Elf ormanının derinliklerinde, Ork paralı askerlerinden oluşan bir avcı ekibi yemyeşil bitki örtüsü arasında dikkatle ilerliyordu.

"Acele edin, sizi işe yaramazlar! Eğer hedeflerin kaçmasına izin verirsek, bu ay hiç pay alamayacağız!" Kaya adındaki Ork yüzbaşı, elinde canavar kemiklerinden yapılmış kurt dişli bir sopa tutarken şiddetle küfretti.

Astlarından birinin kalçasına tekme attı, ileri doğru döndü ve yüzündeki kötü ifade hemen kayboldu, yerini uzaktaki yüksek Dünya Ağacı’na doğru bakarken gülümseyen bir ifade aldı. Ancak, sivri dişleri ve kaba yüzü nedeniyle, bu hareket onu daha da çirkin gösteriyordu.

"Hehehe, rahip haklıymış. Dünya Ağacı’nın yakınında kaldığımız sürece, bu aptal uzun kulaklı yaratık grubunu kesinlikle yakalayacağız!"

Bu avdan elde edilebilecek potansiyel ödülleri düşünen Rock’ın beklentisi daha da güçlendi.

Bin yıl önce elflerin anası olan doğa tanrıçasının düştüğü ve Dünya Ağacı’nın kuruyup çürüdüğü tanrılar savaşından bu yana, elf ırkı koruyucu tanrılarının korumasını kaybetmiş ve bu da genel güçlerinin büyük ölçüde düşmesine neden olmuştu.

Saigües’in en güzel, en zarif ve en uzun ömürlü ırkı olan elfler, bin yıl boyunca köle tüccarlarının gözdesi haline gelmişti.

Genç bir dişi elf bile insan krallıklarında bir servet karşılığında satılabiliyordu.

Yetişkin erkek elfler bile üst düzey köle pazarlarında yüksek talep görüyordu!

Ve elf ormanının kenarında yaşayan Ork kabileleri sadece bu elfleri yakalayıp insanlara satarak zengin ve müreffeh olmuşlardı.

Rock da bir istisna değildi. Şimdiden ondan fazla elf yakalamıştı ve Ork kaptanları arasında bile tüm kabile içinde zengin sayılıyordu.

"Bu işi bitirdikten sonra nihayet Bilo’ya evlenme teklif edeceğim ve ardından Kaos Şehri’nde bir mülk satın alarak bu vahşi paralı asker hayatına tamamen veda edeceğim," diye düşündü Rock zihninde mutlu bir şekilde.

"Patron... Hedefleri buldum. Toplamda iki kişiler! Biri dişi, tam anlamıyla birinci sınıf bir örnek!"

Aniden ön taraftan bir gözcünün heyecanlı sesi geldi.

Rock’ın ruhu hemen yükseldi ve hemen kurt dişi sopasını çekti:

"Sizi aptallar! Silahlarınızı çekin! Çabucak etraflarını saralım, kendimizi göstermemeye dikkat edelim ve sorun çıkaranın taşaklarını paramparça edelim!"

...

Alice ve yaşlı yoldaşı Doğal Tapınak’tan sessizce ayrıldılar.

Elf kızı arkasını dönüp kurumuş dev ağaca baktı ve gözleri bir kez daha yaşardı.

Bu onların ibadet için son gelişleriydi...

Her seferinde ana tanrıçalarını uyandırmayı ummuş ama her seferinde hayal kırıklığına uğramıştı.

Şimdi, dinlerinin son kutsal kadını olarak bile, Elf Tanrıçasının muhtemelen gerçekten düşmüş olduğunu kabul etmek zorundaydı...

İlahi Ana’nın düşüşüyle birlikte Kraliyet Elf Ailesi yok olurken, Elf Krallığı uzun zaman önce çeşitli kabilelerin dağılıp kaçmasıyla parçalanmış, bir zamanların parlak gümüş uygarlığı geçmişte kalmıştı...

Avlanan köle tacirlerinin tehdidi altında, Elflerin hayatta kalan tüm üyeleri takipten kaçmak için sadece saklanabildi.

Elflerin geleceği için artık hiçbir umut kalmamıştı.

Kabileyi sadece bir meta olarak gören, onları acımasızca avlayan ve istismar eden bu piçleri düşünen Alice neredeyse dişlerini parçalayacaktı.

Bununla birlikte, kendini son derece güçsüz de hissediyordu.

Koruyucu tanrılarının koruması olmadan, elfler bir zamanlar sahip oldukları gücü uzun zaman önce kaybetmişlerdi.

"Yüz yıl sonra insanlarımızdan geriye kaç kişi kalacak merak ediyorum..."

Sarışın kız yenilgiyle fısıldadı.

Yaşlı rahip Samuel, sessiz kaldı.

Yüz yıl...

Gelecekte bizim için gerçekten yüz yıl olacak mı?

Elf ırkı... artık birleşik bir topluluğa bile sahip değil.

Şimdi güçlerini yeniden kazanmış olsalar bile, tanrıçalarının koruması ve yeterli nüfus olmadan eski ihtişamlarını geri kazanmaları yine de zor olacaktır.

İkisi de sessizlik içinde yürüyor, yürekleri burkuluyordu.

Birden Samuel’in ifadesi hafifçe değişti ve iki sivri kulağı istemsizce alarmla seğirdi.

Ayağa kalktı, uzanıp bir ağaç dalını eğdi ve hafifçe kokladı, ardından yüzü büyük ölçüde değişti.

"Olamaz! Burada Ork Denizciler var!"

Daha konuşmasını bitirmeden, çevredeki otlar heyecanlı ulumaların sesiyle hışırdadı ve bir düzineden fazla grotesk ve kaba saba devasa figür pusuya yattıkları yerden çıkarak, vahşi sırtlan sürüsü gibi ikisinin etrafını tamamen sardı.

Bir tuzağın içine düşmüşlerdi!

Reklamlar Pubfuture tarafından
Orkların aniden ortaya çıktığını gören iki elfin yüzü dramatik bir şekilde değişti ve hemen sırt sırta vererek kendi asalarını ve silahlarını çıkardılar.

Bir düzine kadar Canavaradam açgözlülükle uğursuz gözleriyle elf kızına baktı ve Alice’in vücudunun titremesine neden oldu.

O tanıdık paralı asker kıyafetini gören genç kızın kalbinden sonsuz bir öfke fışkırdı...

Bir Ork avcı ekibiyle karşılaşmışlardı!

Yaşlı rahip Samuel’in yüzünde sert bir ifade vardı. Dişlerini sıktı ve "Ben onları oyalarım, sen kaç!" diye bağırdı.

Konuşmasının ardından yüksek sesle kükredi ve ritmik bir büyü söylemeye başladı. Dört metre boyunda siyah bir ayıya dönüştü!

Bu onun druid becerisiydi ve geçici olarak başka bir doğal yaratığa dönüşmesini ve onların gücünün %70’ini kazanmasını sağlıyordu.

Dönüştüğü ayı, düşük demir gücüne sahip, elf ormanına özgü güçlü bir üçüncü kademe canavardı!

Ayının baskısını hisseden Ork paralı askerleri hafifçe kıpırdandı ve yüz ifadeleri ciddileşti.

Ancak, ayı formundaki Samuel daha saldıramadan, kurt dişli büyük bir sopa aniden ona doğru uçtu ve şiddetle göğsüne çarptı.

Kemiklerin kırılma sesiyle birlikte ayı acı dolu bir uluma çıkardı ve ağız dolusu kan kustu. Ardından, vücudu yere çarptı ve bir kez daha yaşlı bir elf görünümüne dönüştü.

Şu anda, yaşlı rahip çoktan kanlar içindeydi, bilinci yerinde değildi ve kendi kanından oluşan bir havuzun içinde yatıyordu...

Sadece bir darbe ve en güçlü kuvvetleri bu şekilde devre dışı bırakılmıştı.

"Hehehe, çok zayıf."

Orklar tezahürat yaptı ve üç metre boyunda, etten bir dağı andıran heybetli bir figür yaklaşırken yavaşça yol açtılar. Bu onların lideri Kaya’ydı.

Ork Kaptanı kurt dişi sopayı yerden aldı, kemik sivri uçlarındaki kanı yaladı ve gözleri alaycıydı.

Alice ona inanamayarak baktı, sesi titriyordu: "Yüksek... Yüksek Demir Rütbesi..."

Yüksek Demir Rütbesi, rakibin seviyesinin en az 31. seviyeye ulaştığı anlamına geliyordu ve Samuel’i tek bir hamleyle yenebilmek, liderin Demir Rütbesinin zirvesine ulaştığı anlamına geliyordu!

Bir an için kalbinde sonsuz bir umutsuzluk hissetti.

Dönüp solmuş Dünya Ağacı’na baktı, gözleri hüzünle doluydu. "Ana Tanrıça... bize verdiğin ceza bu mu?"

"Ghehehe... Tanrıça? Senin o yaşlı ağacın binlerce yıl önce tanrılar tarafından yakıldı."

Kaya uzaktaki dev ağaca dudak büktü, dudaklarını yalayıp başını sallamadan önce küçümseme dolu bir tükürme hareketi yaptı.

Şu anda yaptığı tek vuruştan çok memnundu. Sadece birkaç gün önce nihayet 40. seviyeye terfi etmiş ve Gümüş Seviyeden sadece bir seviye uzakta Demir Seviyesinin zirvesine ulaşmıştı.

"Avcı Tanrı’nın kudreti adına! Bu işi bitirdikten sonra, kendimi Gümüş Rütbe’ye yükseltmek ve Orklar arasında en güçlüsü olmak için yeterli kaynağa sahip olacağım! "

Rock son derece memnun hissederek kendi kendine düşündü.

Ardından Alice’e yukarıdan aşağıya baktı ve yüzünde şaşkınlığını gizleyemeyen bir ifade belirdi:

"Elbette, gerçekten iyi görünüyor köle! Şimdi iş başındayız çocuklar!"

Konuştuktan sonra kıza baktı ve tehdit etti: "Olduğun yerde kalsan iyi edersin, yoksa daha çok acı çekersin... yoksa, Ghehehe..."

"Ghehehehe..."

Etraftaki Orklar da aynı şekilde kıkırdadı.

Alice’in gözleri öfkeyle doldu ve derin bir nefes alarak vücudunu düzeltti ve öfkeyle, "İğrenç Orklar, başarmanıza izin vermektense ölmeyi tercih ederim!" diye çıkıştı.

Konuşmasının ardından asasını çekti ve ölümüne dövüşmeye hazırlandı.

Ancak, daha harekete geçemeden, Rock’ın figürü hafifçe parladı ve bir "pat" sesiyle silahı kolayca elinden alındı.

"Hah, çok zayıfsın... ve hala kendine gümüş ırk mı diyorsun?"

Canavaradam’ın sesi alay doluydu.

Gümüş ırk...

Bu kötü şöhretli kelimeyi duyan Alice’in kalbi daha da hüzünlendi.

Uzak geçmişte, elfler hala koruyucu tanrılarının koruması altındayken, her yetişkin elf en azından gümüş gücüne sahipti.

Ve çoğunluğu yetişkinlikte gümüş mertebesine ulaşan bir ırk, gümüş ırk olarak kutlanırdı.

O zamanlar, elflerin uygarlığı ne kadar parlaktı? Efsaneler ve yarı-tanrılar onların saflarında her yerdeydi...

Ama şimdi, üst sınıf bir profesyonelin bile üretilmesi zor...

Sadece bu da değil, aynı zamanda Demir ırklar olarak bilinen Orklar tarafından da zorbalığa uğruyorlar!

Alice yumruklarını sıktı, kalbi keder ve öfkeyle doluydu.

"Ghehehe, bu noktada hâlâ başka bir seçeneğin olduğunu mu düşünüyorsun?" Rock alay etti.

Alice ona kalbindeki nefretle baktı ve kendini tamamen çaresiz hissetti.

Reklamlar Pubfuture tarafından
Yağma ve katliamda yok edilen ve öldürülen halkını ve köleliğe satılan yurttaşlarının trajik kaderini düşünen Alice’in kalbi giderek daha soğuk ve çaresiz hale geldi...

Yavaş yavaş sakinleşti.

Elf kızı gözlerini kapattı ve sessizce ilahi söylemeye başladı...

Merkezdeki altın saçlı elften birbiri ardına dizginlenmiş büyülü dalgalar yayıldı.

Rock’ın ifadesi hemen değişti:

"Olamaz, büyülü çekirdeğini kendi kendine imha edecek ve ölümü arayacak. Onu hemen durdurun aptallar!"

Liderin sözlerini duyan orklar hemen huzursuzlandı.

Rock’ın yüreği daha da öfkeliydi.

Sadece bir demir rütbenin kendini yok eden kaynağının ona zarar vereceğinden endişelenmiyordu ama yeni elde ettiği hazinenin bu şekilde yok olmasını istemiyordu.

Yaşayan elfler yaşayan hazinelerdi ve ölü olanlar sadece işe yaramaz cesetlerdi!

Alice dudaklarını büzdü ve o anda eski uzak anılar bir kez daha zihninde canlandı...

İki yüz yıl önce annesiyle birlikte mutlu mesut yaşadıkları zamanlardı...

Kabilelerinin hala burada olduğu ve herkesin Ana Tanrıça’ya içtenlikle dua ettiği bir sahneydi...

Annesinin vefat ettiği yerdi ve inançlarının son azizi olarak seçilmişti...

Kristal berraklığında tek bir gözyaşı damlası yanaklarından aşağı yuvarlandı ve Alice son kurban büyüsünü okuyarak kendi gücünü anında inançla patlattı!

Kızdan altın bir güneş gibi parlak bir ışık fışkırdı.

Rock’ın yüz hatları buruştu ve "Durdurun onu çabuk-" diye bağırdı.

Ancak daha sözünü bitiremeden, önündeki manzara sözlerini yutmasına neden oldu. Hafif bir dalga geçti ve kızın sönmekte olan ışığı, patlamış bir balon gibi solmadan önce titredi. Göz açıp kapayıncaya kadar her şey sakinliğe geri döndü.

Sanki hiçbir şey olmamış gibiydi.

Ortam bir an için biraz ürkütücü bir hal aldı.

Rock şaşkın elf kızına garip bir şekilde baktı ve neredeyse boğazına kaçacak olan kalbini yuttu.

Sonra kıkırdadı, "Kendini bile yok edemeyen işe yaramaz çöpler!"

Alice şaşkınlıkla ellerine bakıyor, kendi kendine sürekli mırıldanıyordu:

"Neden işe yaramadı..."

"Büyüyü yanlış telaffuz etmedim... Az önce ne oldu..."

"Ana Tanrıça... Ben kendi hayatımı bile kontrol edemiyor muyum...? "

Elf kızının sersemlediğini gören Rock rahat bir nefes aldı ve adamlarına emir verdi, "Onu bağlayın! Ona zarar vermemeye dikkat edin!"

Ancak astları harekete geçmedi.

Rock kaşlarını çattı ve "Hepiniz ne yapıyorsunuz?" diye sordu.

Orkların geri kalanı hareket etmedi, bunun yerine dehşet içinde kaptanlarına baktılar ve bunu yaparken istemsizce geri çekildiler.

İri yarı bir Ork şaşkınlıkla Rock’ın arkasından baktı, sertçe yutkundu ve sonra sesi titreyerek işaret parmağını gösterdi,

"Patron... arkanda... arkanda..."

Arkasında mı?

Panshi’nin kaşları çatıldı.

Arkasından toprak kokusunun eşlik ettiği serin bir esinti esiyor ve herkesin üzerinde kocaman bir gölge beliriyordu.

Rock’ın kalbi küt küt atmaya başladı ve göğsüne bir huzursuzluk yayıldı.

Kendi kendine mırıldanırken, Rock sonunda temkinli bir şekilde arkasına döndü...

Yüz ifadesi anında dondu.

Arkasında,

Otuz metre boyunda bir ağaç, soğuk bakışlarıyla orada duruyordu.

Sağlam gövdesi gökyüzünü ve güneşi engelliyordu ve yaydığı muazzam basınç, ölümlerini müjdelercesine havayı dondurucu bir soğuğa dönüştürüyordu...

Devasa korkunç figüre bakan Ork kaptanının göz bebekleri inanamayarak küçüldü.

Sesi kuru ve şok olmuş bir şekilde ağzını inanamayarak açtığında gözleri neredeyse yerinden fırlayacaktı,

"O-Oak... Meşe Ağacı Muhafızı!?"

"Bu nasıl mümkün olabilir?!"

Beserker’ın soğuk bakışları tüm Orkların üzerinde gezinirken sesi buz gibi ve duygudan yoksundu.

"Konuş pis herif, az önce ne dedin sen?"