Yelena aynaya yan yan bakarken hizmetçinin sözlerine bayılıyor gibiydi.

'Haklı görünüyor.'

"Ayrıca senin sesin de."

'Fazlası var?'

Hizmetçi, Yelena'nın bariz şaşkınlığına rağmen sözlerine devam etti.

"Sanki şarkı söylüyormuş gibi konuştuğun her zaman kulağa çok güzel geliyor."

"Öyle mi?"

Aynada kendine bakarken genellikle kendini öven Yelena biraz utandı.

Hizmetçi bir kama sürmüştü.

“Bu alçakgönüllü hizmetçinin ağzına yemin ederim ki, bu dünyadaki hiçbir erkek seni görünce güzel olmadığını düşünmez. Dük dahil."





"Teşekkürler."

Yelena içtenlikle yanıtladı.

Kalbinin derinliklerinden geldi.

Hizmetçi nazikçe gülümsedi.

"Önemli değil. Ben sadece gördüklerime dayanarak cevap verdim.”

"Bu hizmetçi işi büyütecek."

Onun adı neydi?

Abi miydi?

Yelena hizmetçinin adını kalbinde ezberledi ve “Daha önce söylediklerimin hepsini geri alıyorum"dedi.

Bu sayede Yelena kendine olan güvenini geri kazanmıştı.

Onunla ilgili bir sorun yoktu. Bir sorun olsa karşı tarafta olurdu.

"Dük'e söyle. Meşgul değilse birlikte öğle yemeği yeriz.”

Yelena, “Hayır, meşgul olsa bile birlikte öğle yemeği yemeliyiz” diye düzeltti.

Ondan bir sebep duymalı.

Onlar evli bir çiftti, peki neden böyle davranmıyor?

Yelena'nın pembe gözleri kararlılıkla yandı.

Kıdemli hizmetçi bu sefer basit bir cevap verdi.

"Evet Düşes." 

 

***

 

Yelena, Dük'le yemek masasına otururken yutkundu.

Birbirlerinden oldukça uzakta oturuyorlardı.

Dük'ün koltuğu her zaman masanın başına oturduğundan, bu oturma düzeni Yelena'nın seçimiydi.

Yelena gözlerini masadan zar zor ayırabiliyordu.

"Ona daha yakın oturmak istedim."


Yemek odasına girmeden önceki asıl planı buydu.

Sohbet ederken birbirlerinin tepkilerini görebilecek kadar yakın oturmaları gerekiyordu.

Ama Yelena yemek odasına girip Dük Mayhard'ı görür görmez, vücudu otomatik olarak ondan en uzaktaki koltuğa geçti.

Şimdiye kadar yürürken topladığı tüm cesareti dağıldığından, vücudu artık açgözlü olmamayı emrediyor gibiydi.

Koltuğuna oturduktan sonra Yelena, tüm yemekler servis edilene kadar Dük'e bir kez bile bakmadı.

Görünüşe göre zamanla solmuş olan dün geceki olay, aniden zihninde canlı bir şekilde parladı.

'A-ah.'

Yelena bir iç çekti.

Şimdi sabah ne kadar kararlı olduğu, umutsuzca neden ona parmak koymak istemediğini anlamaya çalıştığı sahneler eğlenceli görünüyordu.

Son olaydan sonraki bir gün içinde sormak zahmetli bir şey olur mu?

Yelena,sabahki düşüncesiz karardan pişmanlık duymaya başladı.

Dük Mayhard sonunda sessizliği bozduğunda Yelena huzursuzca parmaklarını masanın altında oynatmaya başlamıştı.

"Bugün nasıl hissediyorsun?"

Yelena onun akşamdan kalma durumundan bahsettiğini hemen anladı.

Cevap vermek acı verici bir şekilde utanç verici olsa da, Yelena soruyu görmezden gelemeyeceğini görerek kendini cevap vermeye zorladı.

"İyiyim. Endişe için teşekkürler.”

"Bunu duymak harika."

Yelena'nın bakışları Dük'ten daha da uzağa kaydı.

Çok geçmeden ona dönüp bakmayı aklına koydu.

Ne zaman birlikte yemek yeseler, bütün zaman boyunca ondan kaçabilecekmiş gibi değildi.

Yelena'nın gözleri Dük'ün mavi gözleriyle buluştu.

Ah. Kahretsin.

Yelena'nın zihninde bir çığlık çınladı.

"O" tekrar kafasında oynadı.

Bu sefer karıştırılan sadece o utanç verici olay değildi.

Dük'ün vücudunu battaniyeyle saran kolları da buna dahildi.




Battaniyenin tüyleri ve alkolün etkisi altında olduğu için hissedemese de sert ve güçlü olduğunu hatırlıyordu.

Dük Mayhard'ın kol kasları, gömleğinin kolları hafifçe kıvrıldığında görülebiliyordu.

Yelena bilinçaltında tekrar yutkundu.

Yelena boğazı kuruduğu için bir bardak su içti.

'Birden çok sıcak hissediyorum.'

İçerideki sıcaklık arttı mı?

Yelena hanehalkı harcamaları hakkında daha fazla şey öğrendiğinde, bütçenin yeterli olmadığını ve hane halkının aşırı harcama eğiliminde olduğunu öğrenmişti. Yakacak odunu idareli kullanmamalarının nedeni bu olabilir.

Dük Mayhard, bu düşünceye tutunup Yelena'nın kendini havalandırmalı mıyım diye düşünürken konuşmaya başladı.

"Onlar çağrılana kadar kimse içeri giremez."

Bu sözler hizmetçiler içindi.


Hehehe devamı yarın akşama atarım.