toprağı düzledim , daha sonra çimen ve rengarenk çiçekler ile zemini kapladım.

Ayaklarıma sürtünen yumuşak çiçeklerin verdiği his kendimi çok kutsal hissetmeme sebep oluyor ve adeta ruhuma masaj yapıyordu. 

Depolama alanımın ortasındaki kulübeye bakınca bu kulübeyi inşaa ettiğim zamanı hatırladım: Öncelikle büyü kitabının içinde bulunan resmi taklit edecek şekilde toprağa büyülü bir çember çizdim ve sonrasında manamı bu büyülü çembere aktardım. Muhteşem bir görüntü ile yerden bir kaç tahta parçası yükseldikten sonra tahtalar şekillenerek bir kulübeye dönüşmüştü. Ve tabiki bu muhteşem büyü bedenimdeki bütün manaya maal olmuştu. Neyseki mana tükenmesi gibi bir fantastik hastalık bu dünyada yoktu, bir gün sonra mana miktarım tekrar eski haline gelmişti.

Sakin adımlarla temiz havanın tadını çıkararak yürümek istediğimde içime çektiğim havanın hayal ettiğim kadar ferahlatıcı olmadığını hissettim. Muhtemelen depolama alanımda ki oksijen miktarı azalmış olduğu için elimi kaldırıp güçlü bir rüzgar büyüsü kullandım.

Şu an kullandığım rüzgar büyüsünün bir özelliği büyü içeriği için gerekli olan oksijeni manadan direkt olarak çevirmeseydi. Dışarı çıkıp depolama alanımı açarsam eğer içeriye kolayca oksijen doldurabilirdim aslında ama bunu yapmak için fazlasıyla üşengeç ve havalı bir çocuğum ben, neden bir loser gibi dışarıdan oksijen depolayayım ki? 

Şaka bir yana her fırsaat büyü kullanmak benim kendime verdiğim bir ödevdi. Bu sayede mana kullanma hissine hızla alışabiliyordum.

Birkaç kez orta seviye rüzgar büyüsü kullandıktan sonra oksijen miktarının istediğim seviyeye ulaştığını hissettim ve tekrardan gökyüzündeki ilizyonik güneşin ve yerdeki çiçeklerin manzarasını izleyerek yürümeye başladım.

Güneşin doğmasına hala 3 saat civarı bir süre olduğu için annem veya babamın odamı kontrol etmeden 3 saat daha eğleneceklerini tahmin edebiliyordum. Ama muhtemelen bugün erken yatmayı tercih ederlerdi, belki de ben kendi kendime konuşurken onlar uykuya dalmıştı bile...

Yarın şeytan kralın yok edilmesinin 517inci yılıydı. Annem ve babamdan öğrendiğim kadarıyla her yıl insanlar önceki nesil şeytan kralın ölümünü kutlamak için şehir veya köy merkezlerinde büyük bir kutlama düzenlermiş. Ve nedense bu kutlama için yarın erkenden kasaba meydanına gitmem gerektiğini söylediler.

Saçma sapan bir etkinlikle diğer çocuklarla birlikte grup olup yarışma tarzı oyunlar oynayacağım için moralim bozuk olsa da kendimi büyü eğitimime verip diğer düşünceleri kafamdan çıkardım. 

Düşük seviyesi ve orta seviye büyüler için ihtiyaç duyulan şey sırası ile büyülü sözler ve çizilmiş büyülü çemberler iken yüksek seviye büyüler için ihtiyaç duyulan temel şey büyülü çemberleri havadan oluşturabilmek ve büyülü çember bilgisiymiş. Önceden yaptığım gibi büyülü çemberin şeklini ezberleyip kullanmak bu seviye de pek de işe yaramıyor. Üst seviye büyülü çember kullanmak istiyorsam büyülü çemberlerin dilini anlamam gerekiyormuş.

Kulübeme girmeden önce sol kolumu hafifçe kaldırıp uçsuz bucaksız çiçek denizine doğru uzattım. Kolumu uzatır uzatmaz avcumun içinde , ortasında alev sembolü olan bir büyülü çember belirdi.

Hemen ardından başka bir büyülü çember havada belirip ilk büyülü çemberin önüne geçti ve sonra başka bir büyülü çember daha belirip diğer iki büyülü çemberin önüne geçti.

Bedenimdeki mana çıkışını kontrol ettiğim anda ilk çemberin ortasından küçük bir alev topu çıktı ve ikinci çemberin içinden geçerken alev topunun rengi kırmızıdan maviye dönüştü ve üçüncü çemberin içinden geçerken de alev topunun boyutu onlarca kat arttı.

İleri doğru uçan alev topuna bakarken artık bu şeye alev topu denilebilir mi diye düşünmeye başladım. Kullandığım şey en düşük seviye alev topu büyüsüydü ama ekstra iki büyülü çember kullanarak alev topunun gücünü ve boyutuna arttırdım. Bu benim uzun zamandır devam ettiğim büyülü çember çalışmalarımın ekmeğiydi denilebilir.

İlk büyülü çember alev topu büyüsünün sözlerinin yerine geçtiği için artık ağzımı açmama gerek kalmadan da büyü kullanabiliyordum. Gerçi büyülü çemberlere ihtiyaç duymadan da aynı büyüyü aynı şekilde kullanabilirdim.

Ustam bütün bu zaman boyunca benim 
büyü kullanabildiğimi hala bilmiyordu çünkü ona hiç söylemedim.

Kiliseye gidip kutsama almamış bir çocuğun büyü kullanabilmesi belki de kötü bir şeye işaret ediyor olabilirdi veya benim bir insan olmadığımı söylemeye başlayabilirlerdi. Ustam beni fazla sorgulamadan elindeki kitapları bana verdiği için onunla bu konuda konuşmama da gerek yoktu zaten.

Ben düşüncelerime dalmışken fırlattığım alev topu , toprak ile buluşarak onlarca metre boyutunda bir kraterin ortaya çıkmasına sebep olan bir mantar bulutuna dönüştü. Patlamadan sonra ortaya çıkan rüzgar suratıma çarparken üzerimdeki uykusuzluk hissinin son parçaları da kayboldu.

Ahşap sığınağıma girip onlarca büyü kitabının oluşturduğu kitaplıktan en son okuduğum kırmızı ciltli kalın kitabı çıkartıp eğitimime kaldığım yerden devam ettim.