Bölüm 1: Ön söz
Harap Olmuş Bir Dünyada Hayatta Kalmanın Üç Yolu.

「Harap olmuş bir dünyada hayatta kalmanın üç yolu vardır. Şu an bazıları aklımda değil ancak kesin olan bir şey var: o da bunu okuyan kişinin, yani senin hayatta kalacağı.

-Harap Olmuş Bir Dünyada Hayatta Kalmanın Üç Yolu [Tamamlandı]」

[img=751x1086]https://monomanga.com/wp-content/uploads/2022/11/01-Episodes-01-05-19.webp[/img]

Külüstür akıllı telefonumun ekranında bir web romanı platformu açıktı. Bir aşağı bir yukarı kaydırdım. Kaç kere tekrarladım bunu?

"Gerçekten mi? Bu son mu?"

Yanlış görmüş müyüm diye tekrar baktım ama 'tamamlanmış' yazdığı gayet açıktı. Hikaye sona ermişti.

[Harap Olmuş Bir Dünyada Hayatta Kalmanın Üç Yolu] - Yazar: tls123

3,149 bölüm.

'Harap Olmuş Bir Dünyada Hayatta Kalmanın Üç Yolu' 3.149 bölümden oluşan uzun soluklu bir fantezi romanıydı. Kısaltılmış adı 'Hayatta Kalmanın Yolları' idi.

Bu romanı ortaokul üçüncü sınıftan beri düzenli olarak okuyorum. Okulumdakiler tarafından zorbalığa uğradığımda, giriş sınavlarımı berbat edip üçüncü sınıf, yerel bir üniversiteye girmek zorunda kaldığımda, kısa çubuğu çekip lanet olası bir cephede askeri birliğe atandığımda ve hatta şimdi bile, yani büyük bir şirketin alt kadrosunda anlaşmalı işçi olarak çalışırken, hala tam zamanlı bir işim yokken... lanet olsun, bunu düşünmeyi bırakalım. Her neyse.

"Yazar notu: 'Hayatta Kalmanın Yolları'nı buraya kadar okuduğunuz için çok teşekkür ederim. Bir sonsözle size geri döneceğim!]

"Ah... Daha sonsöz var. O zaman bir sonraki bölüm gerçekten de son bölüm olacak."

Ergenliğimden yetişkinliğime kadar, on yıldan fazla süren uzun bir yolculuk. Bir dünyanın sona eriyor olmasının verdiği boşluk hissinin yanı sıra nihayet o dünyanın sonucuna ulaşmış olmanın verdiği tatmin duygusunun bir karışımını hissettim. Son bölümün yorum kısmını açtım ve yorumumu birkaç kez silip yeniden yazdım.

-Kim Dokja: Yazar, bu arada her şey için teşekkür ederim. Sonsözü dört gözle bekliyorum.

Samimi cümlelerdi. Hayatta Kalmanın Yolları benim hayatımın romanıydı. En popüler değildi belki ama benim için en iyi romandı. Söylemek istediğim çok şey vardı ama yazamıyordum. Dikkatsiz kelimelerimin yazarı inciteceğinden korkuyordum.

-Bölüm başına ortalama 1,9 görüntülenme.

-Ortalama 1,08 yorum.

Bu, 'Hayatta Kalmanın Yolları'nın ortalama popülerlik endeksiydi. İlk bölüm için görüntülenme sayısı 1,200'dü, ancak 10. bölümde 120'ye ve ardından 50. bölümde 12'ye düştü. Yüzüncü bölüme gelindiğinde bu sayı sadece 1'di.

görüntülenme = 1.

Bölümlerin yanında beliren sayısız '1'i gördüğümde hissettiğim duygu beni şaşırttı. Bazı bölümlerde birer '2' vardı, ancak bu kişiler bölümlere muhtemelen yanlışlıkla basmışlardı.

Teşekkür ederim.

Yazar, 10 yıllık bir süre boyunca bölüm başına sadece 1 görüntülenmeyle 3.000'den fazla bölümden oluşan bir roman yayınladı. Bu gerçekten de tamamem bana yazılmış bir hikâyeydi. 'Öneri Panosu'na bastım ve hemen klavyeye yazmaya başladım,

-Harika bir roman önerim var.

Yazar, bana tamamen ücretsiz bir şekilde roman yazdı, bu yüzden en azından onu biraz olsun etrafa yaymalıydım. Gönder tuşuna bastım ve anında yorumlar belirdi.

-Yeni bir anti gibi görünüyor. Kimmiş diye araştırdım, aynı romanı birkaç kez tavsiye etmiş.

-Onu banlamadılar mı? Bir yazar böyle şeyler yapmamalı.

Geç de olsa, birkaç ay önce bir öneri yazdığım aklıma geldi. Sayfa bir anda onlarca "ilgi manyağı" ya da "aptal" gibi yorumlarla dolmuştu. Yüzüm kızardı.

Yazarın da bunu göreceğinden emindim. Bu yüzden aceleyle gönderimi silmeye çalıştım, ancak birisi çoktan bildirdiği için silinemeyeceğini söyleyen bir mesaj aldım.

"Bu..."

İçtenlikle yazılmış bu önerinin romanın itibarına leke sürdüğü düşüncesi ağzımda acı bir tat bıraktı. Birazcık bile baksalar, neden kimse bu ilginç romanı okumayı denememişti? Yazara bir bağışta bulunmak isterdim ama istesem de karşılayamazdım, ne de olsa zar zor geçinebilen maaşlı bir işçiydim. Sonra bir 'mesaj geldi' bildirimi aldım.

-tls123: Teşekkür ederim.

Kimin attığı belli olmayan bir mesaj geldi. Durumu kavramam biraz zaman aldı.

-Kim Dokja: Yazar?

tls123-"Hayatta Kalmanın Yolları" kitabının yazarıydı.

-tls123: Sayenizde sonuna kadar tamamlayabildim. Bir yarışma kazanma şansını dahi elde ettim.

Buna inanasım gelmedi. Hayatta Kalma Yolları bir yarışma mı kazandı?

-Kim Dokja: Tebrikler! Hangi yarışma?

tls123: Muhtemelen duymamışsındır, çok bilinmeyen bir yarışma.

Utanç duyduğundan yalan söyleyip söylemediğini merak ettim ama doğru olmasını diledim. Belki de gerçekten bilmediğim bir yarışmadır. Diğer platformlarda hit olabilirdi. Biraz üzücü ama böyle mükemmel bir hikâyenin yayılması iyi bir şeydi.

-tls123: Teşekkür olarak size özel bir hediye göndermek istiyorum.

-Kim Dokja: Hediye mi?

-tls123: Sevgili okurum sayesinde bu hikaye dünyaya geldi.

Yazara istediği gibi e-posta adresimi verdim.

-tls123: Ah, doğru. Sanal pazaryerine katıldım .

-Kim Dokja: Vay canına, gerçekten mi? Ne zaman başlayacak? Bu şaheserin parası en başından ödenmeliydi zaten...

Aslında bu bir yalandı. Hayatta Kalmanın Yolları günlük bir seriydi, yani ayda 3,000 won harcamam gerekiyordu. 3,000 won benim için bir bakkalda öğle yemeği demekti.

-tls123: Ücretliye yarın geçilecek.

-Kim Dokja: O zaman yarınki epilog ücretli mi olacak?

-tls123: Evet, korkarım bunun için ödeme yapmanız gerekiyor.

-Kim Dokja: Tabii ki, ödeyeceğim! Epilogu satın alacağım!

Bundan sonra yazardan bir cevap gelmedi. Siteden çıkış yapmış gibi görünüyordu. İçime öküz oturmuş gibi oldu. Başarıya ulaşınca cevap bile vermiyor muydu? Hayranlığım küçük bir kıskançlığa dönüştü. Neden bu kadar heyecanlanmıştım ki? Romanı ben yazmamıştım bile.

"Bana bir hediye çeki verecekler mi? Yaklaşık 50,000 won olursa iyi olur."

Bunlar o zamanlar sahip olduğum saf düşüncelerdi.

Ertesi gün dünyaya ne olacağı hakkında hiçbir fikrim yoktu.