Bölüm 1 - Hiçbir şeyi olmayan bir kişi


Seviye kavramı bu dünyada var.
Tüm canlılar 1. seviyeden başladı; tecrübe değerleri elde ederek seviyelerini yükseltmeleri mümkün.
Deneyim değerleri, bu dünyaya hakim olan canavarları yenerek elde edilebilir. Ancak, herkes onları yenemez çünkü çok tehlikelidirler.
Sadece güçlü saldırı becerilerine sahip insanlar onları yenebilir.
Bazen doğduktan sonra zaten yeteneklerimiz var, Tanrı'dan gelen özel güçlerimiz var. Herkesin bir veya daha fazlası vardır ve bunları kullanarak yaşarlar. Bu nedenle, birden fazla beceriye sahip olan insanlara genellikle Tanrı'nın seçtikleri denir.
Bunu ölen babamdan öğrendim.


Ve böylece, aldığım yetenek Oburluk. Beni sürekli aç hissettiren zahmetli bir yetenek. Büyüdüğüm köyde, bana hiçbir şey için iyi denirdi ve sık sık zorbalık edilirdi.
Ben bu dünyada gereksiz bir adamım. Hiçbir şeyim yok.
Bu işe yaramaz yetenek sayesinde, tek akrabam olan babam hastalık yüzünden öldükten sonra köyden kovuldum. Kraliyet Başkenti Seyfar'a gittim. Böyle büyük bir şehirde, yapabileceğim bir şey olmalı, göğsümdeki yüksek beklentimdi.
Ancak, iyi bir iş bulamadım ve günlük işçi olarak castleguard'da sona erdi.
Gün yağmurlu, rüzgarlı veya karlı olsun, kapının önünden hareket edemediğim bir iş. Üstelik ücret de çok düşük.


Normalde bu benim gibi bir halk için değil, kaleye hizmet eden Kutsal Şövalye için bir iştir.
Bununla birlikte, 3K (Şiddetli), (kirli), (tehlikeli) denilen şey yüzünden, üst düzeyler benim gibi günlük işçiyi ikame olarak kullandılar.


Bizim yardımcımız kadar iyi mi koruyordun?]
Ses, vücudunu göz kamaştırıcı zırhla kaplayan genç Kutsal Şövalye-sama'dan geldi. O benim işverenim, Burix Ailesinden üç kardeşten biri, bu krallıktaki beş soylu aileden biri.


Benimle küstahça konuşan en büyük oğlu Rafal. Sağ tarafındaki adam ikinci oğlu Hado. Sırtlarındaki en küçük kız kardeşleri Memir'dir.


Aynı donmuş mavi saç rengine sahip üç kardeş. Ve ayrıca hepsi mükemmel Kutsal Şövalyeler.
Kutsal Şövalye nedir? Onlar, savaşçılar arasında Kutsal Nitelikte olağanüstü yeteneklere sahip insanlardır. Bu, Krallık tarafından tanınanlar için verilen onursal bir unvan.


Bu dünyada, güçlü becerileri geliştirerek, durumumuzu artırabiliriz. Bu nedenle, Kutsal nitelik becerilerine sahip olanlar için, canavarlara karşı savaşarak seviyelerini yükseltebilen Kutsal Şövalyeler, benim gibi bir insana kıyasla farklı bir boyuttan insanlardır.
Onları kızdırdıysam, bana ne olacağını bilmiyorum.


[Evet, Rafal Burix-sama]
Diz çöküp başımı onlara doğru eğiyorum. Bu adamlar sinir bozucu olsa da.
[İşte, günlük ücretiniz]
Rafal ayağıma birkaç bakır para atıyor. Arkasındaki diğer ikisi bana küçümseyici bir şekilde gülümsüyor.


[Hemen al. Hızlı bir şekilde almadıysanız bugünkü ücretiniz azalacak]
Bunu söylememiş olsa bile, yaşamak benim için önemli bir para. Paraları çabucak alırım.

Son parçayı almak üzereyken Rafal elime bastı.
[Oops üzgünüm. Böyle bir elin yerinde olduğunu bilmiyordum. O kadar kirliydi ki gözüme çarpmadı]
Elime basarken çok güldü. Belli ki bunu bilerek yapmış.


[Unutma, senin gibi çöpleri işe almaya hazırız. Yerinizi istediğimiz kadar bulabiliriz. Bunu anlıyor musun? Senin gibi zekası düşük biri için bu zor mu?]
[Evet, son zamanlarda gevşiyor gibisin. Bizim karşılığında onurlu bir iş yapıyorsun. Genellikle böyle bir işin ödenmesine gerek yoktur, bu yüzden merhametimiz tarafından para verildiğini takdir etmelisiniz.

Onu almaya değersiz hissetmiyor musun?]
Büyük kardeşlerimin dediği gibi. Eğer bir hata yaparsanız, bu bizi rahatsız edecektir. Seni idam ettiğim için kendimi kötü hissedeceğim ~]
Bu Rafal'ın grubundan bana bir eğitim rehberi. Bana yerimin nerede olduğunu hatırlatmaya çalışıyorlar. Bana, hayatta kalmak için her şeyi yapan düşük seviyeli bir varlık olduğumu, özüme sürdükleri şeyin bu olduğunu söylediler.

Eğer itaatkar bir şekilde başımı sallamazsam, son parçayı almama izin vermezler. Onlara karşı çıkarsam, beni kapı bekçisi işinden kovarlar. Dahası, muhtemelen bunu isyan olarak görüp beni öldürecekler.


Lanet olsun. Beş yıl oldu ama bana köle gibi bakma tavırları değişmedi. Eğer bu muhafız görevinden istifa etseydim, eminim Rafal öfkelenir ve beni bazı yanlış suçlamalarla suçlar.
Beş yıl boyunca olgunlaşan ve biriken tahriş içimde iyice arttı. Onlara neden itaat etmem gerektiğine dair öfke ve kendi zayıflığıma karşı kızgınlık beni ancak bunu yapabildi. Ve sadece bu zamanlarda beceri uyanır ve midemi açlıktan kükrer.


Rafal iyi yiyemeyeceğimi düşünüyor; beni şiddetli bir ifadeyle azarlamaya başlıyor.
[Ne zavallı bir adam. İyi bekçisi olarak görev yapıyor olması değil gibi görünüyor. Sana yemek yediriyoruz! Burix Ailesini utandırma!].


Karnıma tekme attı. Bunu ciddiye almamasına rağmen, Kutsal Şövalye ile benim gibi halk arasındaki statü cennet ve dünya gibidir.
Tekmenin etkisi sanki iç organlarım ağzımdan fırlamış gibiydi. Tekrar tekrar kusarken nefes alamıyordum ve yere çarptım.
[Nedir bu, kurtçuk gibi. Kokuşmuş ve pis]
Bilincim zayıf olmasına rağmen, kızın sesini duydum, muhtemelen Memir thorugh kulaklarımdadır.
[Oi, kalk. Eğer bekçi olarak nöbet tutmuyorsanız, diğer Kutsal Şövalyeler tarafından eleştirileceğiz]
Ben hala yerde yatarken Rafal yüzümü eziyor.
[Çabuk kalk!]


Kalkmamın imkanı yok. Bacağını kenara çekmediği sürece, güçlü yönlerimizdeki farklılıklar yüzünden kalkamam.
Elbette Rafal bunu biliyor. Ayağının altında boğuşmamı izlemekten zevk alıyor gibi görünüyor.
Ayağına daha fazla güç verdiğinde, kafamda akut bir ağrı akıyor.
Öleceğimi düşündüğüm o zaman, onurlu bir sesle kurtarıldım.
[Rafal, kes şunu. Ölecek. O savunmamız gereken insanlardan biri, bu yüzden bunu yapmamalısın, bu Kutsal bir Şövalyeye layık olmayan bir davranış]
Bugün Roxy Heart'ın vardiyası, değil mi?]


Beni kurtaran, yaşıtları arasında garip bir ideolojiye sahip olan Kutsal bir Şövalye olan Roxy Heart'dı; güçlüleri ezmek ve zayıfları kurtarmak için. Roxy Heart'ın altın saçları rüzgarda çırpınıyor, cesur doğasına mükemmel bir tamamlayıcı.


Kalp Ailesi de beş Soylu Aileden biridir - bu krallıkta. Adaleti onurlandıran iyi bir Ailedir.
Bu yüzden insanlar tarafından hayranlık duyuyorlar, elbette ben de onun hayranıyım.
Roxy tarafından bakıldıktan sonra, Rafal'ın grubu onu lanetlerken kaçtı. O sırada Rafal Roxy'ye bakar ve korkusuzca güler.

O yüzü biliyorum. Rafal her şeye rağmen inatçı. Roxiy'nin onu rezil ettiğini düşündü, bu yüzden büyük olasılıkla ondan intikam almayı düşünüyor]
Bunu görmezden geldi ve ileri gitti, elimi tuttu ve beni kaldırdı. Alnımdan akan kanı mendille sildi.

[İyi misin?]
[Evet, her zamanki gibi. Yardımın için çok teşekkür ederim, Roxy-sama]
[Sorun değil, biz kapı bekçisi yoldaşlarıyız, bu yüzden doğal. O zaman vardiyayı değiştirelim]
Derinden eğildim ve Kraliyet Ailesi bayrağı amblemiyle işlenmiş mızrağı Roxy'ye teslim ettim.
Bu mızrak kapı bekçisinin kanıtıdır. Diğer Kutsal Şövalyelerden farklıdır çünkü kapı bekçiliği işini tek başına düzgün bir şekilde yapar.


Elini serbest bıraktığımda Roxy endişeyle bana bakıyor.
[Eğer sana tekrar böyle bir şey yapmaya çalışırlarsa, o zaman bırak-]
[Hayır, Roxy-sama için sorun çıkarmak istemiyorum. Ben zaten iyiyim, o yüzden şimdi gideceğim]
Roxy bir şey söylemek istiyor gibi görünüyor ama evden kaçmak için acele ediyorum.
Bundan da öte, Burix Ailesiyle başına bela açabilirim. Karakterlerinden yola çıkarak ne tür kirli numaralar kullanacaklarını bilmiyorum.


Eğer sadece benim için böyle davranırsa, daha fazla umutsuzluk hissetmeyeceğim. Roxy'nin tereddüt etmeden yoluna devam etmesini istiyorum. Bu kesinlikle krallık halkına mutluluk getirecektir.
Dikkatimi dağıtmak için normal içki barıma gitmeye karar verdim. Bara girdiğimde ay gökyüzünde yükselmişti.

Şimdi olduğu gibi gece yarısı boyunca, koltuklarda oturan tüccarlar, fahişeler, gezginler vb. Var. Alkol yüzünden yüzleri kızarmıştı.
Ayrılmış koltuğum gibi olan tezgaha oturduğumda, hiçbir şey söylemesem bile, bir kadeh kırmızı şarap ikram edildi.


Bu dükkandaki en ucuz şarap. Lezzetli değil ve tadı çok ekşi, çünkü bu sadece sarhoş olmam için.
[Usta, ekmek ve çorba]
[Yakaladım]
Uzun zaman önce pişirilen sert ekmek yandı. Çorba tatsızdır, çünkü diğer yemeklerden sebze kaynatılmıştır. Bu benim yemeğim. 5 yıldır et yemedim. En son yediğim et küçük bir parça kurutulmuş etti.
Zaten tadını unuttum.
Her zaman beceri çünkü acıktım, ama bunu karşılamak için yeterli para yok. Bu yüzden önümdeki yemeği yavaş yavaş yemeli ve azıcık bile olsa aç kalmaktan kendimi uzaklaştırmalıyım.
Ben azar azar şarap yiyip içerken, bar sahibi benimle konuştu.
[Nasıl, kapı bekçisi olarak çalışmak?]
[Çok şiddetli]
[Öyle mi ... Umarım selefin gibi bitmezsin]
Ona cevap vermedim. Burix Ailesi tarafından istihdam edilen selefi, fazla çalıştığı için öldüğünü duydum.

Takıntılı zorbalığa ve ağır çalışma saatlerine sahip olmak için, selefin durumu benimle aynıydı. Yavaş yavaş zayıfladı, aniden düştü ve öldü.
Bundan sonra bar sahibi, Burix Ailesinin efendisinin devriye sırasında ölen selefimin cesedine bastığına tanık oldu ve bu nedenle artık eve faydası yoktu. Şimdi bile sahnenin hala gözlerine parlak bir şekilde yandığını, onunla birlikte asla unutamadığını söylüyor.