Bölüm 30 : Fang Yuan, yine mi hırsızlık yapıyorsun?

Neredeyse aynı anda, başka bir yerde.

"Saygıdeğer anne ve babam, işler aşağı yukarı böyle gitti." Fang Zheng dik durdu, ses tonu saygılı ve temkinliydi.

Salonda, Fang Yuan’ın amcası Gu Yue Dong Tu ve teyzesi geniş arkalıklı devasa sandalyelerinde kaşlarını çatarak oturuyordu. Teyze dişlerini kemiriyordu. Bir yandan Fang Zheng’e haksızlık yapıldığını düşünürken, bir yandan da bu durumdan keyif alıyordu: "Fang Yuan denen piç kurusunun başkalarından haraç alması neyse de, kendi küçük kardeşine bile acımadığını düşünmek. Ne kadar kalpsiz ve duygusuz! Ancak bu kez böylesine büyük bir suç işlediğine göre, bundan kısa bir süre sonra akademiden atılmasını bekliyorum."

"Bu kadar yeter, daha az konuşmalısın." Amca derin bir iç çekti ve Fang Zheng’e şöyle dedi: "Sadece bir parça ilkel taş kaybettin, endişelenme. Hazineye git ve bir taş al, artık burada senin için bir iş yok. Gidip yetişim uygulamak için çok çalışmalısın. A sınıfı yeteneğin ile ilk Orta Aşama Gu Ustası olman çok büyük bir ihtimal. Cennetin sana bahşettiği bu yeteneği boşa harcama, çünkü annen ve ben senin bir numara olduğunu görmek için sabırsızlanıyoruz."

"Evet, anne ve baba. Oğlunuz gidiyor." Fang Zheng kalbi endişeyle dolu bir şekilde oradan ayrıldı.

Gizlice şöyle düşündü: "Ağabey bugün akademi kapılarını kapattığında tüm öğrencileri soydu. O kadar korkunç bir sonuç yarattı ki, korkarım gerçekten okuldan atılabilir. Eğer böyle bir şey olursa, onun için savunma yapmalı mıyım?"

Kafasının içinde iki ses belirdi.

Bir ses, "Onun için yalvarmana gerek yok, kendi genç kardeşi olmana rağmen senin ilkel taşını bile çaldı. Kovulmuş olsa bile, bu onun kendi hatasıydı. Eğer Cennet bir günah işlerse, affedilebilir, ama insan kendisi bir günah işlerse, ölmeyi hak eder!"

Başka bir ses, "Ama o senin öz ağabeyin, aynı yüzü paylaşıyor, kanı sudan daha kalın. Pekala, onu kabul etmeseniz bile, yine de onun davasını savunmalısınız. Eğer bunu yapmazsanız, dışarıdakiler size nasıl bakar? Korkarım senin kalpsiz ve nankör biri olduğunu düşünebilirler."

Fang Zheng’in salondan çıktığını gören Teyze sevinçle haykırmaktan kendini alamadı: "Kocacığım, Fang Yuan’ın geçim masraflarını kestik. Bu küçük piç sonunda dayanamadı ve büyük bir hata yaparak gitti! Akademi kapılarını kapatmaya ve herkesin önünde kavga etmeye cüret etmek, gasptan bahsetmiyorum bile, bu akademi büyüğünü kışkırtmakla eşdeğerdir. Onun okuldan atılma zamanının çok yakın olduğunu söyleyebilirim."

Ancak Amca başını salladı. "Her şeyi çok basit düşünüyorsun. Fang Yuan okuldan atılmayacak, hatta herhangi bir ceza bile verilmeyebilir."

"Neden?" Teyze şaşkındı.

Amca homurdandı. "Ağır sonuçları olmadığı sürece kavgalar ve dövüşler teşvik edilir. Bu kavgada herhangi bir öğrenci öldü mü? Hayır."

Teyze bunu reddetti. "Kocacığım, can kaybı olmadığını nereden biliyorsun? Kavgalar yüzünden her zaman kazalar olur."

Amca gözlerini kapadı ve sandalyesinin arkasına yaslandı. "Kadın, sen gerçekten çok safsın. Akademi büyüğünün gerçekten göstermelik olduğunu mu düşünüyorsun? Muhafızlar ne zaman harekete geçti? Son anda ortaya çıktılar, bu da tüm sahnenin kontrol altında olduğu anlamına geliyor. Birisi ağır yaralı olsaydı, son anda değil, uzun zaman önce koşarak gelirlerdi."

"Siz bir Gu Ustası değilsiniz, bu yüzden anlayamazsınız. Akademi, öğrenciler arasındaki kavgaları yasaklamaz, hatta bu konuda teşvik edici bir tutum sergiler. Ne kadar çok kavga olursa, savaşlar için o kadar yararlı olur. Hatta bazı öğrenciler kavga ederek güçlü bağlar bile kurabilir. Büyükler bunun peşine düşmeyecektir. Bu zaten bir rutin. Eğer herhangi biri yavruları adına harekete geçmek isterse, kuralları çiğnemiş olur."

Teyze bunu duyunca şaşkına döndü ve tatmin olmamış bir şekilde cevap verdi, "O zaman bu kadar büyük miktarda ilkel taşı çalan Fang Yuan’a hiçbir şey olmayacak mı? Öylece bırakılacak mı? Bu kadar çok sayıda ilkel taş onun xiulian uygulamasına çok yardımcı olacaktır."

Amca gözlerini açtı, yüzü bulutlanmıştı. "Başka ne yapabiliriz ki? Tek başıma gidip tüm ilkel taşlarını alıp götürmemi mi bekliyorsunuz? Ancak bu mesele istismar edemeyeceğimiz bir şey değil. Fang Yuan’ın kendi kardeşi Fang Zheng’i bile soyup soğana çevirmesi onun düşüşünün anahtarıdır. Fang Zheng A sınıfı bir yetenek, bir gün kesinlikle Fang Yuan’dan daha güçlü olacak. Bu meseleyi Fang Zheng’i bölmek ve içine nifak tohumları ekmek için kullanacağız. Kendi çıkarlarımız için Fang Zheng’i Fang Yuan’dan uzaklaştıracağız!"

Ve böylece üç gün geçti.

Fang Yuan’ın soygun ve gaspları nedeniyle yarattığı huzursuzluk ne yayıldı ne de büyüdü, aksine yavaş yavaş azaldı.

Hiçbir yaşlı kuralları çiğneyip Fang Yuan’ın başına bela açmaya gelmedi ve akademi yaşlısı da doğal olarak bir gözünü kapatıp diğerini açarak hiçbir şey olmamış gibi davrandı. 
Yine de bu süre zarfında, ilkel taşlarının alındığı gerçeğini kabul etmeyi reddeden iki ya da üç genç vardı ve Fang Yuan’a meydan okudular. Ancak Fang Yuan onları kolayca yere serdikten sonra, herkes dövüş sanatlarında sıkı çalışmazlarsa Fang Yuan’ı asla yenemeyeceklerinin farkına vardı.

Bu gençler arasında, dövüş sanatlarında sıkı eğitim almaya yönelik kitlesel bir şevk patlaması patlak verdi.

Dövüş sanatları eğitmeni çok sevindi, daha önce hiç bu kadar hevesli ve kendini dövüş sanatlarına adamış bir öğrenci grubu görmemişti. Bundan önce öğretmenlik yaparken, öğrencilerin hepsi ilgiden yoksundu ve bütün gün esniyorlardı. Ama şu anda gözleri ışıl ışıl parlayarak sürekli tavsiye istiyorlardı.

Akademi büyüğü, onun durumu hakkında bilgi almak için özel olarak geldi.

Dövüş sanatları eğitmeni heyecanlı bir ses tonuyla şunları söyledi: "Öğrenciler beklenmedik bir coşku gösteriyorlar ve bu değişim çok büyük. Aralarında sadece Fang Yuan adında bir öğrenci her zamanki gibi tembelliğini koruyor."

Akademi büyüğü güldü ve omuzlarını sıvazladı. "Bahsettiğiniz bu öğrenci, diğer öğrencinin dönüşümünün sebebidir." dedi.

Dövüş sanatları eğitmeni şaşkındı. Ama elbette değişimler bundan daha fazlaydı.

Olaydan sonra Fang Yuan şüphesiz tüm öğrenci grubunun halk düşmanı haline gelmişti. Herkes ona karşı düşmanca bir tavır içindeydi ve o da izole edilmişti. Artık kimse onunla konuşmuyor ve kimse ona selam vermiyordu.

Gençler tüm güçlerini kullanarak temel tekniklerini özel olarak çalıştılar. Ebeveynlerinin ve büyüklerinin teşvik ve ilhamlarıyla, onurlarını kendi elleriyle geri kazanmaları gerektiğine karar vermişlerdi.

Sakin yüzeyin altında, dip akıntısı kabarıyordu.

Dört gün daha geçti.

Akademi büyüğü ilkel taş ödeneğini bir kez daha dağıttı ve Fang Yuan’ın harekete geçme zamanı tekrar geldi.

"Fang Yuan, sana bir kez yetmedi mi, hâlâ ilkel taşlarımızı tekrar çalmak mı istiyorsun?!" Fang Yuan onları bir kez daha kapılarda engellediğinde öğrenciler şok oldu ve öfkelendi.

Fang Yuan girişin ortasında durdu, elleri arkasındaydı, ifadesi soğuk ve tonu düzdü. "Kişi başına bir parça ilkel taş ve fiziksel acıdan kurtulacaksınız."

"Fang Yuan, zorbalığın çok fazla. Sana meydan okumak istiyorum!" Gu Yue Mo Bei öfkeyle kükreyerek ilk çıkan oldu.

"Öyle mi?" Fang Yuan kaşlarını hafifçe kaldırdı.

Mo Bei yumruklarını kaldırdı ve ileri atıldı. Birkaç raunt sonra yere yığılıp bayıldı.

"Mo Bei, sen çok işe yaramazsın! Beni izle!" Gu Yue Chi Cheng yüksek sesle bağırdı ve Fang Yuan’a doğru atıldı. Bir saldırı ve savunma geçişinin ardından Mo Bei’nin ayak izlerine katıldı.

Fang Yuan’ın savaş tecrübesi onlarınkinden on bin kat daha fazlaydı; daha yeni xiulian uygulamaya başlamış olmasına rağmen, uyguladığı her güç düzgün bir şekilde kullanılmıştı. Bu arada, bu öğrenci grubu yolculuklarına daha yeni başlamıştı. Eğer birlikte onun üzerine gelselerdi, yine de ona biraz sorun çıkarabilirlerdi. Ancak teker teker ona meydan okumaya gelmeleri, ilk gasp anından daha rahatlatıcıydı.

On beş dakika sonra Fang Yuan elinde şişkin bir para çantasıyla yavaşça uzaklaştı ve arkasında gençlerle dolu bir zemin bıraktı. Bazıları hareketsiz yatıyor, bazıları ise inleyip ulurken karınlarını tutuyor ya da kasıklarını sıkıyorlardı.

"Kardeşlerim, yukarı çıkma ve alanı hızlıca süpürme zamanı!" Muhafızlar bağırdı ve hepsi oraya koştu.