Prillance'ın kafasını dolduran tek kelimeler bunlardı. Ve mutlu sonun ana karakteri Ver idi. Sebep ne olursa olsun, kahramanların romantizmine müdahale eden herkes cezasını çekti.
Prillance ve Ver ikisi de bunu denediler. Belki de kalbinden onu hâlâ atamayan Ver, şiddetle reddedilen Prillance'ın aksine daha fazla cezalandırılmıştı.
Onu şahsen gördükten sonra, Prillance'ın onu mutlu etmek için daha güçlü bir arzusu vardı.
Prillance, romanın önemli karakterlerinden biriydi ve asaletiyle etkili bir insandı. Buna ek olarak ailesi, Ver'in hayatını uçuruma düşüren aileydi. Ortalama, göze görünmeyen bilgileri bulmak ve taşımak için en iyi pozisyondaydı.
Belki de Ver'in mutluluğunu geri verebilir.
Ver'in şu anki durumunu tersine çevirmenin bir yolunu bulana kadar önce yapması gereken bir şey vardı. Her şeyden önce, Ver'in Tonz ailesinin şövalyelerine girmesini engellemek zorunda kaldı.
Bir şövalye ailesinde büyüyen Ver, aynı kanı miras aldı ve imparatorlukta iyi biliniyordu.
Ne yazık ki, İmparatorluk Şövalyelerine giremeyen Ver'i tanıyan Dük Tonz'du. Tonz ailesi sürekli olarak yetenekli Şövalyeleri işe alıyordu ve hiçbir yere ait olmasa da, Ver hala üstün yeteneklere sahipti. Daha sonra, Tonz ailesinin şövalyelerinden biri olduğunda, Ver, Dük Tonz'un nişanlısı olan Cecia'yı koruyan bir eskort şövalyesi oldu. O zaman bile, başka birine aşık olsa bile, sevdiği kadını korumak için hayatını adadı.
Bunun oldukça acımasız olduğunu düşünüyordu. Yani, bu sefer, onun o sefalet döngüsünü kırmaya karar verdi. Masum olan Ver'in Cecia ile olan ilişkisini yeniden canlandırmasına yardım edecekti.
İlk adım, Ver'in Dük Tonz'un şövalyelerinden biri olmasını önlemekti.
"Bayan."
Çay içmek yerine, Ver yüzünde kararlı bir bakışla düşük bir sesle seslendi.
"Ah, çayın tadı güzel."
Ancak o zaman Prillance kendine geldi ve çayı içti.
Daha önce hiç iletişim kurmadığı Leydi Weiand, birkaç gün boyunca evini ziyaret etti.
O günden sonra onu bir daha göremeyeceğini düşündü. Ancak, o günden itibaren o geldi. İlk gün hariç, hiçbir şey söylemeden ayrılmadan önce sadece çay içiyordu.
"Günlerdir aynı çayı içiyorsunuz. Eminim Leydinin evinde bu çayı çoktan temin etmişsinizdir."
"Ah..."
"Yani bana söylemek istediğin başka bir şey yoksa, umarım gelmeyi bırakırsın." (İleride yalvarırsın ama gel diye 😒)
Aslında, ziyareti rahatsız edici değildi. Yapacağını düşündüğünün aksine ne bir istekte bulunuyordu ne de bağırıyordu. Dahası, olaydan sonra sürekli olarak ziyaret eden ilk aristokrattı. Onunla birlikte olmaya çalışan bayanlar bile kibar ama kayıtsız muamelesi nedeniyle hemen pes ediyorlardı.
Yine de, Ver'in onu ilk önce itmesinin nedeni, geleceği üzerindeki etkisinden kaynaklanıyordu. Şimdi ailesi tekrar isyan edebilecek bir aile olarak tanınmıştı, onunla dolaşması iyi olmazdı. Bu yüzden oldukça rahat ve tanıdık hale gelen ziyaretlerini bitirmek zorunda kaldı. (Aaaa onu da düşünürmüş 🥰)
Diğer bir yanda, Prillance, günlerdir düşündüğü planı uygulamak için bir fırsat olduğunu düşündü.
Onu Tonz ailesinden uzak tutmanın bir yolu vardı.
Ve bu, Tonz ailesinden başka bir ailede şövalye olmaktı. Başka bir seçenek paralı asker olmaktı, ancak imparatorluk ailesine sadık olan bir şövalye ailesinin halefi olan Ver böyle bir seçim yapmazdı.
Ancak, Weiand ailesi dışındaki ailelerin şövalyesi olmasını önermek garip olurdu.
Soyluların çoğunun ilk etapta Şövalyeleri yoktu, ancak imparatorluk Şövalyeleri dışında, Dük Tonz ve Marki Weiand Şövalyeleri imparatorlukta prestijli sıralama ve tanıma sahip olan tek kişilerdi. Öyleyse neden ailesi suçlamalardan haklanana ve Cecia ile tekrar mutlu olana kadar Weiand ailesinin şövalyesi olmuyorsun?
"Neden ailemizin şövalyelerinden biri olmuyorsun?"
Prillance bardağını indirdi ve Ver'e baktı. O da ona bakıyordu. Prillance, kararlılığını göstermek için göz temasından kaçınmadı ve bu sırada Ver ne dediğini anlamaya çalıştı.
"Yeteneklerinin mükemmel olduğunu biliyorum. Marki Weiand evinde yeteneklerinizi kullanın."
Dük Tonz ve Marki Weiand'ın şövalyelerinin hepsinin son derece yetkin olduğunu biliyordu. Ve şu anda onun için kötü bir teklif olmadığını biliyordu.
"Demek bu yüzden geldin."
Ver hoşnutsuz hissetti ve hayal kırıklığına uğradı. Babasına inanan Bayan sonunda bunu söylemeye gelmişti.
Sonra daha düşük bir sesle söyledi.
"Reddedeceğim."
Garip sesiyle şaşırdı, Ver'in ifadesiz yüzüyle göz teması kurdu. Şimdiye kadar kaba davranmamıştı.
"Bekle bir dakika..."
"Seni arabana göndereceğim."
Telaşlı Prillance sözlerini çürütmek zorunda kalmadan önce ayağa kalktı ve salonun kapısını açtı. Ver bahanelerini duymak istemedi.
"Leydi Weiand'ı arabasına götür."
"Evet Efendim."
"Lütfen kendine iyi bak."
Bir anda kapı Prillance'ın önünde kapandı, o da oturma odasından itildi. Ve son ana kadar, soğuk gözleri ona bakıyordu. Kapı kapanana kadar.
"İlk etapta gülünçtü."
Hiç kimse ailesine ciddi olarak inanamazdı. Resepsiyon odasında yalnız bırakılan Ver'in dudakları kendi ile alay etti. Diğer soylu bayanlar gibi açıkça alay etse ve onu işe alacağını söyleseydi, bunu ciddi olarak düşünürdü.
Ver onun hakkındaki söylentileri biliyordu. Ancak, kendisi deneyimleyene kadar bu söylentileri umursamadı. Sadece onu, onun hakkında gördükleriyle yargılamaya çalıştı.
Söylentilerden daha fazlası, kendisi de yaşadı. Kesinlikle birinin zayıflığını merak etmede ve kalplerini sallamada mükemmeldi. Neredeyse onun iyi bir insan olduğunu düşünüyordu. Dahası, son ifadesinin gerçek olabileceğine dair küçük bir şüphe tomurcuğunu filizlendirecek kadar korkunç bir insandı.
Bu bölümde emeği geçen; çevirmen ve düzenleyici arkadaşların emeklerinin karşılığı olarak basit bir minnet ifadesi yani teşekkür etmeyi ihmal etmeyelim.
Spoiler butonu kullanılarak spoiler yazılabilir fakat buton kullanılmadan spoiler verenler uyarılmadan süresiz engellenecektir ve geri alınmayacaktır.,
Küfür, siyasi ve seviyesiz yorumlar,
İçerikle alakasız link paylaşımları yasaktır.
İçeriği çeviren gruplar dışında site reklamı yapanlar sınırsız uzaklaştırılacaktır.
