Bölüm 2
#Bu bölüm sevgili ilk okuyucum Luna butterfly 'a ithaf edilmiştir.

“Lanet olsun bir kadın nasıl bizi yönetebilir? Asla olmaz, bunu kabul etmiyorum. Siz de benimle aynı fikirde değil misiniz? Çıldıracağım bir tek ben mi böyle düşünüyorum?”

“Evet, haklısın böyle bir şey kabul edilemez. Değil mi I.Prens Hary? Siz de öyle düşünmüyor musunuz?”

“Sesinizi kesin! Azizler tanrının onu seçtiğini söylüyor üstelik imparator onu destekliyorken ve onu veliaht seçmişken ne yapabiliriz? Planlarımızı açıktan açığa değil gizlice yürütmeliyiz. Bir suikast yapabileceğimiz en iyi şey.” Aklım almıyordu imparator beni hep el üstünde tutmuştu ve tahtta beni geçireceğini  söylüyordu. Fakat üç yıl önceki olaydan sonra değişmiş prensesin tarafında hareket etmeye başlamıştı. O küçük böcekte gözünü benim yerime dikmişti. Ordunun başına geçmiş şimdiden bir krallık fethetmişti. Halk onu destekliyordu ve tanrının gönderdiği kutsal bir insan olduğunu söylüyorlardı. İmparator onu variste ilan etmişti. Artık son yaklaşıyordu ya ben hayatta kalacaktım ya o.

“III. Prens Richard suikasti siz yöneteceksiniz. Anlaşıldı mı?”

“Ben… Peki, yapacağım.”

“GÜM! PAAT,KÜÜT!”

“Yakalayın hepsini, vatana ihanet suçundan hepiniz tutuklusunuz!”

“AAHH! Biz suçsusuz prens ne dediyse onu yapıyorduk. Lütfen bağışlayın bizi!”

“İmparator hazretlerini zehirlemek büyük suçtur Dük. Sizi hemen burada infaz etmediğime sevinin.”

“İmpa-…İMPARATORU ZEHİRLEMEK Mİ? BİZ ÖYLE BİR ŞEY ASLA YAPMADIK. CÜRET EDEMEYİZ. İFTİRA!”

“Sizin kirli kanınızla elimi kirletmek istemiyorum o yüzden usluca durun. Elimden bir kaza çıkmasını istemeyiz değil mi?”

“Clink!*Kılıcı kınından çıkarma sesi*"

“Demek savaşmaya karar verdin Hary!” “Clink!”

“F*hişe! Bana adımla seslenmeye cüret etme!”

İçinde ateş yanan iki genç kılıçlarıyla adeta dans ediyordu. Fakat savaşın sadece bir kazananı olmalıydı ve bu kanlı bir savaştı. Kaybeden taraf soğuk kılıçla kafasının uçtuğunu bile anlayacak vakte sahip olmayacaktı.

Sinirli haliyle ve ölüm korkusuyla  normalde yapmayacağı açıklar veriyordu. Bu da prensese avantaj sağlıyordu. Çok sürmeden Prens Hary’nin kellesi yere uçtu. Bir saniyecik gözlerinde bir üzüntü olan prenses hemen eski haline döndü.

“Başka bana karşı gelmek isteyen var mı? Üstelik imparatorumuz hasta yatağındayken. Richard!”

“Ef-…Efendim abla.”

“Bir daha bir ihanetini görürsem Hary gibi kellen yerlerde sürünür bir an olsun acımam sana anladın mı?”

“Evet çok iyi anladım. Merhametin için teşekkürler abla!”

“Hahaha demek bana abla demeye başladın, iyi iyi böyle demeye devam et. Önceki kudurmuş köpek gibi olan haline bir daha döneyim deme en ufak hakarette cezan belli.”

3 ay sonra

“İmparatorluğumuzun Güneşi tanrının cennetine gitmiştir. Veliaht Prenses Patricia Tanya Degurechaff İmparatorluğumuzun Güneşi olmuştur.”

“Şak şak şak şak şak! İmpatoriçemiz çok yaşa!”

“Sevgili halkım ilk icraatim yaz tarih yazıcısı. Kadınların eğitim, öğretim hakkına sahip olması, hukuksal olarak boşanma hakları ve erkeklerle eşit derecede değer görülmesine karar verilmiştir. Ayrıva kadınlar için bir ordu kuracağım. Özel ordum olarak katılmak isteyenler saraya başvursunlar.”

“ÇOK YAŞA İMPARATORİÇEM! ÇOK YAŞA!”

5 Yıl Sonra

“İmparatoriçem maalesef kalbiniz artık dayanmıyor. Her gün kan kusmanız bunu kanıtlar derecede. Çok üzgünüm fakat bu yeteneksiz şifacı sizi iyileştirecek bir ilaç yapamıyor. Lütfen beni bağışlayın.”

“Tamam çekilebilirsin.” Kraliyet doktoru odadan ayrılırken aklıma bir sürü anı dolaşmaya başladı.
Tüm kıtayı fethetmiştim. Bunu yaparken yakmıştım, yıkmıştım. Dolandırmıştım, öldürmüştüm kısacası başarım için gereken her taşa basıp geçmiştim. Masum, çocuk demeden gerekeni yapmıştım. Peki karşılığında ne almıştım? Açgözlü halkımdan birkaç övgü, daha fazla toprak ve kraliyet hazinesine birkaç altın.

Cariyemi öldürmüştüm. Çünkü bana ihanet etmişti. Dükleri, kontları, baronları öldürdüm çünkü bana ihanet etmişlerdi. Peki bana ihanet etmeyen ve hep sevgiyle beni kucaklayan insanlar için ne yapmıştım? Hiçbir şey, gerçi sayıları da çok değildi. Evlat edindiğim biricik kızım ve oğlum, sevgili annem bunlar dışında beni seven yoktu. Bir dahaki hayatımda sevdiklerimi asla görmezsen gelmeyeceğim. Onları elimden geldiğince seveceğim ve sayacağım.
Ben bunları düşünürken birden kan kusmaya başladım ve kalbimde bir şeylerin tuhaf olduğunu söylüyordu. O sırada kapı çaldı ve kraliyet sekreteri girdi odaya.

“İmparatoriçem anneniz… anneniz zehirlenerek vefat etmiş.”

“KÜT!”

“İmparatoriçem ayılın lütfen. Çabuk kraliyet doktorunu çağırın!İm-…”
--

Gözümü açtığımda bembeyaz bir odadaydım. Karşımda uçan bir yaratık vardı. Uyandığımı farkedince elimi uzatmamı işaret etti. Garip bulsam da elimi uzattım. Elime büyü tarzı bir şey yaptı ve yaptığı şeyle avucumda az yapraklı bir ağaç oluştu.

“Tüm yapraklar düştüğünden tekrar buraya geleceksin insan. Dileklerin kabul olacak.” Eliyle beni gönderme işareti yaptığında gözlerimi tekrar açtım. 
Hava kararmıştı, bunu görünce hemen yataktan fırladım. Annem gerçekten ölmüş müydü? Koşarak odasına gitmeye başladım. Tüm algılarımı açmıştım. Annemden gelen en ufak bir yaşam kıpırtısı bana dünyaları verecekti. Fakat ölmüştü. Hiçbir ses kıpırtı veya nefes yoktu. Rengi solmuştu. Beni sevgiyle okşayan ellerinde biri kopmuştu.

“WAAAH! ANNE, ANNECİĞİM!” Çıldırırcasına ağlıyordum o sırada açık olan algılarım sarayın mahzeninden gelen sesi duymaya başlamıştı.

“Seni andaval! Sana imparatoriçeye götüreceksin zehri dedim nasıl…nasıl anneme verirsin zehri? O benim annemin eli mi s*ktiğimin p*çi?”

“KÜT!” En azından annemin katilini öldürmüştü sevgili kardeşim fakat onunda o adam ve annem gibi bugün son günü olacaktı.

2.BÖLÜM SON

#Bu bölümü sevgili ilk okuyucum Luna butterfly' a ithaf ediyorum.
#Sizde yorum yaparak bölüm ithafı alabilirsiniz. Tabii ki vote verirseniniz beni çok mutlu edersiniz.
#Yorumlarınızı, eleştirilerinizi bekliyorum. Sorunuz varsa sorabilirsiniz.