Bölüm 2272: Abecedarian Kutsal Mekan’ı! I


Tabanı ve zemini obsidyen kristallerden yapılan bir devasa bir kale, varlıkların bu Abecedarian Kutsal Mekan’a giden EXTREMITY’NİN Düzlemsel Çitler’i içindeki uzayda belirli bir noktadan geçtikten sonra varacakları yeri çevreliyordu!


Kemik zırhlı Atalar, bu kale duvarları boyunca canlandırılmış olarak görülebilirken, aynı anda hem antik hem de fütüristik görünen devasa gemiler ve gemiler yaygındı, tüm bu Lernaeanlar tek bir gücü simgelemek için benzer kemik Silahlarla süslenmişti.


>Kendinizi tanıtın.>


WAA!


Uzaktaki kale duvarlarının tepesinden, birkaç düzine Atalar’dan kalma Lernaean’ı taşıyan gümüş bir disk süzüldü, onu yöneten kişi 6. Sınır Katmanında güç dalgaları yayıyordu, siyahlara bürünmüş bir kadındı, gözleri çevreyi aydınlatan Işık İncileri saçıyordu.


Bu, girişi koruyan EXTREMITY Düzlemsel Çitler’de bir Koruyucunun bulunduğu ve Abecedarian Kutsal Mekan’ın hemen dışında giren herkesi onaylamak için daha da fazla koruyucunun bulunduğu iki katlı güvenlik sistemiydi!


Noah’ın Quintessential Tecavüz ile etkilediği Katya Lejyonu’ndan geriye kalan Atalar’ın Soyundan gelenler cevap vermek için ayağa kalktı... Noah ise, kale duvarlarının üzerindeki gökyüzüne ve uzaktaki fantastik Abecedarian Kutsal Mekan’a baktı.


Küçük Düzlemlerden bile daha düşük olan düzinelerce Minyatür Varoluş Düzlemi’ni gördüğünde her şeyi anılarıyla ilişkilendirdi, bu gibi Düzlemler EXTREMITY Cennetleri ve Düzlemsel Çitler’in farklı yerlerinde kümelenmiş olarak bulunabildiğinden yapıları benzersizdi.


İstikrarlı Varoluş Düzlemlerine sahip bir yer, bir medeniyetin gelişmesi için en güvenli bölgelerden biriydi ve Atalar geçmişte Abecedarian Kutsal Mekan olarak adlandırdıkları yerle karşılaşmak gibi büyük bir şansa ve kadere sahipti. Burası sayısız Aeonik EXTREMITY Hazineler’ini barındıran bir Düzlemler kümesinin bir bölgesiydi - Atalar’a EXTREMITY Mahzenler’inde bir yer sağlayan ve güçlerini en azından burada bulunanlara karşı direnebilecekleri bir duruma getiren bir şey!


Muhteşemdi.



Çok renkli öz nehirleri düzinelerce Düzlemden geçerek ve bu öz nehirlerinin Abecedarian Kutsal Mekan’a doğru birleştiğini görmek muhteşem bir manzaraydı - bu yoğun öz dalgaları daha sonra bu konuma akarken ve yoğun bir yaşam ve mucize yoğunluğuna neden olurken, tam merkezde bir tekillik oluşturdu.


Sadece bu Abecedarian Kutsal Mekan’dan bile sayısız Varlığın Aurası hissedilebiliyordu ve bu sayı... Noah’ın Sonsuz Düzlemindeki Varlıkların sayısından sadece biraz daha azdı.


Biraz daha az!


İşte bu kadar büyüktü.


Ve bu... Atalar’ın egemenliği altındaki birçok Kutsal Mekan’dan yalnızca bir tanesiydi.


Etrafında çağlayan EXTREMITY’NİN canlı dalgalarına bakarken, Noah’ın kalbi isteklerinde daha da sertleşirken, yandı.


Evet, orada yatan tüm fantastik şeyleri keşfetmeyi ve anlamayı seviyordu, kendisini EXTREMITY Mahzenler’ine itmesinin bir nedeni de buydu, ancak onu yolunda kalmaya motive eden kök bu değildi!


Mavi gezegende Avcı olarak işe başladığından beri amacı, çok daha güçlü varlıkların kendi hayatını dikte etmemesi için zayıflığın sınırlarından kaçmaktı.


En güçlü varlık olmayı sadece güç ve zorbalık hissinden hoşlandığı için değil, en güçlü kuvvet her zaman diğer herkesi merhametine bıraktığı için istiyordu!


Bunları düşünürken, tıpkı Katelyn gibi görünen ama birkaç milyar  yaş daha büyük olan Katelyn’in annesinin figürüne doğru döndü.


Luna!


Kısa bir süre önce onunla, zayıfların kaderinin her zaman güçlüler tarafından kontrol edileceğine dair konuşmayı hatırladı!


Eğer saçma sapan güç seviyelerine ulaşmaya çalışmasaydı. Hâlâ mavi gezegendeki en iyi avcı olarak rahatlıyor olsaydı ya da hatta Yükseliş Gökkubbeler’inde rahatlamış olsaydı.


Desiderius planını yürürlüğe koyduğunda veya Atalar’ın tüm Çorak Topraklar’ı yok etme istekleri yerine getirildiğinde ve o güce sahip olmadığında... sonuç ne olurdu?


Şu anda olduğu gibi Noah Osmont olmasaydı ve ne kadar hızlı yükseldiği konusunda endişelenmeseydi ve hala Yükseliş Gökkubbler’inde dolaşıyor olsaydı, kendisi ve ailesi nedenini bile bilmeden silinmiş olacaktı!


Annesi artık olmayacaktı.


Adelaide artık olmayacaktı.


Oğlu artık olmayacaktı!


Barbatos artık olmayacaktı!


Eowyn artık olmayacaktı!


Yüzen bir adada yetiştirdiği Ruhani Topraklar, EXTREMITY’NİN Düzlemsel Çitler’i boyunca uzanan tarakları göremeyecekti.


Tüm Gerçeklikler ve Düzlemler yok olacaktı... sırf evlerine adım attığı Ataları’nın Lernaealılar’ının İstekleri yerine gelsin diye.


Sırf birazcık güç kazanabilsinler diye.


Bu... eğer yaptığı gerçekliği sarsan ve dengeyi bozan şeyleri yapmasaydı kaderi bu olacaktı.


İmkânsız olaylar gerçekleştiğinde hiçbir söz hakkı olmayacaktı.


Ve o... hayatında söz sahibi olmak istiyordu. Kontrol sahibi olmak istiyordu  çünkü müstehcen bir güce sahip bir varlık ortaya çıkıp, İradesini dayattığında, Noah,  ona karşı durmak için daha da korkunç bir güçle ayağa kalkabilsin!


Böylece kurduğu aile bir gün yok olup, gitmesin.


Kurduğu yuva, elinde kalan tek şey pişmanlık olduğu için kendisiyle birlikte toza dönüşmesin diye.


İşte nedeni buydu.


EXTREMITY Cennetleri’nin tüm durumunu ve gizemlerini bilmiyordu. Henüz daha da  küçük bir konumuna ulaştığı Çözülme’nin Aeonik Cenneti olan sonsuz küçüklükteki kısımdan bile haberi yoktu.


Tek bildiği, her şeyi aşmaya devam etmesi ve o kadar yüksek bir güç seviyesine ulaşması gerektiğiydi ki... Aeonik Çözülme Cenneti’ndeki hiçbir varlık onun kaderini belirleyemesindi.


Not: Aboooooooo.