“Şimdi, bugün yürüyüş pratiği yapalım.”




"Ben de, ben de, abla!”




Marie'nin yanında, kısa saçları at kuyruğuna bağlanmış  olan Ellie vardı ve yanakları kırmızıydı.




Ellie, Marie'nin yaşça  küçük olan ikinci kardeşidir ve Kont'un yanında bir dadı olarak çalışmayasını sağlayan belirleyici insanlardan biriydi.




Bir süre önce şehirde birlikte yaşadılar ve Brielle ile ilgilenmek istediğini söylediği zamanlar vardı.




‘Tehlikeli.’




Marie'nin daha önce yaşadığı yerdeki bebek paspasları yoktu, bu yüzden Brielle düşüp yüzünü çarpabilirdi.




"Düşemez, bu yüzden yürümek istiyorsan, bir dahaki sefere el ele tutuşalım, tamam mı?”




"Tsk.”




Bunu yapmak isteyen ama Marie hayır dediği için üzgün olan Ellie, bir an için havalı bir bakış  attı.




"Genç usta, artık bacaklarınızda çok fazla güç var!”




Yumuşacık  bacaklara güç verdi ve hafifçe sarkan bir bebek bezi ile poposu, kendiliğinden gülümsemesini tetikledi. Buna ek olarak, biraz gevşek olan pantolonlar artık bacaklarının etiyle doluydu.




"Abla, ben de bakmak istiyorum.”




Sonra Ellie Brielle'in bacaklarını parmaklarıyla dikkatlice bastırdı.




"Ooh.”




Kabarık pantolon sayesinde hiçbir şey hissetmedi, ama Ellie ona hayran kaldı.




Ve bu tepkiler heyecan verici olsa bile, Brielle oldukça zorlansa da bir süre daha Marie'nin elini sıkıca tuttu.




*




Tombul kalçaları minoş minoş oynattı ve öne doğru ilerliyordu.




Bebek bitkin ve yarı yarıya pes etmişti  ama devam etti ve yüzü kızarıklıkla hedefe doğru çabaladı.




"Aman Tanrım, buraya kadar geldin.”




Brielle'in hedefi dadısıydı. Bir süre önce bebek bezlerini organize eden Marie, ona yaklaşan bebeğe gülümsedi.




Sonunda öğle yemeğiydi. Brielle bazen açken Marie'yi görmeye gelirdi.




Bebek bezini çabucak indirip ona sarıldığında, bebek memnuniyetten dolayı kahkaha attı.




"Nasıl bu kadar sevimli olabiliyorsun?”




Brielle memnun oldu ve Marie yanağını ovuşturdu.




Yedi aylık Efendi'deki tek değişiklik bu değildi. Bir ay önce, onu bacaklarının üstüne koyduğunda, gücünü kullandı ve hareketsiz durdu, ama şimdi bacaklarını bir vuruşla hareket ettirebildi.




"Kont senin büyüdüğünü görünce çok sevinecek.”




O sadece amcası olmasına rağmen, Brielle krallığın en iyi figürlerinden birine sahip gibi görünüyordu, Kont amcasının uzun çaplı genleri sayesinde...




Ne yazık ki, bebek hızla büyüyor ve Kont günlerdir Brielle'i görmedi.




Kitap okumakla* çok meşgul görünüyordu ve yıl sonu olduğu için saraydan ayrılamadı.




ÇN: Bence burada genel olarak Kontların yaptığı masa başı işlerden bahsediyor.




"Genç Efendi, geldiğinde kontu şaşırtalım.”




Brielle amcası hakkında konuştuğunu biliyormuş gibi kıpırdadı.




*




Kara at gece boyunca dinlenmeden geldi.




"Geri döndünüz.”




Kont sonunda işini bitirdikten sonra konağa geri döndü.




Başını uşağa doğru salladı ve hızlı adımlarla yürürken sordu.




"Şimdi uyuyor mu?”




Geç olmasına rağmen  yine de sordu çünkü bebeğin uyku zamanı düzensizdi.




Özne eksik olsa da, uşak efendisinin kimden bahsettiğini hemen biliyordu.




"Uyuyor efendim.”




Ancak duyduğu cevap, duymak istediği şey değildi. Brielle'in uyanık olmasını bekleyerek gözle görülür bir şekilde hayal kırıklığına uğradı.




“Anlıyorum.”




Yine de onu karşılayan biri vardı. Dadıydı.




"Geri döndünüz.”




"Evet ... nasıl gidiyor?”




"İyi gidiyor, efendim. Genç Efendi şu anda mışıl mışıl uyuyor bu yüzden sessizce içeri girerseniz, hızlı bir göz atmanızda sıkıntı olmaz.”




Kont malikaneye geldiğinde, Marie pencereden içeri girmesini izlerken mutlu bir şekilde gülümsüyordu.




Çok fazla göstermese bile, yeğenine olan aşkı, konağa girerken hızlı temposu ile kendini gösterir.




Ve sözlerini bitirdiğinde, soğuk pelerinini çıkardı ve Brielle'nin uyuduğu odaya doğru dikkatli bir şekilde adım attı.




“Biraz kilo vermiş gibi görünüyor.”




Gözleri karanlık odaya uyum sağladığında, bebeğin figürünü biraz daha net bir şekilde yakaladı. Açıkçası, dışarı fırlayan göbek biraz göze çarpıyordu, ama biraz daha ince görünüyordu.




Uzun zamandır görmediği yeğeninin yüzüne bakarken yanında duran Marie'ye söyledi.




“Çünkü daha aktif hale geliyor.”




Biraz farklı bir bakışla tepki verdiğini gördüğünde, Brielle'in yarın uyanmasını dört gözle bekliyordu.




"Yarın, Genç Efendi'nin ne kadar değiştiğini görünce daha da şaşıracaksınız."




Kont, Brielle'nin karanlıkta uyurken profilini izlemeye devam etti, sonra fark etmeden  elini şişkin yanaklara doğru uzattı.




"Bir dakika, Kont.”




Ama eli yine dadı tarafından engellendi.




"Soğuk ellerinle ona dokunursan, uyanır. Daha ellerini yıkamadın, değil mi?”




"Haa…”




Sadece tekrar bakmakla yetinmek zorundaydı.




Marie, sözlerini iyi takip eden Kont'a gülümsedi.




'Sanırım kilo veren Kont.’




Brielle için, etrafta koşuşturduğu için olmasına rağmen, Kont Kraliyet Sarayı'ndaki iş yüzünden yorgun görünüyordu.




'Ama daha da çekici hale geldi.’




Kilo verdiğinde, yüz hatları daha keskindi ve bedeni daha erkeksi görünüyordu.




“Ne oldu?”




Karanlık olduğu için bakışlarını fark edemeyeceğini düşündü, ancak Kont başını çevirip sorduğunda Marie utandı.




"Ah ... Hayır. Genç Efendi için bir ninni söylemeliyim.”




Sakar bahanesiyle kıvrandı, zaten uyuyan bir bebeğe nasıl ninni  söyleyebilirdi ki...?




ÇN: Çok tatlılar 0-0

“…”




Kont sessiz kaldığında, Marie bir nefes aldı ve ninnisini küçük bir uğultu ile söylemeye başladı.




Kont bakışlarını çevirdi,  Brielle'nın göğsünü okşayan eline takip etti. Ay ışığından yansıyan yüzü görülebiliyordu. Brielle ile ilgilenmekten yorulmuş olmasına rağmen, yüzündeki gülümseme çok sıcaktı. Kalbinin bile titremesini sağlayacak kadar.




ÇN: ÇOKKKK TATLILAR X2




Ona bakarken kendi yüzünde bir hilal gülümsemesi olduğunu bilmiyordu.




*




Marie karnında bir sıcaklık hissetti ve doğal olarak onu kucakladı.




'Ah, çok rahat.’




Geç uykuya daldı ve vücudu şafağın soğuğundan büzüldü, ama rahat hissediyordu.




"Bu bu!”




'Huh?’




Ancak,sıcak nesneden tanıdık ses gelince, gözlerini açtı ve şaşırdı.




"Genç Efendi. Nasıl oldu da geldin …”




Uyurken, yere Batı tarzı bir yatak yerine bir battaniye koydu. Daha sonra, duvarları yumuşak yastıklardan yaptı ve Brielle birkaç gün önce ayağa kalkmak için onları kullandı  ama bugün kaçmış gibi görünüyordu.




"İyi uyudun mu?”




Selamladıktan sonra Brielle'e sert bir yüzle sordu.




"Böyle gelmemelisin. Kendine zarar verebilirsin.”




Etrafına kalın bir battaniye koydu, böylece düşerse incinmeyecekti, ama yine de Brielle'in yanlışlıkla yere düştüğünde ve yaralandığını hayal edebiliyordu.




“Buna daha fazla dikkat etmeliyim.”




Ancak Brielle, ifadesini gördükten sonra tutkuyla şikayet etti.




"Bu bu. Ru. Bu Bu. Ru.”




Brielle'in davranışına aşina olmayan Marie, yanlış bir şey yapmış gibi gülümsedi, sonra bebeğin gevezeliği durdu.




*




"Şimdi, emzirmenin zamanı geldi.”




Marie bir çocuk doğurmadığı için, elbette, bu onun yapamayacağı bir şeydi.




Her sabah Brielle'i besleyen ayrı bir dadı var, Marie'nin gözlerini ilk açtığında gördüğü 'Erin' adında orta yaşlı bir kadın.




Brielle ile ilgilenemedi çünkü bebeği de vardı ve Brielle Kont'un halefiydi, bu yüzden onu kimseye bırakamazdı. O zaman küçük kardeşlerine ve düşmüş bir aristokrata bakma deneyimine sahip olan Marie, konağa girdi.




Erin, Brielle'in başlangıçta Marie'yi nasıl reddettiğinden bahsetti, bu yüzden onun için ne kadar zor olduğunu bilmiyordu.




Sonra Brielle aniden ona bağlandı, çünkü dadısını değiştirmekten endişe ediyordu. Ve bu bedeni ele geçirdiği gündü.




“Bu-”




Marie'den ayrılmak istemeyen Brielle, bir sebepten dolayı mücadele etti.




“Sadece bir dakika sürer. Genç Efendi.”




Ancak, Erin'in gücünün üstesinden gelemedi, bu yüzden sessizce emzirmekten başka seçeneği yoktu.




"Brielle, bebek mamasını iyi yiyor mu?”




Brielle'i besleyen Erin, Marie'ye nefessiz bir sesle sordu.




“Evet, ona çoğunlukla lahanadan yapılmış yiyecekler veriyorum.”




"Kulağa harika geliyor. Bu çok önemli çünkü çocuğum onları yemek istemiyor.”




 "İlk olan mı?”




“Evet.”




İki oğlu vardır. İlki dört yaşındaydı.




"Peki ... o zaman neden çocuğun en sevdiği şekli yiyeceğe dönüştürmeyi denemiyorsunuz?”




"Favori şekli?”




“Evet. Yani atları seviyorsa, bir at gibi şekillendirilebilir ve ayıları seviyorsa, bir ayı gibi görünebilir.”




"Ah, bu iyi bir fikir gibi geliyor.”




Erin bunun gerçekten işe yarayıp yaramayacağı konusunda şüpheliydi, ama Marie'nin sözlerinin doğru olabileceği için denemeden yanlış bir şey olmadığını düşündü.




'Zaten iki küçük kardeşine de kendisi bakmamış mıydı? Bazı yönlerden, kendinden  ziyade bir ebeveynlik son sınıf öğrencisi gibi görünüyor.'




“Öyle mi? Artık yemiyor musun?”




Aniden, Brielle, iki ön dişiyle Erin'i reddetti ve Marie'ye ulaştı.




“Boo! Boo! Ah! Ah!”




*




Erin'in sorularını cevaplayan ve iki küçük kardeşi yetiştirmek için ona tavsiyelerde bulunan Marie, Brielle'i tuttuğunda ve sindirimine yardımcı olmak için sırtında okşadığında, Kont odaya geldi.




Yeğeniyle daha fazla zaman geçirmek istediği için bugün tatildeydi. Tabii ki, işin yerine ofise geri itildiğini görmek zorunda kaldı.




“Kont.”




Onu bulup bağırdığında, Brielle'in kafası döndü.




"Bu!”




Onu çağırırken Kont'un yüzünde bir gülümseme vardı.




“Eğleniyor musun?”




Onu tutamadığı için bebeğin küçük eline dokundu, kucağına almak yerine Marie'nin omzuna dayandı. Yumuşak dokunuşu çok bağımlılık yapıcıydı.




Brielle güldü, o da zevk almıştı.




“Ha?”




Sonra yeğeni hakkında yeni bir şey keşfetti.




"Bunu gördün mü?”




“Evet. Zaten dişleri var.”




Kont yeğeninin aniden büyümesiyle hayrete düştü.




"Çok dikkatsiz davrandım.”




Brielle'in dişlerinin çıkmış olması, şimdiye kadar bilmediği gerçeğini yansıtıyordu. Ne kadar meşgul olursa olsun, yeğeninden daha değerli bir şey yoktu ve bunu kaçırdığı için pişman oldu. 


Marie yanından bir ses duyduğunda, genellikle hiçbir şey söylemedi, çünkü işini biraz kesmesini diledi. Bu yüzden yorgunluğunu gidermek için bir şeyler hazırladı.




"Sana göstereceğim bir şey daha var.”




“Öyle mi?”




“Bak.”




Brielle'i dikkatlice yere bıraktı.


Sonra Brielle kısa bir süre kıçını geri itti ve kendi başına oturdu.




“!”

Kendi başına oturan yeğeni elini uzattı ve Marie'ye tekrar sarılmak istedi, ancak Kont'un yüzü Şansölye olduğu zamandan daha neşeli bir ifade içeriyordu.




'Kaba olduğunu kim söyledi?’


ÇN: SEN(!)




Marie kontun yüzüne baktı ve kendi kendine düşündü.