Amy’nin bayılmasının üzerinden bir hafta geçmişti. Lucas artık daha dikkatli davranıyordu. En azından kızı duygusal olarak hazırlaması gerektiğini düşündü. Yoksa kalbi bütün kötülüğü kaldıramayacaktı ve ölecekti. Lucas bu düşünceler içerisinde odasında oturuyordu. Bir çözüm yolu bulmalıydı. Elindeki küreye dikkatle baktı. Geçen hafta kırılan küreyi Ray ile birlikte tasarlamışlardı. Lucas ondan yeni bir tane daha yapmasına yardım etmesini istemişti ve Ray isteksiz de olsa yardım etmişti. “Nasıl? Nasıl tüm kötülüğü kalbine hapsedebilirim…” Birden aklına bir fikir gelmişçesine gözleri parladı. “Amy’e ihtiyacımız var…” Duraksadı. Aklına gelen fikir belki birkaç yıl öncesine kadar midesini bulandırabilirdi ama o an sırıtmasına engel olamadı. “Diğerlerinden birisi ölürse çok da sorun olmaz.” Lucas derin bir nefes aldı ve kahvesini yudumladı. “Herkes bazı fedakârlıklar yapmalı.”
“Dwight Moon.” Lucas elindeki dosyayı sesli bir şekilde okumaya başladı. “Annesi ve babasını kaybetmiş. Bir kız kardeşi varmış ama küçük yaşta ayrılmışlar ve bir daha birbirlerinden haber alamamışlar. Erkekler için özel bir yetimhaneye gönderilmiş. Burada iki kez hap içerek bir kez de bileklerini keserek intihara kalkışmış ama yetimhane müdürü onu yakalamış ve merkeze psikolojik tedavi için gönderilmiş.” Birkaç saniye duraksadı. “Hımm, arkasında onu merak edecek kimsesi yok. En uygun adayımız o. Sen ne düşünüyorsun Ray?” Ray başını ellerinin arasına almış Lucas’ın karşısında oturuyordu. “Ray?” Ray ona bakmadan konuştu. Sesi titriyordu. “Lucas… Anladığım kadarıyla çocukların kalplerindeki kötülüğü ilk olarak Dwight’a aktaracaksın ve Dwight’ in kalbindeki iyilik ve kötülük oranını bozacaksın. Dwight’ın kalbindeki kötülük ağır basacak ama yine de iyilikle bu kötülük oranını azalttığın için Amy’ nin kalbine hapsedilen kötülük kızın yaşamasını sağlayacak… değil mi? Lucas derin bir nefes aldı.” Evet.” “Ama kalbindeki kötülük ağır bastığı için Dwight ölecek…” “Ray fe-” “Biliyorum. Fedakârlıklar yapmalıyız.” Ray ellerini yüzünden çekti ve kızarmış gözleriyle ona baktı. “O… daha çok genç Lucas.” “Yapabileceğimiz bir şey yok Ray.” “Ba-bana aktar. Kötülüğü benim bedenime aktar.” “Saçmalama Ray. Yaş sınırını biliyorsun. Amy’ nin yaşamak için bir şansı olacak.” “Ama Dwight… Ölmeyi hak etmiyor.” Lucas oturduğu koltuktan kalktı ve arkadaşının yanına geldi. Onu teselli edercesine elini omzuna koydu. “Her şey düzelecek.” Ray buna inanmayı çok istiyordu ama doğrusunu bildiği bir yalana nasıl inanabilirdi… Eğer yapabilseydi bütün kötülüğü kalbine hapsetmeye hazırdı zaten daha ne kadar kötü olabilirdi ki?
Bu bölümde emeği geçen; çevirmen ve düzenleyici arkadaşların emeklerinin karşılığı olarak basit bir minnet ifadesi yani teşekkür etmeyi ihmal etmeyelim.
Spoiler butonu kullanılarak spoiler yazılabilir fakat buton kullanılmadan spoiler verenler uyarılmadan süresiz engellenecektir ve geri alınmayacaktır.,
Küfür, siyasi ve seviyesiz yorumlar,
İçerikle alakasız link paylaşımları yasaktır.
İçeriği çeviren gruplar dışında site reklamı yapanlar sınırsız uzaklaştırılacaktır.