[size=5]İnsan Olma Sınırları İçinde Kalmak, Bir Nükleer Bombayla Buharlaşacağınız Anlamına Gelir[/size] [size=4]Tetikleyici neydi hatırlamıyorum. Tek bildiğim, hatırlayabildiğimden beri hep "gölgelerdeki güçler"in özlemini çektiğim.[/size]
[size=4]Anime yüzünden miydi? Manga mı? Ya da filmler? Aslında, gerçekten önemli değil. Gölgelerde bir güç olduğu sürece ne olduğunun bir önemi yoktu, onu seviyordum.[/size] [size=4]Kahraman değil. Ne de son patron. Müdahalelerini işleyen ve gerçek güçlerini yalnızca gölgelerden gösteren varlıklardan bahsediyorum.[/size] [size=4]Onlara hayrandım ve onlardan biri olmak istedim.[/size] [size=4]Başkaları için kahramanlar neyse, benim için gölgelerdeki güçler oydu. Hepsi bu kadardı.[/size] [size=4]Ama kahramanlara tapan o çocukların aksine benimkisi kısa ömürlü bir tutku değildi. Çok daha derin bir şeydi, kalbimin derinliklerinden yanan bir şeydi ve beni sürekli ileriye itti.[/size] [size=4]Karate. Boks. Kendo. Karışık dövüş sanatları ve dahası. Güçlü olmak için kendi, gücümü saklarken, ihtiyacım olan her şeyi öğrenmeye adadım. Kendimi ifşa edeceğim günün hatırına.[/size] [size=4]Okulda, ben sıradan biriydim. İnsanlara ve hayvanlara zararsız, hepsi bu. Mob karakteri A.[/size] [size=4]Ancak günlük hayatımın diğer tarafında yorucu bir eğitim vardı.[/size] [size=4]O benim gençliğimdi ve bu benim okul hayatımdı.[/size] [size=4]Ama zaman geçtikçe ve ben yaşlandıkça, üzerime bir huzursuzluk çöktü. Gerçeklerle yüzleşmenin zamanı geldi.[/size] [size=4]Tüm çabalarımın anlamsız olduğu gerçeği.[/size] [size=4]Ne kadar dövüş sanatında ustalaşırsam ustalaşayım, hikayelerde tasvir edilen gölgelerde saklanan bu güçlerin sahip olduğu ezici güçten hala çok uzaktım .[/size] [size=4]Elde edebileceğim en fazla şey birkaç serseriyi dövecek gücüm olabilirdi. Ateşli silahlar sahneye girerse, işler zorlaşır. Ve etrafım tam teçhizatlı askerler tarafından kuşatılırsa, o zaman bu oyun biter.[/size] [size=4]Askerler tarafından dövülen gölgelerdeki güç. Ne kadar gülünç.[/size] [size=4]Eğitimde birkaç on yıl daha harcasam bile, dünyanın en güçlü dövüş sanatçısı olsam bile, etrafım askerlerle çevrili olsa bile, yine de dövülürdüm. Hmm, ya da belki bir şekilde halledebilirim. Belki de yeterli eğitimle insanlar, başlangıçta kuşatılmış olsalar bile askerleri yenme potansiyeline sahip olabilirler.[/size] [size=4]Ancak, tüm askeri yenebilsem bile, kafama bir nükleer bomba düşse, buharlaşırdım. İnsan olmanın sınırı budur.[/size] [size=4]Bunu tek başına kesin olarak söyleyebilirim. Hayran kaldığım gölgelerdeki güç, sadece bir nükleer bombayla buharlaşmazdı. Bu da benim de bir nükleer bomba tarafından buharlaştırılmayacak bir insan olmam gerektiği anlamına geliyor.[/size] [size=4]Bir nükleer bombanın beni buharlaştırmaması için neye ihtiyacım vardı?[/size] [size=4]Delme gücü?[/size] [size=4]Sağlam bir vücut mu?[/size] [size=4]Sonsuz dayanıklılık?[/size] [size=4]Tabii ki değil.[/size] [size=4]Farklı bir şeye, tamamen farklı bir güce ihtiyacım olurdu.[/size] [size=4]Büyü, mana, qi, aura, her şey yolundaydı. Bir çeşit mistik güç kazanmam gerekecekti.[/size] [size=4]Ve gerçekle yüzleştikten sonra ulaştığım cevap buydu.[/size] [size=4]Gerçeklikte sihir arayan biri olsaydı, eminim ki herkes o kişinin akıl sağlığından şüphe ederdi.[/size] [size=4]Ben de. Tabii ki o deliyim .[/size] [size=4]Ama, peki, gerçekten nasıl?[/size] [size=4]Bu dünyada henüz kimse sihrin varlığını kanıtlayamadı. Ancak diğer taraftan, hiç kimse, sihrin var olmadığını da kesin olarak ispatlayamadı.[/size] [size=4]Akıl sağlığı bana aradığım gücü vermeyecekti. Kesinlikle delilik sınırının ötesinde yatan bir şey.[/size] [size=4]O andan itibaren eğitimim çok daha zorlaştı.[/size] [size=4]Büyü. Mana. Qi. aura. Bunların hiçbirini nasıl öğreneceğini kimse bilmiyordu.[/size] [size=4]Budist tarzı meditasyon yaptım, şelaleler altında meditasyon yaptım, sessizce meditasyon yaptım, oruç tuttum, yogada ustalaştım ( ne alaka ), dövüş sanatlarında ustalaştım, ruh aradım, dua ettim, hatta kendimi bir haça zincirledim.[/size] [size=4]Doğru cevap yoktu. Tek seçeneğim, inandığım yolda karanlıkta yapayalnız ilerlemeye devam etmekti.[/size] [size=4]Zaman geçtikçe, nihayet lise dönemimin son yazına yaklaştım.[/size] [size=4]Hala büyü, mana, qi veya mana bulamadım...[/size] [size=4]◆◇◆◇◆◇◆◇◆◇◆◇◆◇◆◇◆◇[/size] [size=4]Her zamanki eğitimi bitirdikten sonra, gökyüzünün tamamen karardığını fark ettim.[/size] [size=4]Kollarımı okul üniformamın içinden geçirmeden önce yanıma düşürdüğüm iç çamaşırımı giydim.[/size] [size=4]Hala mistik bir gücü kavrayamamıştım. Ancak, son eğitimimde biraz ilerleme kaydettiğimi hissediyorum.[/size] [size=4]Şu anda olduğu gibi.[/size] [size=4]Bir antrenman seansını yeni bitirdikten sonra, kafamın içinde yanıp sönen parlak bir ışık var ve görüşüm dengesiz bir şekilde sallanıyor.[/size] [size=4]Ya büyü... ya da belki aura...[/size] [size=4]Her ikisinin de etkilerini kesinlikle hissediyorum.[/size] [size=4]Bugünkü eğitimin gerçekten anlamlı olduğunu söyleyebilirim.[/size] [size=4]Ormandayken tüm kıyafetlerimi çıkararak doğayla bütünleştiğimi hissettim. Kafamı sürekli olarak kalın bir ağaç gövdesine vurarak, zihnimi dikkat dağıtıcı düşüncelerden arındırmayı ve beynimi mistik güçlere uyanması için teşvik etmeyi başardım.[/size] [size=4]Tamamen mantıklı bir eğitim listesi .[/size] [size=4]Aah, görüşüm bulanıklaşıyor.[/size] [size=4]Neredeyse beyin sarsıntısı geçiriyor gibiyim.[/size] [size=4]Kayan adımlarla – sanki neredeyse havada süzülüyormuşum gibi! - Ormandan geliyorum.[/size] [size=4]Aniden, sallanan bir ışık görüyorum.[/size] [size=4]Aslında iki ışık havada dönüyor.[/size] [size=4]Ne kadar gizemliler! Bana rehberlik ediyor, davet ediyor gibiler.[/size] [size=4]"B-, bu... sihir olabilir mi?"[/size] [size=4]Titrek adımlarla yaklaşıyorum.[/size] [size=4]Olmalı! Bu sihirdir![/size] [size=4]Nihayet! Sonunda mistik bir güç buldum![/size] [size=4]Ben farkına varmadan, adımlarım bir çizgiye dönüştü. Yolumda ağaç kökleri var ama tökezlediğimde bile ışıklara doğru yuvarlanmaya devam ediyorum, vahşi bir hayvan gibi ileriye doğru savruluyorum.[/size] [size=4]"Sihir! Büyü! Büyü! Büyü Büyü Büyü Büyü!!!"[/size] [size=4]İki ışıktan önce atlıyorum ve kapıyorum...[/size] [size=4]"Ah...?"[/size] [size=4]Farlar dünyamı saf beyaza boyuyor.[/size] [size=4]Gıcırdayan frenlerin sesi kafamın içinde yankılanıyor.[/size] [size=4]Şok vücuduma nüfuz ediyor ve ben... benim... sihrim...... ( yazık oldu )[/size] [size=4]◆◇◆◇◆◇◆◇◆◇◆◇◆◇◆◇◆◇[/size] [size=4]Uzatmaya gerek yok .[/size] [size=4]Sonuç olarak, sihiri buldum.[/size] [size=4]Uyandığımda etrafım sihirle doluydu. Sonda gördüğüm iki ışıktan biraz farklı ama önemsiz ayrıntılar kimin umurunda.[/size] [size=4]Ah doğru, ve bir başka önemsiz detay da görünüşe göre reenkarne olmam. Belki de sihir bulduğum için reenkarnasyon kapısı benim için açılmıştır. Ya da her neyse. Yine, kimin umurunda.[/size] [size=4]Şu anda, birkaç aylık bir bebeğim. Tam olarak farkına varmam biraz zaman aldı ancak son zamanlarda fark edebildim ve zaman algım hala biraz bulanık, bu yüzden tam ayrıntılardan emin değilim.[/size] [size=4]Her şeyden önce, dilini anlamıyorum. Tek bildiğim, bu dünyanın ortaçağ Avrupa'sına benzer bir kültürü olduğu ve bu da sanırım yeterince iyi.[/size] [size=4]Çünkü asıl önemli olan, sonunda sihri elime almış olmam. Hepsi bu kadar. Süreç ve diğer ekstra detaylar kimin umrunda açıkcası beni ilgilendirmiyor.[/size] [size=4]Gelir gelmez sihri fark ettim. Havada uçuşan bu ışıltılı parçacıkların görüntüsü, önceki hayatımda eğitimimin bir parçası olarak çırılçıplak bir çiçek tarlasında koşarken hissettiğim şeye benziyor. :)[/size] [size=4]Bu eğitim hiçbir şekilde anlamsız değildi. Bunun kanıtı, sihri hemen hissedebilmem ve artık kendi ellerim ve bacaklarım kadar ustalaşmış olmamdır. Bu his tıpkı kendimi çıplakken çarmıha gerildiğim zamanki gibi... hayır, defalarca din değiştirip, çıplakken dua ederek dans ettiğim zamanki gibi... eğitimim artık meyve veriyor.[/size] [size=4]Fiziksel güçlendirmenin gerçekten mümkün olduğunu zaten onayladım.[/size] [size=4]Bir bebeğin kutsadığı tüm boş zamanı eğitime harcayarak, bu sefer kesinlikle gölgelerde bir güç olacağım... ah, kaka yapacağım.[/size] [size=4]Konu açılmışken, bir yerde kuşların idrarını tutamayanlardan olduğunu öğrenmiştim, ama insan bebekleri de öyle. Mantığım ne kadar direnmemi söylese de, içgüdüm bunu bırakmam için bana bağırıyor. Ancak, günlerimi ve gecelerimi çalışarak geçirdiğim fiziksel güçlenmeyle, anal sfinkterimi zaman kazanmak için sıkıştırıyorum, bu sırada…..[/size] [size=4]"Gyaaaaaaaaaaaa!"[/size] [size=4]...yardım çağırırım. (Yardım çağırmak için ağlıyor ) [/size] [size=4].[/size] [size=4].[/size] [size=4].[/size] [size=4].[/size] [size=4]. [/size] [size=4]Arkadaşlar devamını istiyorsanız yorum yapıp bi teşekkür etseniz çok sevinirim . [/size]
Bu bölümde emeği geçen; çevirmen ve düzenleyici arkadaşların emeklerinin karşılığı olarak basit bir minnet ifadesi yani teşekkür etmeyi ihmal etmeyelim.
Spoiler butonu kullanılarak spoiler yazılabilir fakat buton kullanılmadan spoiler verenler uyarılmadan süresiz engellenecektir ve geri alınmayacaktır.,
Küfür, siyasi ve seviyesiz yorumlar,
İçerikle alakasız link paylaşımları yasaktır.
İçeriği çeviren gruplar dışında site reklamı yapanlar sınırsız uzaklaştırılacaktır.
