Bölüm 2248: Bir Çağın Sonu, Bir Devrin Başlangıcı! I


Gelecek için yolu parlaktı.


Kılıcın Sınır’ını takip eden Atalar’ın Soyundan doğmuştu ve daha anne karnındayken, bu Sınırın Özüyle yıkandığı için isteyebileceği tüm ayrıcalıklara sahipti!


Ve EXTREMITY’NİN üst katmanlarının kendisine vaat edildiğini biliyordu,  sadece çaba ve zaman harcaması gerekiyordu.


Ve harcadı da.


Gösterdi!


Kılıcın 6. Sınır Katmanı’na ulaştı!


Son derece güçlü ve keskindi, sanki her şeyi parçalayabilecekmiş gibi hissediyordu!


Yine de!


Neden bu müstehcen altın ışığı kesemiyordu?


Bu saçma sapan Ezoterik Varlık, >Her Şey Yağmadır> gibi saçma sapan şeyler haykırırken, hangi Sınır’ı yürürlüğe koymuştu?


>OOOOOoH!>


Theseus’un alev alev yanan beyaz altın bir kılıcı yukarı doğru yaylanarak, sayısız altın ışık sütununu delmeye çalırken, yıldız sahnesi ortaya çıkarken, Aeonik Ruhu’nun en yüksek potansiyeli ortaya çıkmıştı.


Ruhuyla yıkanmış engin bir kılıç ışığı denizi, etrafındaki alanı keserken, onu çevreledi, ancak Stanchion’lardan gelen altın ışık, bu kılıç ışıklarını ve karşılaştığı diğer her şeyi yutarken, ölümcüldü!


Onu tamamen yutmamasının tek nedeni, Aeonik Ruh Hasar Değerleri’nin birbirini iptal ediyor gibi görünmesiydi, ancak Theseus düşmanının değerlerinin anlayamadığı tehlikeli bir hızla yukarı doğru tırmandığını hissedebiliyordu!


Şu anda Theseus için tek yol kaçmaktı.


Ruhu daha da parlak bir şekilde yanarken, etrafını saran ışıltılı hazine sandıklarını görebiliyordu, Kalbi başarması için olası bir yolun yakın olduğunu hissediyordu!


SHIING!


Beyaz altın kılıç o anda son derece parlak bir ışıltıyla parladı...


Altın ışık çubuklarından biri, mavi altın alevlerle yanan bir eli serbest bıraktı. Ama... el bir şeyi kavrıyordu. Derin ve son derece, tamamen, her açıdan ağır bir şey; gövdesinde renk katmanları vardı ve Mızrak ucu, üzerine inen gözleri yakacak kadar kör edici, çok renkli bir parlaklık yayıyordu.


Bu Mızrak, Quintessence’nin Gerçek İmparatoru’nun Klonlarından birinin eliyle fırlatıldığında milyonlarca tekillikten oluşan girdaplar çiçek açtı, YAĞMA’NIN Sınırı bu mızrağın kenarlarını zar zor sarabildi, bu mızrak... Sonsuz Düzlem Xyston’uydu.


>Sonsuz Düzlem Xyston’u>!


Sonsuz Düzlem’in bir özelliği de Noah’ın altındaki bu saçma yapının ağırlığını hesaba katan ve bunu fantastik Hasar Değerlerine dönüştüren silah olmasıydı!


Ve Noah’ın yapısı 9 Küçük Düzlem ve bir Büyük Varoluş Düzlemini yutmayı henüz bitirmişti.


Sadece... bu silah ihtişamını nasıl ifade edecekti?


>Sonsuz Düzlem Xyston>:: Quintessence’ın Gerçek İmparatorluğu altındaki Sonsuz Düzlem’in saldırgan bir özelliği. Şu anda 9 Küçük Düzlemin ve 1 Büyük Varoluş Düzleminin ağırlığını taşır, hasar değerlerini ölçmek şu anda mümkün değildir, çünkü karşılaştırılacak hiçbir nokta yoktur. Kullanmak bile şu anda son derece zordur çünkü kısa bir süre içinde, şu anki aşamasındaki Gerçek Quintessence İmparatoru, içindeki tüm Düzlemlerin ağırlığını düşmanlarının üzerine salmak için Sonsuz Düzlem Xyston’unu yalnızca üç kez etkili bir şekilde kullanabilir. Benzersiz bir şekilde, bu Xyston’dan gelen bir darbe, Aeonik Düzlem Hasar Değerleri olarak bilinen ve karşı konulması son derece zor bir niteliğe sahip olan Aeonik Ruh Hasar Değerleri ile aynı seviyede bir Hasar Değeri türü ortaya çıkarır. Sonsuz Düzlem Xyston ne kadar çok kullanılırsa, gelecekte gerçek hasar değerlerinin ölçülmesi mümkün olabileceğinden, ondan o kadar çok bilgi elde edilebilir...


...!


Evet!



Noah’ın sisteminin bile boyutunu ölçemediği bir silah!


Kendisi de bilmiyordu ve bunu öğrenmek için onu kullanması gerekecekti ve eninde sonunda... bu Sonsuz Düzlem Xyston’unun ağırlığının tam olarak ne düzeyde hasar verebileceğinden emin olabilecekti.


Ve... şu anki benliği onu kısa bir süre içinde yalnızca üç kez kullanabilirdi!


Bunun ne anlama geldiğine gelince?


HOONG!


Sonsuz Düzlem Xyston’unu kavrayan klon, bu Mızrağı çağırdığı anda Ana Gövde’nin Aeonik Ruh Değerleri’nin üçte birinin içinden geçtiğini hissetti ve şimdi yukarı doğru yükselirken, Stanchion’ların altın ışığını parçalayan Theseus’un tam önüne fırladı.


Ancak 9 Boyutsal Gerçekliğin renklerini tek başına sapına yansıtan bu Mızrak ortaya çıktığı anda, bu varlığı koruyucu bir bariyerle çevreleyen kılıç ışığı dalgaları, Sonsuz Düzlem Xyston durdurulamaz bir güç gibi inerken, tamamen ezildi!


Durdurulamaz bir güç.


Ve onun karşısında... kımıldamaz bir nesne bile yoktu.


>Ah...>


Theseus, etrafındaki sayısız kılıç ışığını tamamen silen akkor halindeki Işık Mızrağı’nın ortaya çıkışıyla gözbebeklerinin büyüdüğünü hissedebildi.


Bu varlığın böylesine keskin bir ışık mızrağını serbest bırakabilmek için Mızrağın Sınırını bir şekilde 7. veya 8. Sınır Katmanına kadar yükseltmiş olup, olmadığını kuşkuyla sorgularken, buldu kendini.


Ve sonra, milyarlarca yıl yaşamış hiçbir varlığın hissetmemesi gereken dehşet ortaya çıktı ve bir orman yangını gibi yayıldı.


Bu kadar uzun süre yaşamış olan varlıklar pek çok şeyden korkmazdı.


Ama hepsinin en çok korktuğu şey... ölümdü.


Milyarlarca yıl içinde yaşama fazlasıyla düşkün hale geldikleri için en çok korktukları ölümdü!


Böylece kendi Sınırları ve ruhu onu ölüm tehdidi konusunda uyarırken, haykırırken - bir Mızrak ona çok hızlı bir şekilde  inerken... yüz yıl içinde yaşayıp,  ölen sıradan gezegensel yaşam formlarından farksız bir varlığa indirgenmişti.


Kendisini koruyan kılıç ışıklarının dalgaları, Mızrağın inanılmaz ağırlığını hissettiğinde yok oldu; kafasının geri kalanıyla birlikte ezilmeye başlamadan önce kafa derisi sadece bir anlığına karıncalandı!