Bölüm 2287: Beni Biraz Hırpala! II


Sözleri patlayıcıydı, en ufak bir hareket etmemek için ellerinden geleni yapan varlıkların ruhları neredeyse kıpırdandı, kalpleri öfkeli duygularla doldu, çünkü böyle bir cevap karşısında Son Gerçek İmparator’un şüpheyle kaşlarını kaldırdığını gördüler!


>Oh? Bu konuda bir şey yaptığımda senden daha güçsüzdüm. Bu... sadece bir bahane gibi görünüyor.>


Son Gerçek İmparator, Ophelia’nın sözleri karşısında olduğu gibi, onun en üstün güzelliği karşısında da yılmadı; Ophelia, gülümsemeye devam etti ve onun kalibresinde biri kısa bir süre içinde mesafeyi hızla kapattı - isteseydi bir anda bile kapatabilirdi!


Vulcan’dan kat kat daha güçlüydü.


O aslında Bilgeliğin 8. Sınır Katmanı’na ulaşmış bir varlıktı ve gücü... birden fazla Kutsal Mekan’ı yöneten ve Aeonik Çözülme Cenneti boyunca seferler düzenleyen Ata Rodwig gibi varlıkları aşmasa bile onlarla eşitti!


Başkaları tarafından bilinmediği için örtülü ve gizliydi, onun gibi Kahinler bilgilerini diğerlerinden sorunsuz bir şekilde gizleyebildikleri için en tehlikeli varlıklardı.


Yine de hafif gülümsemesi devam ederken, yüzündeki ifade sakindi ve o anda gözleri, aniden keskinleşen Luna ve Katelyn’e doğru başını sallarken, figürü, Gerçek Quıntessence İmparatoru’nun tahtından birkaç santim uzakta görünüyordu.


Bakışları,  hâlâ tahtına yaslanmış olan İmparator’a yöneldi ve İmparator onun figürünü incelerken, zayıflığı bir bahane olarak nitelendiren sözlerine cevap olarak, sesi, zihinsel ruh dalgaları halinde çıktı!


>Evet. Ağıt yakarken, bile, bu hamleye karşı görüşlerimi bildirdikten sonra yine de çizginin dışına çıkmadım - çünkü Bilgeliğim bana zamanımı beklememi söylemişti. Gelecekte Ata Lernaealılar’ın kendi evlerini felakete mahkum etmelerine neden olan zayıflıklarını değiştirme şansını elde etmem için bir fırsat doğacaktı. Sadece.... bu şansın bu kadar çabuk karşıma çıkacağını düşünmemiştim.>


...!


WAA!


Şok edici bir dizi kelime.


Gerçek Quintessence İmparatoru onun sözlerini yakından tartarken, Sınırlar’ı sınırsız bilgi ve olasılık dalgalarını filtrelerken, birçok anlam ve olasılık içeriyorlardı.


Ama görünüşe göre bir karara varmayı düşünürken, bakışları aynı kaldı!


Ophelia, onun aynı kalan bakışlarını görünce, tekrardan zihnine mesaj gönderdi.


>İtirafımdan sonra benim gibi bir güzele hâlâ böyle soğuk bir bakışla mı bakıyorsun?


...!


Bu gibi sözler her zayıf erkeği çıldırtmaya yeterdi, özellikle de Ophelia’nın en üstün güzellik seviyesiyle birleştiğinde... Noah’ın kaşları sadece yukarı kalktı ve gerçek bir merakla sordu.


>Senin gibi bir güzel mi? Etrafımda güzel kadın bulamayacak birine mi benziyorum?>


WAAAAAA!!!!!


Ophelia, gönderilen zihinsel mesajı şaşkınlıkla dinlerken, hemen ardından gözleri giderek, daha da keskinleşen Katelyn’e döndü.


Ama hemen ardından Noah’ın oturduğu altın tahtın yanına doğru süzülürken, Ophelia’nın yüzünde beliren tek şey merak dolu bir gülümsemeydi.


>Hayır... Sanırım bilmiyorsun>


Sanki bir düşmanmış gibi Quintessence’nin Gerçek İmparatoru’na tehlikeli bir şekilde yaklaşmıştı ve bu mesafe ölümcül bir mesafeydi!


Yine de... bir sonraki zihinsel mesajı, Son Gerçek İmparator’un bilincine akarken, arkasındaki dağların tepesinde oturan adamları tamamen yıkacak cinstendi.


>Ben, Ophelia Ranault Erikson. Quintessence’ın Gerçek İmparatoru’na saygılarımı sunuyorum.>

...!


Gerçek İmparator’un kolçaktaki sağ elini tutmak ve kaldırmak için elini uzattı, Kutsal İmparatoriçe Ophelia... Son Gerçek İmparator’a gerçekten hürmet gösterirken, yüzü bu ele bir takdir ve saygı öpücüğü vermek için gerçekten eğildi!


Ah!


Bazı varlıkların hayatları boyunca eşi benzeri görülmemiş bir sınavla karşı karşıya kaldıklarında ruhlarının dümen kırdığını hissettiklerini görmek çok yıkıcı bir sahneydi - tüm bunların ortasında bile herhangi bir ünlem veya şok ifadesi yoktu!


Statüleri çok farklıydı.


Biri gizlice 8. Sınır Katmanı’na ulaşmış bir varlıktı.


Diğerinin en yüksek başarısı sadece 6. Sınır Katmanıydı ve yine de... göz alıcı Ophelia’nın kırmızı dudakları, Gerçek Quintessence İmparatoru’nun sağ elini süsledi ve bir an sonra Bilgeliğin altın ışığı dudaklarından çiçek açarak, Gerçek Quintessence İmparatoru’nun teninin üzerinde gezindi!


BZZT!


>Ölmek mi istiyorsun?>


Çevredeki çok renkli zincirler bir kez daha canlanırken, Noah’ın gözleri delici bir şekilde soğudu!


6. QUİNTESSENCE Sınır Katmanı, 2 dakikalık bir süre boyunca döşenebilen bir alan sağladı.


Bu süre henüz dolmamıştı!


Ölümcül bir bastırma her an patlak verebilirdi ama Noah’ın sözlerine karşılık olarak Ophelia’nın dudakları onun elinden ayrıldı ve korkusuz bir ifade sergileyerek, doğruldu.


>Emin olmalıydım.>


Hedefiyle yakın temas halinde olmasını gerektiren bir yeteneği serbest bırakmış olmasına rağmen gözlerini onunkilere kilitledi - Kader, Takdir-i İlahi ve sayısız diğer bağlantıların tüm incelikleri bu kadar netleşeceği için hedefi tarayan bir yetenekti!


Ancak bunu, Quintessence’nin Gerçek İmparatorunun İradesine karşı yapmıştı!


>Hayatım söz konusu olduğu için emin olmalıydım ve bundan sonra nasıl hareket edeceğimi anlamak için sizin hakkınızda biraz daha bilgiye ihtiyacım vardı. Bu şekilde yaptığım için özür dilerim. Ama önce şunu sormak istiyorum... Çorak Topraklar gerçekten yok edildi mi? Ona bağlı Küçük Düzlemler bile mi? Ya da Atalar’ın İradesine karşı hareket ettiğinizi söylediğinizde, en azından parçalarını kurtarabildiniz mi?>


...!


Noah, zihinsel konuşmalarına devam etmeden önce soğuk bakışlarını sürdürürken, kadının ışıltılı yüzünde endişe ve beklentilerin belli belirsiz izleri görülüyordu.


>Kurtarmak için bir hamle yaptığımdan beri, elbette Çorak Topraklar’ın Varoluş Düzlemleri kurtarıldı>


...!


Altın tahtın tepesindeki İmparator’dan asaletin ötesinde bir ihtişam ve parlaklık fışkırdı!