Bölüm 2609: Sonsuz Oni Cennet’i! I


İlk Vacuous ve Vitalis Uyanışlar’ı o kadar derindi ki, düşmanları onu alt etmek için herhangi bir şansa sahip olmak istiyorlarsa, günler önce onu EXTREMITY Aeonik Kayıtlar’dan tamamen yakmak için ellerinden geleni yapmalıydılar!


Ama şimdi... sadece büyük bir masal ortaya çıkmaya devam edecekti.


Ve bu masalın baş kahramanı da oydu!


Yani... o, aslında kendisi yapan diğer birçok yeteneğiyle birlikte varoluşunun ta kendisiydi![Not: Ne diyorsun sen? Oğlumuz Varoluşun resmen kendisi! Ben bu arada şimdiden diyim Masal ve Varoluş kelimesine alışın. Bana güvenin ve bu 2 kavrama şimdiden alışın.]


Erikson’un gülümseyerek, ayağa kalktığını görünce düşüncelerinden sıyrıldı.


"Güzel. Klanımın tımarını ve babamın hazırladığı her şeyi gönülden kabul edeceğim. Bu, arkama bakmadan yiyip, bitireceğim güzel bir kayırmacılık biçimi ve bunu yapmazsam çok geride kalacağımı hissediyorum. Özellikle de sen ve Ayame gibiler tarafından. Tüm klanın beslenmesi ve yaklaşan EXTREMITY Kutsallaştırması’nın Doruk Aşaması ile EXTREMITY, sadece birkaç gün içinde elde edilebilir!"


...!


Sözleri, bir varlıktan bahsederken, güven doluydu.


Sonsuz EXTREMITY’NİN Ayame’si.


Noah’ın gözleri, şu anda Ayame’nin yanında olan klonunu düşünürken, daha da büyük bir şeytani gülümsemeye dönüştü!


-


Helios’un Aeonik Cenneti’nde.


Bu Sonsuz Cennet’in tam merkezine yakın bir yerde, kızıl ve altın rengi ışık, parlak ışık auroraları şeklinde her yere nüfuz ediyordu.


Sınırsız ısı ve ışık her yerden parlıyor gibi görünüyordu, çünkü bu bölge etrafa ısı yayan sayısız altın güneşe sahipti.


Böyle bir bölgenin tam merkezine doğru.


Boynuz benzeri bir yapı yukarı doğru uzanırken, etrafı altın güneşlerle çevriliydi ve bu boynuzun ucu, bir yarıktan başka bir şey olmayan kıpkırmızı altın bir ışıkla titreşiyordu!


Bu boynuz benzeri yapının yakınında, Noah’ın  Prana Aletheian Şasisi ona eşlik ederken, Ayame’nin figürü görülebiliyordu


"Sonsuz EXTREMITY’DEN size hangi patlamayı bahşedebileceğimi düşünürken, büyükbabam bana bunu işaret etti. Bir EXTREMITY Silahlanması’nın doğma sürecinde olduğu Sonsuz Oni Cenneti. Şu anki başarılarımın nedeni burada zaman geçirmemdir ve bu Küçük Cennetteki Saf Hyperversal EXTREMITY Otorite’si henüz çok güçlü değil ve senin ve benim gibi varlıklar bile onu kolayca özümseyebilir. Yine de ben olsam, ruhunuz yanmasın diye doğal olarak şekillenen EXTREMITY Silahı’na çok yaklaşmazdım."


İkisi de etraflarında yanan sayısız altın güneşin sıcaklığını taşırken, Ayame, sakince Noah’a doğru konuştu!


Crimson Panacea karşılığında Noah’ın alacağı ödüller arasında bu da vardı ve onun gibi Sınır Katmanlar’ını hızla ele geçiren biri için bu tür bir ödül vazgeçilmezdi.


Bulundukları bu yer Sonsuz EXTREMITY için çok önemliydi ve Noah her tarafı çevreleyen üç Hyperversal EXTREMITY’NİN auralarını görebiliyordu... ayrıca bir tanesi de Sonsuz Oni Cenneti’nin içindeydi!


Onun meraklı bakışlarını gören Ayame, gözleri parlarken, sakince konuştu.


"Avernus Klanı’nın eylemlerinden bu yana, güvenlik biraz daha güçlendirildi. Ama bunun bizim için bir önemi yok. Hadi gidelim-"


BZZT!


Görkemli bir Küçük Cennete girmek üzereydiler.


Öyleydiler, ancak uğultulu ve yaygın bir ses dikkatlerini tamamen çekti!


Gözleri, sonsuza dek uzanan devasa boyutlardaki bir Yapıya takılana kadar İradeleriyle takip ettikleri bir ses.


Orada, Helios’un EXTREMITY  Damarı’nın görülebildiği en uzak yerde...


aynı büyük damar nabız gibi atmaya başladı.


...!


Nabız!


Uzun zaman önce Helios’un Cenneti’nden beri hareketsiz olan EXTREMITY Damarı, EXTREMITY  Kutsallaştırma’nın Basamağına girmişti!


Peki neden... şimdi sallanmaya başladı?


-


"Bu şerefsizler... bir EXTREMITY emri mi? Beni mahkemeye mi çağırıyorlar? Haha, daha gülünç olamazlardı!"


EXTREMITY Blue, bir melodi mırıldanırken,  konuştu, figürü şu anda Oceanus Cennet’inin bir köşesinde, sonsuz yıldız mavisi bir denizin ortasında süzülüyordu.


Şu anda açık tenini sıkıca saran açık beyaz bir elbise giyiyordu, kutsaması çok görünürdü ve etrafındaki denizin doğası nedeniyle hayal gücüne fazla bir şey bırakmıyordu.


Altında, 17. Katman’daki Sınırlar’ın auralarıyla titreşen vahşi Piranalar saygıyla yüzüyor, ara sıra mavi denize girdiğinden beri sakinleşmiş gibi görünen aurasını kemirmeye çalışıyordu.


Ruhu, etrafındaki sonsuz serulean ihtişamıyla yankılanırken, Hyperversal EXTREMITY Haki’si doğal bir şekilde dışarı aktı ve yine de aşağıdaki vahşi canavarlara zarar vermedi ve eylemleri gülümsemesine bile neden oldu!


Öldürmek istediğinde öldürürdü.


Ve canı istemediğinde öldürmezdi.


Tüm bu zaman boyunca, Deliliğini tam olarak ifade edemediği için bastırılmıştı.


Ancak bir gün önce Avernus EXTREMITY Derebeyi ona özgürce hareket edebileceğini söyleyen bir mesaj gönderdiğinde, her şey değişti!


Bunun nedenine dair bir şüphesi vardı.


Son yıllarda Oceanus’ta Hyperversal EXTREMITY Haki’sini yayıyor ve eğitiyordu ve birçok şeyI fark etmişti.


Uzaklardaki Oceanus’un devasa EXTREMITY Damar’ı gibi şeyler... zaman içinde kendini yavaşça değiştiriyordu!


Gibi şeyler-


BZZT!


Mücevher gibi mavi gözleri, açıldığında, düşüncelerinden sıyrıldı.


Uzakta ki EXTREMITY Damarı’nın ana hatlarına doğru döndü ve gördü ki... Damar nabız gibi atmaya başlamıştı!


"Mmm...bu o mu? Daha da görkemli bir şeyin başlangıcı mı?"


Bakışları, beklenti içindeydi!


Çok yakında EXTREMITY Yatırımı’nın sınırlarından kaçabileceğini hissediyordu!


Avernus EXTREMITY Derebeyi’nin öngördüğü değişikliği dört gözle bekliyordu ve Oceanus’un EXTREMITY Damarının titreşimlerini hissettiği an, dikkatle izlerken, iradesi uyandı.


Ve EXTREMITY Damarlar’ının titreşmeye başladığı yer sadece Oceanus veya Helios değildi.



Yedi Cennet’in tamamındaydı!


Ancak titreşimlerin hiçbiri Çözülme’nin EXTREMITY Damar’ı kadar belirgin ve ağır değildi.


Hiçbiri, ritmik olarak bozulmamış Hyperversal Çözülme Otorite’si yayarken, daha da yükselmeye başlamamıştı!