"Bu dünyada silahların olduğunu bir kitapta okumuştum ama bu kadar yaygın olacağını düşünmemiştim."
Ateşli silahlar muhtemelen insanlığın bugüne kadar ortaya çıkardığı en iyi ve aynı zamanda en kötü icattı.
Kılıç veya yay gibi ustalık gerektiren silahların aksine, silahları savaşmak için kullanmaya alışmak çok daha kolaydı. Aslına bakarsanız, bir kişinin rakibini 'öldürmesi' için yalnızca tetiği çekmesi yeterliydi.
Ancak bu dünyadaki silahlar daha çok "dekorasyon" olarak kabul ediliyordu ve bunun da iyi bir nedeni vardı.
Bu misket tüfeklerini ateşlemek için barut kullanmak yerine 'Mana' kullanmak gerekiyordu, bu yüzden genellikle sihirbazlar tarafından kullanılıyordu.
Ama bu sadece onların kullandığı anlamına mı geliyordu?
Hayır, yanlış.
Şövalye, paralı asker veya sıradan bir vatandaş olsanız da Mana, ilahi güç veya şeytani enerjiyi nasıl kullanacağınızı bildiğiniz sürece potansiyel olarak silah kullanabilirdiniz.
Birçok büyücü ve simyacı, son 200 yıldır ateşli silahların avantajlarını geliştirmenin yollarını araştırdı. Ve tüm bunlardan ortaya çıkan sonuç... onların sadece 'süs eşyası' olmalarıydı.
‘Bunun sebebi nedir’ diye mi soruyorsunuz?
"...Saçma sapan Mana tüketimi."
Tek bir atış yapmak bile aşırı miktarda Mana tüketiyordu, bu yüzden.
En yetenekli büyücülerin bile sadece beş el ateş ettikten sonra tüm Mana rezervlerini tükettiklerini okudum. Ayrıca Mana toplayıp yeni bir mermi oluşturmak için en az beş dakikaya ihtiyacınız olduğu söylenirdi.
Bu arada atış menzili sadece 50 metreydi. Bu yüzden, bu konuyla ilgili cevap gerektiren bir soru: Kusurlarını telafi edecek kadar güçlü müydü?
Hayır, yine yanlış.
Pıhtılaşmış Mana ateşlendikten hemen sonra parçalanmaya başlar ve havada dağılırdı. 50 metre ötedeki bir düşmanı bile ölümcül şekilde yaralayamazdı.
Bu beş dakikayı AoE (Alan Etkisi) saldırı büyüsü yapmaya harcamak, düşmanınıza daha büyük bir hasar seviyesi verecekti. Gerekli Mana harcamasını düşündüğünüzde, bu yöntemin çok daha verimli olduğunu söyleyebilirsiniz.
Yine de dünyada silahların olmasının iki nedeni vardı.
İlki, 'zayıflama' amacıyla.
Yağ dokuları ile Mana arasında bağlantı olduğuna dair herhangi bir kanıt yoktu, yine de soylu hanımların fazla kilolardan kurtulmak için poligon atışlarına başladıklarını öğrendim.
Diğeri ise varlıklı soyluların ve takıntılı koleksiyoncuların bir şeyler toplama hobisiydi.
Silahlar dekorasyon olarak hizmet ediyordu ve zengin soylular sadece 'otantik' şeyleri istedikleri için büyücülerin bu silahları pahalı süs eşyası olarak ürettiklerini varsaydım.
Soylular bazen oldukça aptal olabiliyordu. Bu şeyler kilo vermekten başka bir amaca hizmet etmese de sırf silahları sergilemek istedikleri için yüklü miktarda para yatırırlardı.
Neyse zaten normal insanlar da hobileri için her türlü saçmalığı toplarlar.
Acaba bu misket tüfeği ne kadardı? Her birinin bir kol ve bacağa mal olabileceğini duydum…
“Yine de ne büyük kayıp. Barut yapmayı bilseydim şu an bir munchkin kadar zengin yaşıyor olurdum…”
Ne yapabilirdim ki? Her kedi ya da köpek kimyasalları karıştırıp eşleştirmeyi öğrenemezdi ve başka bir dünyaya fırlatılacağımı bilmediğim için ilgili konuları çalışmayı düşünmemiştim.
Hafifçe başımı salladım ve misket tüfeğini tekrar duvara koymaya karar verdim ama etrafa bir göz attıktan sonra fikrimi değiştirdim.
"En azından bir kez ateşlemeyi denesem mi?"
Birdenbire gereksiz yere merak duydum.
Bu dünyanın misket tüfeğiyle oynamak eğlenceliydi, ama ateş etmek daha da eğlenceli olabilirdi.
Ayrıca ufacık bir ilahiyat enjekte etmenin çok güçlü bir sonuç doğurmayacağını düşündüm. Muhtemelen mobilyaları falan çizerdim.
Bu düşünceyle sessizce tüfeği duvardan bir kez daha aldım.
Çubuk kullanarak namlunun içine demir top ve barut sıkıştırmak yerine bu özel tüfek kama doldurma türündeydi. Hazneye kapak konulmasının nedeni, ateşlemeden sonra biriken ısıyı dışarı atmak olmalı, ya da tasarımına bakınca ben öyle düşündüm.
Tüfeği aldım ve merminin girmesi gereken yere, bu durumda Mana'ya sessizce nefes verdim.
[İlahiyat kullanılarak bir mermi üretildi…]
[İlahi Kontrol durumuna girdiniz.]
[İlahi Aura etkinleştirildi. Ekipman geçici olarak geliştirilecektir.]
[Daha hassas bir mermi oluşturuldu.]
Ha?
Mesajlar kafamı doldurmaya başladı. Daha önce bazılarının böyle ortaya çıktığını gördüğüm için telaşlanmadım ama 'İlahi Aura' mesajı beni rahatsız etti.
Tanrılar tarafından sevilen ya da kutsanmış olan, her neyse- bu Kıtada bulunan her türden niteleyicinin bağlanacağı açıklanamayan güçlerden biriydi.
[İlahi Aura] …
Bu yetenek, Mana, ilahi güç veya şeytani enerjisiyle ilgisi olmayan doğaüstü bir güçtü.
"Bu dünyada buna bir tür süper güç gibi davranılması gerekiyor değil mi?"
Bekle, bu vücut ben devralmadan önce bile bu güce sahip miydi? Elbette çok önemli bir soya aitti ama yine de böyle bir yeteneğe sahip olmasını beklemiyordum.
“Ne kadar gizemli…”
Şimdi düşündüm de zombi ayıyla yüzleşirken bu gücü istemsizce kullanmıştım değil mi? Küreğim güçlendi ve canavarın acımasız saldırısına karşı savunma yapabildim.
“Yani herhangi bir ekipmanı geçici olarak güçlendiriyor…”
Bunun 'takviye'ye oldukça benzediğini düşündüm.
Belki de nedeni buydu? İlahiyat tüketimi korktuğum kadar olmadı. Biraz başım dönmüş olsa da kutsal su oluştururken olduğu kadar kötü değildi.
Daha sonra vücudumu hareket ettirmekte de sorun yaşamadım.
Bir mermi üretmek için harcadığım süre yaklaşık bir dakika kadardı.
Belki de kötü bir mermi yapmıştım ama henüz bilmiyordum. Usta sihirbazların bile bunu yapmak için yaklaşık beş dakikaya ihtiyaçları olduğu söyleniyordu, bu yüzden bunu sadece bir dakikada yapmamın hiçbir yolu yoktu.
Tüfeği kaldırdım ve rafta duran bir vazoya doğrulttum. Ateş gücünü şimdi gerçekten merak ediyordum.
Yeni satın aldığı BB oyuncak tabancasıyla deneyler yapan küçük bir çocuğu andırıyordum. Beklentili bir ifadeyle tetiği çekerken hafifçe mırıldandım.
"Pat."
Eğlenceli bir şekilde başlayan şey…
BOOOM-!!
…Sonunda büyük bir sorun haline geldi.
Muazzam bir patlama sesi malikanede yankılandı.
Tüfeği bırakırken afallamış bir suratla kıçımın üzerine düştüm. Çok şaşırmış olduğumdan değil, silahın geri tepmesiyle baş edemediğim gerçeği yüzünden.
Uşakların ve hizmetçilerin pencerenin dışında çığlık attığını duydum. Aniden meydana gelen patlamadan şok olmuşlardı.
Bang! Bang!
"Ekselânsları! Ne oldu?"
Bir sonraki saniyede, Paladin'in kapının dışından gelen telaşlı sesini duydum. Daha önceki makine gibi sakin tavrından oldukça farklı sesleniyordu. Evet, o da bir saniye önceki patlamayla aptalca şoka girmiş olmalı.
Cevabım geciktiği için, Paladin basitçe kapının kilidini kırmaya karar verdi.
"Ne…"
Hızla ayağa kalktım ve o içeri adım atmadan önce Paladin'i dışarı ittim.
"Hiçbir şey," diye yanıtladım.
"Affedersiniz? Ama ekselansları…”
Paladin'in gözleri hızla miğferinin içinde kaydı ve odanın durumunu gözlemlemeye çalıştı. Bir şeyi doğrulamak istiyor gibiydi, bu yüzden tüm gücümü topladım ve onu geri ittim.
"Hadi ama dostum. Ergenliğe girmekte olan bir çocuğun odasına zorla girmek hiç hoş değil, anlıyor musun?”
Aslında geri çekilmesini sağlamak için baldırlarını tekmelemek gibi bir düşüncem vardı. Tabii ki zırhı nedeniyle acıyı benim bacağım hissedecekti, bu yüzden sadece göğüs levhasına vurarak geri itebildim.
Sonunda paladin’i dışarı çıkararak kapıyı hızla kapattım.
Rahat bir nefes alırken, bakışlarımı yerde duran misket tüfeğinden duvardaki insan kafası büyüklüğündeki deliğe çevirdim ve kaşlarımı çattım.
“Dekoratif süsmüş, götüm!!!”
O kimdi? Bu silahların sadece biraz kilo vermeye yarayan kullanışsız süs eşyaları olduğunu kim söyledi?!
Bu kadar ateş gücüyle, sıradan bir insan ve hatta bir ölümsüz bile kesinlikle tek atışta öldürülürdü.
Bu bölümde emeği geçen; çevirmen ve düzenleyici arkadaşların emeklerinin karşılığı olarak basit bir minnet ifadesi yani teşekkür etmeyi ihmal etmeyelim.
Spoiler butonu kullanılarak spoiler yazılabilir fakat buton kullanılmadan spoiler verenler uyarılmadan süresiz engellenecektir ve geri alınmayacaktır.,
Küfür, siyasi ve seviyesiz yorumlar,
İçerikle alakasız link paylaşımları yasaktır.
İçeriği çeviren gruplar dışında site reklamı yapanlar sınırsız uzaklaştırılacaktır.
