"Ye Zhen ve ben tek yumurta ikiziyiz, bu yüzden elbette Ye Zhen'i anlıyorum. İletişim kurmamasına rağmen, aslında herkesten daha hassas. Onu biriyle evlenmeye zorladın diye kesinlikle kalbinde bir kin besliyor. ”
Anne Ye sabırsızca hoşnutsuz bir ses tonuyla, “Hiç de öyle değil! O zamanlar, onu doğurmak için umutsuzca mücadele ettim. Neredeyse ölüyordum! Ye Ailesi onu bunca yıl büyüttü, neden ailemize biraz geri ödeme yapmasın? Ayrıca, bayan lu olmak isteyen sayısız insan var 
"Anne sinirlenme. Bunun için endişelenmiyorum. Ye Zhen'in karakteri ve kırgınlık barındıran kalbiyle Lu Ailesi üyeleriyle kesinlikle iyi geçinemeyeceğinden endişeleniyorum. Lu Ailesini gücendirdiğinde, ailemizi suçlayıp suçu bizden çıkarmayacaklar mı?”
Ye Qing'in sözleri Anne Ye'yi kendine getirdi.
Dün gece, Ye Zhen ona bayan Lu ondan hoşlanmadı. dedi
Tereddüt içinde, "Ama Lu Beichuan'ın küçük kız kardeşinize karşı tutumu soğuk görünmüyor. ”
“Anne, o tam önünüzdeydi. Tabii ki, biraz rol yapması gerekiyor. Anne, baba, ailemizin sadece evlilik yüzünden Lu Ailesi ile gerçekten bir aile haline geldiğini düşünüyor olamazsın, değil mi?”
Peder Ye gerginleşmeden edemedi.
Dün gece, sarhoş olma bahanesini kullanarak Lu Beichuan ile bir şey tartışmak istemişti. Ama özel olarak konuştuklarında, Lu Beichuan ona hiç yüz vermemişti. Görünüşe göre Lu Beichuan, önlerinde görünmek için sadece göstermelik bir çaba gösteriyordu.
İşler bu şekilde devam ederse, Ye Ailesi gelecekte Lu Ailesinden nasıl küçük faydalar elde edecekti?!
"Sonra . . . ne yapmalıyız?"
Ye Qing ağır bir şekilde içini çekti ve ciddi bir şekilde, “Gideceğim. ”
"Gideceksin?"
“Kız kardeşimin geri gelip benimle yer değiştirmesini sağlayacağım. Hata yapan bendim. Sonuçlarına kendim katlanırım!”
***
Hızlı hareket eden Bentley'in içinde, Ye Zhen arka koltukta kıvrılmıştı ve uykulu bir şekilde pencerenin dışındaki uçup giden manzaraya bakıyordu.
Aslında, daha önce hiç erken uyanmamıştı. Lu Ailesinin erken uyanmakla ilgili bir kuralı vardı. Lu Beichuan hala komadayken, Lu Beichuan'ın vücudunu temizlemek için her gün sabah 7'de uyanması talimatı verilmişti.
Garip bir şekilde, Lu Beichuan'ın vücudunu silmek için son birkaç gündür erken kalkması gerekmese de, her zamankinden daha yorgun hissediyordu.
Ye Zhen büyük bir esneme yaptı.
Yanında, bir dosyaya bakan Lu Beichuan, ona bakmak için zaman ayırdı. "Uykulu?
Ye Zhen başını salladı. "Sadece biraz hareket hastalığım var. ”
Lu Beichuan ona yumuşak yastığı arkasından verdi. "Yakında eve gitmeyeceğiz. Bir süre uyu . ”
Ye Zhen kibar olmakla uğraşmadı. Yastığı alıp koltuğa bıraktı. Arka koltukta sadece üst bedeni yatarken, vücudu rahatsız edici bir pozisyona geldi. Ye Zhen'in kaşları hafifçe çatıldı. Alnının yavaşça düzleşmesi uzun zaman aldı.
Ye Zhen'in uyku durumundan yararlanan Lu Beichuan, bacaklarını nazikçe kucağına koydu ve onu örtmek için ceketini çıkardı. Ye Zhen'in dar arabada daha rahat uyuyabilmesi için şoföre daha yavaş sürmesini emretti.
Ye Zhen arabada çok rahat uyudu. Lu Beichuan arabadan inmek için onu uyandırdığında, kötü bir ruh halindeydi ve öfkeyle Lu Beichuan'a baktı.
***
Belki de o engebeli araba yolculukları yüzünden, Ye Zhen son iki gündür çok yorgun hissediyordu. Tüm vücudu bitkin bir aura yaydı. Başlangıçta bu hissin geçeceğini düşünmüştü. Ancak sonraki günlerde durumu aynı kaldı. Başı yastığa dokunur dokunmaz ölü gibi uyuyordu. Ne kadar uyursa uyusun, birileri tarafından uyandırılmak zorundaydı. Aksi takdirde, sabah uzakta uyuyacaktı. Uyandıktan sonra günün geri kalanını kayıtsız geçirirdi. Durumu, engelli Lu Beichuan'dan daha kötüydü.
***
Bu sabah Ye Zhen kayıtsızca yemek masasına oturdu.
Anne Lu endişeli bir şekilde Ye Zhen'e baktı. "Hasta mısın? William seni kontrol etsin. ”
Ye Zhen kendini gülümsemeye zorladı. "Anne, ilgilendiğin için teşekkür ederim. İyiyim . Sadece son zamanlarda biraz yorgunum,” derken esnedi.
Lu Beichuan ona ikinci bir bakış attı. Düşünceli bir şekilde, "William yine de seni bir kontrol ettirsin. ”
Aniden sinirle ateşlendi.
Ben zaten iyiyim dedim. Neden bu kadar rahatsızsın?!
Ye Zhen ondan kahvaltıya baktı. İştahı yoktu. Azalan ilgiyle mırıldandı, "... . “