Bölüm 2286: Beni Biraz Hırpala! I


Biri Kanın kontrolüne sahip olduğunda, onun manipülasyonu yoluyla gerçekten ilginç şeyler yapabilirdi.


Peki bir Varlığın kendi kanının kontrolünü kaybetmesiyle Sınır Katmanları’nın mühürlenmesinin sonucu tam olarak ne olurdu?


Kan Sınır’ını genişleten Varlığın İradesi ilk olarak Vulcan’ın tombul bedenindeki devasa hacimlerdeki Kanın yanmasını istediğinde cevap elbette korkunçtu.


Bu varlığın kendi Kanının yanışını hissetmesini istemişti, bundan sonra bu varlığın kanındaki hücresel yapının ta kendisinin yanışını istemişti. Noah, ona sanki çökmekte olan bir nötron yıldızının parçacıklarıymış gibi son derece istikrarsız bir şekilde salınmasını söylemişti.


Böylece, atomik yapısından itibaren her şey Kızıl yıldız enkazına dönüşmeden önce bir patlamaya maruz kaldı ve bu o kadar hızlı gerçekleşti ki, diğer varlıkların gözlerine, sadece Vulcan’ın vücudu, çok renkli zincirlerle sarılmış loş mor ışık sütunlarını boyayan kızıl altın alev yağmuruna dönüşmeden önce balon gibi şişmiş gibi göründü!


Böyle bir eylemin getireceği nimetlerin ipuçları, şimdilik ona odaklanmadığı için ışık sütunları altın bir ihtişamla yansıdı.


Işık sütunları, sahibinin Aeonik Ruhu yok olduğu anda paramparça olup, yıldız enkazına dönüşerek, uzayda süzülmeye devam ediyor ve büyük bir ıssızlığı ifade ediyordu.



Bu Düzlem Etki Alanı’nı oluşturan kişi yok olsa da, çatlamış mor sütunlar geride kaldı çünkü bu sadece 6. Sınır Katmanlar’ını aşan varlıkların gerçeklik üzerinde neden olduğu kalıcı bir kalıntı etkisiydi.


Ve benzersiz bir şekilde... Gerçek Quintessence İmparatoru’nun serbest bıraktığı çok renkli düzlem zincirleri de kaldı ve tüm bu alan bu savaşın ıssızlığını göstermek için değiştirilirken, parçalanmış mor sütunların bu alanı boyunca yılan gibi yayıldı!


Sonuçlarıyla birlikte...


>İmkansız...>


Kutsal İmparator Vulcan’ın takipçileri gözlerini kırpıştırıp, İradelerini hatırladıktan sonra mevcut gerçekliği teyit etmek için tekrar serbest bıraktıklarında, sonuçları hâlâ bir imkânsızlık olarak görülüyordu.


Tahtta oturan varlık, sadece bir el hareketiyle Vulcan’ın tertemiz yüzünü gerçekten de yanan Kan parçacıklarına dönüştürmüş ve yaşam gücünün her bir zerresini yok etmişti!


>Cennetler... Kutsal İmparator Vulcan gerçekten de yok oldu!


Yaygara ve kaos patlak verdi.


Noah’ın yanı sıra Luna da boş bakışlarla bakıyor, gözleri herhangi bir düşünceyi zorlukla formüle edebiliyordu.


Bu varlığa, Atalar’ın gücü karşısında onun bile boyun eğeceğini söylemişti! Sonunda doğru ve yanlışa karar verecek olan güçtü.


Bugün ise, neyin doğru neyin yanlış olduğuna gücünün karar vereceğini doğrudan ondan duymuştu!


>Kutsal İmparator Vulcan öldü...>


>Kutsal İmparatorumuz!>


>Abecedarian Kutsal Mekan’ın  Koruyucusu!>


>Kutsal İmparatoriçe Ophelia şu anda ne yapıyor?!>


Altın tahtın tepesindeki varlık, aşağıdaki dağdakilere bakıp, keskin sesini anında aşağıya indirirken, yaygara daha da yükseldi.


>Kesin sesinizi.>


WAA!


>Bu toplantının geri kalanında hepinizden daha fazla şok ve şaşkınlık tepkisi duymak istemiyorum. Biriniz bile >imkansız> diye bağırdığı ya da şok ifadesi gösterdiği anda, hayatınızı kaybedeceksiniz.>


...!


Sözleri, tüm seslerin anında kesilmesiyle birlikte, mutlak bir dehşetin yayılmasına neden oldu.


İnançsızlık ve şaşkınlık gösteren yüzler anında soldu ve taş gibi soğuk ifadeler anında onların yerini aldı; tüm bu varlıkların ruhları onlara bu İmparator’un tehditlerinin tamamen gerçek olduğunu söylüyordu!


Ürkütücü bir sessizliğin hüküm sürdüğünü hisseden Quıntessencenin Gerçek İmparatoru’nun gözleri, önündeki parçalanmış sütunlar ve zincirlerle dolu alanda gezindi ve bakışları solundaki dağa yerleşti.


Son derece güzel kadın figürleri bu dağın tahtlarına nüfuz ederken, ona doğru bakışları şu anda mümkün olduğunca az duyguyla doluydu, ancak kadınların gözlerinde bir ilgi ve şaşkınlık ışığı görülebiliyordu, çünkü hangi kadın yiğit bir adamı takdir etmez ki?!


Yine de Noah’ın bakışları, en yüksek tahtta oturan varlığı perdeleyen yoğun köpüklü dumanla çevrili en tepedeki tahta odaklanmıştı ve sesi yalnızca bu varlığa yönelmiş olarak çıkıyordu!


>Kutsal  İmparatoriçe Ophelia. Merhum Vulcan’ın karşılaştığı sorunun aynısını size soruyorum. Çorak Topraklar’ın Kıyameto için karar verilirken, siz ne yaptınız?>


...!


Etrafta hiç ses yoktu, çünkü pek çok varlığın İradesi, üstlerindeki çıldırtıcı derecede güçlü varlığın herhangi bir sert hamle yapmasını istemiyorlardı.


BZZT!


Ve sessizlik ancak içindeki göz kamaştırıcı figürü ortaya çıkarmak için netleştiğinde bozulmuştu!


Ve bu figür...


Ah, bu figür!


Açık kahverengi ten rengi göz kamaştırıcı bir ışıltı dalgaları yayıyor, pürüzsüz saçları omuzlarına dökülürken, yıldızsı bir parıltıyla doluyordu.


Kahverengi gözleri, zaman zaman altına dönüşen tekillikler gibi görünüyordu; yüzü, ona doğru en uzağa gidenler gibi EXTREMITY tarafından rafine edilen ve yeniden şekillendirilen en üst düzey güzelliği gösteriyordu... Onun Varoluş Unsurlar’ı hayal edilemez bir dereceye kadar güzelleştirilmişti!


Bu varlık tahtından kalkıp, dağından uzaklaşarak, uzayda süzülen kırık sütunlara ve zincirlere doğru süzülürken, güzelliği sayısız sayfayı dolduracak şekilde anlatılabilirdi.


Güzelliği gerçekten de ancak ve ancak sayısız sayfayla anlatılabilirdi.


Saniyeler sonra farklı renkleri yansıtan beyaz altın bir cübbe ile süslenmişti, bu cübbe vücudunun kıvrımlarını ve kutsanmış harikalarını gizleyemedi, tüm bu alandaki ışığın bir seviye daha yükselmesine neden olan hafif bir gülümseme yaydı ve sesi ilk kez açıkça çıktı!


>Zayıflıklarımızın kendi evimizi terk edecek kadar ileri gitmiş olmasından dolayı umutsuzluğa kapıldım. Ve bu konuda bir şey yapamayacak kadar güçsüz olduğum için hayıflandım.>


Sesi, uzayda hareket eden yıldız çanlarının çınlamasına benziyordu, Son Gerçek İmparator’un altın tahtına yaklaşırken, kendi görüntüsü paramparça mor sütunları ve çok renkli düzlem zincirler’ini geçmişti!