Not:Kusura bakmayın yaklaşık 3 ay önce attığım gerçeği için özür diliyorum. O yüzden bugün bopca atıp telafi edeceğim ve ne hikmetse bundan önceki bölümde hata yapmışım o onuncu bölüm olarak geçiyor.. Uzun atmış olabilirim sanırım aslen 11 bu bölüm ama karşımasın diye böyle atıcam bilginiz olsun. [uzun olmuş sorry.]
Gergin olduğum için mi susadım?
"Gerçekten mi?" Pencereden dışarı baktım.
Güneş henüz batmadı.
Bu, Dük Mayhard'ın odaya gelmesine daha zaman olduğu anlamına geliyordu.
Yelena, gerginliğinden utanırken birden fark etti.
"Ah, nedeni belliydi."
Bu normal bir birliktelik değildi.
Bir çift olarak normal bir gece geçirmekten farklıydı.
Bu, dünyayı kurtarmak için ilk adımdı.
"Doğru, bir savaşçı doğurmalıyım." Yelena boş bardağını bırakırken düşündü.
Yelena, daha sonra bir savaşçı olacak ve dünyayı kurtaracak olan Dük Mayhard'ın oğlunu doğurmalıydı.
Görevini düşündükçe, hızla atan kalbi sakinleşti.
Görevini düşündükçe, Yelena'nın zihni netleşti.
"Oğul. Bir oğul doğurmalıyım.”
Bu evliliğin tek amacı buydu.
Dünyanın geleceği onun omuzlarındaydı ve bu sorumluluğun yükü omuzlarında ağırdı.
"O büyük," diye düşündü Yelena, yaklaşan figürüne bakarken.
Gündüzleri hep ofisinde oturduğu için fazla düşünmedi ama ayakta duran şekline baktığında onun gerçekten iri olduğunu fark etti.
Düğünde onunla ilgili ilk izlenimini hatırladı ve aniden endişelendi.
"İyi olur muyum?" (ç.n:burnu büyük değilse sorun yok nznz)
Hayır. Her şey yolunda olmalı.
İşler ters gitse bile, başka seçeneği yoktu.
Tüm bu düşünceler Yelena'nın aklından geçerken Dük Mayhard yatağa daha da yaklaşmıştı.
Aralarındaki mesafe kısaldıkça, dükün yüzünü ve vücudunu net bir şekilde görebiliyordu.
Yelena, gergin olduğunu hissedebileceği için Dük'ün kıyafetlerini inceledi.
Giysileri, gündüzleri onu gördüğünden daha hafif görünüyordu.
Ofisinde, gerçekten boğucu görünen bir kravat takmıştı ama şimdi kıyafet seçimi gömlek ve pantolondu.
Belki gömleği giydiği içindi, ama göğsünde uzanan düğmeleri görebiliyordu.
"Bu iyi." Yelena istemeden düşündü.
"Az önce ne düşündüm?" Yelena kendi düşünceleriyle şaşkına dönerken, Dük tamamen yatağın yolunu tutmuştu.
Yatağın yanındaki komodin vücudunu aydınlattı ve Yelena gergin bir şekilde yutkundu.
Dük Mayhard, yatağın üzerine koyduğu eller gergin bir şekilde yumruk haline geldiğinde "gerçekten..." dedi.
"Ne?"
"Bu gece gerçekten benimle yatacak mısın?"
Neden bu kadar bariz bir soru soruyor? diye düşündü Yelena başını sallarken.
"Evet"
“…..”
"Sana zaten söyledim, yalnız uyumayı sevmiyorum. Kocamla olmasaydım, kiminle yatacaktım?”
Her ihtimale karşı, gün boyunca ofisinde kullandığı bahaneyi kullandı.
Ama cevap verirken Yelena'nın kafası karışmıştı. Evli çiftlerin birlikte yatması gerekmiyor muydu? Tartışmasız doğal bir şey olduğunu düşündü.
“….”
Ama sessiz Dük bu durumu beklemiyormuş gibi şaşırmış görünüyordu.
"Peki." Dük uzun bir sessizliğin ardından yanıtladı.
Kolunu komodine doğru uzatırken Yelana, “Işıkları kapatıyor musun?” diye sordu.
"Evet." Dük Mayhard çok açıkmış gibi cevap verdi.
Belli olması mı gerekiyor?
“Işıkları bilerek loş tuttum..”
Bu, aralarında bir ruh hali yaratmaktı.
Yelena bir mum yakmak istedi ama yangın çıkması durumunda lambanın ışıklarını kısmakla yetindi.
"Ama sanırım tam karanlığı seviyor." diye düşündü.
Ayrıca hiçbir şey göremediği için tamamen karanlıktan iyiydi.
“Garip bir şekilde biraz hayal kırıklığına uğradım..”
Sonra kocasının kıyafetlerini çıkarmadığını fark etti.
Işıkları kapatmadan önce soyunmak daha iyi değil mi?
Bütün düğmelerini açmak isteseydi, bunu ışıklar açıkken yapması daha iyi olurdu.
Bu pek bir şey ifade etmiyor, sadece konfor ve rahatlığı göz önünde bulundurarak bunu belirtmek istedi.
"Soyunmayacak mısın?"
Dük Mayhard bir an duraksadı ve "bu daha rahat," diye yanıtladı.
"Ne?" Yelena onun cevabını bulmaya çalışırken düşündü, bununla ne demek istedi?
Işıklar kapalıyken soyunmanın daha rahat olduğunu mu söylüyor?
Öyle değilse… Yelena düşüncelerinde kaybolduğu için lambanın ışıkları söndürüldü.
Tüm oda kararmıştı ve Yelena, Dük hareket ederken yatağın hareketini hissedebiliyordu.
Kafası karışan Yelena uzanmaya karar verdi.
Bilgisiz olmasına rağmen, genellikle kız uzanırken olmaz mı?
Gözlerini sımsıkı kapatmış dimdik yattı ve başına gelecekleri bekledi.
Ama dakikalar geçtikçe hiçbir şey olmadı.
Gözlerini sıkıca kapadı ve hareket etmeye cesaret edemedi. Ama hiçbir şey olmayınca etrafına bakındı ve başını yatağın yanında rahatlamış olan Dük'e çevirdi.
Uyuyan biri gibi bir santim kıpırdamadığından gözleri kapalıydı.
Yelena şaşkınlıkla gözlerini kırpıştırdı. Bu kadar kısa sürede uykuya dalması mümkün değildi.
Ama sorun bu değildi. Ona bakan herkes onun uyku pozisyonunda olduğunu anlayabilirdi.
Şaşıran Yelena kendi kendine “neler oluyor?” diye düşündü.
Uyuduğuna kendi gözleriyle inanamadı.
Gerçekten uyuyor mu? Aynen böyle? Hiçbir şey yapmadan mı?
Kaybolduğu için zihni bomboştu.
Uyuyan Dük'e bir kez daha baktı ve gözlerini birkaç kez kırptı.
Ancak ajitasyonu uzun sürmedi çünkü kendisi de bitkindi.
Ofiste, birini beklediği için uyumakta zorluk çektiğinden bahsetmişti.
Yelena kısa süre sonra düşünceleriyle birlikte uykuya daldı.
Ertesi sabah, Yelena uyandığında iyi bir uyku çektiğini biliyordu.
Vücudu tüy kadar hafif hissediyordu.
Günlerdir gördüğü en iyi uykuyu aldı.
Ama hafif bedeninin aksine, zihni endişelerle bulutlanmıştı.
Yelena yanındaki boş yere baktı.
Oldukça erken uyanmıştı ama Dük Mayhard çoktan odayı terk etmişti.
Gözlerini ilk açtığında, Dük'ün oturduğu yere dokundu ve hâlâ onun vücudunun sıcaklığını hissedebiliyordu.
Bu, ondan biraz önce uyandığı anlamına geliyordu.
“Ne kadar çalışkan”
Ama şu an konu bu değildi.
Yelena, hizmetçinin getirdiği ılık suyla yüzünü yıkadı ve hizmetçiler kıyafetlerini hazırlarken kendi kendine “neden dün gece yattı?” diye düşündü.
Mantıken dün ikisi de evlendikten sonra aynı yatakta yattıkları için birlikte geçirdikleri ilk geceydi.
Ama Yelena'nın bildiği kadarıyla dün gece bir şey olmalıydı, evli bir çift için böyleydi.
Ama hiçbir şey olmamıştı.
Yelena ve kocası uyuyakalmışlardı.
Huzur içinde uyudu ama sürekli düşündükçe durumu garip buldu.
"Yemek salonunda kahvaltı yapmak ister misiniz?" hizmetçi, kendi düşüncelerine dalmış ona sordu.
Yelena aniden daha önce okuduğu romandan bir sahne hatırladı. Romanın kadın kahramanı kocasıyla ilk gecesini geçirdikten sonra kocasının yüzüne bakamayacak kadar utanmış ve yemek yemeye gitmemişti.
Birden midesi bulandı ama yemek odasında yemeye karar verdi.
Hiçbir şeyden utanmak için bir nedeni olmadığı için kendinden emin bir şekilde yemek odasına doğru yürüdü.
Yemek odasına yaklaşırken Dük Mayhard'dan hiçbir iz yoktu. ..
...
"Dük kahvaltıyı atlıyor mu?"
"Sık sık ofisinde yemek yer."
Demek ki bugün de öyleydi.
"Anlıyorum.."
Yelena kahvaltısını yaptı ve yavaş yavaş dünkü etkinliği kabul etti.
Bunun nedeni, arkadaşının geçmiş deneyimlerini hatırlamış olmasıydı.
Yelena'nın kontun karısı olan arkadaşı, iki aylık evliliğin ardından ilk gecelerini birlikte geçirmişti.
Kontun karısına karşı düşünceli davrandığı ve o hazır olana kadar beklediği için olduğunu duydu.
Bunu hatırlayınca, dünün de aynı vaka senaryosu olduğunu anladı.
"Aslında benim için aynısını yapmana gerek yok..."
(bencede)
Bu bölümde emeği geçen; çevirmen ve düzenleyici arkadaşların emeklerinin karşılığı olarak basit bir minnet ifadesi yani teşekkür etmeyi ihmal etmeyelim.
Spoiler butonu kullanılarak spoiler yazılabilir fakat buton kullanılmadan spoiler verenler uyarılmadan süresiz engellenecektir ve geri alınmayacaktır.,
Küfür, siyasi ve seviyesiz yorumlar,
İçerikle alakasız link paylaşımları yasaktır.
İçeriği çeviren gruplar dışında site reklamı yapanlar sınırsız uzaklaştırılacaktır.
