CHAPTER 6: ARA SOKAK

Mutsukabe Tapınağı bölge halkı tarafından nadiren ziyaret edilen bir tapınaktır. Yerleşim yerlerinden uzak olması ve herhangi bir toplu taşıma aracının bu tapınağa ulaşım sağlamaması yüzünden sadece festival günlerinde belirli bir kısım tarafından ziyaret edilen bir yer olarak kalmıştır. Sugiyama Hisao’nun bu yere gitmesi için bir buçuk saatten fazla yol yürümesi ve sonra kendisini tapınağın girişine çıkarıcak olan uzun merdivenle cebelleşmesi gerekiyor. Akıl karı değil! Kesinlikle akıl karı değil! Hem nasıl gidildiğini bile hatırlamıyordu. Tüm bu mantıksızlıklara ve gereken uğraşa Sugiyama’nın içinde bir umut vardı. Tanımadığı bir geyiğin lafına güvenerek o tapınağa gidecekti… Müsait olduğu zaman. Hem haftaya Tanabata Festivali haftaya başlayacaktı.Yani bugün yol tepmesine gerek yoktu. Ailesinden rica edip kendisini bırakmasını isteyebilirdi. Veya daha iyisi taksi ile gitmek için para alabilirdi.

“Acele etmeye gerek yok.Hem gitsem bir şeyin değişeceğinin garantisi mi var.”

Sugiyama fazladan yol yürümemek için kendi kendine bahaneler uydururken eve doğru yürümeye devam etti. Ve en sonunda bahaneler sayesinde Sugiyama tapınağa gitmekten vazgeçti. Mantıklı olanın bu olduğunu düşünüyordu. Tanımadığı bir “geyiğin” sözüne güvenmek istemiyordu. Belki bu rüya döngüsünden kurtuluşun yolu buydu ama… kurtuluşun bedeli neydi? Sugiyama’nın görüşü bulanıklaştı, kulakları çınladı ve sendelemeye başladı. Başının tepesine bir bıçak saplanmıştı sanki. Öyle büyük bir acı sardı kafasını ve ardından bedenini.. Yanındaki duvara yaslandı ve güçlükle nefes aldı. Kafasını hafifçe yukarı kaldırdı sanki karşısında birisinin olduğunu biliyormuş gibi. Yolun karşısındaki ara sokaktan bir çift göz onu izliyordu. Koyu bir silüet vardı. Güneş batmak üzereydi ve bu yüzden karşısındaki adamın yüzünü göremiyordu.

“Hey bebe! Her şey yolunda mı?”

“Evet… Evet yolunda... Sadece başım ağrıyor”

Sugiyama istemsizce yolun karşısına geçmek için yöneldi. Ayaklarını kontrol edemiyordu, yürümesini durduramıyordu. Yaklaştıkça adamın yüzü biraz daha belirginleşti. Adam elini cebine attı ve bir paket çıkardı. Paketi açıp eline birkaç bir şey aldı.

“İstersen bunları alabilirsin. Baş ağrısını azaltır.”

Sugiyama ara sokağın girişine ulaştı ve adamın eline dik dik baktı. Adamın elinde üç tane hap vardı; ikisi mavi, birisi ise kırmızıydı. Sugiyama eli titreyerek hapları adamın elinden aldı ve cebine koydu.

“Hey! İçmeyeceksen geri ver!”

Sugiyama başını kaldırdı ve adamın  yüzüne baktı. Karşısında soluk tenli, gözleri kıpkırmızı, sivri dişleri ağzından kulaklarına kadar dizilmiş ve dudakları olmayan bir canavar gördü. Canavar Sugiyama’yı kolundan tuttu ve bağırmaya başladı. Tiz ama yüksek sesli çığlık Sugiyama’nın kulaklarını çınlattı. Kolunu yaratığın pençelerinden kurtarmak için çekti ama nafileydi. Canavarın soluk alıp vermesi hızlandı ve boyu gitgide büyümeye başladı. Canavarın kasları derisinin altından görünmeye ve hatta yer yer derisini yırtmaya başladı. Sugiyama’nın kolunu gittikçe daha büyük bir kuvvet ile sıkıyordu. Sugiyama hissettiği büyük acıya rağmen bağırmayı reddetti. Canavarın karnına bir tekme salladı ama canavar tepki vermedi.  Sugiyama iki kere daha tekme attı ama sonuç aynıydı. Bu sefer ayağını canavarın karnına koydu ve canavarın kendisini bir duvar gibi kullanarak kendisini itti. Diğer ayağını da aynı şekilde canavarın karnına koydu ve itmeye devam etti. canavarın tutuşu gittikçe zayıflıyordu ve canavar bunun farkındaydı. Canavar diğer eliyle Sugiyama’nın omzunu tuttu ve kendisine doğru çekti. Canavar ağzını açtı ve Sugiyama’yı ağzının içine doğru çekti. Sugiyama paniklemeye başladı ve var olan tüm gücüyle kendini itti. Ama nafile…Sugiyama yavaş yavaş canavarın ağzına doğru yaklaşıyordu. kurtulmak için kendini itiyor ve silkeliyordu ama nafile… Sugiyama fark etmeden canavar tarafından ara sokağın derinliklerine çekilmişti.

----------
Yazar notu: Nebulous Souls serisinin yeni bölümleri birkaç haftalığına sadece pazar günleri yayınlanacaktır. Sevgilerle