Bölüm 3164: Varoluş’un Solucanlar’ı! I


Noah gittikten birkaç dakika sonraydı.


Sanki tüm Yapay Omniversal Ankyralar’ın Eşsiz Dokumalar’ı yok olmuş olsa da, onun gidişi her şeyin daha da dağılmasına neden olmuştu! 


İşte tam bu sırada Korkunç bir İrade alçalmıştı ve ölmekte olan Var-El Eonic Omniverse Kayıd’ı süpürmüştü, bu İrade, her şey çökmeden önce sadece bir anlık bir görüntü yakalayabilmişti. 


"İlginç."


Ve Bu Sözden sonra...


BOOM!


Var-El Eonic Omniverse Kaydı artık yoktu! 


-


Bir Anlık Zaman içinde. 


Bu, bazı olağanüstü güçlü Varoluşlar’ın bir Anlık Zaman’ı alıp, onu ne kadar genişletebildiğiydi - Kaotik katılımcılarla dolu bir Savaş Alanı’nda Gerçek İmparator tam da bunu yapmıştı! 


"Birlikte kalın!"


HUUM!


Saçlar’ı görkemli bir şekilde savrulurken, Exarch Shavronne’dan bir Feryat yükselmiş, Imperium Lejyonlar’ı hasarı mümkün olduğunca en aza indirmek için onun ve diğer Exarchlar’ının etrafında sıralanmıştı. 


Ancak aynı zamanda, burada daha güçlü Exarchlar’a ihtiyaç duyduklarını bildiği için çoktan haber göndermişti.


İmperium Exarch’ının etrafında yakın bir şekilde konumlanmış Exarchlar - aynı güç seviyesine sahip Exarchlar!


Düşmanlar’ı o kadar güçlü olduğu için bu tür Güçler’i çağırmak zorunda kalmışlardı! 


Düşmanlar o kadar kurnazdı ki... 


Hoşuna gitmeyen şey ise Lumen’in ortaya çıkarılmasıyla bağlantılı Varoluş’un Sanctus Populi’nin güçleriyle birlikte ortadan kaybolmasıydı.


Yine de çevrede, Yutan Solucanlar tarafından açgözlülükle Yutulan akkor halindeki Beyaz Altın Alev Fırtınalar’ının ortasında, devasa Lumen Nöbetçiler’i belirmeye devam ediyordu.


Parakozmlar’ı ölçülemeyecek kadar güçlüydü ve İmperium’un Münhasır Varoluşsal Extremity Otorite’si, diğer Varoluşlar’ın anlayamayacağı bir şey taşıyordu.


Etraflarını saran Omniversal Otoriteler’in sayısı çok fazlaydı ve birçoğu ya Eller’inde ya da Vücutlar’ında Extremity Kodeksler’i taşıyordu!


Ama bütün bunlar bile.


SKEEE!


Exarchlar bile, Kendiler’ini Yutan Solucanlar karşısında kaybeden taraf olarak buldukça, geri püskürtülüyordu!


Bunun devam etmesine izin verilemezdi.


Onlar-


WAP!


...!


Exarch Shavronne’un Düşünceler’i durma noktasına gelmişti! 


O tek değildi.


Diğer Exarchlar.


Savaş İmparatoriçe’si Yelena.


Hâkimiyet Âlemi’nin tüm bölgelerindeki Imperium Şövalyeler’i.


Hatta delici Orak benzeri Uzuvlar’la dolu Kanat’lı Yutan Solucanlar’ın vızıldayan Figürler’i bile.


Bakışlar’ı, tek bir Alan’a doğru çekilirken, Herkes durma noktasına gelmişti. 


Lumen’in Dokumalar’ını ortaya çıkaran Varoluş’un ortadan kaybolduğu bir Alan... Bu Varoluş, sadece bir an gibi görünen bir sürenin ardından yeniden ortaya çıkmıştı. 


Ve yine de... sadece Varoluş’u bile Manyetik bir His veriyordu.


Mest edici.


Akıl almaz!


Kendiler’inden çok farklı bir Varoluş’un aurası gibi hissediyorlardı ama yine de şu anda onun etrafında Varoluşsal Extremity Otoritesi’nin bir Teli’ni bile hissedemiyorlardı!


Beyaz İmparator Cübbe’si giymiş olan Figür’ü, Derin bir Omni Güzellik Duygu’su yayarken, Eonik bir Tablo’dan fırlamış gibi görünüyordu.


Biri ona baktığında, Gözler’inin Zaman ve Nedensellik bıçağıyla kesilmiş gibi hissetmesine neden olan bir başka özelliği daha vardı!


Sırtı’ndaki ve Ayaklar’ındaki Renksiz Kanatlar’ı.


Tüyler’le Kaplı ve Renksiz Işık Dallar’ıyla sarılmış bu Kanatlar, Varoluş’un Gözler’inin Titremesi’ne ve Varoluş’un Öğütüldüğü’nü hissetmesine neden oluyordu!


Hepsinden daha müstehcen olan şey ise Exarch Shavronne ve diğer Exarchlar’ın yakından hissettikleri ve Bakışlar’ının ölçülemeyecek kadar kasvetli olmasına neden olan bir şeydi.


Bu Varoluş’a her baktıklarında, Gözler’inin zorla aşağıya itildiğini hissediyorlardı 


Sanki onun ihtişamı onlar için çok fazlaydı.


Sanki bir anlık bir bakış yakaladıktan sonra... daha fazla bakmaya devam edemezlermiş gibiydi! 


Bakışlar’ının aşağı itilmesine karşı çıktıklarında, Varoluşlar’ı sanki zaten savaştaymış gibi titremeye başlıyordu!


Bu...


Bu....!


Exarch Shavronne’un ağzı şok içinde ardına kadar açılmıştı çünkü bu benzer bir hissi sadece başka bir Varoluş’ta hissetmişti.


Tüm kalbiyle saygı duyduğu bir Varoluş. 


Şu anda bulunduğu yerde olmasının sebebi olan bir Varoluş!


Önündeki bu Varoluş, nasıl olur da böyle bir aura yayabilirdi?!


Özellikle de, bir anda kaybolup, yeniden ortaya çıktıktan sonra?!


Bu, öylesine şaşırtıcı bir duyguydu ki, mümkün olduğuna inanmak bile istemiyordu ama sürprizler bununla da bitmiyordu.


Tek başına çektiği tüm bakışlardan kurtulmuş gibi görünüyordu çünkü bir sonraki adımda, onun kadar Korkunç olmayan başka Auralar ortaya çıktıkça, etrafındaki Boşluk dalgalanmıştı. 


Ancak, her biri Renksiz bir Parlaklıkla çevrili oldukları için aynı derecede şok yaratmışlardı! 


Sağ tarafında, Renksiz bir Işıltıyla çevrili ve bilgelik dolu görünen, çok iyi tanıdıkları biri belirdi; bu, Yutan Solucanlar gelmeden hemen önce burada beliren Sanctus Autarch’tan başkası değildi.


Ancak gülünç bir şekilde, şu anda Autarch’ın görkemli Aurası’nı yayan tek Varoluş o değildi.


Sona’nın Suret’i belirmişti. 


Buz Mavi’si ve Altın Rengi Işık Dallar’ı, Başı’nın etrafında dans ederken, Renksiz bir parlaklık da onu çevrelemişti. 


Ve Sürprizler, daha önce bilmedikleri veya görmedikleri Figürler’in Autarchy’nin yanan Aurası’yla ortaya çıkmasıyla devam etmişti! 


Kader’in Altın Tonlar’ıyla çevrili Genç bir Adam, Ayaklar’ının altında Renksiz bir Işık Deniz’i kaynarken, Figürü’nü örten altın cüppeler vardı. 


Eli’nde renksiz alevlerle yıkanmış İki Katana tutan bir adam, Siyah Saçlar’ı çılgınca dans ederken, sadece burada olduğu için bile heyecanla dolu görünüyordu.


Başında, kıpkırmızı Dövmeler’le işlenmiş iki Renksiz Boynuzu’yla bir İblis’in baştan çıkarıcı cazibesine sahip bir Kadın, kutsanmış ve kıvrımlı Figür’ü şimdiden çoğu zayıf Varoluş’un dizlerinde güçsüzlük hissetmesine neden olurken, arkasında göz kamaştırıcı Kıpkırmızı Kanatlar fışkırıyordu!


Ama dahası da vardı.


Lumen’in ilk ortaya çıkışı.


Lumen’in Son Koruyucusu ortaya çıktı, beyaz altın parlaklığı, bir Autarch’ınkine rakip olacak kadar güçlüydü.


Ve sonra, kalan bir Varoluş Tohumu’nyutan vdan son Varoluş’u Temsil eden, Renksi Şhtişamlı bir Alevli Aura daha vardı.


Bu Varoluş, bu fırsatı bir Atış yapmaktan başka bir nedenle elde etmemişti- Quintessence’nin Gerçek İmparatoru’nun huzuruna çıkmış ve alabileceği başka Varoluş Tohumlar’ı olup, olmadığını sordu!


Sırf bu yüzden.


Son Varoluş Tohum’u Genç Üstat Erikson’a verilince, Noah, gülmüş ve Planlar’ını değiştirmişti.


Beyaz ve Mavi Plaj Kıyafetler’iyle süslenmiş, Tonlanmış Kaslar’ı ve Bronzlaşmış Ten’i Renksiz bir Işıltı’yla parlarken, Eller’inde, Renksiz Alevler’le yanan iki Terlik her an saldırmaya hazır görünüyordu!