Bölüm 100 - Masum Çatışma

Çocuklar, özellikle de küçük kızlar, hoşlandıkları erkeklere ileride kendileriyle evleneceklerini söyleme eğilimindeydiler.

Çoğu durumda, bu söz unutulur ve kız hatırlasa bile, bunu uzun zaman önce olmuş bir şey olarak kalplerinde saklarlardı.

Çoğu yetişkin bunu anlar ve bir çocuğun böyle bir söz vermesine asla itibar etmezdi, ama...

"Kocama el kaldırmaya kalkışan herkes... Genç ya da yaşlı, kadın ya da erkek, benimle hesaplaşmak zorunda kalacak."

Helvi, Theo'nun elini tutan Luna'ya yoğun bir kana susamışlıkla baktı.

Luna ve ailesi hiçbir şeyden habersizdi ve hiçbir şey olmamış gibi konuşmalarına devam ediyorlardı.

"H-helvi hayır. Sakin ol!"

Bu ruh hali değişimini fark eden tek kişi Theo'ydu.

Theo'nun eğitimi, birinin kana susamışlığını tespit edebildiği anlamına geliyordu. Daha güçlü olmak istemesinin nedeni bu değildi.

"Ne demek hayır, Theo?"

"Bir çocuk böyle bir şey söylediğinde, bunu nasıl ifade etmeliyim... Bu bir şaka gibi. Bunu ciddiye alamazsın."

"Öyle mi? Hmm..."

İnsan dünyasında yaşayan çoğu insan bu sözleri sevimli bulurdu ama Helvi bir şeytandı ve bir çocuğun bunu söylediğini hiç duymamıştı. Helvi Luna'nın sözlerini bir savaş ilanı olarak algıladı.

"Bunun senin gibi zaten bir karısı olan birine söylenecek çok komik bir şey olduğunu sanmıyorum..."

"Bir çocuğun söylediği bir şey hakkında çok derin düşünmemelisiniz..."

Bu noktada Luna konuşmayı dinlemeye başladı ve araya girdi.

"Ben ciddiyim! Bay Theo ile evleneceğim!"

Luna yanaklarını şişirdi, görünüşe göre yetişkinlerin onu ciddiye almamasına kızmıştı.

"...Sen buna hâlâ şaka mı diyorsun, Theo?"

"Ah, evet... Luna, biraz ailenin yanına gidebilir misin?"

Yatışan kana susamışlık bir kez daha artıyordu, bu yüzden Theo Luna'yı güvenli bir yere götürmeye çalıştı.

"Helvi, lütfen sakin ol. O sadece bir çocuk, şu anda ciddi olsa bile büyüdüğünde bunu unutacaktır."

"...Bir zamanlar sana olan aşkını itiraf ettiğini unutması başlı başına biraz can sıkıcı ama bunu görmezden geleceğim."

"Hahaha..."

Helvi bir çocuğun söylediklerini ciddiye aldı ve kan arzusunu serbest bıraktı. Bu onun için pek de olgun bir davranış değildi.

Theo onun kişiliğinin şaşırtıcı bir yönünü gördüğünü hissetti ama yine de bunu sevimli buldu çünkü bunu onun iyiliği için yapıyordu.

Küçük bir çocuk Helvi'ye ileride onunla evleneceğini söylese, bunun sadece çocukların söylediği bir şey olduğunu bilmesine rağmen, belki kendisinin de kıskanacağını düşünmeye başladı.

Helvi'nin bundan haberi yoktu, bu yüzden yardım edilemezdi, bu da Theo'ya, bunu bilmesine rağmen muhtemelen kıskanacaksa, şikayet edecek konumda olmadığını hissettirdi.

"Bay Theo! Bayan Helvi! Hadi gelin!"

"Ah, evet! Gidelim Helvi."

"...Evet..."

Theo ve Helvi, Luna ve ailesine yetişmek için el ele tutuşarak daha hızlı yürüdüler.

"Aman Tanrım, demek siz ikiniz gerçekten de bir çiftsiniz, öyle mi?"

Luna'nın annesi Theo ve Helvi'ye bakarken zarif bir gülümsemeyle konuştu.

"Ah, şey, biz evliyiz..."

"Ah canım! Öyle mi? Birlikte iyi göründüğünüzü düşünmüştüm."

"Vay be... Demek ki Luna'nın seninle evlenmekle ilgili söyledikleri geçersizmiş."

Luna'nın babası rahatlamış bir ses tonuyla konuştu ve kızının yanaklarını tekrar şişirmesine neden oldu.

"Eh... Hayır! Bay Theo ile evleneceğim! Bayan Helvi, ondan ayrılın!"

"...Hou. Demek gerçekten benimle kavga etmek istiyorsun, Luna..."

"H-Helvi, geri çekil, geri çekil..."

Bir çocuğun masumiyeti bazen korkutucu olabiliyordu.

Helvi öfkesini dizginlese de kana susamışlığına engel olamıyordu. Yine de Luna'nın gözü hiç korkmamıştı.

"Fufu, gerçekten çok seviliyorsunuz, Bay Theo."

"Hahaha..."

Luna'nın annesi, Helvi'nin kızının sözlerini olduğu gibi kabul ettiğini görünce güldü.

Theo garip bir kahkahayla karşılık verdi ama içten içe mutluydu.

Daha önce birinin kendisini açıkça kıskandığını hiç görmemişti ve hissettiği mutluluk şaşkınlıktan daha ağır basıyordu.

Luna ve Helvi arasındaki çekişme bir süre daha devam etti ve Luna'nın babasının telaşla araya girmesiyle sona erdi.