Yukarı Çık




1   Önceki Bölüm  Sonraki Bölüm   3 

           
Bölüm 2: İlk Karşılaşma

 Ben Tahara Jiro. İkinci dönem başladığında bu okula transfer oldum. Basit bir insanımdır. Evden okula, okuldan eve gidip gelirim. Okul sonrası kulüplere veya etkinliklere katılmam çünkü zaman kaybıdır. Hobiler konusunda ise ilgi çekici bir şeyim yok, her öğrenci gibi manga okumayı severim ve bazen de Mimtendo konsolumda oyun oynarım. Ne özel bir yeteneğim var ne popülerim ne de çok zekiyim. Basit ve normal bir hayata sahip basit ve normal bir insan. Ama öyle kalmadım. Beni de sıradışı ve özel hissettirecek biriyle karşılaştım. Birgün evden okula giderken karşılaştım onunla. Hayır eve farklı bir yoldan gitmiyordum, her gün gittiğim yoldu. Belki de bu yüzden onunla karşılaşmışımdır kim bilir.

….

Solumda yol, sağımda da park. Okulda unuttuğum defterimi almak için geri dönmüştüm. Bu yüzden de biraz geç kalmıştım. Güzel bir eylül günüydü ama benim umrumda değildi. Tek derdim eve gidip ayaklarımı uzatmak ve boş boş yatmaktı ama işler beklediğim gibi gitmedi. Sağımdaki parktan bir kız sesi geldi. Benim yürüdüğüm kaldırıma doğru seslenmişti.

"Hey, sen!"

Üstüme alınmadım çünkü ses tanıdık gelmiyordu. Yürümeye devam ettim.

"Hey! Adın Tahara-san'dı değil mi? Buraya gelir misin."

Adımı duyunca gayri ihtiyari kafamı çevirdim ve bizim okulun üniformalarını giyen güzel bir kızla göz göze geldim, yere çömelmişti.

"Efendim."

Önünde yerde yatan bir şeyi kucağına aldı ve bana doğru koşmaya başladı.

"En yakın veteriner nerede?"

Geldiğim yolu gösterdim.

"Böyle git ve ikinci sağdan-"

"Beni oraya götürür müsün?"

"N-niye bir sıkıntı mı var?"

Kucağındaki tüylü şeyi gösterdi. Daha yakından bakınca küçük bir köpek olduğunu anladım. Kanlar içindeydi… 

"Ne oldu ona?! Araba mı çarptı?"

"Bilmi-"

Kıza doğru atıldım ve çabucak kucağındaki köpeği aldım. Birden yakınına girdiğim için şaşırdı ve geriye doğru adım attı. Yakından daha da güzeldi ve saçlarının kokusunu alabiliyordum. Çok güzeldi… Gözleri büyük ve parlaktı; cildi kar gibi beyaz ve pürüzsüzdü. Gözlerinin içine baktım. Göz göze geldiğimde gözlerimi kaçırdım. Sonra kendimi toparladım ve köpeğe baktım. Zor nefes alıyordu ve gövdesine bir kırmızı bir kumaş bağlanmıştı. Kumaşın altına bakmak için kumaşı kaldırmaya çalıştım. Kız kolumu tutup beni durdurdu.

"Kanamayı yavaşlatmak için ben bağladım."

"Durumu çok kötü. Çabucak veterinere gitmem lazım. Sen evine gidebilirsin. Bundan sonrası bende."

Koşmaya başladım. Kucağımda kanlar içinde küçük bir köpek ile olabildiğince hızlı koştum.  Ama az önceki kız solumda belirdi ve önüme geçti.

"Bana kahramanlık taslama! Ben de geliyorum!"

Böylece veterinere kadar beraber koştuk. Veteriner açıktı hemen içeri daldık ve ardından köpeği teslim ettik.

"Çocuklar, burada beklemek zorunda değilsiniz. Artık yapabileceğiniz bir şey yok."

Tam kapıya yönelmek üzereydim ki kız koltuklardan birine oturdu.

"Ben beklemek istiyorum."

"Nasıl isterseniz ama bilginiz olsun ameliyat uzun sürebilir."

"Sorun değil."

O kızın ameliyatın bitmesini bekleyecek olması beni de beklemeye mecbur kıldı ve yanına oturdum. Uzun bir sessizlik sonucunda konuşmam gerektiğini hissettim.

"İsmimi nereden biliyorsun?"

"Okuldaki dans kulübünden."

"Ben dans kulübünde hatta hiçbir kulüpte değilim ki."

"Evet bunu biliyorum. İşte bu yüzden seni davet etmiştim ama reddettin."

Hatırlıyorum! Bir hafta önceydi. Suratını neden hatırlamıyorum acaba.

"Neden beni özel olarak davet etmiştin?"

"Kulübün üye sayısı çok az. Bu yüzden kapanmak üzere."

Kalbim küt küt atıyordu, karnımda kelebekler uçuşuyordu. Tekrar göz göze geldik ama bu sefer gözlerini kaçıran o oldu. İçimden bir ses "işte fırsat ayağına geldi!" Diye bağırıyordu.

"Şey, eğer hâlâ üyeniz eksikse istersen ka-katılabilirim."

"Gerçekten mi?"

Birden elimi tuttu ve tokalaştık.

"Çok çok teşekkür ederim!"

"Ö-önemli değil"

Zoraki bir gülümseme takındım. Onun gülümsemesi ne kadar içtense benimki de o kadar yapmacıktı. Açıkçası gergindim çünkü daha yeni tanıştığım güzel bir kız bana böyle içten davranıyordu. Tanışmak deyince aklıma gelmiş olacak ki adını sormak aklıma geldi.

"Şey...İsmin ne? Sana nasıl hitap etmemi istersin?"

"Fukuhara Shiori. Fukuhara demen yeterli."

"Fukuhara-san, parkın orada kahramanlık taslamak veya havalı olmak amacıyla öyle konuşmadım. Sadece daha çabuk yetişmemiz gerekti ve tek başıma daha hızlı gidebileceğimi düşündüm. Tabi sizi güçsüz gördüğümden söylemedim bunu..."

Çenemi durduramıyordum. Konuştukça konuşuyordum. Çenem düştükçe düşüyor ve saçmalıyordum. Gerginlik… Gerginlikten olmalı. Biri beni durdursum diye yalvarıyordum adeta. İçten içe acı çekiyordum.

"...Aslında sizin boşuna yorulmamanız için söyledim."

"Boşuna mı?"

"Hayır, hayır! Köpeğin hayatını kastetmedim! Yani şöyle düşünün; köpeği bir kişi götürebilir. Diğerinin yorulmasına gerek yok. Veterinerin yolunu da ben bildiğime göre benim götürmem en mantıklısıydı..."

Ben saçmalamaya devam ederken Fukuhara-san ilk önce kıkırdamaya sonra da gülmeye başladı.

"Tahara-kun, çok komiksin."

Birden dondum ve gözlerinin içine baktım. Fukuhara-san birden panikledi ve yüzü kızardı.

"Hayır öyle demek istemedim! Dalga geçmek için söylemedim!" 

Sanırım benim söylediği söze takıldığımı sanmıştı. Ama durum farklıydı. Ben onun söylediği şeyi bile hayal meyal duydum. Duyduğum ve gördüğüm tek şey onun gülüşüydü. Ameliyat bitene kadar birbirimizle konuşup dikkatimiz dağıtmaya çalıştık. Bunu ikimizde bilinçli olmadan yapmıştık. Bence ikimiz de karşımızdakinin köpek için çok endişelendiğini düşüyorduk veya da kendi endişemizi azaltıyorduk. Ama bir süre sonra ikimiz de konuşmayı kestik. Kaç saat beklediğimizi bilmiyorum. Telefonlarımızın şarjı uzun süre önce bitmişti. Yavaş yavaş gözlerim kapanıyordu. Her geçen saniye uyumaya bir adım daha yaklaşıyordum ki omzumdaki ağırlıkla birden irkildim ve benim irkilmemle birlikte uyurken omzuma yaslanmak üzere olan Fukuhara-san'ı da uyandırdım. Tam ikimizde birbirimizden özür dilemek üzereyken veteriner ameliyatı yaptığı odadan çıktı ve yanımıza geldi.


Bu bölümde emeği geçen; çevirmen ve düzenleyici arkadaşların
emeklerinin karşılığı olarak basit bir minnet ifadesi yani teşekkür etmeyi ihmal etmeyelim.


1   Önceki Bölüm  Sonraki Bölüm   3 




DISQUS - Mangaya Ait Yorumlar

*Not: Yorum Yazmadan Önce;

  • Spoiler butonu kullanılarak spoiler yazılabilir fakat buton kullanılmadan spoiler verenler uyarılmadan süresiz engellenecektir ve geri alınmayacaktır.,
  • Küfür, siyasi ve seviyesiz yorumlar,
  • İçerikle alakasız link paylaşımları yasaktır.
  • İçeriği çeviren gruplar dışında site reklamı yapanlar sınırsız uzaklaştırılacaktır.