Gülmekten çeviremedim dldkdödmdkks


Yelena hazır olduğunu düşündü.

Dün Dük Mayhard odaya geldiğinde donup kalmıştı, ama bu ondan hoşlanmadığından ya da rahatsız hissettiğinden değildi.

Gergin olmasının tek nedeni, bir kadının ilk seferinde sanki vücudu ikiye bölünüyormuş gibi çok acıdığını duymuş olmasıydı.

"Ölüyormuşum gibi gelse bile, aslında ölmeyeceğim, bu yüzden iyi olacak."

diye düşündü Yelena, bunun gibi cesur açıklamaları ön planda tutarak.. 

"Bu birlikte geçireceğimiz ilk gece mi?" Merak etti. 
Yelena, bir erkek çocuk dünyaya getirmekten başka bir neden olmasa da, mümkün olan en kısa sürede durumun böyle olacağını umuyordu. Ne de olsa tüm bunlar dünyayı kurtarmak içindi.

Kimin için mazeret uydurduğunu bilmiyordu ama sessizce gece vakti gelene kadar bekledi.

O zaman Dük Mayhard, Yelena'nın odasına giden yolu buldu.

Tıpkı dün olduğu gibi, Yelena ışıkları kıstı.

“Bugün yorgun hissediyor musun?” yanındaki yatağa tırmanan Dük sordu.





Yelena bunu bir işaret olarak gördü. Yorgun değilseniz, evli bir çift olarak aranızda bir şeyler olacağı anlamına gelmez mi???

"Hayır, hiç de değil," diye yanıtladı Yelena.

Dük, Yelena'nın yanıtına eşlik eden vurgulu kafa sallamasına kıkırdadı.

"Bu bir rahatlama. Dün iyi uyumuş olmalısın?"

"Evet, dünkü uyku çok ferahlatıcıydı."

"O halde bu gecenin aynı olmasını umuyorum."

Evet, bu gece de! …bir dakika ne? “Bugün de iyi dinlenmeli miyim?”

Şaşkınlıkla Dük'e baktı, ama o çoktan yatmış ve ışıkları kapatmıştı.

"Bunun bir işaret olduğunu sanıyordum." Bir tesadüf olmalı… “Yarın tekrar denemem gerekecek.”

"Bu oldukça talihsiz bir durum ama bugün sahip olduğum tek şans değil."

Yelena ertesi günü sabırsızlıkla bekleyerek uykuya daldı.

Sonraki gün.

Yine bir gün.

Sonra sonraki, sonraki, sonraki gün... 

Birkaç gün aynı yatakta yatmalarına rağmen, Yelena ve Dük arasında aslında hiçbir şey olmadı.

Bir hafta geçmişti ve Yelena endişelenmeye başladı.

“Bunu iki ay boyunca gerçekten sürdürecek mi?”

Kocasını iki ay bekleyen kontesin günlük hayatını hatırladı.

Bu burada kendini tekrar edemez.


Hiçbir gece hareketi olmadan iki ay geçmesine izin vermek; bu çok uzun bir bekleyişti.

O gece, Yelena, odalara vardığında Dük ile ciddi bir konuşma yaptı.

"Hiçbir şey yapmadan böyle devam mı edeceğiz?"

Ayıkken bu konuyu açamayacak kadar gergindi, bu yüzden tartışmadan önce bir kadeh şarap içmişti.

'Ya da belki iki bardak mıydı?' Gerçekten hatırlamıyordu.

Dük Mayhard, sarhoş Yelena'nın aniden ağzından çıkan sorunun doğası konusunda tereddüt etti.

"Bunun için endişelenmene gerek yok."

Endişelenmek?

"Karım olabilirsin ama sana tek parmağımı bile sürmem."

Ne diyor? diye düşündü Yelena, zihni bomboştu.

 

Ne demeye çalıştığını bilmiyordu ama kendi karşı koyması olmadan bunu kabul edemeyeceğini biliyordu.

"Öyle mi? O zaman, onun yerine sana dokunabilir miyim?”

"Ne?"

Doğrusu, Yelena bir erkek ve bir kadın arasında gece boyunca neler olduğunu pek bilmiyordu.

Okuduğu aşk romanları, cinsel ilişki sırasında yaşananları derinlemesine ele almıyordu ve o da bilmekle pek ilgilenmiyordu.

Cinsel eğitim almıştı ama ona öğreten hanımefendi ona sadece şunu söyledi: “Vücudunu gevşet ve her şeyi kocana bırak.”

Bunun ona burada hiç yardımcı olmayacağını fark etti.


Kesin olarak bildiği tek şey, sevgilinle bir gece geçirmek için soyunman gerektiğiydi.

Yelena elini kafası karışmış Dük'e doğru uzattı.

"Soyun." 

Ç.n "( ‾́ ◡ ‾́ )

"Bekle karı-"

"Giysilerinle mi yapmayı deneyeceksin? Soyun!”



Dük'ün yatmasını beklerken su gibi şarap içmişti ve ne kadar içtiğinden tam olarak emin değildi, ama kesin olan bir şey vardı: kesinlikle iki buçuktan fazlasıydı. .

Ne kadar içtiğini bilmiyordu çünkü saymıyordu ama iki buçuk bardaktan fazlaydı.

Yelena'nın saf içgüdüyle hareket ettiğini gören Dük Mayhard dondu, gözleri birer tabak kadar iriydi.

"Sana soyunmanı söylemiştim!"

"Eşim, lütfen önce sakin ol..."


Ldlddlkdkdkdkksksdkkskd ölüyorum sanırım kdödksdkdk hadi bi bölüm daha çevirmeye gidiyorum ben