Yulianne, dudaklarımın etrafına dağılmış kırıntıları silerken söyledi.
Şimdi hikaye başladı, bir sürü insanın ortaya çıkacağından eminim.
Keklerden birini aldım ve ağzıma doldurdum.
Sessizce oturan Michael, bakışlarımı takip ederken gülümsedi.
Kesinlikle bu eşsiz gülümsemeye sahip kurnaz bir adam: samimiyetsiz ama rahat bir gülümseme. Bu ifade, şüphesiz, kötü ve bencil niyetleri gizler.
Ah, ama yine de bu çok lezzetli. Bu yabanmersinli cheesecake mi?
Malikanede bana bundan yapmadıkları için üzülüyorum.
"Lili, çok fazla yeme. Çok fazla kek yemek senin için kötü.”
Yulianne, anında beni azarlamaya başladı.
Ama haklı, zaten çok fazla yedim. Lilianne'nin vücudu son derece zayıf, ancak tatlı yememi engelleyemez!
“Zaten uzamak için lezzetli yiyecekler yemesi gereken bir yaşta.”
Michael sessizce mırıldandı. Bakışlarımı ona odakladım ve yemeye devam ettim.
Neden benimle arkadaş oluyorsun?
Tüm düşünceleri bir kenara bırakırsak, bu kekler inanılmaz derecede lezzetli.
"Lili'nin vücudu hala iyileşiyor; kendi iyiliği için dikkatli olmalıyım.”
"Hasta bir insanın özellikle bir çocuksa yemek yemesi daha iyi olmaz mı? İştahının bu şekilde artması daha muhtemel olacaktır.”
"Ama o seçicidir... muhtemelen yemeklerini düzgün bir şekilde yemez, çünkü hep tatlı isteyecek.”
“O zaman bu gerçekten bir sorun.”
Dostum, bu şekilde fikirlerini değiştiremezsin! Israr etmeni ve daha iddialı olmanı talep ediyorum!
Başımı eğdim ve yalvararak Michael'a baktım. Bir an için gözleri derin bir eğlence içinde genişledi ve sonra gülümsedi.
"Ama zaman zaman zambak tatlıları vermek zarar vermez.”
“Michael.”
"Lia, sen de tatlıları seviyorsun.”
EVET, özellikle çikolatalı kekler.
Lia'ya bir kek verirken çekici ve uysal bir şekilde konuşuyor.
Gözlerim genişledi şu entrikacı adama bakar mısın? Michael'ın Yulianne'ye vermek üzere olduğu keki hemen çaldım.
Gerçekten, bir kek ile beni kullanıp kendi lehine kazanacağına inanıyor musun? Tabii ki, belki de normal bir sekiz yaşında olsaydım, muhtemelen yapardın. Ne yazık ki, ben aslında yirmi yaşında bir kızım.
"Lili de çikolatalı kekleri sever.”
Her seferinde bunu yaptığım için kendimi çok mahcup hissediyorum.
Çikolatalı keklere olan sevgimi ilan ettiğimde, Yulianne anında küçük bir gülümsemeyle parladı ve bana çok fazla yiyemeyeceğimi hatırlatarak kısa bir uyarı verdi.
Eski hayatımda, sekiz yaşındayken, çoğunlukla fast food'larla yaşadım ve ölmedim.
Ayrıca, kekler yağlı hamburger ve patates kızartmasından daha iyidir, öyle değil mi?
Gereksiz düşüncelerden vazgeçerek, kafamı salladım ve çikolatalı kekimi yemeye daldım.
Michael ayrıca tüm dikkatini bana odakladı, beni saf merak ve gizemden uzaklaştırdı.
Bana öyle bakmayı keser misin?
Gerçekten kız kardeşimi o keklerin içinden geçirebileceğini düşünüyor musun?
"Robain'in ziyaret ettiğini duydum.”
Sonunda bakışlarını benden çekerken dedi.
O zaman söylentiler yayılmış olmalı.
Bir düşünce ortaya çıktı, biliyordum, bu kek çocuğun gerçek niyetinin ne olduğunu biliyordum.
Gözlerimi yuvarlayarak, sabırsızlıkla bacaklarımı ileri geri salladım.
Yulianne cevap vermek için ağzını açtı, ama aynı zamanda kekimi benden alma fırsatı yakaladı.
Hayır, kekim!
"Evet, bana bir şey sormak için geldi.”
“Ne olabilir?
"Bana nişanlısı olma rolünü oynayıp oynayamayacağımı sordu.”
Yulianne'nin cevabıyla, Michael'ın ifadesi yüzünde kırışıklıklar oluşturan ekşi bir şekle dönüştü ve kısa bir süre sonra sakin formuna geri döndü.
Eminim bunu bilmiyorsundur.
Muhtemelen duymuşsunuzdur: "onu ziyaret etmeye gittim, ama küçük kız kardeşine bir şey oldu ve kısa kesildi.’.
Bilinçsizce Michael'ı dikkatle izlemeye başladım, çenemi kollarım arasında dinledim.
Keklerim yok ve sonuç olarak sıkıldım.
Bekle, aklımda yaşlı bir kadın olabilirim, ama hala bir çocuğun bedenindeyim. Bir çocuk tatlı istemek için ne yapardı …
"Lia-unnie, lütfen bana keklerimi ver…”
Yardım edemedim ama yalvarmaya ve aceleyle eteğini hafifçe çekmeye başvurdum. Benim sorunum ne?
Ama uyandığımdan beri sadece brokoli çorbası ya da havuç dolgulu mantar risotto yiyen beni gerçekten suçlayabilir misin?
(ted:bazen zenginlik içinde fakirlik yaşarsın…)
Tatlılar benim için çok değerli!
Keklerimin benden alınmasına izin vermeyeceğim, en azından bu şekilde değil.
"Hayır Lili, yeterince yedin.”
"Ama yarın geri vermeyeceksin!”
Sadece bir gün oldu ve onları atmak üzeresin! Bana yeni bir tane bile almayacaksın! Personelden bile isteyemem, çünkü buradaki herkes sadece Yulianne'yi dinliyor!
Bu, benim gibi atıştırmalıkları yemeyi seven biri için kabul edilemez!
Yanaklarımı şişirdim ve Yulianne'ye baktım.
"Böldüğüm için özür dilerim, Yulianne. Ama burada olmamın nedeni, önceki konferanstan beri seninle görüşmek istediğim bir şey var. Sanırım bunu benden daha iyi biliyorsun.”
Arkasına yaslanıp sessizce Yulianne ve beni izleyen Michael, isteksizce konuştu.
Ani kesintisi ile, yulianne'nin eteğinden kavramamı geri çektim ve soğukkanlılığımı yeniden kazandım.
Çocuk gibi davranmaya devam edemem. Bir an için, bir kek yüzünden kendi kontrolümü kaybettim.
Sakinleştiğimi doğruladıktan sonra, Yulianne usulca konuştu:
“Eğer bir konferansla ilgili ise, o zaman Konsey hakkında konuşacaksınız, ama bana gerçekten bundan bahsedebilir misiniz?”
“Yakında yine de onunla ilgileneceksin. Malikanede kalacak değilsin, değil mi?
"Demek istediğim, öyle değil ama…”
Yulianne tereddüt ederek bana baktı. Gözleri, bakışlarını bulanıklaştıran keder parıltılarıyla yumuşadı.
Yani, beni her şeyden önce görmen önemli değil, her zaman yapmak istediğin bir şey yokmuş gibi davranamazsın.
Ayrıca, ne kadar yetenekli olduğunu biliyorum Yulianne.
Her zaman akranlarının çoğundan çok daha fazla çalışırdı, çünkü o rekabetçi.
"...Hala Lili'yle ilgilenmem gerekiyor.”
Kendi cevabıyla ikna olmuş gibi, gülümsedi ve saçlarımı okşadı.
Şuna bakar mısın, hala en büyük önceliği benim.
Aniden, suçluluk düşünceleri hızla kafamda birikmeye başladı…
Rahatsız hissettiğim anda Michael ve Yulianne arasında bakışlarımı değiştirmeye başladım.
Onun cesaret gösterisinden, endişeli ve şüpheli görünmesine rağmen, Yulianne özenle ona yardım etmeye istekli görünüyordu…
Öte yandan, Michael sık sık buraya gelirse çok fazla tatlı yiyebileceğimi düşünüyorum…
Ah, tabii ki, sonuncusu gereksiz ama hoş bir sebep.
Yine de, sadece tatlılarla kalplerimizi kazanamazsınız.
"Unnie, Unnie.”
Bir karara vardıktan sonra konuştum ve hemen Yulianne'nin dikkatini çekti.
Gerçekten üzgünüm ama asla benim yüzümden istediğini yapmaktan vazgeçmeye çalışma.
"Hey Amca, sana yardım etmemi ister misin “
"Amca…”
Michael şaşkınlık içinde mırıldanıyor.
Tıpkı Robain gibi, ona ‘Amca ' dememden dolayı bir şok olmuş olmalı ve onlara öyle seslendiğim için pişman bile değildim.
“Sana yardım etmek istiyorum. Ancak, çok uzakta yaşamıyor musunuz?”
"Hayır Lili, Amca buraya gelecek.”
Michael göz açıp kapayıncaya kadar cevap verdi. Hatta başını indirdi ve kendini ‘Amca’ olarak adlandırdı. Ondan beklendiği gibi, beni sakinleştirmeye çalışmak ne kadar akıllıca. Gerçekten usta bir entrikacı, o çok zeki.
Cevabı ne kadar hızlı olursa olsun, masum bir gülümsemeyi maskeledim.
“Bu iyi o zaman! Unni ve ben sana yardım edeceğiz, Amca! Unni bana nasıl ediyorsa öyle.”
Aslında sana yardım etmiyorum, sadece sana göz kulak oluyorum. Uygun bir gerekçe lazım sadece.
Konuşmayı bitirir bitirmez, Yulianne'nin yüzü neredeyse parlıyordu.
Gerçekten yardım etmek istemiş olmalı.
Kollarını dürttüm ve Michael'a göz kırptım.
Dostum, şu andan itibaren bana çok iyi davranmalısın.
İlk başta, senden hiç hoşlanmadığım için buna izin vermezdim. Sadece Yulianne çalışırken mutlu ve hepsi bu kadar.
Ve tatlıları da getirmelisin.
“... Ne kadar rahatladım.”
Michael, muhtemelen göz kırpmamı saf iyi niyetin bir işareti olarak yanlış anladı, yüzünde bir gülümseme süzülürken rahat bir nefes aldı.
Zaten kurnaz olduğumu düşünebilirsin. Ama aynı zamanda oldukça korkutucu bir rakip olduğunu söylemeliyim. Ama elbette, Michael Evans muhtemelen benimle aynı yaşta olsa bile benden daha kurnaz olmalı.
Her neyse, bu hepimiz için mutlu bir son.
Ben daha sık tatlı yiyeceğim, Yulianne çalışmaktan memnun olacak ve Michael'ın Yulianne'yi görmek için iyi bir bahanesi var.
Elbette, Michael'ın ona şu an olduğundan daha fazla yaklaşmasına izin vermem.
Bu kadar basit: eğer bir kişi nalları elinde tutmaya ve bir şeyler yapmaya çalışırsa, sonunda kendini diğer tarafın hayatına daha kalıcı olarak sokmaya çalışacaktır.
Bu yüzden asla, asla, tatlı planlarına girmeyeceğim!
ㅡ ㅡ ㅡ
Michael ile olan durumdan bir gün sonra, huzurlu bir öğleden sonraydı.
Tam olarak, bir süre öncesine kadar huzurlu bir öğleden sonraydı.
Hepsi, bu tatlı kekleri tattıktan hemen sonra tatlıların geri çekilmesinden acı çektiğim için.
Bu yüzden, konağın etrafında dolaşmaya ve köpek deliklerini izlemeye ve aynı zamanda Yulianne'nin dikkatli gözlerinden kaçınmaya karar verdim…
"Merhaba, sen Lili misin? Kız kardeşin gibi çok güzelsin. Biraz kurabiye ister misin?”
Sonra ne mi oldu? Ona nazik bir oppa'nın bana kurabiye verdiğini söylemeli miyim?
Aniden önümdeki duvarda bir el belirdi.
Tam olarak duvardan geçti.
Sürpriz olarak, kıçımın üzerine düşerek geriye doğru tökezledim.
Bu çılgınㅡ!
Bölüm 3 sonu.
Teddybear: bölüm sonuu
Serilerden daha erken haberdar olmak için discord sunucumuza gelin!
https://discord.gg/mHwwbBWCK4
Bu bölümde emeği geçen; çevirmen ve düzenleyici arkadaşların emeklerinin karşılığı olarak basit bir minnet ifadesi yani teşekkür etmeyi ihmal etmeyelim.
Spoiler butonu kullanılarak spoiler yazılabilir fakat buton kullanılmadan spoiler verenler uyarılmadan süresiz engellenecektir ve geri alınmayacaktır.,
Küfür, siyasi ve seviyesiz yorumlar,
İçerikle alakasız link paylaşımları yasaktır.
İçeriği çeviren gruplar dışında site reklamı yapanlar sınırsız uzaklaştırılacaktır.
