İlmek öyle kulağıma fısıldayınca çok utanmıştım. Bir refleksle onu ittim. Kendimden uzaklaştırdım ve;
"Şimdi değil ama..." dedim.
Ne demeliydim? Acayip utanıyordum. İlmek şaşkın şaşkın bana bakıyordu.

Sonra gülümsedi.
"Tamam" dedi. "Ne zaman istersen."

Off niye öyle söylemiştim ki? İlk başta beni öpmesini isteyen bendim. Salak gibi görünüyorum.
Bir süre sessizce durduk.

"Ben gideyim artık" dedi. "Yapılacak işler var." Hemen kolundan tuttum.
"Akşam yapalım." dedim sesim titriyordu. İlmeğin arkası dönüktü. Ayak ucumda yükselerek İlmeğin ensesini öptüm. Kalbim deli gibi çarpıyordu. İlmeğin kulaklarının kızardığını görebiliyordum. Keşke yüzünü de görebilsem diyordum ki.
"Tamam" diyip duvarın içinden geçerek kayboldu. Ben de olduğum yerde kalakaldım.