-Otuz Beşinci Bölüm-

Cattlea Walston, Dubbled yan ailelerinin en güzel çocuğuydu.

ÇN: Yan aile derken kuzen amca dayı falan.

Annesinin parlak sarı saçları ve Dubbled ailesinin bir sembolü olan büyüleyici mavi gözleri vardı.

Birkaç gün önce, Baron Walston büyük bir heyecanla konağına döndü.

"Fırsat, fırsat ayağımıza geldi!"

Barones, mutlu olan kocasına sordu.

"Fırsat derken neyi kastediyorsun?"

''Kızımızın Dubbled'in çocuğu olma şansı!''

"Ne demek istiyorsun? Zaten bir kez reddedildin, değil mi? "

Yan ailenin soyağacı eğitimi için bir çocuk göndermesi alışılmadık bir durum değildi. Özellikle de Cattlea gibi bir çocuksa.

Baronun kızı olağanüstü bir ilahi güce sahipti. Bu nedenle kiliseden erken yaşta eğitim almıştı.

Bu şekilde büyümeye devam ettiği sürece, Baron baş rahip pozisyonunu alabilir, dahası Dubbled Dük'ünün yardımını alırsa muhtemelen kardinal olabilirdi.

ÇN: Baş rahip manastırı yöneten adam, bir grup rahiplerin başı. Kardinal ise Papa'dan sonra en yüksek rütbeli kişi. Bir sonraki Papa'yı kendi aralarında seçerler.

Baron ve karısı, Dük'ten bir yer edinmesi için kızlarını kabul etmesini istedi, ancak reddedilmişlerdi. Nedeni, ellerinin zaten üç çocuğa bakmakla dolu olmasıydı.

''Yaşlılar bana destek vereceklerini söylediler.''

''Neden aniden?''

"Ne demek istiyorsun? Kaderin çocuğu yüzünden. "

Barones kaşlarını çattı.

Kaderin çocuğundan söz etmek bile onu üzüyordu.

Ellerinin dolu olduğunu söylediler ama yine de o çocuğu evlat edindiler.

İmparatoriçe'nin isteği üzerine olmasına rağmen, Cattlea'nın seviyesine bile ulaşamamış bir çocuğun kızının yerini güvence altına aldığını düşündüklerinde çok kızdılar.

''Dük bu sefer fikrini değiştirecek mi?''

''O zaman, Cattlea'yı hiç düzgün görmemişti, bu yüzden onu reddetti. Pozisyonu kaderin bir çocuğuna bırakırlarsa, kararlarının ne kadar aptalca olduğunu anlayacaklar. "

Barones, kocasının büyük konuşmasını duyarak dudaklarını kıvırdı.

Kaderin çocuğuna ikinci bir isim verildiği söylentileri yayılmıştı. Dükün merhum karısının adı.

Sıradan bir çocuk tarafından yönlendirildiklerini düşünmek bile korkunçtu.

Ama eğer Cattlea Dubbled olursa ve onun yerini alırsa,

Barones, kızına yardım bahanesiyle Dubbled’in işlerine müdahale edebilirdi. O güçsüz bir Barones'di, bu yüzden onu daha önce görmezden gelen soylulara hükmedebilirdi.

Barones, Cattlea’nın saçını okşarken, dedi

"Ekselansını ve o iki kardeşi memnun edebilir misin?"

Cattlea sorusu üzerine neşeyle gülümsedi.

''Seni ne zaman hayal kırıklığına uğrattım?

"Bu doğru."

Barones kızının başını öptü.

…….Fakat

Cattlea eteğini sıkıca kavradı.

Dük, tabağına koyduğu eti Leblaine'nin tabağına taşıdı.

"Yavaş ye."

Leblaine, Cattlea'ya ve Dük'e birkaç kez bakarken gözlerini fal taşı gibi açtı.

Ona dik dik baktığımı görünce eti tekrar aldı ve Dük'ün tabağına koydu.

''Hayır, Dyuk sen ye.''

Dük, LeBlaine'in bıraktığı eti temiz bir çatalla kaldırdı.

''Bu, kızımın bana verdiği ilk et parçası.''

ÇN: HAHAHA Dyuk alemsin seviyom seni

Cattlea’nın yüzü bozuldu.

Onu önce ben verdim….!

***

Akşam yemeğinden sonra çalışanlarla birlikte kaleden ayrılan Cattlea dişlerini gıcırdattı.

Öfkesine dayanamadı.

'Az önce ne oldu?!'

Düzgün konuşamayan küçük bir kızdı.

'Ben daha sevimli ve zekiyim, o sadece küçük bir kız!'

Gözleri bilinçsizce yaşlarla doldu.

''Ağlama.''

Cattlea, yanında duyduğu sesle irkildi.

Bir yaşlı ona başını çevirdiğinde, babasının arkadaşı olduğunu anladı ve gülümsedi.

"Dubbled'in çocuğu, bu kadar küçük bir şey yüzünden nasıl ağlayabilir?"

''Gerçekten Dubbled’in küçük kızı olabilir miyim?''

"Elbette."

''Ama Dük bana bakmadı bile.''

Cattlea geniş koridora baktı, annesi ve babası endişeli görünüyordu.

"Eh, çünkü kaderin çocuğu aileye birkaç kez yardım etti .."

Sadece birkaç kişi bunu biliyordu.

Oriharcon'un nereye gömüldüğünü bilerek ve ikinci Etwal'ı bularak.

Yaşlı adam konuşmasına devam etti,

''Endişelenme, fikrini değiştireceğiz.''

Sonra Cattlea'nın boyuna gelmek için eğildi.

''Bize güvendiğiniz sürece, hepimize. Ve lütfen bunun karşılığını bize gelecekte ödeyin. "

Onunla, Dubbled’in küçük hanımıymış gibi kibarca konuştu.

Ancak o zaman Cattlea’nın yüzünde bir gülümseme belirdi.

***

İki gün sonra.

Sırtımı duvara dayayarak önümde duran Isaac ve Henry'e baktım.

Sadece onlara baktım.

"Çocuk."

"Evet……?"

''Sana söylüyorum çünkü bildiğini sanmıyorum.''

"Evet."

''Ben de et yemeyi seviyorum.''

“......”

Henry sadece gülümsüyordu ama bence o da bir şey söylemek istiyordu.

Bu haksızlıktı.

Sadece Cattlea'nın Dük'e verdiği eti iade etmiştim. Geri verdim çünkü bir parça et yüzünden duygularını incitmek istemedim.

Isaac devam etti,

"Bize bu şekilde ayrımcılık yaparsan, ben de sana karşı ayrımcılık yaparım."

ÇN: Ya Isyak çok tatlısın

Nefes aldım ve ceplerimi araştırdım.

'Ona verebileceğim bir şey var mı?'

Cebimi aradım ve dün bahçede Lea için aradığım bazı kır çiçeklerini buldum.

Ondan sonra Cattlea'ya rastlamıştım, bu yüzden bir buket yapacak vaktim yoktu ve cebimde tutmuştum.

Cebimdeki kır çiçekleri parçalanmıştı, ama sahip olduğum tek şey buydu.

Henry ve Isaac için cebimden bir sürü kır çiçeği çıkardım.

Kardeşler gözlerini geniş şekilde açtı.

''Bunu bize mi veriyorsun?''

"Evet."

Blaine cevap verirken, ikisi titreyen elleriyle çiçekleri kabul etti.

"Çocuk, benim için ..."

"Benim için çiçekler ..."

ÇN: Hayatında aldıkları en değerli hediye

Aniden kapıyı açan Henry'nin uşağı, ''Affedersiniz efendim.'' dedi.

"Herkes, Dubbled antik eserinin * bariyerini kaldıran Cattlea'yı görmeye davet edildi."

İng-ÇN: Bunun gerçek çevirisi, kulağa çok tuhaf gelen 'uyku madeni', bu yüzden onun yerine eski esere karar verdim.

'O eski eserden mi bahsediyorsun?'

Dubbled’in yadigarı.

Bu kutsal bir şeydi ve sadece seçilmiş kişi onu serbest bırakabilirdi.

Atalar yadigarı terk ettiler ve onu ancak baş ailenin kızı ilahi güçle doğduğunda kullanmanın mümkün olacağını söylediler.

Isaac bağırdı.

"Ne demek istiyorsun?! Dük'ün kızı bu küçük kız, öyleyse neden… ..! ”

ÇN: Evet ya nasıl baş aileden olmayan birine izin veriyorlar. Yaşlılar delirmiş anam

Henry’nin ifadesi soğudu.

O sordu,

"Çalışanlar nerede?"

"Karşılama odasındalar."

Henry ve Isaac hemen salonu terk etti.

Çalışanlar arasında duran Cattlea, bana ve odaya yeni giren kardeşlere gülümsedi.

Dük ve çalışanların önünde lüks bir kutu vardı.

İlk bakışta büyük bir taş gibiydi.

'Bu eski eser mi?'

Çalışanlar, Dük'e ağızlarını açarak,

"Hava durumunu kontrol eden insanlar, gelecek yıl şiddetli bir kuraklığın geleceğini tahmin etti."

Bu doğruydu.

İmparatorluk ailesi, soylular ve kilise bunu kehanetten duyup hazırlandı, ancak kuraklık uzun süre devam etti.

"Şimdi eski eserin gücüne ihtiyacımız olduğu zaman değil mi?"

"Bu taşın, kayıtta da önerdiği gibi, su ruhunu uyandırmasında çok yardımcı olacak."

"Ve Baron Walston’ın kızı güçlü bir ilahi güce sahip. Engeli kaldırabileceğinden eminim. "

Hikayeyi duyan Henry, Dük'e baktı.

"Ailemizin sahip olduğu bir eser nedeniyle bir olayın olmasına izin veremeyiz."

İçimden başımı salladım.

''Elbette, bunu yapma tehlikesinin farkındayız. İç kavgalara neden olabilir. "

Isaac dudaklarını açtı.

"O halde neden hala bu saçmalıktan bahsediyorsun?"

Yaşlı adamın ağzının köşeleri yukarı kalktı.

"Cattlea Walston, Dubbled ailesi tarafından evlat edinilirse, herhangi bir olaya neden olmadan bölgedeki insanları kurtarabiliriz."

'Demek bütün amaçları buydu.'

Yanakları kızaran Cattlea'ya baktım.

"Elbette. Kaderin çocuğu engeli kaldırabilirse, bunu talep edebilir miydik? "

"Çok az miktarda ilahi güce sahip olan kaderin çocuğu, engeli kıramayacaktır."

Çalışanlar bağırdı,

"Kaderin çocuğunu yargılamaya nasıl cüret edersin!"

''O zaman yapabilir mi?''

“Bu ....!”

"Bu arada."

Yaşlıların bakışları Vikont Dubos'un yanında duran bana döndü.

''Gerçekten kaderin çocuğu mu?''

-Bölüm Sonu-

İngilizce çevirmen tam yerinde bitirdin var ya gece kafanı nasıl yastığa koyacaksın ha??