Mesajına göre, Ichinose ona güvenebilmemiz için bir strateji planlıyor gibi görünüyor. Her seferinde bir şeyler yapmak için izin istemeye karar verdi, ama kendisini bu kadar fazla kısıtlaması gerektiğini düşünmüyorum. Yurtlara döndükten sonra, Horikita’nın kendi yoluna gideceğini düşündüm, ama beni odama kadar takip etti.

“ Rahatsız ettiğim için üzgünüm.”

Odamda başka kimse olmasa da, kibarca söyledi.

Benimle odada sadece Horikita olsa da neden gergin hissettiğimi merak ediyorum.

“ Ah, bu arada, anahtar sende de var mı?”

“ Bu odanın mı? Ike-kun bir tane isteyip istemediğimi sordu, ama reddettim.”

Horikita’dan beklendiği gibi. Buralarda sağduyulu olan tek kişi gibi görünüyor.

“ Sonuçta, odana gelmek benim için nadir bir durum. Odana gelmek utanç verici ve rezalet bir şey gibi. Anlıyorsun, değil mi?”

Bu cevapta beklentilerim arasındaydı. Tamamen iyiyim.

Kesinlikle, “ Beklediğimden daha acımasızdı.” diye düşünmedim.

“ Neden parmaklarınla duvardaki karakterleri takip ediyorsun?”

“ Kalbimdeki huzursuzluğu gizlemek için, ya da öyle bir şey.”

En korkutucu kısım ise , hiç hastalıklı bir niyetinin olmaması ya.

Eğer konuyu ona geri getirseydim, muhtemelen “ Sadece doğruyu söyledim” derdi.

“ Sudou-kun’un olayı hakkında ne düşündüğünü yeniden duymak istiyorum. Ayrıca, Kushida-san’ın eylemlerinin biraz sıkıntılı olduğunu düşünüyorum.”

“ Eğer durum hakkında endişelendiysen başından beri buna katılmış olman daha iyi olmaz mıydı?”

“ Bu mümkün değildi. Başlangıçta o kişiyi kabul edemezdim. Şuan sadece sınıfa yardım ediyorum – açık konuşmak gerekirse onu terk etmenin hala daha iyi olduğunu düşünüyorum.”

“ Ara sınavlar sırasında araya girip Sudou’ya yardım etmiş olmana rağmen mi?

“ Bu ayrı bir konu. Mucizevi bir şekilde onu masum olarak kanıtlasak bile, onun daha sonra faydalı olacağını düşünüyor musun? Ben yardımımızın daha çok geri tepeceğini düşünüyorum.”

Gözleri, “ Ne demeye çalıştığımı biliyor musun?” dedi.

“ Sudou’nun masum olduğunu kanıtlamaktan vazgeçmen ve cezalandırılmasına izin vermen onun iyiliği için mi?”

Horikita hoşnutsuz bir ifadeye sahipti, ama daha sonra sanki bir şeyi anlamış gibi gözüktü.

Başından beri Sudou’nun kişiliğini hesaba katarak onun masumiyetini kanıtlamanın çok zor olacağını biliyordun, değil mi? Bu onun cezalandırılmasının daha iyi olacağını düşünmeyi kolaylaştırıyor. Özellikle ondan nefret edenler için.”

“ Sen de aynı şekilde düşünüyorsun, değil mi?” demek istiyormuş gibi görünüyordu.

Kaçmanın mümkün olmadığı bir durumda köşeye sıkıştırılmışım gibi hissettim. Eğer kaçmak için inkar etmekte diretirsem, sadece son darbeyi vuracak.

“ Eh, bu biraz düşünen herkes için bariz değil mi?”

“ Muhtemelen. Kushida-sanın grubu fark etmemiş gibi değil. Sadece Sudou-kun’a inanıyorlar ve yalanı çürütmek için sınıfla beraber çalışıyorlar. Bu olayın neden olduğunu ve önemini pek anlamıyorlar.”

Sınıf arkadaşlarıyla ilgili açıklamaları oldukça sert.

“ En azından Kushida durumu anladıktan sonra bile yardım etmeyi deniyor.”

“ Durumu anladıktan sonra? Bu onun kendi başına fark ettiği bir şey mi?”

“ Ha? Hayır, bu…”

“ Ona söyledin, değil mi?”

Sorgulanıyormuş gibi hissettim. Korkutucu.

“ Eski test sorularını temin etme, testten bir puan satın almak… Şaşırmadım çünkü oldukça kurnaz görünüyorsun ama öyle olsa bile… Hoşnut değilim.”

Sanırım kurnaz biri olduğumu öğrendi.

“ Beni hafife alma.”

O güldü – bu benim yapmak istediğim şey değildi. Her neyse, birden gülmeyi kesti.

“ Dürüstçe konuşursak, hala bir gizemsin. Sınıfta ön görmesi en zor kişi sensin. Düşüncelerin ince ama sık sık başıboş ve asla sabit değil. Sanki ‘kategorize edilemez’ kategorisinden biri gibisin.”

“ Bunların hepsi sorgulanabilir açıklamalar. Birisini överken kullanacağın şeyler değil…”

Demek istediğim… , bunu açıklamak için daha iyi yollar var değil mi? Her neyse, Horikita bana kuşkulu gözlerle baktı.

“ Başka bir deyişle, gerçek yeteneklerini saklıyorsun. Beni en fazla sen tiksindiriyorsun.”

…Anlıyorum. Bu beş kelimenin beraber ne anlama geldiğini bilmemenin normal olup olmadığını merak ediyorum.

Bir şekilde doğrudan Horikita’nın tuzağına düştüm. Benim tarafımdan yapılan ufak bir hata.

“ Her şekilde, seni en fazla benim tiksindirdiğimi söylemen biraz fazla aşırı. Koenji de bir şekilde benzer sayılır.”

Bu şüphesiz, süreli bir şey. Bu cümlelerdeki herhangi bir şey beni incitirdi.

“ O ilginç bir şekilde anlaması kolay biri – nihayetinde, o zeki ve atletik. Tek problemi kişiliği, ki sadece şu iki kelime: ‘ kendini beğenmişlik’ ile açıklanabiliyor.”

Açıkçası, anlaması oldukça kolay. Kesinlikle, Koenji’nin yaşama şekli çok basit.

“ Senden iyi bir öğretmen olurdu diye düşünüyorum.”

Eğer bir öğretmen olsaydım… Tıpkı Chiyabashira-sensei gibi biri olurdum diye düşünüyorum.

[hr]