[color=var(--tw-prose-bold)]Bölüm 5: Baba ve Kardeş Garip (2) "Kanmayın Oscar. Görme yeteneği henüz tam olarak gelişmedi. Sana bakmıyor."[/color] Onun güveni çatıda yükseldi, beni bile şok etti. Suskundum. "Bir keresinde bana baktığını söyledin, gözlerimiz gibi!" Bana olan tavrı ve Oscar’a karşı davranışları farklıydı. Bana neden "Mabel’ım" dediğini merak ediyorum, ama kendi oğluna neden bu kadar soğuk davranıyor? Oscar’ın tepkisi de beni şaşırttı. Babasının sert sözlerinden korkmadı ve sadece bana baktı. "Ne kadar şirin..." "Uh..." Bir şey söylemek istedim, bir şeyler anlatmaya çalıştım ama yapamadım. Tüm kararlılığıma rağmen başarısız oldum. Dişim yoktu ve toplayabildiğim tek şey yumuşak bir mırıltıydı. "Uh? Belki… ağabey? Majesteleri Mabel bana ağabey dedi!" "Spekülasyon yapmayı bırak, Oscar." Soğuk bir şekilde söylese de, yumuşak ve sevgi dolu bir gülümsemeyi gizleyemedi. "Eminim ’Ah baba...’ demeye çalışıyordu." "….." İkiniz de yanılıyorsunuz. Sessiz kalmalarını istedim. Çok gürültücüler… ’Birisi onları benden uzaklaştırsın!’ Dadıya yalvaran gözlerle baktım. "Ah, benim minik Majestem aç gibi görünüyor. Lalima, hazır mı?" Dadım, beni incitmeden tuttu ve seslendi: "Her şey hazır!" Tüm itirazlarım ona ulaşamadı. ’Beni bile hayal kırıklığına uğratacağını düşünmek hiç aklıma gelmezdi.’ Dadı, beni kollarında tuttu ve yüzümün etrafındaki çıngıraklarla oynamanın eğlenceli olduğunu düşündü. Evet, dadı, gerçekten eğlenceli... İmparator ve Oscar gözlerini bana dikmişti; bir anı bile kaçırmamaya kararlıydılar. Onların bakışları bana yük oldu. Neden böyle davranıyorlar ki? Bu sırada dadı, biberonu dudaklarıma yerleştirdi. Şişeyi hevesle emdim. "Majesteleri açlıktan ölecek gibi görünüyor." ’…..Öyle değil…’ Yemeği bir an önce bitirip kurtulmak istiyordum. Şişenin yarısında, emziği bıraktım ve derin bir nefes aldım. Bu arada, imparator, fark etmeden dadının yanına gelip elini uzatmıştı. "?" Dadı şaşkınca gözlerini kırptı. İmparator bana baktı. "Bana ver onu." ’Ha…? Ha…?’ Biberonun yarısı ağzımdayken birden çekildi. Şaşkın bir şekilde olan biteni anlamaya çalıştım. Durumu anlamadan önce, imparator hızla sandalyeye oturdu ve beni kollarına aldı. "Bak, Mabel. Baba seni besleyecek." "Uehh…" ’…..Buna gerek yok ki…!’ Başımı mümkün olduğunca geriye çekmeye çalıştım ama bir işe yaramadı. Güçlü bir yetişkine karşı koyamazdım. İmparator, biberonu dudaklarıma doğru itiverdi. "Nngh!" …Bir yetişkine karşı kazanamayacağımı anlayarak pes ettim ve şişeyi emmeye devam ettim. "İşte böyle. Güzelce ye." ’Of… neden bebek oldum ki…’ Duygusal bir karamsarlık üzerime çöktü. Rahatsızlığımı ifade edememek, çaresizliğimi artırıyordu. İmparatorun sevgi dolu ve şefkatli bakışları… gözleri kalplerle dolmuş gibiydi. Bu bakışlar beni iyice rahatsız etti, o yüzden gözlerimi sımsıkı kapadım. "Görünüşe göre bitirmek üzeresin." Tüm gücümle şişeyi emdiğim için ağzım sütle dolmuştu. Gözlerimi yavaşça açtığımda… "Ppftt!" Sütü püskürttüm. ’Neden yüzün bu kadar yakın?!’ Kimse normal bir şekilde duramazdı, özellikle bir adam—hem de bir imparator—bu kadar yakın duruyorsa! "Ah…! İyi misiniz, Majesteleri?!" Dadı hemen koşarak bir mendil uzattı. Öte yandan imparator sıcak bir şekilde gülümsedi. "Hiç sorun değil. Mabel’in tükürdüğü süt kutsal sudur.
Bu bölümde emeği geçen; çevirmen ve düzenleyici arkadaşların emeklerinin karşılığı olarak basit bir minnet ifadesi yani teşekkür etmeyi ihmal etmeyelim.
Spoiler butonu kullanılarak spoiler yazılabilir fakat buton kullanılmadan spoiler verenler uyarılmadan süresiz engellenecektir ve geri alınmayacaktır.,
Küfür, siyasi ve seviyesiz yorumlar,
İçerikle alakasız link paylaşımları yasaktır.
İçeriği çeviren gruplar dışında site reklamı yapanlar sınırsız uzaklaştırılacaktır.
