Heyecanlı bir Koramiral ile az önce olanlarla ilgili konuşmamı bitirdikten sonra parlayan bir kristale bakıyordum.


Zindan monolitinin patlamasından sonra çok sayıda avcı asker ağır yaralanmıştı ve yeni öğrendiğim [Muhafızın Işığı] becerimin çok yönlülüğünü görebiliyordum.


Bu beceriyi yaralı askerlere yönlendirdiğimde, ister hafif bir sıyrık ister derin yaralar olsun, hepsi birkaç saniye içinde iyileşmeye başladı ve yeni gibi oldular. Ölmek üzere olan birkaç muhafız da birkaç saniye içinde stabilize edildi ve sağlığına kavuştu.

Ondan sonraki bir saat, son birkaç gündür geçirdiğim en yorucu zamandı. Zindan yok olurken geride kalan tek şey ilk noktaydı. Gözlemleyebildiğim tek şey ismiyle ilgili bilgiydi, diğer her şey okunamaz haldeydi.


Bir uçak kristali... Nesin sen ve nasıl kullanılabilirsin?


Enerji koymayı, ezmeyi, emmeyi denedim, hiçbir şey değişmemişti. Bununla birlikte daha da acil bir şey, dayanılmaz bir baş ağrısı yaşadığım ve halüsinasyon görüp görmediğimden bağımsız olarak, "Daha Hızlı Hareket Et" kelimelerini açıkça gördüğüm bölümdü.

Bildiğimden çok daha büyük bir şeyin ortasında olabileceğimi fark ettiğimde bu yeni gelişmeler üzerine biraz düşündüm. Bir saat boyunca Amiral Yardımcısı Magnar'la olan biten her şeyi tartışırken aklımdaki tek şey buydu. Magnar'a düşünmek için biraz zamana ihtiyacım olduğunu söyledim ve işte bu kelimeleri düşünürken bu kristale bakıyordum.


Sahip olduğum birçok olası hipotez arasında en olası olanlardan biri, yapabildiğim şey ile boş [Odak] arasında bir korelasyon olduğuydu ve şimdi tüm bunlar, bir zindanın yok olmasına neden olduğum anda kafam parçalanırken bana bu mesajı gönderen şeyle bir şekilde örülmüştü.


Çatlaklar her tarafa yayıldığında, canavarların patlak verdiği normal zindan kırılması değildi, tüm monolit tamamen yok olmuştu. Zihnim, açık mavi renk gittikçe incelmeden ve sonunda patlamadan önce zindanı yaklaşık 40 kez temizlediğimi tespit etmişti.

Bu, zindanlar çok kısa bir süre içinde belirli sayıda temizlendiği sürece, onları kırma olasılığı olduğu anlamına geliyordu. Böyle bir şeyin çok önemli olduğunu biliyordum, çünkü beni bu işin ortasına koyacak ve önümüzdeki dönemde başrolü üstlenmemi sağlayacaktı. Kimse yorulmadan zindanları benim kadar çok temizleyemezdi. Birçok avcı tek bir zindanı hedeflemek için onlarca ekip oluşturmadıkça, benim hızıma yetişemezlerdi.


Daha düşük rütbeli zindanların neden daha önce bu şekilde yok olmadığını sorguluyordum ve monolitin patlamasından önce farklı rütbelerdeki zindanların farklı sayıda ve hızlı bir şekilde temizlenmesi gerektiği sonucuna vardım.


Yıldız Şehri'nde üç adet B seviye zindan vardı ve bunlar avcı ekipleri tarafından günde belki 3 ya da 4 kez temizleniyordu. Bunun gibi çekirdek savunma şehirlerindeki daha düşük dereceli zindanlar daha hızlı temizlenirdi; C derecesi yaklaşık 10-20 kez, D derecesi 30+ kez, E derecesi 40+ kez ve F derecesi her seviyede daha fazla avcı olduğu için her gün 50'den fazla kez temizlenirdi.

Bu sayılar sadece çekirdek savunma şehirleri için normaldi ve imparatorluğun dış çeperinde yer alan ve çok az zindanı olan şehirler için daha da düşük olurdu. Örnek olarak, Outer Bank X Şehrinin C seviye zindanının sadece birkaç günde bir temizlenmesi verilebilir.


Ancak bu düşük dereceli zindanların hiçbiri ortadan kaybolmamıştı, yani [Mangrove Bataklığı] benzeri bir durumun tekrarlanabilmesi için bir gün içinde daha fazla kez temizlenmeleri gerekiyordu. Bu sadece bir teoriydi ve test edilmesi gerekiyordu. Bu B seviye zindanı o kadar hızlı temizlemiştim ki ayakta duramıyordum.


Ardından kafamı kurcalayan birçok soru geldi. Bir süre düşünmeyi bırakıp derin bir nefes aldım. Zamanla her şeyi anlayacaktım. Şu anda odaklanmam gereken şey sadece kafamdaki kelimelerin söyledikleriydi. Daha hızlı hareket et. Zaten hızlı ilerleyişimin korkunç olduğunu düşünüyordum ama çok daha hızlı hareket etmeliydim. Düşüncelerimden bazılarını test etmeye nasıl başlayacağımı planlıyordum ki hafif bir kapı sesi duyuldu.

Ah, onlara şimdilik beni rahatsız etmemelerini söylememiş miydim? Sessiz kalıp düşünmeye devam ettim ama çok geçmeden kapının açıldığını ve içeriden gelen ayak seslerini duydum. Hepiniz gerçekten bekleyemediniz mi? Yaşam alanıma izinsiz giren kişiyi azarlamak üzereydim ama kim olduğunu gördüğümde afalladım. Kırmızı elbiseli, altın sarısı saçları olan bir kadın içeri girerken tatlı bir ses muzipçe çınladı:


"Gerçekten sürprizlerle dolusun, değil mi?"


Elizabeth sanki buranın sahibiymiş gibi koşar adımlarla içeri giriyordu, ki bu çok da uzak bir ihtimal değildi, çünkü odama sorunsuz bir şekilde girmesini sağlayan her neyse, o da buydu. Ona sakince baktım ve cevap verdim


"Ben bile ne olduğunu bilmiyorum." Bu sözler tamamen yanlış değildi çünkü bilmediğim çok şey vardı.


20'li yaşlarının sonunda ya da 30'lu yaşlarının başında olduğu anlaşılan avcı gülümseyerek odaya baktı ve "Ne olduğu hakkında daha iyi bir fikir edinmek isterim. Bu akşam bir görüşme için size eşlik edebilir miyim?"


Konuştuğu her kelimenin birden fazla anlamı varmış gibi görünen kadına baktım. Üzerindeki dar kırmızı elbiseye ve altın sarısı saçlarıyla dolu başına baktım. Hızına kapılmamak için tetikte olmaya devam ettim ve gülümsedim.

---


Magnar bütün gece gözünü kırpacak kadar bile uyuyamamıştı. Gecenin büyük bir bölümünü güç merkezlerinin belli bir adama yaklaşmasını ve soru yağmuruna tutulmasını engellemekle geçirmişti. Yine de tam olarak başarılı olamamıştı çünkü birileri hâlâ aradan sıvışmıştı. Başını sallarken aklına belli bir avcı geldi ve üssünde kalan tüm avcı koleksiyonunu düşündü.


Yeni gelişme karşısında herkes gibi o da heyecanlanmıştı ve işlerin bundan sonra nasıl gelişeceğini görmek için bekliyordu. Zindanlar kalıcı olarak silinebilecekti. Bu doğal olarak iyi bir haberdi ama düşünmek istemediği başka bir soruyu da beraberinde getirmişti. Hepsi kalıcı olarak silinmeli miydi? Sadece bazıları silinmeli ve geride idare edilebilir birkaç tanesi mi bırakılmalıydı? Magnar bu fikirler zihninde çarpışırken zindanlardan çıkan tüm kaynakları düşünüyordu.


Kutsanmış Şehir'den insanlar ortaya çıktıkça işler daha da telaşlı bir hal aldı ve kendisini yumurta kabuklarının üzerinde yürüyormuş gibi hissetti. Artık ünlü olan bir adamın odasına yaklaşıp kapıyı çaldığında tüm bunları bir kenara bırakmaya çalıştı.

Bir an geçti, kapı açıldı ve yarı çıplak bir adam dışarıya baktı. Üst vücudu kaslarla dolu gibi görünüyordu, karın kasları o kadar belirgindi ki neredeyse sahte oldular gibi görünüyordu. Odaya içeriye doğru uzanan ince uzun bacaklar birinin yatağın üstüne serilmiş şekilde görülebiliyordu.


Magnar buna baktı ve bir sonraki kelimelerini dikkatle seçerek gülümsedi. "...Efendim, yeni gelişmeleri ve bundan sonra nasıl ilerleyeceğimizi tartışmak üzere büyük şehirlerden temsilcilerin katılacağı bir forum düzenleyeceğiz."


Adamla daha önce yaptığı gibi konuşmaya bir türlü cesaret edemiyordu. Çok fazla akıl almaz şey yapıyordu. Adam konuşmadan önce başını sallar gibiydi, "Birazdan çıkacağım."