Garsonlar tarafından getirilen yemekler oradaki en iyi yemeklerdi. Mezelerden ana yemeğe kadar hepsi duyuları harekete geçiriyordu. Yemekler o kadar çeşitliydi ki Elena bazı et ve deniz ürünlerini bilmiyordu.

Elena her şeyden tattı ama çiğnerken ağzını açmamaya özen gösterdi. Carlisle yemek yerken onu yakından gözlemledi.

C-“Yemek yerken de güzel görünüyorsun.”

E-“Eh öhö.”

Elena az kalsın boğuluyordu. Kadehini hızla alıp içti, midesini yatıştırdı.

E-“söylediklerine minnettarım ama .... bana böyle bakmaya devam edersen rahatsız olacağım.”

C-“Gözlerimin önünde sen varsın,  öyleyse başka nereye bakmalıyım?”

Elena söyleyecek bir şey bulamadı. İki kişi yemek yerken karşısındakine  bakması doğaldı, ama bunu duyduktan sonra birinin gözlerini çevirmesi normaldi. Elena carlisle’nin bu kadar yüzsüzce cevap vermek şöyle dursun cevap vermesini bile beklemiyordu.

Herhangi bir şey söylemek yerine ona bakan Carlisle’ye baktı. Belki de sohbeti başlatma zamanı gelmişti. Akşam yemeği sona eriyordu ve artık konuşma zamanıydı.

E-“En son soruma cevap vereceğini söylemiştin hatırlıyor musun?”

C-“Ah.”

Gerçekten bilmediğini veya numara yapıp yapmadığını söyleyemiyordu. Belirsiz cevabıyla alay konusu olmayacaktı bu yüzden doğrudan Carlisle ile yüzleşmeye karar verdi.

E-“Senin söylediğine göre uzun zaman önce tanıştık. Yeniden karşılaştığımızda bundan bahsedeceğine söylemiştin, hadi anlat bana.”

Gözlerini kırpmadı ve Carlisle elinde olmadan gülümsedi.

C-“Sözümü tutmalıyım.”

Tuttuğu çatalı bırakırken  gönülsüzce mırıldandı.

C-“On üç yaşındayken seni sarayda görmüştüm.”

E-“...Saray?”

Hatırlamaya çalıştı. Güney bölgesindeki Blaise kalesinden uzaktaki başkente nadiren seyahat ederdi ama gençliğinden itibaren en sevdiği anılardan biri başkentteki sarayı ziyaret etmekti. Ama hatıraları arasında Carlisle hiç yoktu.

Elena bir an ses çıkarmadı sonra merakla Carlisle ile konuştu.

E-“... Bu kadar mı?”

C-“ O zaman ne söylememi istiyorsun?”

Elena diyecek bir şey bulamadı. Tesadüfi bir karşılaşma yüzünden  ona karşı bu kadar cömert olacağını hiç düşünmemişti. Onunla gerçekten unutulmuş, bulanık bir anıda karşılaşıp karşılaşmadığını merak ediyordu. On üç yaşında karşılaşıp bu tür bir ilişkiye sahip olmak mantıklı gelmiyordu.

Bu gece Carlisle bir operada loca satın almıştı ve akşam yemeği için bütün restoranı kiralamıştı. Ayrıca ona çok kabiliyetli olan Kuhn’u vermişti ve her emrine itaat etmesini emretmişti.

Ne kadar düşünürse düşünsün bunlar sözleşmeli evlilik partneri için yapılacak basit iyilikler değildi.

Elena’nın bir  açıklamaya ihtiyacı vardı.

E-“On üç yaşındayken gerçekten karşılaştık mı?”

C-“Evet.”

E-“Yani hatırladığım gün aslında ikinci karşılaşmamız mıydı?”

C-“Evet. Hayatımı kurtardığın gün.”

O kadar sersemlemişti ki neredeyse yanlışlıkla masayı deviriyordu. Soruları cevaplanmamıştı. Carlisle ona karşı neden bu kadar iyiydi?

Cevapları tahmin etmeye çalışmayı bıraktı. Emin olmanın tek bir yolu vardı. carlisle’nin kendisine sormak zorundaydı.

E-“Lütfen cevap ver. Neden bana karşı bu kadar cömertsin?”

Carlisle sırf onunla evlilik anlaşması yapan birisine davrandığı gibi davranmıyordu.  İlk başta ne yapacağını görmek istemişti ama gittikçe meraklanmaya başlamıştı

E-“Yalnızca on üç yaşında ilk kez karşılaştığımız için bana böyle davranman mantıklı değil.”

C-“Daha fazla ipucu yok.”

E-“Ama...”

C-“Gerisini kendin bulmalısın. Aksi takdirde benim için çok fazla zararlı olur?”

Zarar mı? Ne için?

Elena’nın gözleri sorularla doldu. Carlisle saygılı bir sesle yanıtladı.

C-“ Seninle ilk tanıştığım an hayatımın en unutulmaz anıydı. Keşke o ana geri dönebilsem.”
Elena kafasına darbe almış gibi hissetti. Carlisle neden bu kadar güçlü bir hafızaya sahipti? Kesin olan bir şey vardı ne tür bir karşılaşma olursa olsun Carlisle’nin zihnine kazınmıştı.
Soracak daha çok şey vardı ama dudağını ısırdı ve sustu. Sorsada daha fazlasını söyleyeceğini düşünmüyordu.

Sarayda on üç yaşında.

Başka bir ipucu yoktu gerçekten kendisi öğrenmeliydi.

E-“...Peki. gerisini ipuçlarıyla bulacağım.”

C-“Bunu dört gözle bekliyorum.”

Carlisle cevabını duyunca memnuniyetle gülümsedi. Yemek birmiş gibi görünüyordu ve garsonlar aceleyle gelip masayı toplamaya başladı. Sonra garson lezzetli görünen birkaç tatlı getirdi.
Carlisle ile yaptığı konuşmayı düşünerek tatlılara baktı.

C-“Bana soracak başka sorun yok mu?”


E-“...?”

C-“Balo kıyafetleri. İhtiyacın yok mu ?”


E-“Ah. Alabileceğim bir mağaza biliyor musun?”

Carlisle konuşana kadar düşüncelerinde kaybolmuştu. Elena beklentiyle ona baktı ve Carlisle ağzının kenarını kaldırarak cevap verdi.

C-“Hayır, şu anda başkentte bir mağaza olduğunu sanmıyorum. Siparişlerle o kadar yoğun ki ben onları zorlasam bile bir elbise yaptırma ihtimalim yok.”

E-“...Anladım.”

Elena yine düşüncelerine döndü. Başka bir yol bulabilirdi ama Carlisle bile zor olacağını söyledi. Mirabelle’nin hayal kırıklığını hatırlayınca kalbi acıdı. En kötü durumda  Carlisle ile ilk karşılaşmasını terk etmek zorunda kalacaktı.

C-“Sakıncısı yoksa bir yol var.”

E-“Nedir?”

C-“Çoktan hazır elbiseler bul. Sizin bedeninizden biraz farklı   bu yüzden biraz değişiklik yapmak zor olmayacak.”

Haklıydı. Tamir edecek birini bulmak kolay değildi ama sıfırdan elbise yapmaktan kolaydı. Eğer elbise olsaydı blaise hizmetçileri bile bunu yapardı. Elena geçen çay partisinde Mirabelle öncülüğünde yapılan bir elbiseyi giymişti.

Elbiseyi değiştirmek zor olmasa bile ilk olarak bir elbise bulmak zordu. Soyluların çoğu önceden yapılmış kıyafetlerden ziyade ısmarlama elbiseleri tercih ediyorlardı.  Görülmüş elbiseler alınmıyordu.

Önceden yapılmışları ucuza alabilirdi, ancak  kaliteli ürünler büyük ihtimalle daha fakir olan aristokratlar tarafından alınmış olacaktı.

Kraliyet balosu. Ucuz bir şey giymeyi göze alamazdı. Zaman kısaydı ve blaise evinde onu utandırmayacak bir şey bulmak zordu.

E-“Bunu çoktan biliyorsundur ama önceden yapılmış bir elbise bulmak da kolay olmayacak.”

C-“Bunun için endişe etmene gerek yok. Onları senin için alacağım.”

E-“...Valla mı?”

Elena’nın gözleri büyüdü. Carlisle ganimet olarak mücevher ve elbise de aldığını söylemişti. Birinin baloda giyebileceği bir şey olduğunu düşündü.

Carlisle elena’nın kararsızlığını fark etti ve devam etti.

C-“Başkalarının sana bakmasını sevmiyorum ama kadınımı hayal kırıklığına uğratmak niyetinde değilim.”

Elena ona “kadınım” dediğinde ne tepki vereceğini bilemeden dondu. Ancak bu duygu haricinde önerisi inandırıcıydı. Carlisle hep sözünü tutmuştu ve ona güvenip yüz üstü kalmamıştı. Zaten başka seçeneği yoktu bu yüzden Elena başını salladı.

E-“Bana yardım edersen çok sevinirim.”

Carlisle sanki onun cevabını bekliyormuş gibi hemen cevap verdi.

C-“Bir şartım var.”

E-“...Şart mı?”

C-“Ne gönderirsem göndereyim karşı çıkamazsın.” ÇN: yine pahalı şeyler geliyor

Bu belirsizlikten rahatsız oldu ama reddedecek konumda değildi. balo için elbisesinin nasıl olduğu önemli değildi. bir tane olduğu sürece planlarını gerçekleştirebilir ve Mirabelle hayal kırıklığına uğramazdı. Elena başını salladı.

E-“Peki. Ne tür bir elbise gönderirsen gönder itiraz etmeyeceğim. Baloya uygun olmadığını düşünürsem o zaman giymeyebilirim.”

C-“Umurumda değil. O zaman en kısa zamanda evine birini göndereceğim.”

E-“Teşekkürler.”

Ona ne göndereceğini bilmiyordu ama yine de rahatlamıştı.

Elena servis edilen dondurmayı  yüzünde daha rahat bir ifade ile yedi.

DULKUNG-

Daha önce restorana gelen muhafız yeniden ortaya çıktı. Carlisle’nin kaşları aniden  biraz çatıldı ama sakin bir sesle konuştu.

C-“Sana bölmeyin demiştim. Neler oluyor?”

Adam hızlıca yürüdü. Sonra Carlisle’ye hafifçe selam verdi ve kısık sesle konuştu.

-“Kuhn farelerden birini yakaladı ama diğerini kaçırdı.”