“Bu tarafa giderseniz, 'Güneşte Yükselen Orman' adında bir bar bulacaksınız. Oradayken… Lütfen onlara kimliğinizi verin ve yardımlarını isteyin. "

“……!”

"Çabuk ...- Öksürük!- "

Yelena donmuş vücudunu ayağa kalkmaya zorladı.

Sonra arkasına bakmadan koştu.

Zayıflayan bacakları yüzünden birkaç adımda bir sendelemeye ve yuvarlanmaya devam etti, ama Yelena bir çığlık atmamak ya da inlememek için dişlerini gıcırdattı.

Batı.

Yolda orada burada birkaç tabela olduğu için yönü kavramak o kadar da zor olmadı.

Kaba tabelalar, baştan beri orada olmaktansa, son zamanlarda aceleyle yerlerine yerleştirilmiş gibi görünüyordu.

Yelena tabelalara göre hareket etmeye devam etti.


 
Koşarken nefesi tükenmeye başladığında ve ciğerleri sanki sıkışmış gibi ağrılı hissettiğinde koşudan yürümeye geçti.

Hareketsiz duramadı.

Bir an bile değil.

Çünkü ona da bir şey olma ihtimali çok yüksekti.

"Urgh ..."

Yelena ağzını tıkamak için kolunu kullandı.

Buraya kadar gelirken, insanların iki kez daha canavarlar tarafından yutulduğunu ve saldırıya uğradığını görmüştü.

Ayrıca canavar tarafından yendikten sonra bir kişinin alt vücudunun yolun bir tarafında yuvarlandığını görmüştü.


 
Yelena bunu hatırlayınca yine midesi bulandı ama kusmasını önlemek için dilini ısırdı.

İnsanları yiyip bitiren canavarların gelişmiş kokulara sahip olduğunu hatırladı.

İğrenç bir koku çıkaracağından ve onları dışarı çıkaracağından korkuyordu.

"Hu ……"

Yelena, patlamakla tehdit eden gözyaşlarını da bastırdı.

Ayrıca seslere tepki veren canavarlardan da korkuyordu.

Yelena dinlenmeden yürümeye devam etti.

Dudakları ve boğazı kavrulurken, bacakları ve ayakları uyuşmaya başladığında, sonunda hizmetçinin kendisine söylediği barı gördü.

[  Güneşten Doğan Orman  ]

Yelena işareti doğrulayınca kapıya koştu.

"Affedersiniz! Merhaba! Lütfen bana yardım et! Orada ... Burada biri var! "


 
Kapıyı yumruklarının incindiği noktaya kadar yumruklarken, hizmetçinin ona kimliğini vermesini söylediğini hatırladı.

Yelena adını söylemek için ağzını açtığında, aniden kapının içinden bir ses duydu.

" Sen kim olabilirsin?" 

" Yelena — Yelena Sorte.Kont Sorte'nin en büyük kızı. "

Yelena nefes almadan acilen dedi.

"Yelena Sorte?"

Kapının arkasındaki ses bir an için şüpheli çıktı, ama sonra sonunda anlamış gibi tonu değişti.

"Ah, öyleyse siz Madam Millisto'sunuz. Lütfen içeri gel."

Yelena, Madam Millisto'nun kim olduğunu sormak istedi, ama artık kapının açıldığı için bu önemli değildi.

Yelena, kapı açıldığı anda hemen atladı.

Clack,  kapıyı kapattı.

Yelena sırtı kapalı kapıya dayanıp yere düşerken, kişi daha önce sesin sahibi olduğunu varsaydı:

"İyi misin?"

Yelena barın içini inceledi.

'Bir adam?'

İçerisi dardı ve etraftaki tek kişi Yelena ile konuşan adam gibi görünüyordu.

Yelena biraz uyanık hissetmeye başlayınca, barın içinden başka bir ses duydu.

"Bir bardak su ister misin?"

Zayıf ve tiz bir sesti.

Yelena'nın ifadesi belli ki rahatlamıştı.

"Sadece su yerine bir bardak ılık su almak daha iyi olur tatlım."

"Peki."

İkisi evli bir çiftmiş gibi görünüyordu.

Yelena tamamen rahat hissetti.

Bir an sonra Yelena barın bir tarafına geçti ve kadının ona verdiği suyla boğazını ıslattı.

Ilık suyun aktığını hissettiğinde titremeyi bıraktı.


 
Yelena o zaman bunca zamandır titrediğini öğrendi.

"Biraz sakinleştin mi?"

"…Teşekkür ederim."

Yelena, kendisine yardım edilebileceğinin farkında olduğu için konuşma şeklini değiştirdi.

"… Siz ikiniz?"

Yelena, dikkatle sorarken boş bardağı oyaladı.

Kadın boş bardağı Yelena'nın elinden aldı ve ona bir battaniye verdi.

"Benim adım Anna. O ... "

"Ben Hans."

Evlilerdi.

İkisi kendilerini kısaca tanıttı.

Yelena başını salladı.

Daha önce geldiğinde adını zaten açıklamıştı.

"Ama görünüşe göre buraya gerçekten bir görevlisiz geldin."

Anna'nın sesi, Yelena'nın buraya gelme mücadelesinden endişe duyuyormuş gibi duyuldu.

"Hizmetçim ..."

Yelena, kendisine eşlik eden hizmetçinin yolda bir canavarın elinde öldüğünü söylemek üzereydi, ama dudaklarını ısırdı.

O anı hatırlamak cesaretini karıştırdı.

Aynı zamanda kafasında bir soru belirdi.

"Onlar neydi?"

"O canavarlar mı?"

"Ve başka bir garip şey."

"Tüm asayiş muhafızları nereye gitti?"

Etrafta çok sayıda gardiyan olmalıydı, ama tek bir tane görmedi.

İnsanları öldüren canavarlar açık yollarda yürürken bile.

'Ayrıca, babam ne olacak? Ve Unnie ve Oppa, onlara ne oldu? '

"İyi misin?"

Anna, Yelena'nın yüzü solmaya başlayınca sordu.

Cevap vermek yerine sordu Yelena.


 
"O ... dışarıdaki canavarlar, nasıl oldu?"

"Canavarlar mı?"

Anna anlayarak başını sallamadan önce sordu.

"Şeytanlardan bahsediyordun."

Şeytanlar.

Hizmetçi de söyledi.

Sorun, o zamanlar ya da şimdi, Yelena'nın iblis terimini ilk kez duymuş olmasıydı.

Ancak Anna meraklı bir şekilde Yelena'ya baktı.

"Şeytanları ilk kez mi görüyorsun?"

Yelena şaşırmıştı.

Bu verilen bir şey değil miydi?

O canavarlar sabah ortaya çıktı ve sokaklarda yürüdüler.

Güvenli bir yerde mi saklanıyor?

"Öyle bile olsa, iblisleri son bir yıldır bir kez bile görmemek biraz ..."

Anna ve Hans başlarını yana eğdiler.

Çiftin konuşmasını dinleyen Yelena'nın yüzü şokla sertleşti.

"Bir yıl?"

"Evet. İblislerin istila ettiği ve kıtanın böyle olduğu bir yıl önce değil miydi? "

"İblisler ... istila mı etti?"

Anna'nın ifadesi tuhaflaştı.

Yelena'nın saklanmak yerine bir yere kapatılıp kapatılmadığını merak etmeye başlamıştı.

"Uhm, hanımefendi. Sen ... "

"Ayna."

"Evet?"

:Lütfen bana bir ayna verin."

Yelena, sorularının yanıtlarını geç bulmuştu.

Genç Leydi yerine Madam'ı çağıran hizmetçi.

Hizmetçi babasının ve büyük kardeşlerinin ölmesi hakkında söylediklerini...



Ç.n: devamını yarın atıcamm bugün dizim var  :)