2.Bölüm: Cadı Kırmızı Gözlü Çocukla Tanışıyor

Yanlış adresi yazmış olmalıyım. Geri mi döndü, o zaman? En hızlı posta servisiyle bile benim olduğum Sorrent'ten başkent Tazeba'ya olan uzaklık gidiş geliş 5 gün sürer.

Ne oldu?

Eminim ki ejderhayı kafesine koydum ve açılmayacak şekilde kilitledim. Açık bile olsa...

Noah aşağıya baktı, bebek ejderhanın ince çırpınan kanatlarını gözlemledi.

Bu şey anca yürüyebiliyor, ne kadar uçtu ki? Görünüşe göre bir şey yanlış gitmiş, ve paket başkente varamadan buraya geri gelmiş.

Yine de bebek ejderhanın evine nasıl girdiğini merak etti. Belki de kapının açık olduğunu düşündü.

Bitap bir şekilde Noah kafasındaki inanması zor soruları temizledi ve bebek ejderhanın kafasını sevdi. "Merak etme seni hak eden annene döndürdüğümden emin olacağım"

Deposunu detaylıca araştırdıktan sonra, Noah pahalı, daha büyük olan kaliteli, daha yumuşak, ve daha güçlü kafesi aldı.
O ayrıca bir şişeyi aldı, temizce yıkadı, bebek ejderhanın açlığını ve susuzluğunu gidermek için içini ılık sütle doldurdu.

"Evet, bu postane mi?"

Noah telefonu çevirdi, postaneye bağlandı ve seçkin süratli teslimata, iki katı ücretiyle başvuru yaptı. Nakliyat yerini bu sefer kontrol etti:

Başkent, Tezeba, Ezet'te No.35, Kontes Valtalere.

"Keee!" Ejderha kafesin içine girerken bükülür ve kafes sallanır. Noah bihaberdi.

"Bebek! Biraz daha! Kendini bırakma!"

Bebek ağladı.

"Bu sefer iki günde başkentte olacağız! Anladın mı?"

Bebek ejderhanın koyu kırmızı gözleri göz yaşlarıyla doldu. Kalbi onu öyle görünce battı. Noah bir süre duraksadı ama eninde sonunda kafesin kapağını hafifçe açtı.

"Bu üzerine titrediğim bir şey ve sana veriyorum"

Noah yatak şapkasını ejderhanın kafasına koydu, şişeyi ona verdi, ve kafesi kapattı.

Güle güle sınırlı sayıdaki yatak şapkam. Güle güle neredeyse huzurlu olan hayatımı alt üst eden çocuk. Annene git ve sevgiyle büyü! 

***

Sonraki sabah, Noah keyifle, tatmin olmuş bir şekilde uyandı. Ejderha gitmişti; barış ve sessizlik kalmıştı. Mutfağa doğru kendine bir fincan çay almak için gitmişti.

Bugün barış içindeki başka bir günü olacağını düşündü, neredeyse memnuniyetini anlayarak. Camdan gelen bir vuruş duyana kadar.

Gizlice içeri girmeye çalışan ejderhayı orada yakaladı.

Tekrardan, ejderha sarıldı ve gönderildi. Üçüncü sefere kadar Eleonora o küçük şeyin onu bırakmaya niyeti olmadığını fark etmemişti.

Ana kız karaktere kendim gideceğimi düşünmüyorum. Ejderhanın ne yaptığını bilmiyorum ama kafesi yok etmiş ve bunca yolu geri uçmuş olması lazım!

O zaman ejderhaya karşı kibar olan Eleonora, ejderhaya karşı düşmanca olmaya başladı.

"Hey, ejderha." Şöminenin önüne oturan küçük ejderhaya seslendi.

Zeki yaratık, tekrar kafesle meşgul olacağını bildiğinden sesini duymamış gibi davrandı.

Ejderha son birkaç gün içinde çok hızlı büyümüştü. Ön kolları zaten yıpranmıştı; kanatlar ayrıca vinil benzeri filmden çelik cam benzeri sert kanatlara dönüşmüştü.

(Çn:vinil=Son derece dayanıklı ve hafif olan organik bileşikler içeren bir malzeme.
Ön kol= kolun dirsekle bilek arasındaki kısmı.)

Ejderhalar bu kadar hızlı mı büyür? diye kendine sordu.

Cadı daha fazla endişelendi.

Romana göre, bir ejderha kuluçka dönemine eriştiğinde, insanlara ilgi duymaya başlıyor. Onlar arasında en sevdiği insanı buluyor ve "yazıt" dediği şeyi yapıyor. Ejderhalar için ana süreçteki izleyerek öğrenme, başka dünyanın varlıklarını dünyada düzgünce var ediyor.

Belli ki, ana karakter Lenia, yumurtadan çıktıktan bir ay sonra ejderhayla kişisel bir yemin yapıyor. Ve ejderha, ev sahibini izleyerek öğrenip kendini bir oğlan olarak insanlaştırıyor.

Bir ay. Aslında, onu geri göndermek ya da her neyse için yeterli bir zaman. Ama neden ben bu kadar endişeliyim?

Bugün, geçen beş günden bir şey tamamen farklı.

Koyu kırmızı gözlü ve siyah kıvırcık saçlı çocuk bana doğru yürüdü. O şimdi iki ya da üç yaşlarında küçük bir çocuktu.

Nasıl olur?