Koramiral Magnar, Amiral Chekhov'un etrafındaki her şeyi unutmuş gibi göründüğü ve kendisini bir füze gibi Noah'a doğru fırlatan bir güçle patladığı sırada, sonraki olayların şok edici bir şekilde gelişmesini izledi.


Yumruğu Noah'a ulaştığında Amiral Chekhov'un vücudundan mor ışık sızıyordu ve darbe onu arenanın zeminine çarptı.


Asıl şaşırtıcı olan ise Noah'nın bir saniye sonra uçarak dışarı çıktığını görmekti; teçhizatı paramparça olmuştu ama vücudu gayet iyi görünüyordu.


Amiral'i çevreleyen mor ışık, havada durduğu mor bir diske dönüştü. Bu darbenin ve alana yayılan gücün kuvvetini hisseden Magnar ilerlemeyi bıraktı çünkü yanına gelirse sadece hayatını kaybedeceğini biliyordu. Ne de olsa sadece B rütbesi gücüne sahipti.


Anlamadığı şey ise Noah'ı ne kadar hafife aldığıydı. Birden fazla A seviye becerinin saldırılarına karşı nasıl durabiliyor ve yine de bir A Seviyecinin karşısında nasıl durabildiğiydi? Bu adamın ortaya çıkarmaya devam ettiği sürprizler çok fazlaydı.

Ama bu seviyeye ulaştıysa, bu İmparatorluğun geleceği için harika bir şeydi. Bu dövüş durdurulmalıydı. Tam Kolezyum'dan kaçmaya çalışan insan yığınlarına bakacaktı ki Chekhov bir kez daha hareket etti, bu kez mor ışık çivili bir yumruğa dönüşerek Noah'a doğru koşmaya başladı.


Koramiral Magnar, aradığı kişinin bir an önce buraya gelmesini dilerken buna baktı.


VIZZ!


Devasa çivili mor yumruk, üç kırmızı şimşek ona çarpıp şeklini dağıtırken, gıcırtılı bir sesle havada hızla ilerledi. Noah'ın işi bitmiş gibi görünmüyordu çünkü hızla dönen üç kasırga daha Amiral'in bulunduğu yere doğru koşuyordu.


Chekhov gelen mini kasırgalara baktı ve elini salladı, mor bir bıçak oluştu ve dönen rüzgarları kağıt gibi parçalara ayırdı. Bu saldırı takasından sonra alan sakinleşti, Chekhov hala öfke ve kederle köpürüyordu ama yavaş yavaş sakinleşiyordu. O konuşurken yanında daha fazla mor kılıç oluşuyordu.


"Evet, hatalıydı ama ölümü hak etmedi." Sözlerini bitirdiğinde öfkesi yeniden alevlenmiş gibiydi ve etrafındaki mor kılıçlar titreşmeye başladı.

Noah izledi ve ardından mor yumruk üzerine inmeden önce elde ettiği yeni beceri kitabını çıkardı. Parlayan kitap sadece bir saniyeliğine elindeydi, sonra onu vücuduna yaklaştırdı ve içine giren renkli ışıklar içinde çözüldü


Amiral Chekhov olanlara baktı ve daha da sinirlendi, büyük titreşimli kılıçlarına ileri atılmalarını emrederken bağırdı "Eğer güç seviyenizi göstermiş olsaydınız, bunların hiçbiri olmazdı! Oğlum Ölüm Maçı çağrısı yapmazdı, bir sonraki beceri kitabı için bir hafta daha bekler ve yolumuza devam ederdik. Bu senin hatan!"


Mor kılıcı Noah'ın pozisyonuna yaklaşırken öfkeyle çarpıyordu.


BOOM!


Mor kılıçlar patlamanın etkisiyle yok olurken, arkalarında buz elementlerinin dalgalanmaya devam ettiği geniş bir alan bırakarak büyük bir patlama sesi duyuldu. [Frigid Impermanence] bir kez daha kullanıldı, ancak bu sefer bu beceriyi kullanan kişi Noah'dı.

Magnar bu bölgeye inanamayarak baktı ve sağa sola büyüler fırlatmaya devam eden adamın mana rezervlerini sorguladı.


Kararını vermiş gibi görünen Amiral Chekov'un yüzündeki sakinlik geri gelmiş gibiydi, etrafında sayısız mor çivili yumruk ve kılıç belirmeye başlamıştı.


Ancak bu sırada, yıkılmış Kolezyum'da boğucu bir ses çınladı.


"Haha, Çehov, gerçekten de bir şehrin ortasında her şeyi yapmayı mı planlıyorsun?"


Herkesin bilmediği, 5 metreden daha büyük devasa bir kara kartal gökyüzünde asılı duruyordu. Bu kartalın tepesinde altın sarısı saçları olan bir kadın oturuyordu.


Magnar, bu kişinin gelişinin bugünkü karmaşanın sona ereceği anlamına geldiğini düşünerek kısa sürede sevindi. "Neden buradasın?" diye sorarken Amiral Chekhov'un yüz ifadesinin öfke ve acıyla karışık bir kızgınlığa dönüştüğünü gördü.


Kadın, kartalı gökyüzünde süzülen Noah'a yaklaşırken muzipçe güldü. Konuşmadan önce bu yabancı avcıya baktı: "Senin gibi biri bunca zamandır nerede saklanıyordu?"

Kartalın tepesindeki kadın gözlerini Noah'tan ayırıp yıkılmış arenayı izlerken sert bir tonla devam etti: "Bu kriz zamanında kendi aralarında kavga etmemeleri gereken imparatorluğun zirvedeki güç merkezlerinin sorunlarını çözmeye geldim."


Chekhov kadının kendisini görmezden gelmesine aldırış etmedi ve havada sakince duran adama doğru baktı. Hiçbir şeyin çözüme kavuşmayacağını biliyordu. Karşısındaki adam kendisinden daha aşağı olmayan bir konuma yükselmişti ve daha yeni başlıyor gibi görünüyordu.


Ona daha da fazla acı veren şey ise tüm bu olanların aptalca olmasıydı. Yaşananların hiçbiri gerekli değildi. Keşke oğlu öfkesini yutup bekleseydi. Keşke maç ayarladığı kişi hakkında bir şeyler bilseydi. Keşke...


O akıllı bir adamdı ve yıkım yoluna girmemesi gerektiğini biliyordu. Ona güvenen daha birçok insan vardı. Bu çatışma burada sona erecek. Şu anda verilen hasar zaten çok fazlaydı ve daha fazla devam etmesini istemiyordu. Bacaklarının altındaki mor disk yok edilmiş arenaya doğru hareket ederken yorgun bir iç çekti. Oğlundan geriye kalanlara şefkatle baktı ve kalanları toplamak için eğildi ve sessizce uçup gitti.


---


Tehditkâr kara kartalın üzerinde duran kadını havada büyük bir ilgiyle izledim. Bu devasa kartalı geçmişte gördüğüm kliplerden tanımıştım.

Amiral Chekhov'un hüzünlü figürünün uzaklaşmasını izlerken kalbim hala az önce bitmiş olan savaşlardan dolayı çarpıyordu.


Andrei'nin ölümüne uzaktan yakından üzülmedim. Ölüm Maçının ölümle sonuçlanacağını çok iyi bilerek peşimden geldi. O bunu sorun etmiyordu, adamları bunu sorun etmiyordu ve ölüm maçını onaylayan ve düzenleyenler de bunu sorun etmiyordu. Sadece hangi kişinin öleceğini yanlış anlamışlardı.


Frigid Impermanence-Belirlenen 5 metrelik bir alanda patlayan dengesiz ve yıkıcı buz elementleri]'nin yıkıcı hasarına dayanmanın ve ardından beceriyi kendim kazanmanın heyecanını tarif etmek zordu. Vücudunu altın rengine dönüştüren becerinin değil de bu becerinin düşmesi, normal A seviye becerilerden daha yüksek bir seviyede olduğu anlamına geliyordu.


O zamanlar, oğlunu izlemek için şehre gelmeye karar vermiş olan Amiral'in gücüne dayanabileceğimden bile şüpheliydim. Sırf o söyledi diye maçın ortasında duracağımı mı sanıyordu gerçekten? Eğer birkaç gün öncesine kadar hala birkaç C rütbesi becerisine sahip olan ben olsaydım, belki de dururdum.


Ancak becerilerden aldığım tüm desteklerle gücümün A rütbesine yaklaşacağını biliyordum ve Andrei'yi alt ederek başka bir A rütbesi becerisi elde etme kumarını oynamam için beni cesaretlendiren birçok B rütbesi becerisi de almıştım ve işe yaradı.  

Amiral'in saldırıları vahşiydi ve [Ölçekli Zırh]'a zarar verdi ve [Arcanist'in Koruma Küresi] ve [Altın Halo]'yu atlattıktan sonra, vücudumda ancak [Frigid Impermanence]'ın yıkıcı hasarına benzer kesikler ve çürükler bırakabildi.


Amiral'in o çivili yumrukları ve kılıçları oluşturmasını sağlayan beceriyi merak ediyordum ama kadının dikkatini bana çevirmesini izlerken bunun beklemesi gerekecekti. Dikkat isteyen o melodik sesiyle konuştu


"Kutsanmış İmparatorluğun en yeni A rütbeli avcısı Bay Noah Osmont'u ilk tebrik eden ben olacağım. Ben Elizabeth olarak tanınırım ama siz bana Liz diyebilirsiniz."


Gülümseyip "Araya girdiğin için teşekkürler, daha fazla dayanabileceğimi sanmıyordum," derken onun temposuna kapılmamaya çalıştım.


Bir kahkaha daha atarken vücudu titredi ve "Gerçekten mi? Tükenmez gibiydin, sanki bütün bir gün devam edebilirmişsin gibi"


Bu sözler üzerine başımı salladım ve yaralılara yardım etmeleri ve arenanın etrafındaki kaosu yatıştırmaları için alay mensuplarına bağırarak talimatlar veren Koramiral'e baktım


"Oh, bugün burada göründüğüm için küçük Magnar'a teşekkür etmelisin, uzun zaman önce ona bir iyilik borçluydum ve o iyiliği senin için kullandı" dedi.

Magnar'a doğru baktım. Aslında bu Koramiralin devam eden yardımı için çok minnettardım ve önümüzdeki günlerde onun güçlerini desteklemek için elimden geleni yapmayı planlıyordum. Büyük kartal da bize doğru sevinçli bir ifadeyle bakan Koramiral ile buluşmak için alçalırken ben de uçtum.