En güncel bölümleri fenrirscans.com da okuyun ve sitedeki birçok noveli keşfedin.

1794 yazının başlarıydı.

Jin’in ana eve dönmesinin üzerinden dört yıl geçti.

“Eğitimi bununla sonlandıracağız. Bugün iyi iş çıkardın, Genç Efendi.”

“Oh, zamanı geldi mi Garon?”

Garon Altemiro.

Bu genç 7 yıldızlı şövalye, Kılıç Bahçesi’nde kılıç ustalığının temellerini ve esaslarını öğretiyor.

Öğrencileri arasında ana eve ilk geldiklerinde Runcandel çocukları ve koruyucu şövalye olmak için eğitim gören klan üyeleri yer alır. Her Runcandel, Garon’un rehberliğinde temel bilgileri öğrenmek zorundadır.

“Haha, kesinlikle şaka yapıyorsun. Lütfen etrafındaki koruyucu öğrencilere bir bak, Genç Efendi. Hepsi ölümün eşiğinde.”

Jin etrafına bir göz attı. Yaşına yakın genç oğlanlar ve kızlar vardı. Garon’un söylediği gibi, hepsi aşırı terliyordu, soluk soluğa kalıyorlardı ve nefeslerini toplamak için hırıltılı nefes alıyorlardı.

’Sanırım haklı. Ben de onlarla aynı durumda olurdum.’

Garon iki yıl önce bu göreve atandığında, eğitim rejiminin sert ve yoğun olduğu yönünde kısa sürede ün kazandı.

Muhafız harbiyeliler, diğer kursiyerler arasında öne çıkan ve geleceğin muhafız şövalyeleri olmak üzere seçilen genç elit kursiyerlerdir. Muhafız harbiyeli olma rekabeti yüksektir ve kursiyerler bu rütbeyi kazanmak için zorlu bir eğitimden geçmek zorundadır.

Ancak uzmanlık ve deneyimlerine rağmen birçok muhafız öğrencisi Garon’un ağır eğitimine dayanamayarak okulu bırakmıştır.

Jin geçmiş yaşamında da aynısını yaptı. Garon’un eğitim rejimine devam edemedi ve bunun yerine kardeşlerinden bireysel dersler aldı. Bu ayrıcalıklı bir muamele gibi görünebilir, ancak Runcandels için bundan daha büyük bir utanç yoktur.

Diğer çocuklar Garon’un derslerine dayanabilseler de, Runcandel’li bir çocuğun okulu bırakıp kardeşleri tarafından eğitilmesi kabul edilemez. Jin’in de kardeşlerinin derslerine dayanamadığını ve sonunda herkes tarafından ihmal edildiğini söylemeye gerek yok.

Geçmişi hatırlayan Jin, artık düşünmemek için başını salladı.

“Ayrıca öğleden sonra Leydi Luna’nın eğitim oturumuna katılman gerekecek.”

Jin, Garon’un söylediklerine başını salladı.

Jin, şu sıralar Garon’un yanında ablası Luna “Beyaz Balina” Runcandel’in yanında eğitim görüyor.

Ancak, ilk hayatından farklı olarak, utanç verici bir bireysel ders değildi. Jin’in korkutucu büyüme hızını fark eden Luna, ona kendisi öğretmek için gönüllü oldu. Bu nedenle, bir utanç yerine bir başarıydı.

Ancak bu durum Jin’e hem koruyucu öğrencilerin hayranlığını hem de diğer kardeşlerinin kıskançlığını getirdi.

“Bu doğru. O zaman şimdi gidip öğle yemeği yemeliyim.”

“Bugün diğer öğrencilerle birlikte siz de katılacak mısınız? Dame Rosa her seferinde seninle yemek yiyemediği için üzgün görünüyor...”

“Her gün birlikte antrenman yaptığım öğrencilerle yemek yemeyi tercih ederim, varlığımdan hiç memnun olmayan kardeşlerimle değil.”

“Anlıyorum, Genç Efendim.”

Hizmetçiler yemeklerini eğitim alanına getirmeye başladılar.

İçinde pirinç, sebze ve et olan devasa bir tencere vardı. Basit ve kaba bir yemekti ama malzemeler birinci sınıftı.

Muhafız öğrenciler, yiyeceklerin dağıtılmasını bekleyerek sıraya girdiler. Jin, ’Bellop’un yiyeceklerini almakla görevli olması nedeniyle onları takip etmedi.

“Teşekkürler.”

“Hayır, Genç Efendi.”

“Sanki. Otur, yiyelim.”

Bellop Schmitz. Jin’den bir yaş küçük, 13 yaşında bir halk çocuğu.

Garon’un eğitiminde geri kalmaya ve koruyucu öğrenci olma niteliklerini kaybetmeye, Kılıç Bahçesi’nden atılmaya mahkûmdu.

En azından Jin’in gerilemesinden önce böyleydi.

“İyi mi?”

“Çok lezzetli. Bana bu kadar güzel et yememe izin verdiği için klana ve et payını benimle paylaştığı için 13. Genç Efendi’ye her zaman minnettarım…”

“Yeter, yeter. Ah, her seferinde tek bir hata yapmadan aynı cevabı nasıl veriyorsun? Cümleyi ezberledin mi yoksa bir şey mi?”

Bellop öksürdü ve utançtan kızardı.

“Basit ve öz konuşmayı öğrenmelisin, Bellop. Diğerleri seni görmezden geliyor çünkü ağzını her açtığında bir konuşma yapmaya devam ediyorsun, biliyor musun?”

“Ö-Öyle mi...”

“Omuzlar dik! Biraz daha gururlu ol. Sen bir Runcandel koruyucu askerisin.”

“Ama notlarım en düşük seviyede ve henüz 1 yıldızlı şövalye olamadım…”

“Aman Tanrım, sence herhangi biri Runcandel askeri öğrencisi olabilir mi? Şu anda bulunduğun yere gelerek çok şey başardın.”

Oldukça çekingendir ve kendine güveni çok azdır veya hiç yoktur. Birinin olabileceği kadar masum ve saftır.

Bu yüzden Jin hala şaşkındı.

’Klanın onu neden kovduğunu anlayabiliyorum. Ama bu kadar masum bir çocuğun nasıl olup da vermont İmparatorluğu’nun kötü şöhretli imparatorluk muhafızı haline geldiğini hâlâ anlayamıyorum.’

Bellop’un hayatı, gerilemeden önce Runcandel Klanı’ndan atılmasıyla inanılmaz bir şekilde tersine döndü.

Koruyucu öğrenci olmak için girdiği sınavı zar zor geçen Bellop Schmitz, ayrılmak zorunda kalana kadar hep en kötü öğrenciler arasında yer aldı… Ancak daha sonra bir başka kılıç ustası klanı olan Hairan Klanı’nın dikkatini çekti.

Hairan Klanı, imparatorluğun en büyük kılıç ustası klanı ve en büyük soylu ailelerden biridir.

Bellop’un kılıçla olan yeteneği Hairan Klanı’nda gecikmeli olarak çiçek açtı. Daha sonra imparatorluk muhafızı oldu ve “vermont’un Sadık Tazısı” lakabını aldı.

vermont’un Sadık Tazısı.

Jin, Bellop’un Hairan Klanı’nda neler yaşadığını ve bu kadar değişmesini sağlayacak hiçbir şey bilmiyordu.

Bellop bu lakabı aldığında artık Jin’in şimdi tanıdığı saf ve nazik Bellop değildi. İmparatorun emirlerini yerine getirdi, imparatorluk muhafızlarını savaşa götürdü ve sayısız insanı acımasızca katletti.

Ancak Jin’in ölümünden bir yıl önce Bellop, kanlı bir hayatla geçen talihsiz hayatına son vererek, arkasında tövbe mesajı içeren bir vasiyet bıraktı.

’Onun imparatorluk muhafızı olduğunu duyduğumda şok oldum ve intihar haberi bana ulaştığında çok üzüldüm.’

Jin etrafına baktı. Başka kimsenin onlara bakmadığından emin olduktan sonra, kalan et parçalarını hızla Bellop’a uzattı.

“Eh, Genç Efendi?”

“Şşş. Aç hissetmiyorum.”

Jin öğle yemeği bitene kadar Bellop’u boş boş izleyerek yemek yiyormuş gibi yaptı.

’Bellop Schmitz… Bu sefer ben seninle ilgileneceğim ki, geride kalıp atılmayasın.’

Bunun tek nedeni Jin’in bu ham elması klanın içinde tutmak istemesi değildi.

Ayrıca bu çocuğa karşı biraz empati duyuyordu. İkisi de gerçek yeteneklerini geç de olsa keşfetmiş ve sefil bir şekilde ölmüşlerdi.

’Eğer imparatorluk muhafızı olma potansiyeli varsa, onu yanımda tutmam da faydalı olacaktır. Zaten gelecekte etrafımda koruyucu şövalyeler bulundurmam ve onlara komuta etmem gerekecek.’

vermont İmparatorluğu’nun bir katil kuklası olmak yerine, hem Bellop hem de Jin için onu bir Runcandel koruyucu şövalyesi olarak yetiştirmek daha uygundu.

Öğle yemeği bitince Jin ayağa kalktı ve Garon yanına yaklaştı.

“Yarın görüşürüz, Genç Efendi. Ah, yarın eğitim sırasında dövüşeceğiz.”

“Tamam. Bugün iyi iş çıkardın, Garon.”

“Teşekkür ederim, Genç Efendi.”

Jin odasına döndüğünde Gilly kucağında yedek kıyafetleri ve arkasında sıcak bir banyo ile orada duruyordu.

“Eğitim sırasında iyi iş çıkardın, Genç Efendi. En yaşlı hanımın dersi üç saat içinde başlayacak.”

“Tamam. Teşekkürler, Çilek P—”

Jin, beklenmedik bir şey söylediğini fark edince, aniden olduğu yerde kalakaldı.

“Aman Tanrım, Murakan sana o kadar çok Çilekli Turta diyor ki artık ben bile şaşırıyorum…!”

“Aa, sen de buradasın, evlat?”

Jin başını çevirince Murakan’ın kanepede erotik bir çizim dergisini tembel tembel karıştırdığını gördü.

“Sen çılgın ejderha, gündüz vakti ne okuyorsun?”

“Bu mu? Sınırlı sayıda erotik dergi. Bunu almakta zorlandım. Haha, sen de istersen çekinmeden söyle. On dört, orgazm olmaya başladığın yaştır…”

“Ayrıca. Sana. Kedi. Formunda. Kalmanı. Söylemedim. Mümkün. Olduğunca. Evde. Kal. Ya biri seni görürse?”

“Yakalanmam, endişelenme. Benim de özgür olma hakkım var, değil mi? Sadece gelip buna bak. Bunu çizen adamı kaçırmalı mıyım?”

Onun kıkırdadığını ve erotik dergisine döndüğünü gören Jin, aniden ejderhanın suratına yumruk atma isteği duydu.

Ancak binlerce yıldır yaşayan bir ejderhaya yumruk atmak mantıksızdı. Jin derin bir iç çekti ve Murakan’ın yanına oturdu.

“Sanırım fena değil. Ne kadara aldın?”

“100 altın kadar sanırım...?”

“Oh, izzat öyle mi? Yüz altın sikke mi diyorsun? Yüz… altın sikke. O parayı nereden buldun?”

“Strawberry Pie’dan ödünç aldım. Aman Tanrım, Runcandel dadılarının maaşı şaka değil.”

Jin bakışlarını Gilly’ye çevirdi, Gilly ise sadece kuru bir öksürük sesi çıkardı.

“Ah, bundan sonra paraya ihtiyacın olursa bana söyle. Gilly’yi rahatsız etme.”

“Gerçekten mi? O zaman 1000 altın sikke lütfen~” Fenrir Scans

“Eğer o paraya neden ihtiyacın olduğunu açıklayan bir rapor yazarsan sana 1000 altın vereceğim. ve lütfen benim için basit bir yemek hazırla, Gilly.”

Murakan dergiyi ışık hızında kapatıp kaldırdı ve bir rapor yazmaya başladı. Hatta kendi kendine mırıldanmaya bile başladı. Bu rahatsız edici aşırı inatçılık görüntüsü Jin’i konuşamaz hale getirdi.

“Öğle yemeğini zaten dışarıda yemedin mi?”

“Evet, ama artık büyüme çağındayım.”

“Ne almak isterdiniz?”

“Sadece basit bir sandviç.”

“Çilekli Turta, çilekli turta istiyorum.”

Jin yemeğini bitirene kadar bir saat geçmişti.

Luna’nın dersine kadar geçen iki saat boyunca Jin odasında oturup ruhsal enerjisini serbest bırakma pratiği yaptı.

’Ruhsal kurtuluşta 2 yıldıza ulaşmak üzereyim… Manada 4 yıldız ve kılıç ustalığında 2 yıldız.’

Bunlar Fırtına Kalesi’nden ayrıldıktan sonra dört yıl süren eğitimin sonuçlarıydı.

Ruhsal serbestlikteki büyüme hızı Murakan’ın beklediğinin çok ötesindeydi. Ancak, Jin’in standartlarına göre manasının büyümesi çok yavaştı. Ama Kılıç Bahçesi’nde büyü kullanamadığı için bu tam olarak bir sürpriz değildi.

Yine de on dört yaşında 4 yıldız seviyesine ulaşmak, Zipfel Klanı’ndaki dâhilerle kıyaslanabilir derecede inanılmaz bir başarıydı.

Kılıç ustalığı da on altı yaşına geldiğinde 3 yıldız seviyesine ulaşacaktı ki bu da ’Runcandel ortalaması’ndan bir yıl erkendi.

Jin’in gelişimi olumlu yönde ilerliyordu.

***

Kendisinin her geçen gün daha da güçlendiğini hissetmek, olabilecek en güzel duyguydu.

Garon’un yoğun antrenman programı, Jin’in her gün üzerinde çalıştığı defteri ve vakit buldukça güçlendirdiği ruhsal enerjisi vardı.

14 yaşındaki bir çocuk için tüm bu aktiviteler dinlenmekten çok daha keyifliydi.

Ancak Luna’nın eğitimi… işkolik Jin için bile tam bir angaryaydı.

’Beni onun rehberliğinden dolayı kıskanan diğer kardeşlerimiz bile, benim yerimde olsalardı, fikirlerini hemen değiştirirlerdi.’

Jin, Luna’ya bakmadan önce kalbinde acı bir şekilde gülümsedi.

“Sevgili kardeşim.”

“Evet kardeş?”

“Bugünkü antrenman dünkü antrenmanın aynısı olacak.”

“Farkındayım.”

“Ancak bu tekrarlayan eğitim sırasında yaklaşımınızı ve yöntemlerinizi her gün değiştirmeniz gerekecektir.”

“Evet.”

Luna Jin’e doğru yürüdü ve gözlerini kapattı. Jin de onu taklit etti ve o da gözlerini kapattı.

Sonra, son bir aydır defalarca duyduğu aynı cümle yankılandı.

“Kardeşim. Zihnin gözü... Zihnin gözünü kullanarak gözlemle...”

Söz konusu olan zahmet buydu.

Luna’nın dersleri Garon’un dersleri gibi metodik, sezgisel ve fiziksel olarak acı verici değildi.

Her zaman mesele… zihnin gözüydü!

O da aynı şeyi tekrar ederdi.

’Bu beni çileden çıkarıyor.’

Jin, 8 yıldız ve üstü şövalyelerin sık sık ’Zihin Kılıcı’ diyarından bahsettiğini duymuştu.

Ama normalde, 7 yıldızlı aşamaya ulaştıktan sonra Mind’s Blade’i eğitmeye başlarsınız. ve bu böyle sessiz derslerle olmazdı, ama… aurayı doğal olarak her yöne dağıtmaya çalışarak.

’Abla neden başka bir şey yapmıyor veya söylemiyor? Her zaman öylece duruyor ve bana zihin gözünü açmamı söylüyor.’

Daha önce böyle bir eğitimden haberi olmamıştı.

“Hayatta ilerlemek için bıçak kullanan kişiler için, Zihin Gözü’nü kazanmak her şeyden daha önemlidir. Eğitimimiz sırasında asla fiziksel gözlerinizi açmayın.”

Yine de Jin, en büyük kız kardeşinin rehberliğine uydu ve onun kişiliğini bildiği için gözlerini kapalı tuttu. Dahası, 13 Runcandel çocuğu arasında en güçlüsü olarak biliniyordu.

Eğer başka bir kardeş Luna’nın şu anda yaptığı gibi Jin’e ders verseydi, Jin’in gelişimini birtakım saçmalıklarla engellemeye çalıştıklarını düşünürdü. Ya da belki de bir tür sahte dinin fanatiği olmuşlardı.

’En Büyük Abla’nın rehberliğini nihayet anlayacağım günün geleceğinden eminim.’

İkisi de akşam olana kadar gözleri kapalı bir şekilde birbirlerine baktılar. Dersleri bittiğinde Luna’nın yüzünde ferahlatıcı bir gülümseme vardı.

“Bugün iyi iş çıkardın. Artık geri dönebilirsin, kardeşim.”

Jin neyi iyi yaptığına dair hiçbir fikri yoktu ama onun ifadesine sadece başını sallayabildi.

Jin yürümeye başladı ve Luna sırtını kollayarak düşüncelere daldı.

’Gözlerini kapattığında gösterdiği inanılmaz konsantrasyon ve o duruşu birkaç saat boyunca koruyabilme azmi… Jin’in potansiyeliyle bunu birkaç yıl içinde fark etmesi gerekir. Böyle büyümeye devam et, Jin.’

Luna memnun bir şekilde gülümsedi ve tekrar gözlerini kapattı.

9 yıldızlı bir şövalye olmasına rağmen, Zihin Gözü alemine ulaşmak için gerekli olan ikinci aydınlanmaya henüz erişememişti.