Teyzemin ölümünden yaklaşık bir ay geçti, belliki annem ve babam benim gördüğüm tarihlerinin olayını çözmüşlerdi şayet ben hala ne anlama geldiklerini bilmiyorum. 
Artık bana eskisinden bile kötü davranıyorlar odamı anneme giyinme odası yaptılar ve malikanenin diğer odaları yerine bana tavan arasındaki küçük odayı verdiler ve son 1 haftadır doğru düzgün bir yemek vermediler .

- "Ama sorun değil onlar benim annem ve babam tüm anne ve babalar böyle değil mi ?"

-" evet bu ..bu hiç (hıgh) hiç sorun d-değil. "

- " ben (snıff ) ben kötü bir şey yapmış olmalıyım y-yoksa beni buraya koymazlar degil mi?" 

Daisy kendini kandırdığını gayet iyi biliyordu ancak mutlu olmaya çalışmak zorlaştıkça artık direnmedi...

( hıng hıng ) (ağlar)

- Anneee ,babaa lütfen beni çıkarın (snıffn) 
anne!

Daisy'nin çığlıkları karanlık odanın içinde yankılanıyordu.

Tüm malikane Daisy'nin sesini duymasına rağmen kimse gelmedi...

-1 hafta sonra-

 Daisy'nin karanlık odasının kapısı 1 hafta sonra sonunda açıldı. Hizmetçi Daisy'nin kolundan sıkıca tutup ona bir kaç eski kıyafet giydirdi. 
Daisy giydirildekten sonra aşağı babasının ve annesinin yanına indi .İkiside Daisy'e iğrenmiş bir ifadeyle bakıyorlardı. Daiy afalladı.

- Anne , baba ? Bi-birşey mi oldu? 

- ( Selene ) bize öyle seslenme ve hemen içeri gir !

 Selene arabanın kapısını göstererek sabırsız bir şekilde beni bekledi.

Hızla arabaya bindim , yanımda sadece teyzemden kalma bir fotoraflı ama anaharı olamadan açılmayan kolye vardı. Ve bu bana yeter de artardı bile.

 Araba uzunca bir süre yol aldı, yol boyunca kimse konuşmadı . Araba durduğu vakit annem kolumdan sıkıca tutup beni çekmeye başladı .

 Acıyan koluma aldırmadan karşısımdaki büyük tabelaya baktım.

"Şehir yetimhanesi" 

- N-ne bu da ne ?

Kolumu çekmeye çalıştım ama beni bırakmadı ve gittikçe daha sıkı sıktı kolumu beni kapıdaki bir görevliye verip içeri geçti.

Görevli kadın beni yavaşça annemin elinden aldı. Annem ise arkasına bakmadan merdivenlere yöneldi.

Beni tutan görevli beni merdivenlerin tam tersi yöne doğru götürmeye çalışırken ona tekme atıp kaçtım, ve hemen merdivenlere yöneldim.

 Annem geldiğimi görmesin diye onun koridoru bitirmesini bekledim ancak annem kolidoru bitirmeden bir odaya girmişti , kapı kapandığı anda kapıya dayanıp içeriyi dinledim ;

-(Anne) Zavallı kızı sokakta bulduk ve hemen getirdik ona çok acıdım lütfen ona iyi bakın . 

-( müdür) Ah tabi. Elbette ona çok iyi bakacağız sizin gibi iyi kapli insanlar sayesinde bir sürü sevimli çocuk sokaklardn kurtuluyor çok naziksiniz . 

' Onlar ne diyor annem neden böyle bir şey dedi ben bir sokaktan gelmedim yoksa beni burada bırakmak için mi bunları söylüyor . Hayır bunun imkanı yok annem beni bırakmaz , o bıraksa bile babam beni bırakmaz . ' 

O sırada içeriden ayak sesleri duydum 

- ( Anne) Önce küçük kızla son kez konuşabilirmiyim? 

- ( müdür) evet tabii  beni takip edin .

Ayak sesleri yakınlaşıca koşarak oradan ayrıldım .

 Tam arabaya babama gidecekken o görevli beni bulup tekrar tuttu ve beni bir odaya götürdü.

- " h-hey bırak beni " 

Beni odaya bıraktıktan sonra odadan çıktı ve biraz sonra annem içeri girdi.

- Anne!

Ona koştum . 

Beni yere itti.

- (Anne) ben sana bir daha bana öyle seslenme demedim mi ? Seni velet ben senin annen değilim!. Senin annen 6 yıl önce öldü . Sırf ablam istedi diye sana baktım ama artık oda öldüğüne göre sana bakmak zorunda değilim . 

-" S-sen neler diyorsun anne ben... ben senin kızınım " 

Selene sert bir şekilde bana baktı .

- Ne sinir bozucu.

Bu benim hayatım boyunca duyduğum en soğuk ve ağır sözlerdi.

Selene kapıyı kapatmadan önce durup bana boş bir günlük ve neyi açtığını bilmediğim bir anahtar verdi dediğine göre teyzem bana verecekmiş ve o ölünce vermek zorunda kalmış. Sonra ise gitti. 

'Bu kadar mıydı ? Her şey annem babam hayır Selene ve Jack onlar benim ailem değildi. ' 

Doğru bilidiği herşeyin yanlış olduğunu anlayan Daisy kendini daha çok tutmadı ve yere düşüp ağlamaya başladı.


Olayları tam anlamıyla çözmem bir ayımı aldı. Ama sonunda öğrendimki teyzem sandığım Jessica gerçek annem tarıfından hayatı kurtarılmış ve sonra annem ölünce beni kardeşi Selene'ye evlatlık olarak vermiş. Selene ise teyzem ölünce benden kurtulmak için buraya bırakmış.

 İnsanların ölüm tarihlerini gördüğümü anlamam ise bir buçuk yıl sürdü anlaşılan herkesin ölüm tarihini göremiyorum, yanlızca ölümüne 1 aydan az kalan insanların ölüm tarihini görebiliyordum bunlardan biride yetimhanenin yaşlı temizlikçisiydi ölümüne 3 hafta kalmıştı ilk ne olduğunu bilmediğimden bir yere yazmam gerektiğini düşündüm gidip teyzemin bana bıraktığı günlüğe yazdım.

Tam 3 hafta sonra hademe kalp krizi geçirdi ve öldü o zaman o tarihlerin ne işe yaradığından emin oldum ve teyzemi kurtarabilecek olamama rağmen kurtaramadığım için vicdan azabı çektim. 

Ve böylece bir alışkanlık gibi ölümü yaklaşmış olan herkesin ölüm tarihini o günlüğe yazdım ...

- 7 yıl sonra - 

( Devam edecek)