"İlmek bu gün de bunu halledebilir misin?" dedim.
"Olur tabi" dedi ama gitmedi, biraz daha yanımda kaldı. Oyalandı falan.
"İlmek" dedim yumuşak bir sesle " Bir sorun mu var?"

Sessizce gelip karşımdaki sandalyeye oturdu.
"Aslında" dedi, yere bakıyordu, parmaklarıyla oynuyordu, neden bu kadar tereddüt ettiğine anlam veremedim. " Benim de sana danışmak istediğim bir şey var." sonra masum masum bana bakıp:
"Beni dinler misin?" dedi


Yaa ben seni yerim. Şu tatlılığa bir bak, hemen elini tuttum.
"Tabii ki dinlerim, sormana bile gerek yok, aşk olsun yaa"
Biraz daha sustu.
"Bu sandalyede oturmak cidden garip hissettiriyormuş" dedi.
Onu rahatlatmak için;
"İstersen kucağıma da oturabilirsin." dedim
"Lütfen bunu başka danışanlara söyleme"
"Tabii ki hayır. Bu tamamen sana özel!"
Güldü. İşte böyle, biraz rahatlamıştır umarım.


"Çok tuhaf gelecek biliyorum ama... benim sevdiğim biri var."
Benim gözler faltaşı gibi açılmış olacak ki İlmek de panik yapıp:
"Sensin, merak etmek sevdiğim kişi sens-..." derken kıpkırmızı oldu ve başka tarafa baktı.
Yani biliyordum ama yine bir anlık bir tereddüt geçirdim.
"Ay kalbime inecekti. "
İlmek fısıltıyla
"Yani başkasını sevmemi istemiyorsun."
"İstemiyorum" dedim net bir şekilde. İlmeğin yüzü kızardı. Yüzüne bir tebessüm yayıldı. Şapşik yaa. Ben de utandım onun yüzünden.

"Eee ne danışacaktın bana?"
"Direk konuya gireceğim." birden ciddileşti. " Çiğdem, ben ne yapmam gerektiğini bilmiyorum."
" Ne konuda?"
"Yani iki kişi birbirinden hoşlandığında çıkmaya başlarlar ama biz birlikte yaşıyoruz zaten. Birlikte sinemaya falan giderler, yemeğe giderler, tabi bu bizim için para israfı olur sadece, birbirleriyle mesajlaşırlar ne bileyim hediye alırlar falan... Yani, yani biz bunları yapamayız... Hem sen diğer kızlardan farklısın, böyle şeyler senin ilgini çekmez biliyorum, takı kullanmazsın seni rahatsız eder, sinemaya gitsek filmin ortasında lavaboya gitmen gerekir, parka gidip gezsek bile yarınki ödevlerin hakkında endişelenirsin, açıkçası seni nasıl mutlu edebilirim bilmiyorum. Seni mutlu etmek istiyorum ama bu konuda ne yapabilirim? Lütfen Çiğdem söyle bana ne yapabilirim? "

Bu da ne böyle? Tüm vücudumu bir titreme aldı. Çok mutluyum. Allah'ım ben bu çocuğu hak edecek ne yaptım?


Oturduğum yerden kalktım yavaşça İlmeğin yanına gittim. Gözlerimden pıtır pıtır yaşlar dökülüyor. İlmek de ayağa kalkıp sarıldı bana hemen.

"Sen beni her şeyden hık, her şeyden daha fazla mutlu ediyorsun hık" hıçkırıklarım arasında doğru düzgün konuşamıyordum.

"Benim hakkımda en küçük detayları bile biliyorsun, ne zaman ihtayacım olsa o zaman yanımdasın, babam gibi beni görmezden gelmiyorsun, küçümsemiyorsun, yargılamıyorsun, hayallerine ulaşmam için yardım ediyorsun, o kadar verdiğim işleri yapıyorsun, o işlerin arasında ben uyuyabileyim diye gelip bana sarılıp ben uyuyunca tekrar çalışmaya devam ediyorsun, uykundan fedakarlık ediyorsun, kendi hayatını resmen benim için harcıyorsun, daha ne yapabilirsin ki benim için?" Bunları söylerken iyice salya sümük ağlıyordum. İlmek ise bana daha çok sarılıyordu.


Tam ağlamamın ortasında kafamı kaldırıp " öp beni" dedim
"NE!!" Afallayıp iki adım geri çekildi.
" Beni mutlu etmek istemiyor muydun? Öp beni işte!"
"Bir d-dakika Çiğdem. Kendin gibi davranmıyorsun. Önce bir sakin ol."

İlmek çok heyacanlanmış görünüyordu. Ne yapacağını bilemiyor gibi bakıyordu bana.
"...."
Suratımı asarak;
"İstemiyor musun?" dedim.
Doğru ya! İlmek insan değildi sonuçta, böyle şeyleri iğrenç bulabilirdi.
"İstiyorum" dedi biraz yüksek sesle söylemişti kendi ağzını kapattı. Sonra yanıma yaklaşarak başını omzuma koydu. Fısıltıyla "İstiyorum." dedi.