En güncel bölümleri fenrirscans.com da okuyun ve sitedeki birçok noveli keşfedin.

Eve doğru yürürken Ryu Won, daha fazla ağzını kapalı tutamayarak ağabeyine bakmaktan kendini alamadı.

Hyung, ne oldu? Bir yerde dövüş sanatları mı öğrendin? freeωebnovel.com

Buna ne zaman vaktim olacaktı ki?

Ryu Min lise öğrencisi olduğundan beri geçimini sağlamak için yarı zamanlı bir işte çalışıyordu. En azından diplomasını almak amacıyla okula giderken çalışmıştı ve dövüş sanatları gibi bir şey öğrenmeye hiç zamanı kalmamıştı.

Peki bunu nasıl yaptın? O hareketler inanılmazdı!

Haberi okumadınız mı? Oyuncular yeteneklerini gerçek dünyada da kullanabiliyorlar.

Ryu Min envanterini açtı ve Stiletto’yu çıkardı.

vay canına, bu da nereden çıktı?

Sistemin başkaları tarafından görülemeyeceğini neredeyse unutmuştu.

Bir oyuncu olarak yeteneklerimi gerçek hayatta da tıpkı böyle kullanabiliyorum.

Hançeri envantere geri koydu ve sihir gibi kayboldu. Ryu Won gördüklerine inanamadı, ancak saklanma yerinde olanlar daha da inanılmazdı.

Kardeşim Bae Taegyu’yu yendi, inanamıyorum.

Bae Taegyu’dan ortaokul son sınıf ve lise öğrencileri bile korkuyordu ama Ryu Min, tek bir darbe bile yemeden onu rahatlıkla yendi.

Tüm oyuncular senin gibi mi hareket ediyor Hyung? Nasıl biri böyle hareket edebilir?

Çeviklik istatistiğim 11.

Stat? Oyundaki gibi mi?

Ryu Min, hâlâ öğrenme aşamasında olan kardeşine her şeyi sabırla anlattı.

Peki tüm puanlarını çevikliğe mi harcadın?

Evet bu doğru.

Ortalama çeviklik nedir?

Ortalama bir yetişkin için bu sayı 3 civarındadır ve bir sporcu için ise 10 civarındadır.

Ryu Min çeviklik açısından deneyimli bir boksör gibiydi.

Peki seviye atladığınızda çevikliğiniz 30 veya 50’ye ulaşırsa ne olacak?

Bilmiyorum. Ben hiç o seviyeye gelmedim.

Elbette bu bir yalandı. Ryu Min önceki regresyonlarında çevikliğini 300’ün üzerine çıkarmıştı.

300’e ulaştığınızda canavara dönüşürsünüz. O noktada kurşunlardan bile kaçabilirsiniz ve modern silahlar size karşı işe yaramaz.

Sadece sizin seviyenizdeki bir başka oyuncu sizi yenmeyi umabilir.

Artık her yerde cinayetten tecavüze, kundakçılıktan adam kaçırmaya, hırsızlığa kadar kazalara sebep olan oyuncular olacak.

Bazı sapık oyuncular yeteneklerini her türlü suçta kullanırlar.

Bu hiç de uçuk bir hikaye değil.

Bu, birkaç ay içinde ortaya çıkacak bir gerçektir.

İçerideki oyuncular bile birbirlerini öldürecek, diye düşündü Ryu Min kendi kendine.

Turlarda hayatta kalabilmek için çaresiz kalan bazı oyuncular, birbirlerinin canlarına bile saldırabiliyor.

Kardeşimin oyuncular arasındaki bir savaşa karışmasına izin veremem.

10. regresyonda Ryu Min kardeşine regresör olduğunu açıkladı.

Sonuç olarak kardeşi sadece aile üyesi olduğu için kaçırıldı.

Kardeşim bununla övünmüyordu bile.

Sebebi basitti: Kaçıran Jang Seok-hyun’un, diğer insanların düşüncelerini okuyabilen bir rünü vardı.

Daha sonra Ryu Min, Jang Seok-hyun’dan intikamını aldı.

Hatta tesadüfen keşfettiği gizli rünü, yani İç Düşünceler Rünü’nü bile ele geçirmeyi başardı.

Jang Seok-hyun. Sanırım bu turda yine senin rune’unu alacağım.

İçsel Düşünceler Rünü yalnızca bilgi edinmek ve durumlarla başa çıkmak için değil, aynı zamanda düşmanları tespit etmek için de son derece yararlıydı.

Ryu Min’in elde etmesi gereken 18 temel ründen biriydi.

Eğer o rune’a sahip olursam, kardeşimin Jang Seok-hyun tarafından kaçırılma konusunda endişelenmesine gerek kalmayacak ama

Ryu Min, regresör olduğunu açıklamak istemedi.

Kardeşimin bu şekilde acı çekmesi benim suçum.

Geçmişte yaşanmış bir olay olsa ve gelecekteki tehditleri önlese bile gerçeği söylemekten çekiniyordu.

Kardeşinin böyle bir şey yaşamasından dolayı üzülüyordu.

Bu yüzden artık kimliğini küçük kardeşine açıklamak istemiyordu.

Hyung, bana yardım ettiğin için teşekkür ederim ama

Endişelenmeyin.

Ha?

Bae Taegyu’nun bizi polise ihbar etmesinden endişeleniyorsun, değil mi?

Evet, evet. Tıbbi masraflar için bile yeterli paramız yok.

Ölmek istemiyorsa bizi ihbar etmez.

Ryu Min, Bae Taegyu’nun bu olayı bildirmeyeceğinden emindi.

Daha önceki regresyonlarda böyle bir uyarıyı görmezden gelecek kadar aptal olmadığını kanıtlamıştı.

Muhtemelen sokak kavgasında yaralanacağı için bahaneler uyduracaktır. Etrafındaki insanlar onunla ilgilenecektir.

Ryu Won, Bae Taegyu’nun konuşmaya cesaret edemeyeceğini bildiği için rahatladı.

Ama Ryu Min konuşsa bile umurunda değildi.

Çünkü sonunda ona ödeme yaparsak cehennem susacaktır.

Ryu Min’in şu anki mali durumu kötü olmasına rağmen endişeli değildi.

Her zaman para kazanabiliriz.

Ancak kardeşi hâlâ sıkıntılı görünüyordu, yüzü endişe doluydu.

Yürürken Ryu Won’un aklında her şeyin olabileceği düşüncesi dönüp duruyordu.

Sonuçta, kardeşim bunu defalarca yaşadı ama ben bu durumda ne olacağını bilmiyorum diye düşündü.

Ryu Min, para yüzünden endişelenecek bir şey olmadığını söyleyerek bu duruma gülse de, Ryu Won bambaşka bir şey hakkında endişelenmekten kendini alamadı.

Gerçekten tanıdığım kardeş bu mu?

Ona yalnızca bir an bakmıştı ama dün olduğu gibi göründüğünü anlayabiliyordu.

Kardeşinin birinin parmağını hiç düşünmeden acımasızca kırmasını hatırlamaktan kendini alamadı.

Ancak Ryu Won, kardeşinin zulmünden korkmuyordu; hatta Taegyu’nun acısını görmek onu heyecanlandırıyordu.

Sorun şu ki, tanıdığım kardeşim bu kadar soğuk ve kalpsiz değil, diye düşündü.

Oyuncu olmak bir insanı bu kadar kökten değiştirir mi? Yoksa oyunda öldürme ve öldürülmenin sert deneyimi onları dönüştürür mü?

Bu tür bir oyunda hayatta kalma konusunda fazla bir şey bilmiyorum

Kardeşine baktı, o da ona baktığını fark edip şaşkınlıkla baktı.

Sorun nedir?

Hiçbir şey, hiçbir şey, diye cevapladı, kardeşinin kavga etmediği zamanlarda bile hala kendisi gibi olduğunu görünce rahatladı.

Eğer normal hayatında da aynıysa, o zaman bu yeterli, diye düşündü Ryu Won, endişelerini hafifletmeye çalışarak.

Tam o sırada bir market gördüler.
Ryu Won’un karnı yüksek sesle guruldadı ve bu Ryu Min’in kıkırdamasına neden oldu.

Aç mısınız? Marketten kahvaltı mı almak istiyorsunuz?

“Eh, tabii, kulağa hoş geliyor,” diye cevapladı Ryu Won, başını kaşıyarak.

Çoğu insan için markette yemek yemek pek de iştah açıcı görünmese de, geçinmek için zar zor çabalayan kardeşler için tek seçenek buydu.

Son yıllarda marketler o kadar popüler hale geldi ki, insanların ihtiyaç duyduğu hemen her şeyi sunuyorlardı.

Mağazaya girdiklerinde Ryu Min ATM’ye doğru yürüdü.

Ne yapıyorsun Hyung? diye sordu Ryu Won.

“Sadece biraz nakit alıyorum,” diye cevapladı kartını takarken.

Ryu Won omzunun üzerinden baktı ve ekranda görüntülenen dengeyi gördü.

(Kullanılabilir bakiye: 133.202 won)

Ryu Min’in 133.000 won gibi önemsiz bir serveti pek etkileyici değildi ama geçinmekte zorlananlar için her şey demekti.

Kısıtlı maddi imkânlarına rağmen Ryu Min, her hafta sonu bir et restoranında yarı zamanlı çalışarak geçimini sağlamayı başardı.

Başkalarına göre nispeten yoksul bir hayat tarzı olmasına rağmen geçinebiliyordu.

Ancak, küçük kardeşinin şaşkınlığına rağmen, Ryu Min birikimlerinin çoğunu nakit olarak çekti. Kardeşi şaşkınlıkla, tüm o parayla ne yapmayı planlıyorsun diye sordu.

Aklımda bir şey var, diye gülümseyerek cevapladı Ryu Min ve markete doğru yürüdü.

Kardeşi onu içeri takip etti, her zamanki hazır eriştesini satın almak niyetindeydi, ancak Ryu Min’in başka fikirleri vardı. Kardeşinin şaşkınlığına rağmen, doğrudan dondurulmuş gıda bölümüne yöneldi.

Al, buradan bir şey seç, dedi Ryu Min, pahalı dondurulmuş gıdalara işaret ederek.

Ama abi, bunlar çok pahalı, diye itiraz etti kardeşi.

Sorun değil. Bugün gönlümüzce yiyebiliriz, diye cevapladı Ryu Min, bir kez olsun kendilerini şımartmaya niyetli gibi.

Restorandaki patron sana ikramiye falan mı verdi? diye sordu kardeşi, hala şüpheyle.

Bunu yapmayacağını biliyorsun. Sadece Yeni Yıl Günü ve bunu sadece ramenle kutlayamayız.

Kardeşinin seçici bakışları onu daha fazla irdeliyor gibiydi, ancak Ryu Min bunu görmezden geldi. Tüm masrafları biriktiğinden, geçinmek kolay değildi, ancak bu günde kardeşine özel bir hediye vermek istiyordu.

Kardeşi hala tereddüt ederek, “Bunu karşılayabileceğimizden emin misin?” diye sordu.

Ryu Min gülümseyerek, “Yapabiliriz,” diye güvence verdi.

Kardeşinin gözleri parladı ve bir süredir denemek istediği bir şey olan acı soslu baharatlı domuz pastırması yemeğini seçti.

Abi, sen buna razı mısın? diye sordu kardeşi.

Önemli değil. Geçinebiliriz, diye cevapladı Ryu Min, gülümsemesi hiç solmadan.

Küçük kardeşi onun cesur bir tavır takındığını biliyordu.

Gerçek şu ki, her gün ancak geçinebiliyorlardı.

Bu yüzden Ryu Won daha önce hiç domuz pastırması yememişti, çünkü onlar için çok pahalıydı.

Endişelenme Won-ah. Yakında seni en iyi et restoranına götüreceğimden ve sana birinci sınıf Kore bifteği ikram edeceğimden emin olabilirsin, diye söz verdi Ryu Min, kardeşinin ifadesini fark ederek.

Önemli değil, Hyung. Yüksek kaliteli sığır eti alamayız. Bu benim için yeterli.

Gülümsedi ve bunu söyledi ama Ryu Min bunun doğru olmadığını biliyordu.

Genç yaşta, herkes gibi dışarıda yemek yeme deneyimini hiç yaşamamıştı. Elbette, o da denemek istiyordu.

Sadece birkaç gün bekleyin. Size isteklerinizi tatmin edecek gerçek bir et ziyafeti sunacağım, dedi Ryu Min.

Sözleri sadece boş vaatler değildi. Böylesine savurganlığa kapılmasının bir nedeni vardı.

Birkaç gün içinde büyük miktarda para gelecekti.

Dondurulmuş buharda pişirilmiş tavuğu seçerek, “Bunu seçerim,” dedi Ryu Min.

Çok lezzetli görünüyor, Hyung. Birazını benimle paylaşabilir misin? Benimkini seninle paylaşayım, diye sordu küçük kardeşi.

Elbette, diye kabul etti Ryu Min.

İki paket hazır pirinç aldıktan sonra Ryu Min tezgahta kartıyla ödeme yaptı. Koltuğuna geri döndü, paketi açtı ve yemeği mikrodalgaya koydu.

Sıkışık bir evde yemek yemek, marketten yemek yemek kadar konforlu değildi.

Tamamdır. Hadi yiyelim, dedi Ryu Min.

Tadını çıkaracağım, Hyung!

Birlikte oturup sade bir akşam yemeği yediler.

Çok lezzetli! freewebnσvel.com

Beğendin mi? Biraz daha al, dedi Ryu Min kardeşine payını teklif ederken.

Kardeşi çok sevindi ve günlerdir aç kalmış bir insan gibi iştahla yedi.

Ah, çok iyiydi.

Kardeşi memnuniyetle karnını sıvazlarken, birden şaşkın bir ifadeyle sordu: Bu arada, Hyung.

Naber?

Daha önce kartınızla ödeme yapmıştınız. Paraya ihtiyacınız yoksa neden 100.000 won çektiniz?

Ryu Min’in acilen paraya ihtiyacı olduğu için para çektiğini düşünmüş olmalı.

Sana söyledim, bunun bir sebebi var, diye cevap verdi Ryu Min, cebinden bir parça kağıt ve bir kalem çıkararak.

Bir piyango biletiydi.

Bunu neden yapıyorsun, Hyung?

Tahmin edemiyor musun?

Ancak o zaman kardeşi Ryu Min’in neden 100.000 won çektiğini anladı.

Piyango bileti mi alacaksınız?

Evet.

Ama sen hala lise öğrencisisin. Piyango bileti alamazsın, değil mi?

Unuttun mu? Bugün 19 yaşına girdim.

Ah, doğru.

Bugünün cumartesi olduğunu, yani piyango çekilişinin yapılacağı günü fark etti.

Ancak Ryu Min’in getirdiği bilet sayısına bakınca şaşırdı.

Durun bakalım, kaç tane aldınız? Yirmi bilet mi? Gerçekten piyango biletlerine 100.000 won mu harcıyorsunuz?

Kişi başı maksimum satın alma limiti 100.000 won’dur, diye açıkladı Ryu Min canlı bir üzüntüyle. Fenrir Scans

Kardeşi hala ayağa fırladı ve haykırdı, Sen delirdin mi Hyung? Mevcut durumumuzda piyango biletlerine 100.000 won harcamayı nasıl göze alabiliriz?

Yetişkinliğe geçişin kutlaması için sadece bir tane satın almak bile büyük bir israftı.

Ryu Min, “İsraf gibi görünebilir ama arada sırada kendinizi şımartmanız gerekiyor” dedi.

Ama işe yarayıp yaramayacağını kim bilebilir! Sadece paranı harcıyorsun, diye cevapladı arkadaşı.

Bekleyip görelim, dedi Ryu Min sanki kazanacağını biliyormuş gibi kendinden emin bir şekilde.

Ancak şaşırtıcı olan tek şey bu değildi.

Hyung, ne yapıyorsun? Neden üst üste iki kez aynı sayıyı seçiyorsun? Küçük kardeşi çıldırıyordu.

Eh, kazanan numara bu, neden olmasın? diye kıkırdadı Ryu Min.