Prologue. 

Her şey mükemmel gidiyordu. 

Yarısı görmülmüş tek kişilik ev bile önceki evimin banyosu kadardı. 

Kısa süre içinde çalışmam gerektiği gerçeği sorun bile değildi. 

O cehennemsi evden kaçtım ve özgürlüğümü aldım. Sonunda sadece bir şeyden mutlu bir şekilde yaşayabilirdim. 

Ama... 

"Eminim ki ben sana hiçbir yaygara çıkarmadan bir fare gibi sessizce yaşa demiştim, yani senin nefesin bile duyulmamalı"

Ağzını açtı. 

Onun üzerimdeki nefret dolu kötü bakışları sanki iğrenç bir böceğe bakması gibiydi. 

"Duyduğuma göre taht prensinin geri dönüş törenindeki ziyafetinde kuduz köpek gibi davranmışsın" 

O soğuk, ölümcül, beni ölene kadar tekmelemek isteyen bakışlar, bana tanıdıktı. 

O tür bir bakış o evde sürekli aldığım bir şeydi. 

Ancak, bu şeyi çok deneyimlemem iyi olduğum anlamına gelmezdi. 

"Öyle davranmandaki amaç neydi?"
 
Onun aurası yüzünden nefes alamadım. Dudaklarım korkuyla titremeye başladı. 

Ondan sonra oldu. 

Önümde beyaz bir metin kutusu belirdi.

Sıra sıra yazılan görebiliyordum.

1. Nereden bileyim?
2. Bir amacım yoktu.
3.(Acınası bir ses tonuyla) Yani... Şey... Im...

'...Bu da ne?' Çn: " iki tane nokta olduğunda yüksek sesle ' bir tane böyle olduğunda içinden düşünüyor. 

Bunun ne olduğunu soracaktım ama sanki boğazıma bir şey sıkışmıştı hiçbir ses çıkaramadım. 

Orada sadece durup, konuşmazken beni tehdit etti.

"Konuşsan iyi olur" Onun cildimi acıtan ölümcül aurasını hissettim.

Ona cevap vermezsem öleceğim.

Bilinçsizce beyaz kutudan 3 numarayı seçtim.

"Yani... Şey... Im..." Kutudaki sözlerin aynısı gönülsüzce ağzımdan çıktı.

'Ne, ne lan bu?'

Ağzım bir karış açık kaldı, ne söylediğimle ilgili şaşkına dönmüştüm.

Nasıl bir durumda olduğumu hayal bile edemiyordum.

Uyandığımda tanıdık olmayan bir yerdeydim, ve bu ölümcül bir havaları olan yabancılarla yüzleşmem gerekiyordu.

Yeni uyanmış gibi hiçbir şey düşünemedim.

"Peki Im.. bu.. sonraki"

Tamamlanmamış cevaptan mutlu olmamış gibi bana korkunç bir yüzle gerçek bir cevap talep etti.

O zaman kutuda yeni cümleler belirdi.

1. Özür dilerim, bir dahaki sefere daha düzgün davranacağım.
2. Bütün yaygarayı başlatan aptal bir hizmetçiydi.
3. O aşağı seviye insanlar bana aşağı davrandı. Bana, Eckart ailesinin tek kızına.

Bir yerde oturup şu an neler olduğunu düşünecek zamanım yoktu.

Buradaki ortamı gözden geçirerek bi cevap seçtim.

Hiçbir şey bilmeme rağmen bu durumda bir şey söylemeliyim. Bu tepki önceden yaptığım acı verici tecrübelerimden sonucuydu.

"Özür dil..."

"Basit bir özürle çözülebilecek olsaydı bugün hemen buluşmazdık"

Repliğim anında kesildi.

O delici ses tonu yüzünden yüreğim ağzıma geldi.

İç güdüsel olarak bedenimi büktüm.

"Penelope Eckart"

'Penelope Eckart'

"Bir gün bizim 'Eckart' adımız senden geri alınacak"

Bu replik ve isim pek tanıdıktı.

Kafamı şimşek hızında kaldırdım.

Daha önceden düzgün göremediğim yüzü gördüm.

Yataktan biraz mesefali olan adam 'evimdeki insanlardan' biri değildi de daha önce görmediğim bir yabancıydı.

Obsidyanı andıran siyah saçları ve okyanusu yansıtan gözleri vardı.

Kafasının üzerinde telefonun pil göstergesine benzeyen uzun bir çubuk vardı, içinde ise beyaz bir yazı vardı.

'İlgisini...çekmek?' (Çn: otome oyunlarda 'main love interest' diye bir terim vardır. Ana erkek karakter kısaca. Tabiki buradaki ana erkek karakter değil, ola da bilir, siz seçersiniz ana erkeği. Love intereset aşık(her anlamda) olan erkek demektir, anladığımız kadarıyla bu da ana erkeklerden biri. Burada ona olan ilgisini ve sevgisini gösteren bir anlamda kullanmış falan işte. Düzgün anlatamadım, burası önemli bir yer anlaşılmazsa sorabilirsiniz)

Eğer gözlerim doğru çalışıyorsa, bu adamın kafasın üzerinde parlayan beyaz yerde 'ilgisini çekmek' yazıyor.

"Bu süre boyunca parti veya ziyafet yok, ve senin kesinlikle odadan ayrılma iznin yok. Ne yanlış yaptığını düşün, ve bundan sonra ne yapacağını..."

"......."

"Nereye bakıyorsun?"

Ona ilgi vermek yerine başka bir yere bakmamdan memnun değilmiş gibi duygusuz yüzü somurtmaya başladı.

Ancak, bir tepki vermeden kafasının üzerindeki çubuğu kontrol ediyordum.

(Çn: ilgi çekmek uzun bir kelime.) 
[İlgisi %0]
'İmkansız....'

Kafamı farkına varmadan birkaç kere salladım.

Gerçekten inanılmazdı.
Gerçekten, hakketten.

"Delirdiğini söyleyen dedikodular doğruymuş" 

Benimle ilgilenmeyi bırakmadan önce bana bir saniyeliğine dik dik baktı. Uzun ve hızlı adımlarla sanki benimle aynı yerde 1 saniye daha kalmaya dayanamazmış gibi kapıya doğru gitti. [İlgisi %0] benden uzaklaşıyordu.

'Nerde hata yaptım?'

O ayrılırken onun arkasından bakarken düşünmeye başladım.

Bir sırıtışla benimle alay eden birinin gözlerinin yaydığı atmosferi hissettim. Kafamı çevirip pembe saçlı birini gördüm, kapının gölgesinde kollarını birleştirmiş duruyordu.

Az önce giden insanla aynı gözleri vardı.

Beni aşağılayan bir gülüşü vardı.

[İlgisi -10%]

Oğlanın kafasının üzerinde beyaz bir kelime parladı.

Negatifteydi.

"Aptal sürtük, oh olsun"

Güzel yüzüne karşın pis kelimeler söyleyip önceki adamı takip ederek ayrıldı.

Tad! Kapı hızla çarpıldı.

Odadaki tek kişi olarak bir süre hiçbir şey elde edemediğim için yerimden kalkmadım.

Düzgün düşünemiyordum ve şu an içinde olduğum durumu çözemiyordum.

Birazcık düşününce, o iki adam ve olduğum yer bir şekilde biraz tanıdık geldi.

"Bu bir yalan değil mi...?"

Yalnızken sonunda istediğim gibi konuşabilirdim.

Ama bunu fark etmeye zamanım yoktu.

Buna inanamadım.Bu bana her gün olan bir şey değildi.

"Bunun imkanı yok da"

Uyumadan önce oynadığım oyundan bir sahne olamazdı.

Gerçekmiş gibi tekrar oynanıyordu. Ve şu an oyundaki karakterlerden biri benimleydi.

"Şu an rüya görüyorum."

Bunun dışında başka bir açıklaması olamazdı.

Ne kadar saçımı çekip yanaklarımı mıncıklasam da hala bu rüyadan uyanamadım.

" Ha-hayır.... Hayır, hayır! Hayır! Hayır dedim-!"

Penelope Eckart

Şu anda kızlar arasındaki en popüler oyundaki kötü kızdı ve zor modun ana karakteriydi.

Bir hatam olursa yorumlarda söyleyin lütfen ilk defa novel çeviriyorum da!