İhtiyar cam bardaktaki zümrüt yeşili içkiyi karşısında oturan üstü başı pas içindeki gence uzattı. Her ne kadar cevabını bilsede içini kemirmeye devam eden soruyu sormamak için kendini zor tutuyordu. Ciddiyet kavramını da dişleri gibi yıllar önce kaybetmiş olan ihtiyar kendini daha fazla tutamadı. “Apollo hala  kendi uzay mekiğini yapma hayali ile mi yatıp kalkıyorsun?” Apollo cevap vermeden önce önündeki kahverengi masaya ardından onunla aynı tonda olan ihtiyarın keline baktı. “Hayallerimle alay etmeye devam et Hank. Bir gün gerçekten mekiğimi tamamladığımda sadece arkamdan bakabileceksin tabi o güne kadar yaşayabilirsen.” Neşesinden bir şey kaybetmeyen ihtiyar alaycı tavrını sürdürdü. “Sen onlarca mühendisin birlikte çalışarak yapabildiği mekiklerden birini yap. Onu görmek için Tanrıdan kaçar tekrar dirilirim."
 

    Kehribar rengi gözleriyle saldıracakmış gibi ihtiyara bakan gencin dikkatini televizyondaki haber çekti. “Ay lideri Ferdinand Titan’ın Dünya Meclisi’nde sunulan yeni vergi yasasına onay vermesiyle Ay halkından alınan vergi %30 ‘luk bir artış göstermiştir.” Haberin sonlanmasıyla Apollo’nun elini masaya vurması aynı anda olmuştu. Gümüş saçları çıkarttığı sarsıntıyla masa ve üzerindeki her şey gibi sallanmıştı. Bedeni biraz daha sıkmasına izin verse kıracağı dişlerini açarak öfkeli bir şekilde “Bu dünyadaki götler kendi lüks hayatlarının yanında bir bok parçası gibi olduğumuzu umursamadan vergileri arttırıyorlar.” Diyerek haykırdı.


   Daha küçük yaştayken ödeyemedikleri ağır vergi borçları yüzünden önce babası ömürlük işçi olarak Dünyadaki büyük şirketlere satılmıştı. Bu da yetmezmiş gibi küçük Apollo’nun kahramanı olan onunla oyunlar oynayan, annesinin yetersiz kaldığı yerlerde annelik yapan 10 yaş büyük ablası Dünyadaki krala cariye olarak alınmıştı. Apollo Io’un tek bir hayali vardı.
   
   
   Birlikte oturup sohbet ettikleri zamanlarda ablasının ona söylemiş olduğu şu cümlelerdi. “ Apollo benim hayalim ne biliyor musun? Diğerleri gibi kasvetli , savaş meraklısı ya da abartılı ve şaşalı bir mekik yerine daha sade, şirin ve fantastik bir mekikle tüm gezegenleri ziyaret etmek. Biliyorum ailemizin durumu yüzünden kıt kanaat geçinebiliyoruz ama ben bir gün bu hayallerimin gerçek olacağını biliyorum ve o gün seninde yanımda olacağını.” Ablası bu cümleleri söyleyip gülümsedikten sadece 1 hafta sonra götürülmüştü.


    Ailesini bölen, ablasını elinden alan ve bunu daha çok insana yapmak için şartları zorlaştıran o dünyadaki uzay çöpünden farkı olmayan kişilerden intikam almak Apollo’nun hayaliydi. İçinde tekrardan tüten bu intikam ateşi Apollo’yu kavurmaya başlamıştı. Her adımında bastığı yerde öfke izleri bırakan genç adam daha fazla konuşmadan bardan çıktı. Mekiği tamamlamak istiyorsa yetişmesi gereken bir yer vardı. Uzay malzemeleri hurdalığı...