''Arman.''

Rubica, kendi güvenliğini önemsemeden onu düşen bombalardan korumaya çalışan adama baktı.

''Arman.''

''Lütfen...daha fazla birşey söyleme.''

Vücudunu hissedemiyordu. Sonunun yaklaştığını biliyordu, ama ölümü için üzgün değildi. Hayatı dramatik olmasına rağmen normaldi.

''Benim için umut yok.''

''Rubica, hayır.''

En azından solgun bir gülümseme koymak için gücünün dışında kalanları kullanmaya çalıştı. Birisi onu görseydi, kalplerinde ağrı hissederlerdi. Gülümsemesi o kadar üzgündü.

Az önce Arman'ın beyaz saçlarını ve nazik gözlerini soluk görüşünü kullanarak ezberlemeye çalıştı.

''Sana birşey söylemek istiyorum.''

Arman son sözleri olacağını bilerek başını salladı. Son sözlerini duymak istemedi. Hayatta kalabileceğine inanmasını istedi. Onsuz yaşamayı hayal edemezdi.

''Ar...man,''dedi Rubica.

Yetmiş yaşında olmasına rağmen iyi dayanıyordu. O kadar çok acı çekti ki, savaşın yerle bir ettiği küçük bir manastırda çalışıyor.

Yine de, oldukça iyi bir hayat sürdüğünü hissetti. Yaralıları iyileştirmede ve savaştan muzdarip insanlara kendisi gibi yardım etmekte mutluluk buldu.

Savaştan önce önce gidecek bir yeri yoktu. İronik bir şekilde, ona kalacak bir yer verdi. Ancak, hala kalbinde bir pişmanlık vardı. Arman'a onu sevdiğini söylememişti.

On yıl kadar önce Rubica'nın kaldığı Hue Manastırı'nda ortaya çıktı. Savaşın başka bir kurbanıydı. Kördü. Ancak, Rubica onun kadar yetenekli birini hiç görmemişti. Birçok ülkeden insanların birlikte yaşadığı ve çok daha fazlasını bildikleri manastırdaki herkesle iletişim kurabilecek kadar dil biliyordu.

Oh, eğer Rubica'nın yardımı olmasaydı, o kadar çok insanı kurtaramaz ve iyileştiremezdi.

Dahası Rubica'ya karşı çok nazikti. Biraz fazla çalıştığında, daha çabuk iyileşmesine yardımcı olmak için yemek pişirdi ve her zaman zor iş yapmak için gönüllü oldu. Rubica ona aşık oldu. Ancak bunu yüksek sesle söyleyemedi.

Yaşlı bir kadındı ve her geçen gün daha fazla soldu. Kurban sevgisi yaşlılıkta onun için için iyi birşey olurdu. Bunu Arman'a söyleyemedi.

Şimdi, ölümle yüzleşme zamanı geldiğinde pişman oluyordu. İnsanlar yaştan bağımsız olarak aptalcadır. Arman'ın yanağına yanağına dokunmak için zayıf elini kaldırdı.

 (Diğer yarısı birkaç saat sonra sizinle. Bu süre zarfında sağlıcakla kalın.)

ÇEVİREN:ADELAİDE
KONTROL EDEN:KİARA