"Xu Xiaoshou mu kazandı?" "Xu Xiaoshou kazandı!" Savaş sona ermişti. Bariyer yıkılmıştı. Seyirci koltuklarından gelen yüksek tezahüratlar Xu Xiaoshou’yu ürküttü. Bir göz atmak için arkasını döndü. "Vay canına, ne zaman bu kadar çok insan geldi?" diye düşündü. “Chuyun Platformu’ndaki tüm dış avlu öğrencileri burada!” Seyirciler arasında birçok genç öğrenci gözyaşlarına boğulmuştu. Xu Xiaoshou onların ne için ağladıklarını bilmiyordu ve sadece delirdiklerini varsayabiliyordu. "Şüphelendim. Pasif Puanlar +324." "Saygı duyuldu. Pasif Puanlar +1125." Xu Xiaoshou bildirim paneline baktı ve şoktan neredeyse dizlerinin üzerine çökecekti. Bu neydi? Aldığı ilk şüphe dalgasını anlayabiliyordu. Sonuçta, Xu Xiaoshou, yetiştirme seviyesi sadece Beşinci Seviye olmasına rağmen grup aşaması yarışmasının şampiyonu olmuştu. Doğal olarak bir dereceye kadar şüphe duyulacaktı. Liu Zhen ve Zhou Zuo da sahnede olmasına rağmen, gözleri olan herkes yarışma sırasında tembellik ettiklerini söyleyebilirdi. Bu da Xu Xiaoshou’nun açıkça şampiyon olduğu anlamına geliyordu. Peki ya bundan sonra gördüğü "saygı"... Bunu gerçekten açıklayamadı! Ayrıca bildirim panelinde böyle bir şeyin ilk kez göründüğünü düşündüm. Daha sonra... Binlerce Pasif Puan mı??? Xu Xiaoshou şaşkına dönmüştü. Daha fazla Pasif Puan kazanmak için dövülmeye tamamen odaklanmıştı ve seyircilerin gözünde zafer kazanmadan önce asla pes etmeyen kararlı bir birey haline geldiğini fark etmemişti! Zaten daha sonra gelenlerin gözünde o, diğer yarışmacılar tarafından dövülen canlı bir kum torbasıydı. O insanlar canavardı. Ona karşı nasıl bu kadar sert davranabiliyorlardı? Xu Xiaoshou’nun yüzüne bakın. Her yeri yeşil ve mordu... Peki ya yaraları neden bu kadar hafifti? Hakim elinde bir tepsiyle yürüdü, yüzü ifadesizdi. Ödül tek bir yüzük idi. Xu Xiaoshou bir kaşını kaldırdı. Bir uzay halkası mı? Değerli bir eşyaydı. Bahçesini ve kara kılıcını satsa bile böyle bir eşyayı asla alamazdı. Yüzüğü aldı ve yargıcın titreyen eline işaret etti. Sonra içtenlikle, "Teşekkür ederim, ama benim için heyecanlanmana gerek yok." dedi. Bunu duyan yargıcın elleri daha da titredi. Heyecanlı görünüyor muyum? Bu tepsiyi tutmak, öfkemi serbest bırakmamı engelleyen tek şey. Hakim, birkaç savaşa müdahale etmesi dışında, savaşa pek fazla katıldığını hissetmiyordu; bu da onda büyük bir umutsuzluk hissi uyandırıyordu. İşini iyi yapmak ve sorumluluklarını yerine getirmek istemişti. Ancak, bir kenara çekilmek ve hiçbir şey yapmamak zorunda kalmıştı. Xu Xiaoshou başından beri onu kandırmıştı. Savaş bittikten sonra Xu Xiaoshou’nun lanet olası bir Doğuştan Aşama fiziksel bedenine sahip olduğunu fark etmişti! "Doğuştan Aşamalı bir savaşçının iki aurasının nereden geldiğini merak ediyordum. Onun olmasını beklemiyordum!" diye düşündü.
Hakim duygularını bastırdı ve soğuk bir şekilde kolunu salladı. "Devam et!" Sonra arkasını dönüp gitmek üzere yola koyuldu. Xu Xiaoshou, yargıcın biraz garip davrandığını hissetti. Ancak, hareketi iade etti ve yargıcın uzaklaşan figürüne, "Çok çalışmaya devam edeceğim!" dedi. Hakimin eli titredi, tepsi elinden fırladı. "Aman, kılıcım!" diye bağırdı Xu Xiaoshou yargıcın arkasından. Hakim, fırlattığı tepsiyi yakalamak için öne atıldı. Sonra başını çevirmeden kılıcı geriye doğru fırlattı. Xu Xiaoshou yargıcın sırtına bakarken kaşlarını çattı. "Çok garip davranıyor!" diye mırıldanmadan edemedi. ... "Xu Xiaoshou!" "Xu Xiaoshou!" Seyirci koltuklarındaki herkes bağırıyordu. Başlangıçta sadece birkaç genç kız bağırıyordu, ancak sonunda etraflarındaki insanlar kendilerine bakılmasından o kadar utanmışlardı ki, onlarla birlikte bağırmaya başlamışlardı. Xu Xiaoshou çok utanmıştı. Bu insanların neden bu kadar çılgınca davrandıklarını bilmiyordu. Ancak, onun adını bağırıyorlardı ve hepsi çok heyecanlı görünüyordu. Bu yüzden seyircilere el salladı. "Oturun. Formalitelere uymayın." Rao Yinyin ayağa kalktı ve gerindi. Genç hanımın uyluğunun üstüne kadar çektiği elbisesinin eteğini aşağı çekti ve alaycı bir şekilde, "Şimdi gidip Kardeş Küçük Canavar’ı arayabilirsin!" dedi. Su Qianqian gülümsedi ve yanaklarındaki gamzeleri ortaya çıkardı. "Gerek yok. Kardeş Küçük Canavar’ın artık ruh sarayını terk etmek zorunda olmaması harika." "Yanındaki kızların ne kadar telaşlı olduğuna bak. Ya Kardeş Küçük Canavarını senden alırlarsa?" "Neyden bahsediyorsun!" Su Qianqian kızardı. "Bu düşünce aklımdan geçmedi." "Ya? Öyle mi?" "Seni görmezden geliyorum!" Su Qianqian sandalyesinden atladı, başı yanlışlıkla Rao Yinyin’in göğsüne çarptı. Başını eğdi ve kaçmadan önce büyük kılıcını aldı. "Tsk tsk, ne kadar tatlı..." Xu Xiaoshou ikisini fark etti. Bölgede çok fazla Innate Stage aurası yoktu. Innate-Stage fiziksel bedeni kolayca tespit edilemese de, bu diğer Innate Stage savaşçılarının auralarının tespit edilemediği anlamına gelmiyordu. En azından, onların o uhrevi tavırları, onun adını haykıran kızların tavırlarından tamamen farklıydı. "Su Qianqian...?" “Uzun zaman oldu...” Genç kızın koştuğu yöne doğru bakmakla meşguldü ki, arkasından yürüyen kırmızı elbiseli kızın aniden ona baktığını fark etti. Kız ona göz kırptı ve gülümsedi. "Baştan çıkarıldım. Pasif Puanlar +1." Xu Xiaoshou hala biraz dalgındı, ama yeni bildirimi gördüğünde neredeyse kan kusacak kadar şaşırmıştı. Kahretsin. Bazı şeyler söylenmeden bırakılmalı. Bunları her zaman duyurmak zorunda değilsin! Bozuk sistem! Herkes gitti. Gelen herkes bir Ruhsal Yetiştiriciydi. Az önce onun hayranları olsalar bile, asla karakterlerinin dışında bir şey yapmazlardı. Eee, en azından kamuoyunda... Xu Xiaoshou ayrılmak için hareket etti, ancak Yaşlı Qiao onun karşısında belirdi. "Ne kadar etkileyici bir çocuk. Böyle dövüldükten sonra bile gidişatı değiştirebildiğini düşünmek. Kesinlikle yöntemlerin var!" “Yaşlı Qiao?” Yaşlı Qiao’nun ifadesi karardı. "Beni fark etmedin, değil mi? Tüm dikkatin o iki kıza mı odaklanmıştı?"
"Hehe!" dedi Xu Xiaoshou yürürken. "Bu nasıl olabilir? Buraya ilk gelen sen değil miydin?!" "Bu doğru!" Xu Xiaoshou rahatlamıştı. Neyse ki doğru tahminde bulunmuştu. Ayrıca tonunu değiştirmişti, böylece sözleri bir sorudan ziyade bir ifade gibi duyuluyordu. Yaşlı Qiao yalanını anlamamıştı. "Doğuştan gelen fiziksel bedene ne zaman ulaştın? Bunu benden bile saklamaya cesaret ettin mi?" diye sordu Yaşlı Qiao. “Ne? Bana bu soruyu sormaya nasıl cesaret ediyorsun?” diye düşündü. Xu Xiaoshou anında öfkelendi. "Geçen sefer sana Doğuştanlık aşamasına ulaştığımı söylememiş miydim? O zaman bana inanmamıştın." En son ne zaman? Yaşlı Qiao, Ruhsal İşler Bölümü’nde son kez karşılaştıkları zamanı hatırladı ve garip bir şekilde gülümsedi. "O zaman... Sadece bir hayalet sana inanırdı!" Xu Xiaoshou’nun tekrar hareketlenmeye hazır olduğunu görünce, hemen bir hap şişesi çıkarıp Xu Xiaoshou’nun ellerine tıktı. "Yaralanmış olmalısın! "Al, sana bunu vereceğim. Geri dön ve yaralarına iyi bak. Bir dahaki sefere görüşürüz!" Parçasını söyledikten hemen sonra kaçtı. N/nêw n0vel chap/ers are published on n0v/e/(lb)i(n.)co/m Xu Xiaoshou konuşamadı. "Bunu yapmak zorunda mıydı?" diye düşündü. "Yapacağım tek şey biraz küfür etmekti. Seni azarlamazdım." Yaşlı Qiao’nun kendisine verdiği haplara baktı ve kalbinin ısındığını hissetti... Ah? Yaşlı Qiao, haplar... Xu Xiaoshou aniden titredi. ... Xu Xiaoshou odasına döndükten sonra elini yüzünü yıkadı, sonra temizlenmiş yumuşak yatağına uzandı. Kendini rahat hissetti. Bunu önceden tahmin etmesine rağmen, grup aşamasının şampiyonu olmak ve son üç yılın en iyi derecesini elde etmek hâlâ bir hayal gibi geliyordu. Söyleyebildiği tek şey, Doğuştan-Aşama Güçlendirmesinin son derece korkutucu bir teknik olduğuydu! Geçmişte, böyle bir saldırı altında bir saniye bile dayanamazdı. Ancak şimdi, sahip olduğu tek şey birkaç yüzeysel yaraydı ve kasları ve sinirleri biraz gerilmişti. Yaraları temelde yoktu. Yüzündeki şişlik ve morluklar tek bir antrenmanla iyileşebiliyor. Yaşlı Qiao’nun ona verdiği hapları düşündü. Onları kullanmaya cesaret edemedi. Xu Xiaoshou şampiyonun yüzüğünü çıkardı ve kanıyla onun mülkiyetini kurdu. Yüzük içinde bir evin yaklaşık yarısı büyüklüğünde bir alan olduğunu gördü ve sevinçten havalara uçtu. Ringde pek fazla şey yoktu, sadece yüz Ruh Kristali ve bir şişe hap. Değerinin çoğu ringin kendisinden geliyordu. Xu Xiaoshou hap şişesini çıkarıp baktı. Ruhsal Gelişim Hapları... Sarsılmıştı. Eşyaları hızla geri koydu, birkaç çeşitli eşyasının yanına. Gittiği her yerde küçük bir depolama alanının olması harika bir duyguydu. Yüzük takma alışkanlığı yoktu. Bu yüzden yüzüğün içinden bir parça ip geçirdi ve onu bir kolye yaptı. Bu, bu zorlu hayatta elde ettiği ilk zaferdi. Çok unutulmazdı. Yüzüğü saklamalıydı. Yatağa uzandı ve en fazla konforu sağlayacak şekilde duruşunu ayarladı. “İşte asıl olay geliyor…” diye düşündü. "O acınası savaşta acımasızca saldırıya uğramam sonucunda kaç Pasif Puan kazandım?" Savaş sırasında daha önce toplam Pasif Puanlarına birkaç kez göz atmasının dışında, savaş boyunca değere bakmaktan kendini alıkoymuştu. Arayüzün altındaki sayıyı bu an için görmezden gelmeye elinden geleni yapmıştı! Xu Xiaoshou’nun kalbi çılgınca atıyordu. Kırmızı arayüzdeki bildirim panelinin en altına baktı. Mutluluktan öylesine bunalmıştı ki beyninde bir "vızıltı" hissetti. Zihnindeki bildirim paneli karardı ve sonra tekrar açıldı. Bilinçaltında "Bir, iki, üç..." diye sayarken parmakları kasıldı. “Beş... Beş haneli!” Pasif Puanlar: 17660.
Bu bölümde emeği geçen; çevirmen ve düzenleyici arkadaşların emeklerinin karşılığı olarak basit bir minnet ifadesi yani teşekkür etmeyi ihmal etmeyelim.
Spoiler butonu kullanılarak spoiler yazılabilir fakat buton kullanılmadan spoiler verenler uyarılmadan süresiz engellenecektir ve geri alınmayacaktır.,
Küfür, siyasi ve seviyesiz yorumlar,
İçerikle alakasız link paylaşımları yasaktır.
İçeriği çeviren gruplar dışında site reklamı yapanlar sınırsız uzaklaştırılacaktır.
