##Serim, novelturkiye.com adresinde 10 Bölüm İleriden Yayınlanmaktadır. Hepinizi, Türkçe Novel Okuma Siteme Bekliyorum ##

Arkamdan hayretler içinde bakan dört takım arkadaşımı geride bırakarak, arenanın ortasına kadar geldim. Bu kez önceliği Akıncılar alıyor ve parti lideri olarak gösterimize son noktayı koymak istiyorum.
“Olamaz, kesinlikle yanlış görüyorum!”
Anonsu yapan adam beni görünce bağırmaya başladı, zevkten dört köşe oldu namussuz.
“Akıncılar’ın lideri Max, yiğidin harman olduğu Yedi Katlı Dehliz Şehri Arenası’na tek başına çıkıyor. Arka Sokaklar partisi henüz yerinden kıpırdayamadı, acaba tek kişiden korkmuş olabilirler mi?”
Gaz vermeyi kesmiyor, şahine binmiş varoş bıçkını gibi bir basıyor, bir çekiyor pedaldaki ayağını. İşe de yaramıyor değil, altı kişiden oluşan Arka Sokaklar partisi karşımda. Baştan aşağı süzüp tartıyorlar, yiyebilecekleri bir lokma mıyım tahmin etmek istiyorlar.
“Tamam, bizi yenersiniz anladık ama tek kişi hepimizi devireceğini mi sanıyorsun?”
İlk sataşma gerçekleşti, cevap vermeye niyetin yok.
“Artiste bak!”
Ağzımı açmıyorum.
“Kimsin ulan sen, kendini ne sanıyorsun?”
Kafamı çığırtkana çevirdim, başlatmasını bekliyorum.
“Bahisler açıldı! Arka Sokaklar kazanır 1 e 2,5; Max kazanır 1 e 8,5!”
Savaşı başlatmasını beklerken, adam bahisleri açıklamasın mı? 8,5 orana bak, şimdiden gömdüler beni. Her kafadan bir sesin çıktığı beş dakika boyunca bekledim. Düşmansa, bakışlarıyla öldürebilecek olsa, beni defalarca ortadan ikiye bölmüştü.
“Bahisler kapandı! Son zamanların en büyük kapışması için geri sayım başladı!”
“3!”
“2!”
“1!”
“Başla!”
B harfini duyduğum gibi fırladım, iki pasif yeteneğim ve Kutsamam aktif halde. Toraman Ara Gaz’ı da kullandı, neden bekleyeyim ki? Bu hareketi beklemedikleri açık, silahım yok diye vur-kaç yapacağımı mı sandılar acaba?
“Gel! Gel babanın kıllı göğsüne!”
Tankları işe ilk uyanan kişi oldu, ileri fırlayıp yolumu kapatmak için kalkanını yere sabitledi. Ne amatörce bir hareket, iki adımda üzerine çıkıp kafasına basarak ileri zıpladım.
Bir tank, iki savaşçı, iki okçu ve avcıdan oluşuyorlar. Nereden mi anladım? bBahisler açıldığında dizilişlerini belli etmeye başladılar da ondan?
Kalkanın marifetiyle iki savaşçı ve ellerindeki hançerlerle bana vurmaya çalışan avcıyı es geçerek okçuların arasına indim.
“Durdurulamaz Yumruk!”
Bileklerimi saran urganlar, metal zincire dönüşüp dirseğime kadar uzanıyor. Ucunda yumruk olan kolum, metal bir çekiç gibi görünüyor. Sağ yumruğum soldakinin çenesinde patladı, hemen kafamı dairesel bir hareketle çevirip diğerine kroşeyi yapıştırdım.
Afalladılar, sıra soldakinde diyordum ki ensemde soğuk bir metal hissettim, avcı gelmişti bile. Bir adım geri attım ve sırtımla havadaki düşmana vurdum, dengesi dağılan ufak tefek adam yere düştü.
Nasıl da duruyor, kafasına tekme atmak için hamle yaptım ama nafile, diğer üç arkadaşı koşarak yardımına yetiştiler.
“Ah be! Neredeyse öleceklerdi!”
Okçular zar zor ayağa kalkıyorlar, canları neredeyse dibi görmüş. Bir kez daha vursam, arenanın kumlarından elekle geri toplayacaklar. Yalnız Avcı epey hızlı çıktı, bir sırt darbesiyle beraber %30 canı gitmiş ama yine de sinsi saldırılarına dikkat etmem lazım.
“Okçuları koruyun! Çok hızlı dikkat edin!”
Çevikliği arttıran Dövüş Konsantrasyonu sağ olsun, düşmanı tedirgin etmeye yetiyordu ama tam toparlanmadan saldırmam gerekiyor. Yeniden yüklendim, bu arada silahım olan siyah zincirler sadece dirsek hizamda, omuzuma kadar çıktıklarında olacakları biliyorsunuz zaten.
“Geliyor, şimdi!”
Beni bekliyorlar galiba, ben de onlara doğru gidiyorum derken ortada buluştuk. Tank kalkanıyla engellemeye çalıştı, yanından sıyrılıp sağ tarafındaki savaşçıya doğru yöneldim, baltasıyla hamle yapmasına rağmen yumruk suratının ortasında.
“Tam zamanı, haydi!”
Geride bıraktığım tankın sesi kulaklarımda, kendisi de yarım adım gerimde. Dönüp vurayım dedim, yumruğumu savuracak yer yok, soldaki de yanaşmadı mı yanıma, iyice sıkıştım.
“Yumrukların öldürücü ama onları savuracak boşluk olmayınca bakalım ne yapacaksın!”
Kumpas kurmuşlar, az önce yumruğu yiyen elemanda solumu kapattı, ne tarafa adım atsam geri çekiliyorlar ama sadece yumruk atmamı önleyecek kadar uzaklaşıyorlar. Okçularla avcı ön tarafı kapattı, güçle baş edemeyeceklerini anlayınca yıldırma savaşına giriyorlar.
“Güzel plan ama üzgünüm! Yeni yeteneğimin tadına ilk siz bakacaksınız!”
Sözlerimi bitirdiğim gibi sağ tarafımı kapatan savaşçının ayakları yerden kesildi, yok olurken bakışlarındaki şaşkınlığı görebiliyorum.
“Kaç!”
Tank, vuruşumu görünce afallayan arkadaşına bağıradursun sıra onda, belimi büktüm ve sağ dirseğimi kaskının üzerine gömdüm.
“Budanın Dirseği!”
Ork Zindanından aldığım yeteneği diğerlerinin önünde ilk defa sergiliyorum ve durmaya niyetim yok.
“Durdurulamaz Yumruk!
“Ölümcül Kroşe!”
Üçlü komboyu tamamladığımda tank diğer tarafa doğru yol aldı, durur muyum?
Solumdaki savaşçıyı görmezden gelerek okçulara doğru yüklendim ve iki nefes sonra önümde bir gölge belirdi. Avcı hançerlerini aşağıdan yukarıya doğru savuruyor ama yemezler. Dirseklerime kadar uzanmış olan siyah zincirler sadece atak için değil, savunma için de varlar.
Ağır silahları durdurmaya gözüm yemese de iki hançerden korkacak değilim. Metal metale değince bir kıvılcım çaktı, ardından ikili Budanın Dirseği!
Dirsek kemiklerimin kafatasını parçaladığını hissettim, bu daha iflah olmaz. Okçular fırsattan istifade saldırıyor, bir ok kolumu sıyırdı bile. Demek ki ilk ölecek olan o okun sahibi, yerinden kıpırdayamadan sağ direkle bitiriyorum işini.
Sırtım diğerine dönük olduğundan tedirginim ama saldırırken oku yaya takıp atma sürelerini hesapladım. İki saniyem daha var; kendimi önce, sağa sonra geri fırlattım. Dirseğim yaya vurduğu gibi silahı ikiye ayırdı, okçunun da sonu bu şekilde olacaktı.
Gözüm döndü bir kere, silahını yere bırakan savaşçıya koşuyorum. Burası Arena, burada merhamet yok. Ama barbar değilim, üç yeteneğimi harmanladığım bir kombo vuruşla hesabı kapattım.
Altı düşman Günahkâr yok olup gitti, tribünlerde sessizlik hâkim. Bir tarafın diğerini ezdiği veya başa baş mücadeleleri izlemek zevkli olabilir ama her an rakibiniz olacak bir partinin liderini böyle görmek, sadece susmanızı sağlardı.
Bu geceki şov sona eriyordu, anonsu beklemeden Akıncılar olarak arenanın kumlarını terk ediyoruz.