İblis Kral Fedornar'ın kıçını tekmelemeden 10 yıl önce.
Benim de hassas olduğum bir zaman vardı.
O gün lise arkadaşlarımla hararetli bir tartışma yapıyorduk. Etrafında oturduğumuz yıpranmış masanın üzerinde ders kitapları yerine büyülü kızlarla ilgili dergiler vardı. Sınıfımızdaki kızlar bize "yine mi bu salaklar..." diyen kaba bakışlar fırlatıyordu ama hobiler saygı görmeyi hak ediyordu. Bizim yaşımızdakilere uygun, sağlıklı bir konuydu.
"Ders çalışmayı bırakıp fantastik bir dünyaya gitmek istiyorum... Şeytan bir kral tarafından esir tutulan bir prensesi kurtarmak ve onunla evlenmek istiyorum."
"Sadece bir prenses mi? Ben fantastik bir dünyada çeşitli ırklardan güzellerle heyecanlı bir maceraya atılmak isterdim."
İki arkadaşım tercihlerini açıklarken hararetle tartıştılar. Vahşiler gibi başka erkeklerin kadınlarını çalacaklarını ve modern toplumda reddedilen bir harem yaratacaklarını ilan ettiler.
Kız öğrencilerin bize yönelttiği bakışlar aptallara bakmaktan böceklerden daha aşağı bir şeye bakmaya dönüştü ama fantezi romantiği olan iki arkadaşım bunu hiç fark etmedi. Ve yanlarındaki diğer arkadaşım da küçümsenemezdi.
"Macera mı? Ne kadar önemsiz. Öğrendiğiniz tarih ve bilim sadece göstermelik mi? Nükleer bir silah icat etsen dünya hakimiyeti bile mümkün olabilir mi?"
"Fen bilimlerinden 30 puan alan biri nükleer silah yapmakta kesinlikle başarılı olur. İş fanteziye gelince, bu 10. çemberin yasak büyüsü olmalı. Tek atışta her şeyi silip süpürür!"
"Pft! Büyü mü? Bir inek gibi konuştun. Muhyeop dünyasındaki dövüş sanatları gerçek bir anlaşma! Hiç Kılıç Ustası diye bir şey duydun mu?"
Fantastik bir dünyada yapmak istedikleri şeyler. Arkadaşlarımın övünürcesine dile getirdikleri hayaller ve umutların hepsi uçuk şeylerdi. Bunlardan umursamazca bahsediyorlardı çünkü bunlar asla gerçekleşmeyecek, okültizmle eşdeğer hayallerdi.
"Kang Han Soo. Peki ya sen?"
Dergilerden birinde yayınlanan son oyunların popülerlik sıralamasını tararken, dalgın bir şekilde arkadaşlarımın konuşmalarını dinlerken sopa bana geçti. Sivri bakışlarından sessiz bir baskı hissettim. Sessizliğimi sürdürmemden rahatsız olmuşa benziyorlardı.
"Fantastik bir dünyada ne yapmak istiyorum?
Bunu daha önce derinlemesine düşünmemiştim. Bunun yerine Mars'ı keşfetmek çok daha gerçekçi olurdu. Mümkünse arabayla ya da uçakla gidebileceğim bir yer sorsalardı hoşuma giderdi... ya da en kötü ihtimalle uzay gemisiyle. Ne de olsa söz konusu Mars ise, yaşlılıktan ölmeden önce oraya ayak basabilirdim.
Arkadaşlarımın sivri bakışlarının şiddeti giderek artıyordu. Çaresizce, cevap vermeden önce yaklaşık 3 saniye düşündüm.
"Benim hayalim..."
O günün şaka ödülü benim oldu.
Hayal dünyasına kaçırıldığım günden önceki tatlı bir anıydı.
... Tatlı kıçım.
Son kullanma tarihi o kadar geçmişti ki üzerindeki küf çiçek açmıştı.
Benim hayalim.
Sifonlu tuvalet icat etmenin nesi yanlış?
Büyük imparatorlar, güzel prensesler, başbüyücüler ve kılıç ustaları bile bir lazımlığın ya da çimenlerin üzerine çömelip işlerini görürlerdi. Bundan sonra çocukça hayalleri düşünmek için çok geç olmazdı.
Şimdi, bu sefil anımsama gösterisini bir kenara bırakalım ve hayallerin ya da umutların olmadığı acımasız gerçeklikle yüzleşelim.
Son derece tanıdık bir odanın içindeydim. Saf beyaz mermerle kaplanmış kemer şeklinde bir kubbe. Beyaz bir floresan ışığı yerine, duvarlara asılmış fenerlerden gelen loş mor bir ışık içeriyi her yönden aydınlatıyordu. Yerde çörek şeklinde çizilmiş karmaşık bir resim vardı ama onu gördüğüm anda istemsizce dişlerimi gıcırdattım.
"Kahraman-çocuk kaçırma büyülü çemberi..."
Süslü profesyonel terimlerle buna boyut transferi sihirli çemberi deniyordu. Tam ortasında duruyordum ve sanki beni içine hapsetmek istercesine etrafımı saran gümüş zırhlı adamlar vardı.
Saray şövalyeleri. Seçkin birliklerin fantezi dünyasındaki eşdeğeriydiler. Karşımda gergin olan tek bir saray şövalyesi bile yoktu. Başka türlü de olamazdı, çünkü şu anda bir 'lise öğrencisi vücudu' içindeydim ve onların vücut geliştirmeci gibi kaslı yapılarıyla hiçbir şekilde kıyaslanamazdım.
"Ha, hahah..."
Kendimi gülmeye zorlamadan edemedim.
Saray şövalyeleri şüphesiz ülkeden bağımsız olarak en seçkin gruptu, ancak uzun zamandır karşımda başını bu kadar dik tutan kimse olmamıştı. Ancak bu inanılmaz durumla yüz yüze geldikten sonra, 10 yıl boyunca biriktirdiğim gücü kaybettiğimi gerçekten anladım.
Kütük gibi kalın olan ön kollarım köpek kemiği kadar incelmişti. Vücudumun geri kalanı da aynı şekilde acınacak haldeydi. Ve değişim vücudumla sınırlı değildi.
Birinci sınıf ekipman ve eşyalarımın hepsi yok olmuştu. Onları toplamak için harcadığım zaman, zamanda sadece bir geri dönüş yolculuğunda boşa gitmişti.
Bu bir rüya değildi.
Burası Kore değildi.
Dünya'da bile değildim.
Ne kadar inkâr edersem edeyim, gerçeklik değişmiyordu. Ama yine de, bunu basitçe kabul etme düşüncesi içimi kaynatıyordu.
Tam 10 yıl olmuştu, 10!
Eğer başka birinin hayatı olsaydı o zaman "Anlıyorum. Boktan bir yerde 10 yıl boyunca elinden geleni yaptın ha?" der ve konuyu kayıtsızca geçiştirirdim. Ama söz konusu kendiniz olunca hikâye değişiyor.
10 yıl son derece uzun bir süreydi.
Çelimsiz bir çocuğun sıkı antrenman yapması, ulusal temsilci seçilmesi ve dünya çapında ünlü bir sporcu olması için yeterli bir süreydi.
Evlenip bir aile kuracak olsaydınız, ilk çocuğunuzu doğurmak ve onu gıdaklayan bir bebekten ilkokula giriş törenine uğurlamak için fazlasıyla yeterli bir süre olurdu.
Ortaokulda 3 yıl, lisede 3 yıl, üniversitede 4 yıl. Toplamda bu 10 yılı okursan hayatının geri kalanı rahat geçer derler ama insan buna rağmen oynamaz mı?
10 yıl.
3,650 gün.
87.600 saat.
Bu uzun süre boyunca her gün için Dünya'ya dönmeyi arzuladım. Özellikle de lanetlenmiş yoldaşlarımın küçümseme ve aşağılamalarına maruz kaldığım günlerde. Zamanda geri gönderilmem yeterli değildi, hala bir hayal dünyasındaydım.
Bu korkunç gerçekliği nasıl kabul edebilirdim ki...!
"Hoş geldin, Kahraman-nim!"
Bir oriole gibi tatlı bir ses duyularımı uyandırdı.
Bu sesin sahibi... ortamın renk temasını vurgulayan saf beyaz bir elbise giymiş genç bir kadındı.
Tanıdığım bir yüzdü.
Karanlık tarihimin bir parçası olan yoldaşlarımdan biriydi. Ancak son boss'a kadar bize eşlik edememişti, çünkü maceralarımızdan birinde çöken bir harabeden kaçarken geride kalmış ve canlı canlı gömülmüştü.
O gün tek başıma kadeh kaldırmıştım.
Onu bir daha asla göremeyeceğimi düşünmüştüm.
"Aklın başına geldi mi?"
"Hayır."
Zaman içinde geri dönmek, yeniden test etmek.
Kötü bir şaka değildi.
"Öyle mi? Kahraman-nim, lütfen bir an önce kendine gel! Bir uyarı bile yapılmadan aniden çağrıldığın için kafan çok karışık, değil mi? Burası Fantasia. Kahraman-nim'in doğup büyüdüğü dünyadan farklı bir boyut. Hemen anlamanızı beklemek mantıksız olmalı. Şu andan itibaren her şeyi teker teker açıklamaya başlayacağım."
İblis Kral Fedornar uyandı. İnsanlık için tehlike gelmişti. Kehanetin Kahraman-nim'i çağrıldı. Lütfen bu dünyayı kurtarın! Dört satırda basitçe özetlenebilecek bir şeyi parçalayıp uzun bir açıklamaya dönüştürdü.
Zamanda geri döndüğüm için hepsinin farkındaydım. Ve hepsi bu değildi. İnsanlığı tehlikeye atan İblis Kral Fedornar'ın kıçına tekmeyi basmış ve Epilog'u da görmüştüm. Yarı yolda öldüğü için zamanda geri gelen aptal bir kahraman değildim.
"Aman Tanrım! Kendimi tanıtmayı unuttum. Ben Lanuvel. Eski efsanelerin peşine düştüğü bir yolculuğun ortasında bir kehanet alan ve Kahraman-nim'i çağıran arkeoloğum. Lanuvel antik dilde 'gerçek' anlamına gelir."
Arkeolog Lanuvel. Hem görünüşü hem de yeteneği olan dahi bir büyücü.
Bilgin bir tipti, bu yüzden savaş büyüsünden ziyade destekleyici büyüde uzmanlaşmıştı ama zorlu bir kaşife yakışır şekilde finansal kapasitesi, hayatta kalma yeteneği, dayanıklılığı ve benzerleri genel olarak mükemmel taraftaydı.
Sadece...
"Bu kadar parlak gülümseme. Beni rahatsız ediyor."
"Ne?!"
Bu kaltak her şeyin arkasındaki kişiydi. Beni bu vahşi dünyaya kaçıran baş suçlu. Şu anda İblis Kral'da yeni bir yırtık açtığımda hala kapasitemin %1'ine bile sahip olsaydım, her şeyden önce Lanuvel'i öldürürdüm.
O, yaptığı her şeyde itici olan bir kadındı. Arkeolog Lanuvel'i tanımlayan şey buydu.
"Şirinmiş gibi davranmayı bırak, demek istediğim bu."
Ama kabul edilmesi gerekeni kabul etmeliyim. Lanuvel'i seçen tanrının mükemmel bir gözü vardı. Zamanda geriye gitmeden önceki geleceği bilmeyen ben... buna '1. bölüm' diyelim. İlk bölümdeki ben, şu anda benim içinde bulunduğum durumdayken pişmanlık verici bir karar verdi. O da Lanuvel'in yakışıklılığı karşısında büyülenmekten başka bir şey değildi.
Kendimi biraz savunmak gerekirse, o zamanlar ergenlik çağındaydım. Ve Lanuvel güzeldi. Güzelliği o kadar etkileyiciydi ki, sevdiğim profesyonel bir kadın oyuncuyu canlandıran oyun karakteri anılarımda bir mürekkep balığı gibi görünüyordu.
Ama artık öyle değil. Lanuvel her zamanki gibi güzeldi ama ben değişmiştim. Güzellik tuzağına düşmeyecek kadar ilerlemiştim.
"Bu, bu..."
"Gayet iyi yaşayan birini kaçırıp ondan yardım mı istiyorsunuz? Bu durumu eğlenceli buluyor musunuz? Yüzüme bakınca kahkahalara boğulacak gibi mi hissediyorsun? Adın gibi beyinsiz bir gerçek Lanuvel. Ölmek mi istiyorsun?"
Lanuvel'in muhteşem gülümsemesi dondu.
İşte şimdi oldu.
"Özür dilerim..."
Boynu bir kaplumbağa gibi geriye doğru çekilmiş olan Lanuvel üzgün bir ses tonuyla özür diledi. Ama yüzünde kahramanın neden kızdığını bilmediğini söyleyen bir ifade vardı.
Kahraman dünyayı kurtaracaktı.
Bu fantezi dünyasında bu, Yin ve Yang arasındaki uyum kadar doğal kabul edilen bir sağduyu idi. Çağrılan kahraman hayalleri ve umutları taşıyarak bir maceraya atılırdı. Tarih kitaplarına kaydedilen kahramanların her nesli böyleydi.
Çın... Zırhın metal sesini duydum.
" Kahraman-nim. Majesteleri sizi bekliyor."
O gürültülü Lanuvel'in ağzının kapanmasını mı bekliyordu? Yan tarafta bekleyen saray şövalyelerinden biri bu sözleri bana iletti.
Lanuvel kehaneti almış olsa da, o sadece bir yardımcıydı. Şu anda üzerinde durduğum bu boyut transferi sihirli çemberinin yapımında harcanan malzeme maliyeti, sihirli katalizörler ve benzerleri, bütün bir ulusun desteği olmasaydı imkansız bir gereklilik olurdu. Kısacası, bunun arkasında Krallık vardı.
"Ben de bekliyorum."
"... Eh?"
"Neden şaşırdın?"
"Şey..."
Kelimeleri anlayamayan beceriksiz saray şövalyesi ne demek istediğimi sordu. Kas kafalı adamlardan çok fazla şey beklemek benim hatamdı.
Kolay anlaşılır bir şekilde açıklamalıydım.
"İyi düşünün. Bu dünyada İblis Kral'ı öldürebilecek kaç kahraman var?"
"Sadece sen."
Saray şövalyesi fazla düşünmeden hemen cevap verdi.
Tıpkı söylediği gibi, tek kahraman bendim. Bu bedenim, araba lastikleri gibi prensler tarafından sonsuza dek değiştirilebilecek basit bir fantezi kralından çok daha değerliydi.
Eğer ölürsem bu dünyanın sonu gelirdi.
"Şimdi anlıyorsun değil mi? Krala söyle, eğer benimle görüşmek istiyorsa, suları test etmeyi bıraksın ve hemen ortaya çıksın. Benim zamanım pahalı. Eğer bununla ilgili bir sorununuz varsa, onun yerine İblis Kralı yenebilirsiniz."
Orada bulunan herkesin benim tuhaf sözlerim karşısında nutku tutuldu.
Eminim karşılık verecek bir kelime bulamamışlardır.
▷Karşılık: Eski bir deyiş vardır, kimse gizli bir mücevherin önünde başını eğmez diye. Kendini alçalt, Kahraman-nim. Kendini yükseltenler alçalacak, alçaltanlar ise yükselecektir. Alçakgönüllülük bir erdemdir ve aynı zamanda kişinin kendisini sıradan olandan ayırt etmesini sağlar.
Uzun bir saçmalık dizisi bana ders vermeye çalışıyordu. Bu küstah 'dersin' bir sesten mi yoksa bir mesajdan mı geldiği belli değildi. Doğrudan kafamın içine iletildiği için bunu söylemek zordu.
Peki sen kimsin?
▷Cevap: Özel bir eğitmen. Görünüşe göre karakterinizden F notu almışsınız. Bu da kolay bir başarı değil... Ama çok fazla endişelenmeyin! Ben sizin için gönderildim. Saygın bir kahraman olarak yeniden doğmana yardım etmek için elimden geleni yapacağım. Eğitmenimin yeterliliği söz konusu olduğunda.
"Tanrım..."
Profesör Morals bir fantezi dünyasında görev için rapor veriyor...
Bu bölümde emeği geçen; çevirmen ve düzenleyici arkadaşların emeklerinin karşılığı olarak basit bir minnet ifadesi yani teşekkür etmeyi ihmal etmeyelim.
Spoiler butonu kullanılarak spoiler yazılabilir fakat buton kullanılmadan spoiler verenler uyarılmadan süresiz engellenecektir ve geri alınmayacaktır.,
Küfür, siyasi ve seviyesiz yorumlar,
İçerikle alakasız link paylaşımları yasaktır.
İçeriği çeviren gruplar dışında site reklamı yapanlar sınırsız uzaklaştırılacaktır.
