Cilt 1 Bölüm 4 - Öğretmen
Bölüm 1

3 yaşındayım.

Sonunda ailemin isimlerini öğrenebildim.

Babamın adı Paul Greyrat.

Ve annemin adı Zenith Greyrat.

Benim adım Rudeus Greyrat.

Greyratların en büyük oğlu.

Adım Rudeus olmasına rağmen, annem ve babam birbirlerine seslenirken isimlerini hep kısaltırlarmış, benimkini de Rudi diye kısaltmışlar. Bu nedenle tam adımı ancak çok uzun bir süre sonra öğrenebildim.

Bölüm 2

"Oh, Rudi kitapları çok seviyor."

Her zaman elimde bir kitapla dolaştığım için Zenith bir kahkaha attı.

Bana hiç ders vermediler ya da kitabı elimden almaya çalışmadılar.

Yemek yerken bile her zaman koltuk altıma sıkıştırdığım bir kitabım var. Ancak, sihirli ders kitabını ailemin önünde okumayacağım

Yeteneğimi saklamak için değil. Sadece bu dünyada büyüye tam olarak nasıl bakıldığını bilmiyorum.

Önceki dünyamda cadılar Orta Çağ'da kovuşturmaya uğruyordu.

O zamanlar büyü yapanlara kafir muamelesi yapılır ve yakılırdı.

Bu dünyada bunun gibi pratik kitaplar var, bu yüzden büyü kullanımı muhtemelen sapkınlık olarak görülmeyecektir, ancak mutlaka olumlu bir ışık altında görülmeyebilir.

Belki de yaygın anlayış büyünün ancak yetişkin olduktan sonra kullanılabileceği yönündedir.

Çünkü aşırı efor sarf edildiğinde bayılmaya neden olabilecek tehlikeli bir eylemdir.

Bazıları bunun büyümeye zarar verdiğini düşünebilir.

Ve bu düşünceyle, büyü anlayışımı ailemden saklamaya karar verdim.

Belki de büyüleri pencereden dışarı fırlattığımda bu gerçek çoktan ortaya çıkmıştı

O zaman başka seçeneğim yoktu. Zaten onları ne kadar hızlı vurabileceğimi görmek istiyordum.

Hizmetçi (sanırım adı Lilia) ara sıra bana tehlikeli bir ifadeyle bakıyordu, ancak ailem mutlu olmaya devam ediyor, bu yüzden hala sorun olmadığını hissettim.

Eğer burada durdurulursam, sanırım elimden bir şey gelmez ama büyüme dönemini kaçırmak istemiyorum.

Yetenek, gelişmesi gereken zamanda gelişmezse paslanacaktır.

Bu dönemi elimden geldiğince iyi değerlendirmeliyim.

Bölüm 3

Ancak, bu gizli büyü eğitimine bir son vermek zorundaydım.

Belli bir öğleden sonraydı.

Mana kapasitem oldukça artmıştı, bu yüzden bazı orta seviye büyüleri denemeye başladım ve sadece denemek amacıyla bir su topu büyüsü okudum.

Boyut: 1, Hız: 0.

Her zamanki gibi, bunu sadece fıçıyı suyla doldurmak için yapmak istedim.

En fazla taşacağını düşünmüştüm.

Ancak beklenmedik bir şekilde, duvarda büyük bir delik açarak absürt miktarda su serbest kaldı.

Şok içinde kaldım, şoktan ne yapacağımı düşünemedim.

Duvarda açılan bir delik, büyü kullandığımın şüphesiz kanıtıdır.

Ve bu konuda yapabileceğim hiçbir şey yok.

Çabucak vazgeçtim.

"Ne oldu!? Whoa........."

Önce Paul içeri daldı.

Sonra ağzı açık bir şekilde duvara baktı.

"Wai-hey, ne oluyor......... Rudi, iyi misin......?"

Paul gerçekten iyi bir adam.

Kim nasıl bakarsa baksın, bunu yapan kesinlikle bendim. Yine de vücudum için endişeleniyor.

"Canavarlar...? Ama bu civarda?" Şu anda bile etrafına dikkatle bakarken böyle şeyler mırıldanıyor.

"Aman Tanrım..."

Zenith de onu odaya kadar takip etti.

Babamdan daha sakindi.

Yıkık duvara ve yerdeki su birikintilerine baktıktan sonra,

"Ah...?"

Büyü ders kitabının açık bıraktığım sayfasına bakarken gözleri keskinleşti.

Bana ve kitaba baktıktan sonra önümde çömeldi ve nazik bir ifadeyle gözlerime baktı.

Ürkütücü.

Gözlerinde hiç gülümseme yok.

Bocalayan gözlerimi tüm gücümle Zenith'e odaklamaya devam ediyorum.

NEET iken bir şey öğrendim. Yanlış bir şey yaptığınızda, inatçı bir tavır her şeyi daha da kötüleştirir.

Bu nedenle onun gözlerinden kaçamıyorum.

Bu, samimi bir tutuma ihtiyaç duyulan bir an.

Karşımdaki kişinin gözlerini kaçıramam ve onunla yüz yüze gelmeliyim. Sadece bu bile beni daha samimi gösterecektir.

Birinin ne düşündüğü önemli değil. Asıl amaç samimi görünmektir.

"Rudi, bu kitapta ne yazdığını yüksek sesle okudun mu?"

"Özür dilerim."

Başımı salladım ve özür diledim.

Yanlış bir şey yapıldığında, en iyisi sadece özür dilemektir.

Ne de olsa bunu sadece ben yapabilirdim, başka kimse yapamazdı.

Eğer uyduruk bir yalan söyleyecek olursam, güvenilirliğim azalır.

Geçmişte istediğim kadar yalan söyledim ve bunun sonucunda güvenilmez biri haline geldim.

Aynı hatayı bir daha yapmayacağım.

"Hayır, bekle, bu bir orta seviye......"

"Kyaa! Bunu duydun mu, sevgilim!? Ne de olsa çocuğumuz bir dahi!!"

Paul'ün sözleri Zenith'in çığlığıyla bastırıldı.

Paul'ün ellerini tuttu ve neşe içinde etrafta zıpladı.

Ne kadar enerjik.

Özrüm dikkate alınmadı mı?

"Hayır, sen, şey, ben zaten ona hiç kelime öğretmedim!"

"Hemen bir özel öğretmen tutalım!! Bu çocuk ileride olağanüstü bir sihirbaz olacak!!"

Paul hala tedirgindi, Zenith ise çok mutluydu.

Görünüşe göre Zenith sihir kullandığım için çok heyecanlı.

Belki de çocukların sihir kullanmaması gerektiğini düşünerek çok fazla endişeleniyordum.

Lilia odayı sessizce temizlerken sakinliğini korudu.

Bu hizmetçi muhtemelen uzun zamandır büyü yaptığımı biliyordu ya da bir şekilde yaptığımı hissediyordu.

Belki de bunun kötü bir şey olduğunu düşünmüyordu, bu yüzden ciddiye almadı.

Ya da belki de sadece ailemin mutlu yüzlerini görmek istiyordu.

"Hey canım, yarın Roa'ya git ve bir iş talebinde bulun!!! Bu yetenek iyi eğitilmeli!!"

Zenith kendi kendine heyecanlanıyor, deha, yetenek diye yaygara koparıyordu.

Birdenbire büyü yapabildiğim için dahi mi sayılıyorum?

Ailemin üzerime çok düşmesinden mi? Ya da orta seviye büyüleri kullanmanın harika bir şey olarak görülmesi mi? Anlayamıyorum.

Hayır, belki de gerçekten ailem üzerime titriyordur.

Daha önce Zenith'in önünde hiç büyü kullanmamıştım.

"Sanırım bu doğru." Ama bu sözleri söylediğine göre, belki de zaten benim bir dahi olduğumu düşünüyordu.

Bu temelsiz......

Ah, hayır.

Birden hatırladım.

Çünkü ben hep yalnızdım.

Okurken ara sıra hoşuma giden cümleleri okur ya da tekrar ederdim.

Ve bu dünyaya geldiğimden beri kitap okurken kendi kendime mırıldanırdım.

Başlarda Japonca mırıldanıyordum ama konuşmayı öğrendikten sonra bilinçaltımda bu dünyanın dilini kullanmaya başladım.

Ve sonra, kendi kendime mırıldandığımda, "Rudi, bu-----" Zenith bana bu kelimelerin anlamlarını öğretiyordu.

Bu sayede, bu dünyanın sabit terimleri hakkında epeyce şey hatırladım. Bunu boş verin.

Kimseye bir şey söylemedim ama bu dünyanın harflerini kendi kendime öğrendim.

Ailem bana nasıl konuşacağımı bile öğretmedi.

Ailemin bakış açısına göre, "Çocuğumuz ona hiç öğretmediğimiz kelimeleri okuyabiliyor ve bir kitabın içindekileri yüksek sesle okuyabiliyor.

Bu kesinlikle bir dahi.

Eğer bu benim çocuğumsa, ben de onun bir dahi olduğunu düşüneceğim.

Geçmişte küçük kardeşim doğduğunda da aynı şey olmuştu.

Çok hızlı büyüdü ve her şeyi benden ve ağabeyimden daha hızlı yaptı.


Kelimeleri söylüyor, kendi ayakları üzerinde yürüyordu.

Ailem de iyimserdi; çocukları ne zaman bir şey yapsa, çok büyük bir şey olmasa bile, "Bu çocuk kesinlikle bir dahi" derlerdi.

Ben lisede okulu bırakmış lanet bir NEET'im ve akıl yaşım 30'dan fazla.

Bu kadar deneyim olmadan, sefil bir zavallı olacağım.

Bu 10 kere! 10 kere!

"Sevgilim, bir öğretmen bul!! Roa'da kesinlikle iyi bir sihir öğretmeni bulacağız!"

Ve sonra, yetenekli birini bulduklarında, tüm ebeveynlerin yapacağı tek şey onun için en iyi eğitimi almak olacaktır.

Önceki hayatımda, ailem küçük kardeşimin yeteneğini över ve her türlü şeyi öğrenmesine izin verirdi.

Bu yüzden Zenith evde öğretmenlik yapması için bir sihirbaz tutmayı önerdi.

Ancak Paul bu fikre karşı çıktı.

"Bekle, eğer erkek olursa onu kılıç ustası yapmaya karar vermemiş miydik?"

Eğer erkekse, kılıç kullanacak. Kız olursa büyü öğrenecek.

Buna ben doğmadan önce karar verilmiş gibi görünüyor.

"Ama bu yaşta orta seviye büyüleri aktive edebilir!! Eğer şimdi eğitime başlarsa, harika bir büyücü olacak!!"

"Ama söz sözdür, değil mi?"

"Ne sözü!? Sen her zaman sözünü tutmaz mısın!?"

"Benim meselelerimin bununla bir ilgisi yok, değil mi?"

Ve böylece, o anda bir çiftin kavgası başladı.

Lilia sakince odayı temizledi.

"Sabah sihir öğrenmesine izin verelim, öğleden sonra da kılıç kullanmayı öğrensin. Bu iyi değil mi?"

Tartışma bir süre devam ettikten sonra Lilia temizliğini bitirdi, iç çekti ve bunu önererek tartışmayı sonlandırdı.

Ve böylece, aptal ebeveynler çocuklarının ne istediğini görmezden gelirken beni ders çalışmaya zorladılar.

Oh ne güzel. Sanırım ciddi yaşamaya karar verdiğimden beri bu iyi bir şey.

Bölüm 4

Ve bu sebeplerden dolayı, evimiz bir öğretmen tutmaya karar verdi.

Görünüşe göre bir öğretmenin geliri, soylu bir çocuk için oldukça iyi.

Paul bu bölgedeki az sayıdaki şövalyeden biri ve hala alt sınıf bir soylu statüsüne sahip. Böylece statüsüne uygun bir maaş sağlayabiliyor.

Ama burası başkentten uzakta bir köy bölgesi.

Dolayısıyla, sınıra uygun olarak, bırakın sihirbazları, burada olağanüstü yetenekler bulmak bile nadirdir.

Sadece Sihirbazlar Loncası ve Maceracılar Loncası'na bir talep göndererek birini işe alabilirler mi?

Bu tür endişelerim olmasına rağmen, beklenmedik olan şey, hızlı bir şekilde bir öğretmen bulmamızdı ve o öğretmen yarın gelecek.

Bu köyde han yok, bu yüzden iş teklifi konaklamayı da içeriyor.

Ailemin tahminine göre, gelen kişi muhtemelen emekli bir maceracı.

Gençler taşraya gelmez ve bir saray büyücüsü başkentte kolayca iş bulabilir.

Bu dünyada sadece ileri ve daha üst seviyedeki büyücüler büyü öğretmeni olmaya hak kazanıyor.

Sonuç olarak, bir maceracının rütbesi muhtemelen orta seviyenin üzerindedir.

Gelen kişi muhtemelen hayatını büyü üzerine araştırma yapmaya adamış orta yaşlı veya yaşlı bir adamdır.

Bu kişinin muhtemelen sakalı vardır ve bir bilge izlenimi verir.

"Ben Roxy. Lütfen bana rehberlik edin."

Ama beklentilerimin aksine, onun yerine genç bir kız geldi.

Muhtemelen ortaokul öğrencisine yakın bir yaşta.

Kahverengi bir büyücü cübbesi giymişti, açık mavi saçları örgülüydü ve kompakt vücudu tam yerindeydi.

Bronzluktan yoksun beyaz tenine uykulu, yarı açık gözler eşlik ediyordu. Perde görünümlü dudakları vardı ve gözlüklü olmasa da, sürekli kütüphanede çalışan çalışkan bir kız imajı veriyordu.

Bir elinde bir çanta, diğer elinde bir sihirbazın kullanacağı bir asa tutuyor.

Ve böylece, bu evde üçümüzle tanıştı.

"......"

"......"

Annemle babamın ona bakarken nutku tutulmuştu.

Bu beklenen bir şey.

Bizim beklediğimizin ötesindeydi.

Öğretmenin yılların tecrübesine sahip biri olacağını düşünmüştük.

Ama gelen kişi böyle küçük bir adamdı.

Çok fazla oyun oynamış biri olarak loli benzeri bir sihirbaz benim için alışılmışın dışında bir şey değildi.

Loli, yarı açık gözler, kaba.

Bu üç özelliğiyle, o mükemmel.

Lütfen karım ol.

"Ah-ah, sen şu ev öğretmeni misin?"

"Ah, bu, gerçekten---"

Ailemin kekelemesiyle birlikte hızlıca ekledim,

"Sen gerçekten küçüksün."

"Bunu senden duymak istemiyorum."

Hemen yalanlandım.

Belki de bu konuda bir kompleksi vardır.

Her ne kadar göğsümden bahsetmiyor olsam da.

Roxy iç çekti.

"Hah. Her neyse, öğretmem gereken öğrenci hangisi?"

Sorarken etrafına bakındı,

"Ah, işte bu çocuk."

Zenith kucağındaki beni tanıttı.

Ona göz kırptım.

O da hemen gözlerini açarak iç geçirdi,

"Haaa. Sanırım zaman zaman çocuklarının biraz büyüdükten sonra yetenekli olduğunu düşünen aptal ebeveynler oluyor, ha..."

Sessizce homurdandı.

Bunu duydum!! Bayan Roxy!!

Buna daha fazla katılamazdım.

"Ne oldu?"

"Bir şey yok. Ancak, sanırım senin çocuğun büyü kavramını anlamıyor, değil mi?"

"Sorun değil. Bizim Rudi çok yetenekli!!"

Zenith her aptal ebeveynin söyleyeceği bir şey söyledi.

Roxy tekrar iç çekti.

"Haa, anlıyorum. Elimden geleni yapacağım."

Muhtemelen başka bir şey söylemenin faydasız olduğunu düşündü.

Ve böylece, sabah Roxy'nin derslerine, öğleden sonra da Paul'ün kılıç ustalığı çalışmalarına devam edilmesine karar verildi.

Bölüm 5

"Pekala, büyü ders kitabından başlayalım...... Hayır, ondan önce ne kadar büyü kullanabildiğini test edelim, Rudi."

İlk ders için Roxy beni avluya getirdi.

Büyü dersleri çoğunlukla açık havada yapılır.

O da evde sihir kullanılırsa ne olacağını anlıyor.

Ve benim yaptığım gibi duvarı kırmaz.

"İzin verin göstereyim. İstediğin yere suyun korumasını bahşet, burada kristal berraklığında bir akarsu belirsin, 『Su topu.』"

Roxy büyüyü okuduğunda, elinde basketbol topu büyüklüğünde bir su mermisi oluştu.

Yüksek hızla ağaçlardan birine doğru uçtu.

Çöktü.

Dallar kolayca kırıldı ve çit sırılsıklam oldu.

Boyut 3, hız 4. Sanırım o civarda.

"Bu nasıl?"

"Evet. O ağaç annemin özenle yetiştirdiği bir ağaçtı. Sanırım annem kızacak."

"Eh!? Gerçekten mi?"

"Hiç şüphesiz."

Paul'ün kılıcını savurup dalları kestiği bir an vardı. Zenith'in sahip olduğu öfke sıradan bir dehşet seviyesi değildi.

"Bu kötü değil mi? Bir şeyler düşünmeliyiz......!"

Roxy çılgınca ağaca doğru koştu ve düşen dalları topladı.

Yüzü kıpkırmızı olmuş bir halde dalları aldı.

"Uu... Tanrı'nın gücü bereketli bir mahsule dönüşsün ve gücünü kaybetmiş olanlara yeniden ayağa kalkmaları için bahşedilsin, 『Şifa』"

Başka bir ilahi.

Ve dallar eski hallerine geri döndü.

"Phew."

Vay be. İnanılmaz.

Her neyse.

"Phew."

"Öğretmenim, iyileştirme büyüsünü nasıl kullanacağınızı biliyor musunuz?!"

"Eh, evet. Orta seviyeye kadar hiçbir sorunum yok."

"İnanılmaz!! Bu inanılmaz!!"

"Hayır, eğer düzgün çalışırsan herkes bu kadarını yapabilir."

Ancak cevabı biraz sert olsa da, dudaklarının köşeleri yukarı doğru kıvrılıp aksini gösterdi ve burnu gururla hafifçe seğiriyor gibiydi. O mutlu.

Sadece iki kez "harika" diye bağırdım ve o şimdiden bu kadar mutlu. Bu çok kolay.

"Şimdi, Rudi. Bunu dene."

"Tamam."

Elimi kaldırıyorum......

Oops, neredeyse bir yıldır su mermisi ilahisini kullanmamıştım. Şimdi hatırlayamıyorum.

Roxy'nin dediğini deneyelim,

"Ee, nasıl demiştiniz?"

"İstediğiniz yere suyun korumasını bahşedin, kristal berraklığındaki akış buraya doğru görünsün."

Roxy kayıtsızca cevap verdi. Belki de bu onun beklentileri dahilindedir.

Ama bu kadar kayıtsızca cevap versen bile, bir denemede hatırlayamıyorum.

"Talep ettiğin yere suyun korumasını bahşet...... su topu"

Gerçekten hatırlayamıyorum, bu yüzden basitçe kısalttım.

Roxy'nin yaptığı su mermisine kıyasla biraz daha küçük ve yavaş yapıyorum.

Eğer onunkinden daha büyük yaparsam, surat asabilir.

Konu genç kızlar olunca çok cömert davranıyorum.

Basketbol topu büyüklüğündeki su mermisi büyük bir güçle ve vınlayarak dışarı fırladı.

Ve ağaç gürültülü bir çatırtıyla devrildi.

Roxy karmaşık bir yüz ifadesiyle bana baktı.

"İlahiyi kısalttın mı?"

"Evet."

Bu kötü bir şey mi?

Düşündüm de, sessiz efsun büyü kitabında hiç kaydedilmemiş.

Oldukça gelişigüzel kullanıyordum, ama belki de tabu olan bir şeye değindim, sanırım?

Yoksa sessiz büyüyü kullanmam için 10 yıl erken olduğu için mi kızgın......

Bu senaryo altında, "Ne olmuş yani, kim böyle dandik bir ilahiyi kullanmak ister ki?" diyerek çürütmem daha mı iyi olur?

"Genellikle ilahilerinizi kısaltır mısınız?"

"Genellikle...... ilahi söylemem."

Bu soruya nasıl cevap vereceğimi bilemedim, o yüzden sadece gerçeği söyledim.

Bundan sonra onun derslerine katıldığımda her iki şekilde de ortaya çıkacak.

"Sessiz büyü mü?"

Roxy gözlerini açarak şüpheci bir bakışla bana baktı.

"......Anlıyorum. Yani genellikle sessiz büyüler kullanıyorsun. Anlıyorum. Yorgun hissediyor musun?"

Ancak, hemen ilkel ifadesine geri döndü.

"Evet. Burada iyiyim."

"Öyle mi? Buradaki su mermisinin büyüklüğü ve gücünden şikâyet eden yok."

"Çok teşekkür ederim."

Roxy sonunda gülümsedi.

Aslında kocaman bir sırıtış.

Ve mırıldandı,

"...... Görünüşe göre ona öğretmeye değer bir şeyler var, ha?"

Dediğim gibi, az önce ne dediğini duydum.

"Şimdi bir sonraki büyü için acele edelim..."

Roxy oldukça heyecanlı görünüyordu ve tam da sihirli ders kitabını açmak üzereydi,

"AHHHH!!!"

Arkamda bir çığlık çınladı.

Bu bizi kontrol etmeye gelen Zenith'ti.

Elinde tuttuğu tepsideki içecekler yere düştü, elleriyle ağzını kapatarak kırılan ağaca baktı.

Kederli bir ifade.

Bir sonraki olayda yerini öfke rengine bıraktı.

Ah, bu çok kötü.

Zenith hışımla Roxy'ye yaklaştı.

"Bayan Roxy!! Lütfen evimize bir deney platformu gibi davranmayın!!"

"Ehh!! Ama bu Rudi tarafından yapıldı......"

"Bunu Rudi yapmış olsa bile, ona izin veren sensin, değil mi!"

Roxy şaşkına dönmüş, tamamen şok olmuş bir şekilde baktı, başını eğerken gözleri bembeyazdı.

Suçu üç yaşındaki bir çocuğun üzerine atamazsın.

"Evet...... haklısın."

"Umarım bu bir daha olmaz!!!"

"Evet, çok özür dilerim hanımefendi......"

Ve Zenith iyileştirme büyüsü yaparak ağacı muhteşem bir şekilde onardı ve eve geri döndü.

"Bu kadar çabuk bir hata yaptığımı düşünmek......"

"Öğretmenim..."

"Haha, yarın kovulabilirim."

Roxy yere oturdu ve [[の]] çizmeye başladı.

Gerçekten de aksiliklere tahammülü yok.

Omzunu okşadım.

"........."

"Rudi?"

Omzunu okşamama rağmen, neredeyse 20 yıldır kimseyle doğru düzgün iletişim kurmadığım için onu teselli etmek için ne söyleyeceğimi bilemiyorum.

Üzgünüm, şu anda ne söylemem gerektiği hakkında gerçekten hiçbir fikrim yok...

Hayır, sakin ol.

Bunu dikkatlice düşünün. Bir erotik oyunun kahramanı böyle bir durumda onu nasıl teselli etmeye çalışacak?

Hmm, eminim şöyle bir şeydir.

"Az önce başarısız olmadınız, öğretmenim."

"Ru-Rudi...?"

"Tecrübe biriktiriyorsun."

Roxy şaşkınlıkla bana baktı.

"Bu doğru. Teşekkür ederim."

"Evet. Lütfen derse devam edin."

Ve böylece ilk günden itibaren Roxy ile iyi geçinmeyi başardım.

Bölüm 6

Öğleden sonra Paul ile antrenman yapıyorum.

Vücut ölçülerime uygun tahta bir kılıç yok, bu yüzden burada eğitim temelde fiziksel.

Koşu, şınav, mekik ve benzeri şeyler.

Her neyse, görünüşe göre Paul'un planı önce benim hareket etmem üzerine kurulu.

Paul'un iş nedeniyle beni çalıştıramadığı günlerde, temel vücut eğitiminin her gün kaçırılmaması gereken bir şey olduğu söylenebilir.

Hangi dünya olursa olsun bu aynı.

Elimden geleni yapacağım.

Bir çocuk olarak, fiziksel bedenim tüm öğleden sonra boyunca eğitime dayanamaz, bu yüzden kılıç ustalığı 

Bu yüzden manamı akşam yemeğine kadar harcayacağım.

Büyüler, 'boyuttaki değişikliklere' bağlı olarak farklı miktarlarda mana harcar.

Örneğin, sessiz büyüler için varsayılan değer 1 ise, büyüyü genişlettikçe ve hızını artırdıkça ek mana harcanacaktır.

Kütlenin korunumu yasası iş başında.

Ancak bunun aksine, bir nedenden dolayı, ne kadar küçük yaparsam, o kadar fazla mana kullanmam gerekir.

Bu mantığı gerçekten anlamıyorum.

Tek bir su damlası yaratmak, yumruk büyüklüğünde bir su mermisi yaratmaktan çok daha fazla mana kullanmamı gerektiriyor.

Bu gerçekten garip.

Roxy'ye bu soruyu hep sordum ama aldığım tek cevap "Durum bundan ibaret" oldu.

Hâlâ çözülememiş gibi görünüyor.

Sebebini hâlâ anlamış değilim.

Ama bu benim eğitimim için kötü bir yöntem değil.

Mana kapasitem son zamanlarda oldukça arttı. Bazı büyük büyüler kullanmazsam, hepsini harcayamayacağım.

Sadece mana kaynağımı tüketmek istiyorsam, tükenene kadar maksimum çıktı kullanmam gerekiyor.

Ama şimdi el becerimi geliştirmenin zamanı geldi.

Böylece, bazı çok hassas işler yapmaya karar verdim.

Küçük, rafine ve hassas işler yapmak için büyü kullanmak.

Örneğin, bir buz heykeli yaratmak, parmak ucumda bir ateş yakmak veya tahtaya kelimeler yazmak.

Avludan elde ettiğim toprağı parçalara ayırmayı denedim.

Ve hatta düğmenin önüne bir anahtar asmak gibi şeyler.

Toprak büyüsü metalleri ve mineralleri bir dereceye kadar etkiliyor.

Ama eşya ne kadar metalikse, o kadar fazla mana harcamam gerekiyordu.

Sanırım daha sağlam olan şeyleri değiştirmek gerçekten zor.

Kontrol hedefi ne kadar küçükse, görev o kadar hassas, karmaşık ve ne kadar doğru ve verimli ise, harcanması gereken mana da o kadar fazla oluyor.

Tüm gücümle bir beyzbol topu fırlatmak.

Bir ipliği bir iğnenin deliğinden yavaşça geçirmek.

Bu iki eylem için gereken mana miktarı aşağı yukarı aynıydı.

Ayrıca, çeşitli büyü türlerini aynı anda kullanmayı denedim.

En az 3 kat daha fazla mana kullanmam gerekti.

Yani aynı anda 2 farklı büyü sistemi kullanırsam ve bunları aynı anda nazik, hassas ve hızlı bir şekilde yaparsam, tüm manamı kolayca tüketebilirim.

Ve böyle bir eğitime her gün devam ettikten sonra------

Yarım gün veya daha uzun süre büyü yaptıktan sonra bile tüm manamı tüketemiyorum.

Sanırım bu yeterli olmalı. Kalbim titremeye başladı.

Tembel kemiklerim bana bunun zaten yeterli olması gerektiğini söylemeye başladı, değil mi?

Her seferinde bağırdım ve kendimi azarladım.

İnsan antrenmanı aksatırsa kasları uyuşur.

Şüphesiz mana da aynı şekilde çalışır. Sırf kapasitem biraz arttı diye eğitimimi ihmal edemem.

Bölüm 7

Gecenin bir yarısı büyü yaparken, bazı rahatsız edici ciyaklama sesleri duyabiliyordum.

Nereden geliyorlardı? Tabii ki Paul ve Zenith'in odasından.

Çalışmakla meşguller.

Belki çok da uzak olmayan bir gelecekte küçük erkek ya da kız kardeşim doğacak.

Bence küçük bir kız kardeşe sahip olmak iyi bir şey.

Evet, küçük bir erkek kardeş istemiyorum.

Küçük kardeşimin tüm gücüyle bilgisayarımı sopayla parçaladığı görüntü hala aklımda.

Küçük bir erkek kardeş istemiyorum.

Sevimli bir kız kardeş daha iyi.

"Aman Tanrım..."

Geçmiş hayatımda, bu kadar sinir bozucu bir şey duyduğumda, onları susturmak için hemen duvara ve yere vururdum.

Bu yüzden ablam bir daha asla eve erkek getirmedi.

Ne nostalji ama.

O zamanlar bunu yapanların dünyamı boyayan kötü niyetli insanlar olduğunu düşünürdüm hep.

O zorbaların benim ulaşamadığım bir yerden benimle alay ettiklerini düşündüm hep. Bu yüzden içimde hep dışa vuramadığım bir öfke vardı.

Oysa beni o karanlık, tatsız alana itenler bana tepeden bakıp şöyle diyorlardı. Neden hala o yerdesin?

Bundan daha aşağılayıcı bir şey olamaz.

Ama son zamanlarda düşüncelerimi değiştirdim.

Bedenim bir çocuk bedenine dönüştüğü için mi, ailem yüzünden mi, yoksa kendi geleceğim için çok çalıştığım için mi emin değilim.

Ama yüce gönüllü ve destekleyici bir tavırla onların eylemlerine kulak kabartmak üzereyim.

Hmph, ben de bir yetişkinim......

Sadece sesleri dinleyerek neler olup bittiğini az çok tahmin edebiliyorum.

Görünüşe göre Paul bu konuda çok iyi.

Zenith'e gelince, bir süre sonra nefessiz kalarak yere serilecek, ancak Paul "Daha erken~" gibi bir şey söyleyecek ve saldırmaya devam edecek.

Tıpkı bir cinsel aşağılama ero oyunundaki baş karakter gibi.

Tarif edilemez miktarda dayanıklılık......

Paul'ün oğlu olduğuma göre, belki bende de böyle bir enerji vardır!?

Uyan.

Kahramanlar için!!

Bana pembe renkli gelişimi bahşet!!

İlk baştaki hevesim son zamanlarda azaldı ve gıcırdayan koridordan geçerken sakince tuvalete doğru ilerleyebiliyorum.

Bil diye söylüyorum, ne zaman odalarının önünden geçsem gıcırtılar kesiliyor. Bu gerçekten ilginç.

O gün, yürüyebilen bu oğullarına varlığımı belirtmek için tuvalete yürüdüm.

Peki o zaman, bugün onları selamlayayım mı?

Baba, anne, çıplak ne yapıyorsunuz? Ben de bunu soracağım.

Mazeretlerini dört gözle bekliyorum. Kukuku.

Bu düşünceyle, sessizce odadan çıktım.

Ama başka bir misafir zaten oradaydı.

Mavi saçlı kız karanlık koridorda çömelmiş, kapının aralığından odayı gözetliyordu.

Yüzü kızarmış, nefesini tutmaya çalışıyordu ama gözleri içerideki odalara takılmıştı.

Elinin cübbesinin altına uzandığını ve davetkâr hareketler yaptığını görebiliyorum.

Sessizce odama geri dönüyorum.

Roxy uygun yaşta bir hanımefendi.

Onun bu tür şeylere düşkünlüğünü fark etmemiş gibi davranacak kadar cömertim.

......Şaka yapıyorum.

İyi bir şey gördüm.

Bölüm 8

4 ay geçti.

Ve tüm orta seviye büyüleri kullanabiliyorum.

Ve böylece Roxy'den gece dersleri almaya başladım.

Oops, bu gece derslerinde erotik hiçbir şey öğretilmiyor.

Çalışmaların içeriği çoğunlukla çeşitli bilgilerden oluşuyor.

Roxy iyi bir öğretmen.

Müfredata çok fazla bağlı kalmıyor.

Anlayışıma göre bana aşamalı olarak öğretiyor.

Öğrencilerin anlayışına son derece uyum sağlayabiliyor.

Beni test etmek için hazırlanmış ders kitabından bir soru seçiyor; eğer doğru yapabiliyorsam, bir sonraki soruya geçiyor.

Eğer anlamazsam, bana sabırla öğretir.

Sadece bu bile dünyaya bakış açımın genişlediğini hissettiriyor.

Geçmiş hayatımda, ağabeyim sınavlara girerken evde özel öğretmen tuttuğum bir zaman vardı.

Bir keresinde ilgimi çekmişti ve dersi dinlemiştim.

Ancak, okulda öğretilenlerden farklı değildi.

Buna kıyasla, Roxy'nin derslerini anlamak daha kolay ve ilginç.

Sorularıma yanıt alacağımdan emin olduğum bir ders.

Üstelik ortaokul öğrencisi yaşında bir öğretmen bana ders veriyor, seks konusunda tomurcuklanıyor.

Bu senaryo benim için en iyisi.

Eğer geçmişteki bensem, sadece bu sanrı bile 3 kez mastürbasyon yapmama neden olur.

9. Bölüm

"Öğretmenim, büyü neden sadece savaşta kullanılıyor?"

"Aslında, sadece savaş için kullanıldığını söyleyemezsiniz..."

Roxy ani sorularıma her zaman ciddiyetle cevap verir.

"Hmm, gerçekten de...... nereden başlamalıyım? Öncelikle, büyünün kadim uzun kulaklı ırk olan Yüksek Elflerden geldiği söylenir."

Whoa, elfler!!

Gerçekten varlar mı!?

Altın saçlar, yeşil kıyafetler, yay kullanmak ve her zaman dokunaçlarla bağlanmak!!

Oops, sakin ol.

Muhtemelen benim bildiğimden farklıdırlar......

Kelimeden de anlaşılacağı gibi...... uzun kulakları vardır.

"Uzun kulaklı Elfler nedir?"

"Hmm, uzun kulaklı Elfler Millis kıtasının kuzeyinde yaşayan bir ırktır."

Roxy'nin sözlerine göre,

Çok uzun zaman önce, insanlar ve iblisler arasındaki savaş patlak vermeden önce, dünya hala kaos içindeydi ve her yerde savaşlar çıkıyordu. Bu süre zarfında, kadim uzun kulaklı ırkYüksek Elfler orman ruhlarıyla iletişim kurabiliyor, istilacılarla savaşmak için toprağı ve rüzgârları manipüle edebiliyorlardı. Bunun dünyanın en eski büyüsü olduğu söylenir.

"Heh? Bu da mı tarihe kaydedildi?"

"Elbette."

Roxy alaycı sözlerime başını sallayarak karşılık veriyor.

"Şimdiki büyü, insan ırkının o zamanki savaşlar sırasında kadim uzun kulaklı ırk olan Yüksek Elflerin büyüsünü taklit edip geliştirmesiyle ortaya çıktı. İnsanlar bu tür şeylerde özellikle iyidir."

"İnsan ırkı bu tür şeylerde çok mu iyi?"

"Evet, insan ırkı her zaman yeni şeyler yaratan bir ırktır."

Görünüşe göre insan ırkı icat etmeyi seviyor.

"Büyünün sadece savaşta kullanılmasının nedeni, temelde sadece bu durumlarda kullanılıyor olması. Büyüye güvenilmese bile, etrafımızda istediğimizi yapmak için kullanabileceğimiz şeyler var."

"Etrafımızdaki şeyler derken?"

"Örneğin, ışığa ihtiyacın olduğunda mum ya da fener kullanabilirsin, değil mi?"

Anlıyorum, bu çok yaygın bir şey.

Büyü kullanmakla kıyaslandığında, bir alet kesinlikle daha basittir.

Bu biraz mantıklı.

Gerçi sessiz bir büyü ise, bir alet kullanmaktan bile daha basit.

"Ayrıca, her büyü türü savaş için uygun değildir. Örneğin, çağırma büyüsü ile benzer seviyedeki bir sihirli canavarı veya ruhu çağırabilirsiniz."

"Çağırma büyüsü!! Bir gün bana öğretebilir misin?"

"Hayır, ben de kullanmadım. Ayrıca, aletler arasında sihirli eşyalar da var."

Sihirli eşyalar.

İfadelerden bunu tahmin edebiliyorum.

"Sihirli eşyalar mı?"

"Özel efektler içeren eşyalar. İç kısımları sihirli bir formasyonla yazılmıştır, bu yüzden kişi sihirbaz olmasa bile kullanabilir. Ancak, bu sihirli eşyalar çok fazla mana harcamayı gerektirir."

"Anlıyorum."

Temelde hayal ettiğim gibi.

Düşündüm de, Roxy'nin çağırma büyüsü kullanamaması çok yazık.

Saldırı büyüsü ve iyileştirme büyüsü kavramları hâlâ anlaşılabiliyordu ama çağırma büyüsünün nasıl çalıştığına dair hiçbir fikrim yoktu.

Ayrıca, aniden ortaya çıkan çok fazla kelime vardı.

İnsan-iblis savaşı, familiarlar (hayvanımsılar sanırım), ruhlar......



"Sensei, sihirli canavarlarla sihirli yaratıklar arasındaki fark nedir?"

"Pek bir fark yok."

Temel olarak sihirli yaratıklar bazı değişimler geçirmiş yaratıklardır.

Büyülü yaratıklar şans eseri çoğalıp bir ırk haline geldiklerinde, nesiller sonra belli bir zekaya sahip olurlar ve büyülü canavarlara dönüşürler.

Zekaya sahip olsalar bile, insan ırkına saldırdıklarında yine de büyülü yaratık olarak adlandırılırlardı.

Geçmişe baktığımızda, nesiller boyunca saldırganlaşan büyülü canavarların tekrar büyülü yaratıklara dönüştüğü örnekler de vardı.

Kesin çizgiler yok.

Büyülü yaratıklar = İnsanlara saldırır.

Büyülü yaratıklar = İnsanlara saldırma.

Bu düşünce tarzı iyi olmalı.

"Yani iblis ırkları canavarlardan mı evrimleşti?"

"Hiç de değil. İblis ırkları uzun zaman önce insan-iblis savaşı sırasında bu şekilde adlandırılmıştı."

"Az önce bahsedilen insan-iblis savaşı mı?"

"Evet. İlk savaş yaklaşık 7000 yıl önceydi."

"Bu kesinlikle çok uzun bir zaman önce."

Bu dünyanın tarihi gerçekten de o kadar uzunmuş.

"Bu çok uzun bir süre sayılmaz. İnsanlar 400 yıl öncesine kadar hala savaşıyorlardı. 7000 yıl öncesinden itibaren insan ırkı ve iblis ırkları birbirleriyle savaşmaya devam etti."

400 yılın uzun bir süre olduğunu düşünmüştüm ama aslında neredeyse 7000 yıl boyunca devam etmişti.

Aralarındaki ilişki bu kadar kötü müydü?

"Hah, anlıyorum. Peki sonuç olarak, iblis ırkları neye işaret ediyor?"

"İblis ırklarını tanımlamak oldukça zahmetli......

Eğer gerçekten gerekliyse, 'önceki savaş sırasında iblis ırklarının yanında yer alan ırklar' anlaşılması en kolay olanlardır.

Tabii ki bazı istisnalar da var."

"Ah, eklemek gerekirse, ben de bir iblis ırkındanım."

"Oh, anlıyorum."

Bir iblis burada ev öğretmeni olarak bulunuyordu.

Bu şu anda devam eden bir savaş olmadığı anlamına mı geliyor?

Barış içinde olmamız en iyisi.

"Evet. Resmi olarak ifade etmek gerekirse, iblis kıtasındaki Bigoya bölgesinden Migurd ırkı. Rudi'nin ailesi beni görünce şok olmadı mı?"

"Sebebinin Sensei'in küçük görünmesi olduğunu sanıyordum."

"Ben küçük değilim."

Roxy beni yalanladı. Bu işi çok ciddiye alıyor gibi görünüyordu.

"Saçımı gördüklerinde şok oldular."

"Saç mı?"

Oldukça mavi bir saç olduğunu düşünmüştüm.

"Tipik söylentiye göre iblis ırkının saçı yeşile ne kadar yakınsa o kadar vahşi ve tehlikelidir. Özellikle de saçlarım farklı ışıklar altında yeşil gibi göründüğünde......"

Yeşil.

Bu dünyanın uyarı rengi miydi?

Roxy'nin saçları insanların gözlerini açan güzel bir yeşildi.

Anlatırken saçaklarıyla oynuyordu.

Hareketleri gerçekten çok tatlıydı.

Japonya'da mavi saçlı biri varsa ya punk ya da oba-chan olmalıydı.

Hangi tip olursa olsun, bu doğal olmayan his beni iğrendiriyordu.

Ancak Roxy'nin saçında bu doğal olmayan his yoktu ve bende herhangi bir tiksinti yaratmadı.

Roxy'nin uykulu ifadesine uygun olduğu söylenebilir.

Eğer bir erotik oyunda kadın başrol oyuncusu olsaydı, kesinlikle ilk fethedilecek kişi olmaya çok uygundu.

"Saçların gerçekten çok güzel."

"...... İltifatın için teşekkür ederim ama bu tür konuşmaları ileride hoşlandığın bir kıza bırakmalısın."

"Ama ben Sensei'den hoşlanıyorum."

Hiç tereddüt etmeden söyledim.

Ben tereddüt eden bir insan değilim.

Bütün sevimli kızlara sevgimi ifade edeceğim.

"Doğru. Eğer 10 yıldan fazla bir süre geçmesine rağmen düşüncelerini değiştirmediysen, bu konuyu tekrar konuşuruz."

"Tamam, Sensei."

Hafifçe yansımış olsa da Roxy'nin hafif mutlu ifadesini kaçırmadım.

Gerçi iyi bir adamın erotik oyunlarda aldığı eğitimin bu farklı dünyada ne kadar kullanılabileceğini bilmiyordum.

Ama tamamen anlamsız olduğu da söylenemez.

Bu dokidoki çizgisi gibi bir şey Japonya'da klişe bir şaka olabilir, ancak romantik bir aşka giden ateşli bir yol olabilir.

Evet, neden bahsediyorum ben?

Roxy sevimli ve H. Eğer bir bayrak kaldırabilirsem.

Ama aradaki yaş farkı oldukça büyük.

Gelecekte ne olacak?

"Konuya dönecek olursak, 'ne kadar parlaksa o kadar tehlikelidir' tamamen batıl inançtır."

"Ah, hepsi batıl inanç."

Gerçekten de bunun bir uyarı rengi olduğunu düşünmüştüm.

"Evet, Babinos bölgesindeki Superd ırkı yeşil saçlı bir ırk ve 400 yıl önceki savaş sırasında birçok zulüm işlediler. Bu yüzden bu söylentiye sahipler, yani gerçekten saç rengiyle bir ilgisi yok."

"Birçok zulüm mü?"

"Evet. 10 yıldan fazla süren savaş sırasında işledikleri suçlar her iki tarafın da korku ve nefret hissetmesine neden oldu. Irkları çok tehlikeli ve savaştan sonra kovuşturmaya uğradılar ve iblis kıtasından kovuldular."

Savaş bittikten sonra mı kovalandılar?

Bu inanılmaz.

"Gerçekten o kadar nefret mi ediyorlar......"

"Basitçe öyle."

"Ne yapmışlar?"

"Şey bu, ben sadece kabaca...... bunu sadece çocukluğumda duydum. İblis ırklarının tarafındaki dost bir bölgeye saldırıp tüm kadın ve çocukları öldürdüklerini ya da tüm düşmanları yok ettikten sonra müttefiklerini öldürdüklerini duymuştum. Ayrıca geceleri uyumazsan bir Superd'in seni yiyip bitireceğine ve bunun gibi şeylere dair hikayeler de var."

Shimaachau oji-san?

"Migurd ırkı Superd ırkına benzeyen bir ırk, bu yüzden geçmişte onlar da bu işe karıştı. Ailen bunu sana er ya da geç söyleyecek olsa da........."

"Bunu unutma."

Roxy vurguladı.

"Eğer zümrüt saçlı ve alnında yakuta benzer bir taş olan birini görürseniz, ona yaklaşmayın. Eğer onlarla konuşmaktan başka çareniz yoksa, onları kızdırmamalısınız."

Zümrüt saçlar, alında yakut taşı.

Bu, Superd ırkının özel bir özelliği gibi görünüyordu.

"Onları kızdırırsan ne olur?"

"Tüm aileni öldürebilir."

"Zümrüt rengi saçlar ve alında yakut taşı, değil mi?"

"Evet, alınlarındaki şey mana hareketlerini görebiliyor. Bu onların 3. gözü."

"Superd ırkında sadece kadınlar var olamaz mı?"

"Eh? Hayır mı? Erkekler de var mı?"

"Bir şey yaptıktan sonra taş maviye dönüşecek mi?"

"Ha? Hayır mı? En azından ben bunu daha önce hiç duymadım."

Sen ne diyorsun be? Roxy kafası karışmış bir şekilde başını eğdi.

Sadece kendimi tatmin etmek için sormak istedim.

"Ama bu tür özellikler kolayca fark edilir, değil mi?"

"Evet. Onları görürsen hemen "Şimdi gitmem gerek" gibi bir numara yap ve onlardan kaç. Aniden kaçmak onları kızdırabilir."

Sanki bir suçludan kaçmak sadece peşinizden koşmalarına neden olacakmış gibi.

Ben böyle bir deneyim yaşadım.

"Bana anlattığın şeylere dayanarak, onlara saygı duyarsan iyi olacak mı?"

"Bence onlara açıkça hakaret etmezsen sorun olmaz. Sadece insan ırkı ile iblis ırkının sağduyusu arasında pek çok fark olduğu için, bazı şeyler yüzünden onları kızdırabilirsiniz. Küçümseyici ifadeler kullanmamak en iyisi."

Hm.

Kolayca kışkırtılıyorlar gibi görünüyor.

Ama incindiğimizi söylemek yerine korktuğumuzu söylemek daha iyi.

"Bu adam sinirlendiğinde korkutucu olacak, en iyisi ondan uzak durmak" hissi. Bunun gibi bir şey.

Korkutucu, korkutucu.

Öldürüldükten sonra tekrar reenkarne olabileceğimi sanmıyorum.

Sahip olduğum her şeyle onlardan kaçınmak en iyisi.

Superd ırkı, onlara bulaşma.

Bunu kalbime kazıdım.

Bölüm 10

Büyü dersleri sorunsuz bir şekilde ilerledi.

Son zamanlarda tüm gelişmiş büyüleri kullanabiliyorum.

Tabii ki sessiz büyüler kullanıyorum.

Aldığım normal eğitimle karşılaştırdığımda, gelişmiş büyüleri kullanmak burnumu karıştırmak kadar kolay.

Yine de gelişmiş büyüler çoğunlukla AOE, bu yüzden onları kullanmak çok kısıtlayıcı hissettirdi.

Geniş bir alana yağmur yağdırmak - bununla ne yapabilirim?

Aslında bunu düşünmüştüm ama Roxy buraya geldiğinde yağmur üretmiş ve bunun için övgü almış gibi görünüyordu.

Evde kaldığımda bunu Paul'den duymuştum.

Bunun yanı sıra, Roxy köylülerden birçok istek almış ve çeşitli sorunları çözmek için büyü kullanmış.

"Toprağı çevirirken büyük bir kaya buldum, lütfen bana yardım et Rokaemon!"

"Bu işi bana bırak Dan*rako."

"Bu ne büyüsü?"

"Bu büyü kayanın etrafındaki toprağı ıslatıyor, sonra da toprak büyüsüyle onu çamura çevirip birleşik büyü haline getiriyorum."

"Vay canına, bu inanılmaz, kaya batıyor!!!"

"Hmphhhh."

Böyle bir his!! (muhtemelen)

"Sensei'den beklendiği gibi. Başkalarına yardım ediyorsun."

"Başkalarına yardım etmek mi? Hayır, bu cep harçlığı kazanmak."

"Ücret mi alıyorsun?"

"Tabii ki."

Ne kadar cimri!

Ben böyle düşünsem de köylülere normal geliyordu.

Köyde başka kimse bunu yapamadığı için Roxy'yi övüp durdular.

Al gülüm ver gülüm.

Yanlış olan benim algım.

Başkalarına karşılıksız yardım etmek bir zorunluluktur.

Bu bir Japon'un hissiyatıdır.

Norm, bunun için para talep etmekti.

Norm buydu (para almak). Sağduyu.

Daha az şanslı insanlara yardım etmekten bahsetmeyen bir NEET olduğum için ailem tarafından sorunlu biri olarak görülüyorum.

Hahaha.

11. Bölüm

Rastgele bir gün sordum.

"Sensei Shishou'yu arayayım mı?"

Roxy yüzünde tiksinti dolu bir ifade belirdi.

"Hayır, büyük olasılıkla beni kolayca geçeceksin. Bana öyle hitap etmemen en iyisi."

Roxy'yi geçebilecek potansiyele sahipmişim gibi görünüyordu.

Bu şekilde övüldüğümde biraz utandım.

"Senden daha zayıf birine Shishou demezsin, değil mi?"

"Hiç de bile."

"Bundan nefret ediyorum. Benden daha iyi olan biri bana Shishou diyor - bu kendini utandırmak değil mi?"

Durum bu mu?

"Sensei, Sensei'in öğretmeninden daha güçlü olduğu için mi böyle söylüyorsun?"

"Beni dinle, Rudi. Shishou, bu şey, sana daha fazla bir şey öğretemeyen ama yine de senden bir şeyler bekleyen biri ----- Bu zahmetli varlık."

"Ama Roxy bunu yapmaz, değil mi?"

"Belki de yaparım."

"Durum böyle olsa bile, yine de sana saygı duyacağım."

Benden bir şeyler yapmamı isteyen Roxy olsa bile.

Yine de gülümseyecek ve ona saygı duyacağım.

"Hayır, öğrencimin potansiyelini kıskanabilir ve çirkin bir şey söyleyebilirim."

"Ne gibi?"

"Pis bir iblis ya da onun gibi bir şey, o köye gitmemeli vs."

Sen de böyle eleştirildin mi?

Zavallı şey.

Ayrımcılık kötü bir şeydir.

Ama ast-üst ilişkisi hep böyle olmuştur.

"Sorun değil, küçük bir şey."

"Bir insan biraz daha büyük diye her şey yolunda demek değildir!!! Belli bir gücü olmayan öğretmen-öğrenci ilişkisi birbirini mutsuz eder!!!"

Sözüm kesildi.

Görünüşe göre öğretmeniyle ilişkisi tahmin ettiğimden çok daha kötüydü.

Bu yüzden Roxy Shishou'ya hiç Shishou demedim.

Ama içimden ona hep böyle seslenmeye karar verdim.

Hâlâ biraz çocuksuluğunu koruyan bu kız bana bir kitabın öğretemeyeceği pek çok şey öğretti.